Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πηγές Μεσσηνίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 37°5′57″N 22°14′31″E / 37.09917°N 22.24194°E / 37.09917; 22.24194

Πηγές Καλαμάτας
Δήμος Καλαμάτας
Πηγές Καλαμάτας is located in Greece
Πηγές Καλαμάτας
Πηγές Καλαμάτας
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΠελοποννήσου
Περιφερειακή ΕνότηταΜεσσηνίας
ΔήμοςΚαλαμάτας
Δημοτική ΕνότηταΚαλαμάτας
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΠελοπόννησος
ΝομόςΜεσσηνίας
Υψόμετρο737 μέτρα
Πληθυσμός
Μόνιμος71
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΜικρή Αναστάσοβα
Ταχ. κώδικας24100
Τηλ. κωδικός2721

Οι Πηγές, ή Πηγαίς, ή παλιότερα Μικρή Αναστάσοβα, είναι ένα από τα χωριά του Δυτικού Ταϋγέτου. Μετονομάστηκε από Μικρή Αναστάσοβα σε Πηγαί, με Βασιλικό Διάταγμα, το οποίο δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 306Α - 22/12/1927.[1] Η επίσημη ονομασία του χωριού είναι: Αι Πηγαί (σήμερα "Πηγές Μεσσηνίας").

Από 1-1-2011 μετά την εφαρμογή του Νόμου Καλλικράτη, αποτελεί Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Καλαμάτας, του Δήμου Καλαμάτας, στην Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας.[2]

Βρίσκεται στην Κεντρική λεκάνη συλλογής των υδάτων του ποταμού Νέδοντα και είναι χτισμένο αμφιθεατρικά σε πλαγιά της οροσειράς του Μαλεβού[3] ή Αγίου Παντελεήμονα, που είναι ένα από τα πολλά πρόβουνα του Βόρειοδυτικού Ταϋγέτου.

Έχει υψόμετρο 737 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.[4] Το συναντάμε 2 χιλιόμετρα μετά από το χωριό Αρτεμισία και την παράκαμψη της 82ης Εθνικής Οδού, Σπάρτης - Καλαμάτας - Πύλου, προς Αλαγονία.

Έκταση και Πληθυσμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κοινότητα Πηγών έχει έκταση 11.492 στρέμματα και πληθυσμό στην Απογραφή του 2011, 87 κατοίκους.[5]

Η έκταση καθώς και ο πληθυσμός από το 1928 μέχρι την Απογραφή του 2011 εμφανίζεται στον ακόλουθο πίνακα:

Κοινότητες/Δ. διαμερίσματα Στρέμματα 1928 1940 1951 1981 1991 2001 2011
Μικρή Αναστάσοβα (Πηγαί) 11492 275 200 150 115 149 103 87

Το χωριό δημιουργήθηκε τον 9° μ.χ.αιώνα από ορισμένες οικογένειες, οι οποίες μετεγκαταστάθηκαν από την Μεγάλη Αναστάσοβα λόγω των κατολισθήσεων που σημειώθηκαν εκεί.

Από την 1-1-2011 με την εφαρμογή του Νόμου Καλλικράτης, αποτελεί Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Καλαμάτας, του Δήμου Καλαμάτας, με έδρα την Καλαμάτα.[6]

Από 1-1-1999 έως 31-12-2010 με την εφαρμογή του Νόμου Καποδίστριας αποτελούσε Τοπικό Διαμέρισμα του Δήμου Καλαμάτας, του Νομού Μεσσηνίας.

Από 31-8-1912 έως 31-12-1998, αποτελούσε αυτόνομη Κοινότητα της Επαρχίας Καλαμών, του Νομού Μεσσηνίας.

Από 28-12-1836 έως 30-8-1912 αποτελούσε συνοικισμό του Δήμου Αλαγωνίας της Επαρχίας Καλαμών του Νομού Μεσσηνίας.

Από το 130 αιώνα περίοδο της Φραγκοκρατίας μέχρι 27-12-1836, αποτελούσε συνοικισμό των Πισινών Χωριών της Επαρχίας Μυστρά (Λακεδαίμονος).

Από τον 9ο μ.χ. αιώνα μέχρι το 13ο  μ.χ. αιώνα αποτελούσε Συνοικισμό των Κουτσαβών και ανήκε διοικητικά στη Μεσσηνία.

Ο Ενοριακός Ιερός Ναός της Αγίας Βαρβάρας, διατηρητέο Βυζαντινό μνημείο του 1471 μ.χ.

Η Μονή των Αγίων Αποστόλων (Μετόχι της Μονής Μαρδατσίου). Σήμερα σώζεται μικρό τμήμα του καθολικού της Μονής, μαζί με το Ιερό (Άγιο Βήμα). Η τοποθεσία είναι πλούσια σε βλάστηση και νερά.

Το αθλητικό κέντρο στα Κερασούλια, ένα χιλιόμετρο μετά το χωριό, με κατεύθυνση προς Αλαγονία.[7]

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Αντώνιος Νικολάου Μασουρίδης, Γυμνασιάρχης, Διοικητικός Σύμβουλος του Μετοχικού Ταμείου των Πολιτ. Υπαλλήλων, 1936, ανατύπωση 1994 από τον Σύλλογο Αρτεμίσιων Αθηνών - Πειραιώς "ΑΛΑΓΟΝΙΑΚΑ" (Πηγαί και Βοηθήματα στη σελίδα 422).
  • "Αλαγονία και Αλαγόνιοι" Τόμος Ι & ΙΙ. Αγησίλαου Καλαμαρά. Έκδοση του συλλόγου Αλαγονίων Καλαμάτας. Καλαμάτα 2001. Βιβλιογραφία στη σελίδα 10.
  • "Μεσσηνία" Καλαμάτα 1995. Δημήτρη Διον. Σταματόπουλου φιλόλογου τεως διευθυντή Λυκείου.
  • "Μεσσηνιακά 1969-1970" Μίμη Η. Φερέτου. Έκδοση 1972 από «Αριστομένης» Μαυρομιχάλη 9 Αθήνα. Εγκυκλοπαίδεια * "Αλαγονία" σελίδα 228-240 και "Σίτσοβα" σελίδα 435.
  • "Δυτικά στον Ταΰγετο" τόμος Ι & ΙΙ και Βιβλιογραφία σελ 344. Γιώργος Πετράκος.
  • «Η ζωή στην Καλαμάτα και στην περιοχή της» (η ελληνική επαρχία) 1918-1943". Έκδοση 2001. Τάκη (Δημ) Π. Χιουρέα, προέδρου Σ.Ε. Τοπικών Οργανώσεων (επαρχιωτών).
  • Τόποι Γαλήνης και Ηρεμίας (Γ. Ι. Πετράκου).