Περίπατος του βασιλιά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σορτ–Τίμαν, Τίλμπουργκ 1991[1]
αβγδεζηθ
8
Chessboard480.svg
α8
β8
γ8 μαύρος αξιωματικός
δ8
ε8 μαύρος πύργος
ζ8 μαύρος πύργος
η8 μαύρος βασιλιάς
θ8
α7
β7
γ7 μαύρο πιόνι
δ7 λευκός πύργος
ε7
ζ7 μαύρο πιόνι
η7
θ7
α6
β6 μαύρο πιόνι
γ6 μαύρη βασίλισσα
δ6
ε6 μαύρο πιόνι
ζ6 λευκή βασίλισσα
η6 μαύρο πιόνι
θ6
α5 μαύρο πιόνι
β5
γ5
δ5
ε5 λευκό πιόνι
ζ5
η5 λευκός βασιλιάς
θ5 μαύρο πιόνι
α4 λευκό πιόνι
β4
γ4 λευκό πιόνι
δ4 λευκός πύργος
ε4
ζ4
η4
θ4 λευκό πιόνι
α3
β3
γ3
δ3
ε3
ζ3 λευκός ίππος
η3
θ3
α2
β2
γ2 λευκό πιόνι
δ2
ε2
ζ2 λευκό πιόνι
η2 λευκό πιόνι
θ2
α1
β1
γ1
δ1
ε1
ζ1
η1
θ1
8
77
66
55
44
33
22
11
αβγδεζηθ
Ο λευκός βασιλιάς, μετά από έναν περίπατο που ξεκίνησε από το τετράγωνο η1, είναι πλέον έτοιμος να παραβιάσει την άμυνα των πιονιών του μαύρου βασιλιά (το ματ δεν μπορεί να αποφευχθεί).

Ο σκακιστικός όρος Περίπατος του βασιλιά, γνωστός και ως Ατσάλινος βασιλιάς ή Μάχιμος βασιλιάς, αναφέρεται σε εκείνες τις περιπτώσεις σε μια παρτίδα όπου ο βασιλιάς περιπλανάται στη σκακιέρα, συχνά συμμετέχοντας ενεργά σε κάποιο σχέδιο επίθεσης για την επίτευξη ματ στον αντίπαλο βασιλιά.[2] Αυτή είναι μια εξαιρετικά ασυνήθιστη περίπτωση, δεδομένου ότι η ασφάλεια του βασιλιά θεωρείται υψίστης σημασίας και οι παίκτες συνιστάται να τον κρατούν μακριά από το πεδίο της μάχης, τουλάχιστον μέχρι το φινάλε.[3][4] Παρ' όλα αυτά, ο Βίλελμ Στάινιτς, που είναι συχνά γνωστός ως ο πατέρας του σύγχρονου σκακιού, σε αντίθεση με τα παραπάνω υποστήριζε ως αξίωμα ότι "ο βασιλιάς είναι ένα μάχιμο κομμάτι".[5][6] Ο Tim Krabbé, ένας Ολλανδός ιστορικός και συγγραφέας για το σκάκι, έχει καταγράψει πάνω από εκατό τέτοιες παρτίδες.[2]

Λόγω της σπανιότητας τέτοιων τακτικών στο σκάκι, εκείνες οι οποίες αποφέρουν αποτελέσματα στις επιθέσεις αυτές, είναι συχνά βραβευμένες.[7][8] Ίσως η πιο διάσημη παρτίδα στην πρόσφατη ιστορία,[9] όπου ο Νάιτζελ Σορτ νίκησε τον Ίαν Τίμαν στο Τίλμπουργκ το 1991, ψηφίστηκε ως μία από τις εκατό καλύτερες παρτίδες σκάκι σε ένα κατάλογο που καταρτίζεται από τον μαιτρ Γκράχαμ Μπέρτζες, τον γκρανμαίτρ Τζον Ναν και τον γκρανμαίτρ Τζον Εμς.[10]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Short–Timman, Tilburg 1991». chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014. 
  2. 2,0 2,1 Krabbé, Tim (1985). Chess Curiosities. London: George Allen & Unwin. ISBN 0-04-794021-2. 
  3. Byrne, Robert (7 Σεπτεμβρίου 1986), Chess: Theory aside, the king safety is foremost, The New York Times, http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9A0DE0DD1430F934A3575AC0A960948260 
  4. Bisguier, Arthur. «Ten Tips to Winning Chess - 7. Keep your king safe». United States Chess Federation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014. 
  5. Silman, Jeremy. «Wilhelm Steinitz (1836–1900)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014. 
  6. Byrne, Robert (27 Ιουνίου 1982). «Chess: Girding the king». The New York Times. 
  7. Krabbé, Tim (11 Ιουλίου 2003). «Steel king from Utrecht (#218)». Open Chess Diary. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014. 
  8. Krabbé, Tim (4 Ιουλίου 2007). «Steel King goes all the way (#342)». Open Chess Diary. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014. 
  9. Monokroussos, Dennis (2 Απριλίου 2006). «The outrageous king walk». ChessBase. 
  10. Burgess, Graham; Nunn, John; Emms, John (Οκτώβριος 1998), The Mammoth Book of the World's Greatest Chess Games, Carroll & Graf, ISBN 978-0-7867-0587-0, http://www.chessgames.com/perl/chesscollection?cid=1000082 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]