Νιτρομεθανικό οξύ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νιτρομεθανικό οξύ
Γενικά
Όνομα IUPAC Νιτρομεθανικό οξύ
Άλλες ονομασίες Νιτροφορμικό οξύ
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος CHNO4
Μοριακή μάζα 91,02294 amu[1]
Σύντομος
συντακτικός τύπος
O2NCOOH
SMILES C(=O)([N+](=O)[O-])O
InChI InChI=1S/CHNO4/c3-1(4)2(5)6/h(H,3,4)
PubChem CID 88689
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης νιτροδιοξιράνιο
Φυσικές ιδιότητες
Χημικές ιδιότητες
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το νιτρομεθανικό οξύ ή νιτροφορμικό οξύ είναι ένα νιτροαλκανικό οξύ με σύντομο συντακτικό τύπο O2NCOOH.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με νίτρωση αλομεθανικών οξέων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με επίδραση νιτρώδους αργύρου (AgNO2) σε αλομεθανικό οξύ (XCOOH) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[2]:

Με οξείδωση αμινομεθανικού οξέος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με οξείδωση αμινομεθανικού οξέος με υπεροξείδιο του υδρογόνου (H2O2) ή υπεροξύ (RCO3H) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[3]:


ή

Με καρβοξυλίωση νιτροαλαγονιδίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με καρβοξυλίωση με διοξείδιο του άνθρακα (CO) νιτροαλογονιδίων (O2NX), μέσω αλομαγνησιακών ενώσεων (αντιδραστήρια Grignard) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[4]:

Με υδρόλυση νιτροκυανίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με υδρόλυση νιτροκυανίου (O2NCN) σε όξινο περιβάλλον παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[5]:

Με οξείδωση 1,2-δινιτροαιθενίου, νιτρομεθανόλης-1 ή νιτρομεθανάλης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Με οξείδωση 1,2-δινιτροαιθένιου(O2NCH=CHNO2) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[6]:

2. Με οξείδωση νιτρομεθανόλης (O2NCH2OH) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[7]:

3. Με οξείδωση νιτρομεθανάλης (O2NCHO) παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[7]:

Από νιτρομηλονικό οξύ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από νιτρομηλονικό οξύ [HOOCCH(NO2)COOH] παράγεται νιτρομεθανικό οξύ[8]:

Παραπομπές και παρατηρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Δικτυακός τόπος: PubChem
  2. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.244, §10.3.1.
  3. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.246, §10.5.7.
  4. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.1.
  5. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.2.
  6. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.3α.
  7. 7,0 7,1 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.3β.
  8. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.4.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985
  • Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  • SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  • Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
  • Πολυχρόνη Σ. Καραγκιοζίδη: Ονοματολογία οργανικών ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1991, Έκδοση Β΄.
  • Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, Έκδοση Β΄.
  • Δ. Νικολαΐδη: Ειδικά κεφάλαια Οργανικής Χημεία, Θεσσαλονίκη 1983.