Νεκρικοί διάλογοι
_-_Monaco_-_Glyptotek_-_Foto_di_Giovanni_Dall%27Orto.jpg) | |
| Συγγραφέας | Λουκιανός |
|---|---|
| Τίτλος | Νεκρικοί διάλογοι Dialogi mortuorum |
| Γλώσσα | αρχαία ελληνικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 160[1] |
| δεδομένα () | |
Οι «Νεκρικοί διάλογοι» είναι μια συλλογή από τριάντα διαλογικά στιγμιότυπα στη μορφή των Θεών διαλόγων και των Εταιρικών διαλόγων του Λουκιανού και το ίδιο φημισμένη μ΄ αυτούς, γιατί οι Νεκρικοί διάλογοι έχουν γίνει το πρότυπο για ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος και με την ίδια μάλιστα ονομασία.
Αντικείμενο διαλόγου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόκειται για μια σειρά εξαιρετικών από κάθε άποψη διαλόγων, οι οποίοι με τις κωμικές στιγμές και σκηνές τους προκαλούν συχνά γέλιο - κι ας είναι οι τίτλοι τους τόσο απωθητικοί και η μόνιμη σκηνογραφία τους τόσο ανατριχιαστική. Ταυτόχρονα μας αφήνουν μια στυφή γεύση αναπόδραστης ματαιότητας για τον ανθρώπινο βίο.[2] Ανάμεσα στους νεκρούς, γνωστές προσωπικότητες, κάθε άλλο παρά αποκρουστικές είναι καθώς συζητούν μεταξύ τους και με τους αξιωματούχους του Άδη για τα φλέγοντα ζητήματα που τους συγκλόνιζαν όταν ζούσαν. Ο πλούτος, η φτώχεια, η υποκρισία των φιλοσόφων και των μάντεων, η δοξομανία και η κάθε λογής ματαιοδοξία, η κολακεία είναι τα κυριότερα που τους απασχολούν.
Ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη Γαλλία ο Φρανσουά Φενελόν, o Μπερνάρ Λε Μποβιέ ντε Φοντενέλ (Fontenelle-1863) και ο Luc de Clapiers, marquis de Vauvenargues έγραψαν: «Dialoques des morts», συνεχίζοντας την καλλιέργεια του λογοτεχνικού είδους των λουκειάνειων Νεκρικών διαλόγων. Και στη Ρωσία ο πρώτος που μετέφρασε έναν Νεκρικό διάλογο ήταν ο ονομαστός επιστήμονας και συγγραφέας Μιχαήλ Λομονόσοφ(1711-1765).[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Ph. Renault - Catalogue des oeuvres de Lucien». Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2018.
- ↑ Jacques Bompaire, Συγγραφέας Λουκιανός:Μίμηση και δημιουργία (Lucien écrivai: Initation et création), E.de Biccard (Παρίσι 1958) σσ. 561-562
- ↑ Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ «Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας» ελλ. μετ. Αντρέα Σαραντοπούλου και Διονυσίας Μπιτζιλέκη, εκδ. Κέδρος 1957 -1961, τόμ. ΙΙΙ, σ. 561-562
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βάγγος Παπαϊωάννου, Λουκιανός «Ο μεγαλύτερος σατυρικός της αρχαιότητας»
- Αχιλλέας Τζάρτζανος, Νεκρικοί διάλογοι, 1932
- ΟΕΔΒ, Επιλογές-Νεκρικοί Διάλογοι για του μαθητές της Ε΄ Γυμνασίου, 1958
- Παναγιώτης Μουλάς, Εταιρικοί και Νεκρικοί διάλογοι, Εκδ. Γαλαξίας 967, επανέκδοση Ωκεανίδα 2001
- Λουκιανός, Σάτιρα θανάτου και κάτω κόσμου- εισαγωγή, σχόλια, μτφ Δημήτρης Χρηστίδης, εκδ. Ζήτρος 2002 ISBN 960-442-452-1
- Λουκιανός, Σάτιρα φιλοσοφίας και φιλοσοφούντων, εκδ. Ζήτρος 2002 ISBN 960-442-456-4
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||