Μαρία του Συλί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαρία του Συλί
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1365
Θάνατος1410[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Γαλλίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚάρολος του Μπερί
Γκυ ΣΤ΄ ντε Λα Τρεμουάλ
Κάρολος Α΄ του Αλμπρέ
ΤέκναΓεώργιος ντε Λα Τρεμουάλ
Ιωάννης ντε Λα Τρεμουάλ (1377-1449)
Κάρολος Β΄ του Αλμπρέ
Jeanne Ire d'Albret
Isabeau de La Trémoïlle
Marguerite de La Trémoïlle
Marie de La Trémoïlle
ΓονείςLouis de Sully και Isabeau de Craon
δεδομένα

Η Μαρία του Συλί, γαλλ.; Marie de Sully (1365 – π. 1409/1410) ήταν η κυρίαρχη πριγκίπισσα του Μπουαμπέλ (σήμερα γνωστού ως Ανρισεμόν). Ήταν κόρη του Λουδοβίκου Α΄ κυρίου του Συλλύ και της συζύγου του Iσαβέλλας του Κραόν (απεβ. 1394), κόρης του Μαυρίκιου Ζ΄ του Κραόν. [2]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το τέλος τού πατέρα της το 1382, η Μαρία έγινε η μοναδική κληρονόμος και διάδοχος του πριγκιπάτου του Μπουαμπέλ (Boisbelle), [2] γεγονός που έγινε ακόμη πιο μοναδικό, επειδή το πριγκιπάτο δεν υπαγόταν στον ίδιο Σαλικό νόμο που απαγόρευε στις γυναίκες να κληρονομήσουν τον θρόνο του Γαλλία. Ως κυρίαρχη, η Μαρία διέθετε την εξουσία να θεσπίζει νόμους, να αποδίδει δικαιοσύνη και να κόβει χρήματα. Οι κάτοικοι τού πριγκιπάτου ήταν επίσης ελεύθεροι από την υποχρέωση να πληρώνουν φόρους ή να παρέχουν υπηρεσίες στο Στέμμα, και δεν μπορούσαν να στρατευτούν στις ένοπλες δυνάμεις, αν και παρέμειναν υποκείμενοι στις απαιτήσεις της Καθολικής Εκκλησίας.

Λόγω της μοναδικής της ιδιότητας ως μόνης κληρονόμου τού πατέρα της, η Μαρία έγινε μία από τις πιο περιζήτητες νύφες στη Γαλλία. Η μητέρα της Ισαβέλλα υπέγραψε συμβόλαιο με τον Ιωάννη τον Μεγαλοπρεπή, δούκα του Μπερρύ, γιο τού βασιλιά Ιωάννη Β΄ της Γαλλίας και της Μπόννης του Λουξεμβούργου, στις 27 Ιουλίου 1381, στο οποίο η Μαρία αρραβωνιάστηκε με τον γιο του, τον Κάρολο του Μπερρύ κόμη τού Moνπανσιέ. Προκειμένου να καλύψει τα έξοδα, η Iσαβέλλα παραχώρησε στον δούκα τη δική της βαρονία του Σατωνέφ-συρ-Σαρτ. [3] Ωστόσο πριν ολοκληρωθεί ο γάμος, ο Κάρολος απεβίωσε. Παρόλο που δεν τον είχε ακόμη παντρευτεί, η Μαρία φόρεσε ένα πέπλο χηρείας σε πένθος για το τέλος εκείνου. [4]

Ο πρώτος γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεν άργησε η Μαρία να αρραβωνιαστεί και να παντρευτεί έναν διάσημο ιππότη και σταυροφόρο, τον Γκυ ΣΤ΄ ντε Λα Τρεμουάλ. [5] Μέσω αυτού του ευνοϊκού γάμου ο Γκυ ΣΤ΄ έγινε κυρίαρχος τού Μπουασβίλ. [6] Μεταξύ των πολλών πράξεών τους ήταν η κατασκευή τού σημερινού Κάστρου τού Συλλύ-συρ-Λουάρ, που έγινε η έδρα των κυρίων του Συλλύ, διαδόχων της Mαρίας από τον πρώτο της γάμο με τον Γκυ ΣΤ΄.

Περίπου το 1396, ο Γκυ ΣΤ΄ συμμετείχε στη σταυροφορία με τον Ιωάννη τον Ατρόμητο, (μετέπειτα δούκα της Βουργουνδίας μετά το θάνατο του πατέρα του το 1404), ως μέρος των δυνάμεων που στάλθηκαν για να βοηθήσουν τον βασιλιά Σιγισμούνδο της Ουγγαρίας στον πόλεμό του εναντίον τού σουλτάνου Βαγιαζήτ Α'. [7] Πολέμησαν στη μάχη της Νικόπολης στις 25 Σεπτεμβρίου 1396, η οποία κατέληξε με καταστροφική ήττα, σε σημείο που ο Γκυ ΣΤ΄ αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε μαζί με τον Ιωάννη, για να λυτρωθούν μετά από πληρωμή 200.000 δουκάτων, εκ των οποίων ο Γκυ ΣΤ΄ εξαγοράστηκε με 8.500 δουκάτα. [8] Ωστόσο στο ταξίδι της επιστροφής του αρρώστησε, και απεβίωσε στη Ρόδο το 1397, αφήνοντας τη Μαρία χήρα με ανήλικα παιδιά. [9]

Ο δεύτερος γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 27 Ιανουαρίου 1400 η Μαρία ξαναπαντρεύτηκε έναν από τους πιο γνωστούς ευγενείς στη Γαλλία της εποχής της, τον Κάρολο Α' του Αλμπρέ από τη Γασκώνη, κύριο τού Άλμπρε και κοντόσταυλο της Γαλλίας. [10] [11] Μέσω της μητέρας του, ήταν εξάδελφος του βασιλιά Καρόλου ΣΤ΄ της Γαλλίας. Ο Κάρολος Α΄ έγινε συνδιοικητής τού γαλλικού στρατού στη μάχη του Aζενκούρ στις 25 Οκτωβρίου 1415, όπου σκοτώθηκε σε μάχη ενάντια στις αγγλικές δυνάμεις με επικεφαλής τον βασιλιά Ερρίκο Ε' της Αγγλίας .

Το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν από το τέλος τού Καρόλου στη μάχη, η πριγκίπισσα Μαρία απεβίωσε στο Πω (Pau), στο βασίλειο της Ναβάρρας, μεταξύ 6 Σεπτεμβρίου 1409 και 17 Φεβρουαρίου 1410, ημερομηνία κατά την οποία έγινε η απογραφή των επίπλων και των αγαθών της. [8]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τον πρώτο της γάμο με τον Γκυ ΣΤ΄ ντε Λα Τρεμουάλ, η Mαρία είχε επτά παιδιά, τέσσερα από τα οποία ζούσαν ακόμη τη στιγμή τού τέλους τού πατέρα τους, [8] μεταξύ των οποίων:

  • Ιωάννης ντε Λα Τρεμουάλ (απεβ. 1449), κύριος του Ζονβέλ, νυμφεύτηκε στις 17 Ιουλίου 1424 την Ιακωβίνα (Jacqueline) ντ'Αμπουάζ, κόρη του Iνζελζέ Β΄ και της Ιωάννας του Κραόν.
  • Γεώργιος ντε Λα Τρεμουάλ (απεβ. 1446), ο οποίος διαδέχθηκε τη μητέρα του στους τίτλους τού κόμη τού Γκιν (Guînes) και τού κυρίου τού Συλλύ. [12] Νυμφεύτηκε δύο φορές και απέκτησε απογόνους, καθώς και τρία φυσικά παιδιά από δύο ερωμένες.
  • Iζαμπώ ντε Λα Τρεμουάλ, δεύτερη σύζυγος του Καρόλου Α΄ ντε Λα Ριβιέρ, γιου τού Μπυρώ ντε Λα Ριβιέρ, χωρίς (γνωστούς) απογόνους.

Από τον δεύτερο γάμο της με τον Κάρολο Α΄ του Αλμπρέ, η Mαρία είχε τα εξής τέκνα:

  • Ιωάννα του Αλμπρέ (1403 – 1433), παντρεύτηκε το 1422 τον Ιωάννη Α΄ κόμη του Φουά ως δεύτερη σύζυγός του, και ήταν η μόνη που του έκανε τέκνα. [13]
  • Κάρολος Β' του Αλμπρέ (1407 – 1471), [14] νυμφεύτηκε την Άννα του Αρμανιάκ (γενν. 1402), κόρη του Βερνάρδου Ζ' του Αρμανιάκ, και απέκτησε τέκνα.
  • Γουλιέλμος του Αλμπρέ, κύριος του Ορβάλ. Χάθηκε στη Μάχη των Ρεγγών στις 12 Φεβρουαρίου 1429, και δεν είχε τέκνα.
  • Ιωάννης του Αλμπρέ, απεβ. χωρίς τέκνα.
  • Αικατερίνη του Αλμπρέ, παντρεύτηκε τον Κάρολο του Μονταγκύ (1363 – 1409), [15] και είχε τέκνα.

Μεταξύ των απογόνων της Μαρίας είναι η Ιωάννα του Αλμπρέ, η οποία κυβέρνησε τη Ναβάρρα ως βασίλισσα Ιωάννα Γ΄, και ήταν η σύζυγος του Aντωνίου του Μπουρμπόν. Ο γιος τους Ερρίκος της Ναβάρρας κυβέρνησε τη Γαλλία ως βασιλιάς Ερρίκος Δ', και έγινε στενός φίλος του Mαξιμιαλιάν ντε Μπετύν, 1ου δούκα του Συλλύ, γνωστού ως "Μεγάλου Συλλύ", ο οποίος άλλαξε το όνομα Μπουβίλ στο σημερινό όνομα Ανρισεμόν (Henrischemont), με το όνομα προς τιμήν του Ερρίκου Δ' (Henry IV).

Επίσης, μεταξύ των απογόνων της είναι ο Κάρολος του Σαιντ-Ετιέν ντε Λα Τουρ, ο οποίος υπηρέτησε ως κυβερνήτης της Aκαντιά (στον Καναδά) από το 1631 έως το 1642 και ξανά από το 1653 έως το 1657. Ήταν γιος του Ουγγενότου Κλαυδίου του Σαιντ-Ετιέν ντε Λα Τουρ και της άμεσης απογόνου τής Mαρίας, Mαρίας Αμαντόρ ντε Σαλαζάρ. Οι απόγονοί τους κατοίκησαν στην Ακαντιά και τη Λουιζιάνα.

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόγονοι της Μαρίας κυρίας του Συλύ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ερρίκος του Συλύ (θησαυροφύλαξ)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ιωάννα Β΄ του Συλύ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ιωάννα του Βαντόμ (κόρη του Ιωάννη Ε΄)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Λουδοβίκος Α΄ του Συλύ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Λουδοβίκος Α΄ της Βουρβόνης
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μαργαρίτα του Μπουρμπόν
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μαρία του Αινώ (κόρη του Ιωάννη Α΄)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μαρία κυρία του Συλύ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αμωρύ Γ΄ του Κραόν
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μαυρίκιος Ζ΄ του Κραόν
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ισαβέλλα του Σαιν-Μωρ (κόρη του Γουλιέλμου Δ΄)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ισαβέλλα του Κραόν
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ντρε ΣΤ΄ του Μελλό
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μαργαρίτα του Μελλό
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ελεονόρα της Σαβοΐας (κόρη Αμεδαίου Ε΄)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από την κυριαρχία της ως πριγκίπισσα του Μπουαμπέλ (Boisbelle), η Mαρία ήταν επίσης κόμισσα του Γκιν (Guînes), βαρόνη του Συλλύ, βαρόνη του Κραόν, κυρία του Λα Σαπέλ-ντ'Ανζιλόν και ντεζ Αι-Νταμ-Ζιλόν, του Σαιν-Γκοντόν, του Σατωμεγιάν, του Μπρυέρ., του Επινέ, του Κορμπερίν, του Σαιντ-Ερμίν, του Πραέκ, του Λυσάκ, της Σαμπάν, του Μπουά ντε Σιζαί, του Mοντρόν, του Aρζάν, του Κλερμόν, του Βιλεμπόν, του Oρβάλ, του Ντυν-Λε-Ρουά, και του Σαλυσέ.

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Pierre Courroux: «Les inventaires de Charles Ier d'Albret et de Marie de Sully» (Γαλλικά) 2015. σελ. 264.
  2. ↑ 2,0 2,1 Galand 2005, σελ. 84.
  3. ↑ Galand 2005, σελ. 88.
  4. ↑ Depuichault 1865, σελ. 53.
  5. ↑ Galand 2005, σελ. 92.
  6. ↑ Depuichault 1865, σελ. 54.
  7. ↑ Smith & DeVries 2005.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Galand 2005, σελ. 95.
  9. ↑ Depuichault 1865, σελ. 58.
  10. ↑ Galand 2005, σελ. 289.
  11. ↑ Bradbury 2004, σελ. 6.
  12. ↑ Galand 2005, σελ. 101.
  13. ↑ Biu 2002, σελ. 453.
  14. ↑ Wagner 2006, σελ. 6.
  15. ↑ Chattaway 2006, σελ. 11.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Biu, Hélène (2002). «Du panégyrique à l'histoire : l'archiviste Michel de Bernis, chroniqueur des comtes de Foix (1445)» (στα French). Bibliothèque de l'École des chartes 160 (2): 385–473. doi:10.3406/bec.2002.451098. 
  • Bradbury, Jim (2004). The Routledge Companion to Medieval Warfare. Routledge. 
  • Chattaway, Carol Mary (2006). The Order of the Golden Tree: The Gift-giving Objectives of Duke Philip the Bold of Burgundy. Isd. 
  • Depuichault, Adrienne (1865). Histoire du Royaume de Bois-Belle. C. Douniol. 
  • Galand, Gérard (2005). Les seigneurs de Châteauneuf-sur-Sarthe en Anjou (στα French). Cheminements. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  • Smith, Robert Douglas· DeVries, K. (2005). [[[:Πρότυπο:Googlebooks]] The Artillery of the Dukes of Burgundy, 1363–1477] Check |url= value (βοήθεια). Woodbridge: Boydell Press. ISBN 978-1-84383-162-4. 
  • «Albret, Charles, Lord of, Constanble of France». Albret, Charles, Lord of, Constanble of France. 2006. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαρία_του_Συλί&oldid=10471422"