Αντώνιος της Βουρβόνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αντώνιος της Ναβάρρας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Antoine de Bourbon (Γαλλικά)
Γέννηση22  Απριλίου 1518[1][2][3]
Λα Φερ
Θάνατος17  Νοεμβρίου 1562[1][2][3]
Λεζ Αντλί
Τόπος ταφήςcollégiale Saint-Georges de Vendôme
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΜέσα Γαλλικά[4]
Γαλλικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙωάννα Γ΄ της Ναβάρρας (από 1548)[6][7]
ΣύντροφοςLouise de La Béraudière du Rouhet
ΤέκναΕρρίκος Δ΄ της Γαλλίας[8][6]
Αικατερίνη της Βουρβόνης
Charles III de Bourbon
ΓονείςΚάρολος Δ΄ της Βουρβόνης και Φραγκίσκη της Αλανσόν
ΑδέλφιαΙωάννης της Βουρβόνης
Λουδοβίκος Α΄ της Βουρβόνης-Κοντέ
Κάρολος Α΄ της Βουρβόνης
Φραγκίσκος της Βουρβόνης
Μαργαρίτα του Βαντόμ
Mary of Bourbon
Éléonore de Bourbon
ΟικογένειαΟίκος των Βουρβώνων
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαMonarch of Lower Navarre (1555–1562)
count of Foix (1555–1562)[9]
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αντώνιος της Βουρβόνης (γαλλικά: Antoine de Bourbon, 22 Απριλίου 1518 - 17 Νοεμβρίου 1562) από τον Οίκο των Βουρβόνων ήταν βασιλιάς της Ναβάρρας μέσω του γάμου του με την Ιωάννα του Αλμπρέ, από το 1555 έως το θάνατό του. Επίσης, ήταν δούκας του Βαντόμ και αρχηγός του Οίκου των Βουρβόνων (1537 - 1562).

Ο Αντώνιος ήταν γιος του Καρόλου δούκα του Βαντόμ και της Φραγκίσκης των Βαλουά (απεβ. το 1550), κόρης του Ρενέ δούκα του Αλανσόν[10]. Ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Λουδοβίκου Α΄ πρίγκιπα του Κονντέ, και πατέρας του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας.

Κληρονόμος του βασιλείου της Ναβάρρας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε στο Μουλέν (1548) την Ιωάννα Γ΄ της Ναβάρρας, κόρη του Ερρίκου Β΄ της Ναβάρρας και της Μαργαρίτας της Ναβάρρας.[11] Με τον γάμο του έγινε κόμης της Φουά, του Μπιγκόρ, του Αρμανιάκ και τού Περιγκόρ.[12] Ο Αντώνιος προσπάθησε με κάθε μέσο να ανακτήσει το βασίλειο της Ναβάρρας που είχε κατακτηθεί από τους Ισπανούς (1512). Δεν είχε σταθερές θρησκευτικές πεποιθήσεις, και με τον αδελφό του ήταν επικεφαλής της Προτεσταντικής μερίδας, διαχωρίζοντας τις ιδέες του από αυτές της συζύγου του.[13]

Αντιβασιλιάς της Γαλλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολέμησε για λογαριασμό της Αικατερίνης των Μεδίκων, ήταν κηδεμόνας του γιου της Καρόλου Θ΄ της Γαλλίας και Γάλλος στρατάρχης (1561).[14] Όταν η σύζυγος του επέτρεψε στους Ουγενότους να κυριεύσουν την επισκοπή και τις εκκλησίες του Βαντόμ (1562) απείλησε να την κλείσει σε μοναστήρι, αυτή κατέφυγε στο Μπιαρν.[15] Ήταν ματαιόδοξος και ασταθής στην συμπεριφορά του, πολλές φορές δυσαρέστησε τους υπηκόους του ενώ τον μεταχειρίστηκαν επιδέξια οι ανώτεροί του. Στην πολιορκία της Ρουέν (Νοέμβριος 1562) τραυματίστηκε θανάσιμα και σε λίγο πέθανε.[16]

Έμβλημα του Αντωνίου των Βουρβόνων και των Βασιλέων της Ναβάρρας.
Πορτρέτο του Αντωνίου από τον Κορνήλιο της Λυών το 1548

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε το 1548 την Ιωάννα Γ΄ των Αλμπρέ βασίλισσα της Ναβάρρας, κόρη τού Ερρίκου Β΄ της Ναβάρρας και απέκτησε τέκνα:

Με την ερωμένη του Λουίζα των Μπεροντιέ ο Αντώνιος είχε ένα φυσικό τέκνο:

  • (νόθος) Κάρολος 1554-1610, αρχιεπίσκοπος της Ρουέν[17].

[18] [19]

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb144627211. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Real Academia de la Historia. 2011. 7387/antonio-de-borbon. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Anthony-of-Bourbon. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb144627211. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo20211123220. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  6. 6,0 6,1 «Kindred Britain»
  7. p10186.htm#i101857. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  8. «Генрих IV» (Ρωσικά)
  9. Ανακτήθηκε στις 7  Μαρτίου 2020.
  10. Trevor Dupuy, Curt Johnson and David L. Bongard, The Harper Encyclopedia of Military Biography, (Castle Books: Edison, 1992), 98.
  11. Dupuy, Trevor, 98.
  12. Robin, Larsen and Levin. p. 2.
  13. Mack P. Holt, The French Wars of Religion, 1562–1629, (Cambridge University Press: New York, 2005), 52.
  14. Duruy, Victor, John Franklin Jameson and Mabell Shippie Clarke Smith, A History of France, (Thomas Y. Crowell Co.:New York, 1920), 338.
  15. Bryson, David, 299.
  16. Dupuy, Trevor, 98.
  17. Bergin, Joseph, The making of the French episcopate, 1589–1661, (St. Edmundsbury Press Ltd., 1996), 581.
  18. Dussieux, Louis, Généalogie de la maison de Bourbon: de 1256 à 1871, (Lecoffre et Fils, 1872), 81.
  19. Achaintre, Nicolas Louis, Histoire généalogique et chronologique de la maison royale de Bourbon, Vol. 2, (Publisher Mansut Fils, 4 Rue de l'École de Médecine, Paris, 1825), 26.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Achaintre, Nicolas Louis, Histoire généalogique et chronologique de la maison royale de Bourbon, Vol. 2, Publisher Mansut Fils, 4 Rue de l'École de Médecine, Paris, 1825.
  • Bergin, Joseph, The making of the French episcopate, 1589-1661, St. Edmundsbury Press Ltd., 1996.
  • Bryson, David, Queen Jeanne and the Promised Land, Koninklijke Brill NV:Leiden, 1999.
  • Dupuy, Trevor, Curt Johnson and David L. Bongard, The Harper Encyclopedia of Military Biography, Castle Books: Edison, 1992.
  • Duruy, Victor, John Franklin Jameson and Mabell Shippie Clarke Smith, A history of France, Thomas Y. Crowell Co.:New York, 1920.
  • Dussieux, Louis, Généalogie de la maison de Bourbon: de 1256 à 1871, Lecoffre Et Fils, 1872.
  • Holt, Mack P., The French wars of religion, 1562-1629, Cambridge University Press: New York, 2005.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Antoine of Navarre στο Wikimedia Commons


Προκάτοχος:
Ερρίκος Β΄
Βασιλιάς της Ναβάρρας

15551562
μαζί με την σύζυγο του Ιωάννα του Αλμπρέ
Διάδοχος:
Ιωάννα του Αλμπρέ