Κατάλογος αρχηγών κράτους της Αργεντινής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Αργεντινή είχε πολλούς διαφορετικούς τύπους αρχηγών κράτους, καθώς και πολλούς διαφορετικούς τύπους κυβερνήσεων. Κατά τους προκολομβιανούς χρόνους, τα περισσότερα από τα εδάφη που αποτελούν σήμερα την Αργεντινή κατοικούνταν από ινδιάνικους λαούς χωρίς καμία κεντρική κυβέρνηση, με εξαίρεση τους υπηκόους των Ίνκας στις βορειοδυτικές περιοχές και την περιοχή Κούγιο. Κατά τη διάρκεια του ισπανικού αποικισμού της αμερικανικής ηπείρου, ο βασιλιάς της Ισπανίας διατήρησε την απόλυτη εξουσία στα εδάφη που κατέκτησε στον Νέο Κόσμο, διορίζοντας αντιβασιλείς για την τοπική διακυβέρνηση. Τα εδάφη που αργότερα θα γίνονταν Αργεντινή αποτελούσαν αρχικά μέρος της Αντιβασιλείας του Περού και στη συνέχεια της Αντιβασιλείας του Ρίο ντε λα Πλάτα. Η Επανάσταση του Μαΐου ξεκίνησε τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας της Αργεντινής αντικαθιστώντας τον αντιβασιλέα Βαλτάσαρ Ινταλγκό ντε Σισνέρος με την πρώτη εθνική κυβέρνηση. Πρόκειται για την Πριμέρα Χούντα, μια πολυμελή χούντα, η οποία θα εξελισσόταν στη Χούντα Γκράντε με την ενσωμάτωση των επαρχιακών βουλευτών. Το μέγεθος των χούντων έδινε χώρο για εσωτερικές πολιτικές διαμάχες μεταξύ των μελών τους, οπότε αντικαταστάθηκαν από την Πρώτη και τη Δεύτερη Τριανδρία, με τρία μέλη. Η Συνέλευση του έτους XIII δημιούργησε μια νέα εκτελεστική αρχή, με αρμοδιότητες παρόμοιες με εκείνες ενός αρχηγού κράτους, που ονομάστηκε Ανώτατος Διευθυντής των Ενωμένων Επαρχιών του Ρίο ντε λα Πλάτα. Μια δεύτερη Συνέλευση, το Κογκρέσο του Τουκουμάν, κήρυξε την ανεξαρτησία το 1816 και δημοσίευσε το Σύνταγμα της Αργεντινής του 1819. Ωστόσο, το σύνταγμα αυτό καταργήθηκε κατά τη διάρκεια ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ της κεντρικής κυβέρνησης και των επαρχιών της Ομοσπονδιακής Ένωσης. Έτσι ξεκίνησε μια περίοδος γνωστή ως Αναρχία του έτους ΧΧΧ, όταν η Αργεντινή δεν είχε κανενός είδους αρχηγό κράτους.

Το 1826 έγινε μια νέα προσπάθεια οργάνωσης μιας κεντρικής κυβέρνησης. Ένα νέο συνέδριο συνέταξε ένα νέο σύνταγμα και εξέλεξε πρόεδρο τον Μπερναρδίνο Ριβαδάβια.[1] Ο Ριβαδαβία ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Αργεντινής. Ωστόσο, παραιτήθηκε λίγο αργότερα και το Σύνταγμα του 1826 καταργήθηκε. Οι επαρχίες της Αργεντινής οργανώθηκαν στη συνέχεια ως συνομοσπονδία χωρίς κεντρικό αρχηγό κράτους. Στην οργάνωση αυτή, οι κυβερνήτες της επαρχίας του Μπουένος Άιρες αναλάμβαναν ορισμένα καθήκοντα, όπως η πληρωμή του εξωτερικού χρέους ή η διαχείριση των εξωτερικών σχέσεων στο όνομα όλων των επαρχιών.[2] Οι εν λόγω κυβερνήτες διορίζονταν από το νομοθετικό σώμα του Μπουένος Άιρες, με μόνη εξαίρεση τον Χουάν Λαβάλιε. Ο Χουάν Μανουέλ ντε Ρόσας διατήρησε το αξίωμα του κυβερνήτη για δεκαεπτά συναπτά έτη μέχρι που τον νίκησε ο Χούστο Χοσέ ντε Ουρκίσα στη μάχη του Κάσερος το 1852. Ο Ουρκίσα κάλεσε τότε μια νέα Συντακτική Συνέλευση και δημοσίευσε το Σύνταγμα της Αργεντινής του 1853, το οποίο αποτελεί το σημερινό Σύνταγμα της Αργεντινής μέσω τροποποιήσεων. Το 1854, ο Ουρκίσα έγινε ο πρώτος πρόεδρος της σύγχρονης Αργεντινής, ενεργώντας τόσο ως αρχηγός της κυβέρνησης όσο και ως αρχηγός του κράτους.[3] Ωστόσο, η επαρχία του Μπουένος Άιρες είχε απορρίψει το Σύνταγμα και έγινε ανεξάρτητο κράτος μέχρι τον απόηχο της μάχης του Σεπέδα το 1859, αν και οι εσωτερικές συγκρούσεις συνεχίστηκαν. Μόνο μετά την επακόλουθη μάχη του Παβόν το 1861, ο πρώην ηγέτης των Μποναρένσε Μπαρτολομέ Μίτρε έγινε ο πρώτος πρόεδρος της ενιαίας Δημοκρατίας της Αργεντινής.[4]

Η σειρά διαδοχής των συνταγματικών προέδρων συνεχίστηκε αδιάλειπτα μέχρι το 1930, όταν ο Χοσέ Φελίξ Ουριμπούρου ανέλαβε την κυβέρνηση μέσω ενός πολιτικοστρατιωτικού πραξικοπήματος. Για πολλές δεκαετίες, υπήρξε μια εναλλαγή μεταξύ νόμιμων προέδρων και άλλων που ανέλαβαν την κυβέρνηση με παράνομα μέσα. Τα μέσα αυτά περιλάμβαναν πραξικοπήματα, αλλά και απαγορεύσεις μεγάλων πολιτικών κομμάτων[5] και εκλογικές απάτες.[5][6] Το τελευταίο πραξικόπημα σημειώθηκε το 1976 και οδήγησε στη Διαδικασία Εθνικής Αναδιοργάνωσης, η οποία έληξε το 1983. Η εκ των υστέρων αναγνώριση ως προέδρων ή αρχηγών κρατών οποιουδήποτε de facto κυβερνήτη που άσκησε την εξουσία του εκτός της συνταγματικής εντολής είναι ένα αμφιλεγόμενο και επίκαιρο ζήτημα στην πολιτική της Αργεντινής.[7][8][9] Ωστόσο, οι κυβερνητικές ενέργειές τους αναγνωρίστηκαν ως έγκυρες ακολουθώντας το δόγμα της de facto κυβέρνησης που χρησιμοποιήθηκε για τη νομιμοποίησή τους.[10] Το δόγμα αυτό απορρίφθηκε με την τροπολογία του 1994 και δεν θα ισχύει για πιθανά μελλοντικά πραξικοπήματα. Ο σημερινός αρχηγός του κράτους είναι ο πρόεδρος Χαβιέρ Μιλέι, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του στις 10 Δεκεμβρίου 2023.

Ενωμένες Επαρχίες του Ρίο ντε λα Πλάτα (1810–1831)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόεδροι της Χούντας (1810–1811)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εικόνα Όνομα
(Γέννηση–Θάνατος) 		Θητεία
Αρχή Τέλος
Κορνέλιο Σααβέδρα
(1759–1829) 		25 Μαΐου 1810 18 Δεκεμβρίου 1810 [11]
18 Δεκεμβρίου 1810 26 Αυγούστου 1811
Ντομίνγκο Ματέου
(1765–1831) 		26 Αυγούστου 1811 23 Σεπτεμβρίου 1811 [12]

Τριανδρίες (1811–1814)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτη Τριανδρία
23 Σεπτεμβρίου 1811 – 8 Οκτωβρίου 1812
23 Σεπτεμβρίου 1811 – 23 Μαρτίου 1812 23 Μαρτίου 1812 – 8 Οκτωβρίου 1812

Φελισιάνο Τσικλάνα
(1761–1826)

Μανουέλ ντε Σαρατέα
(1774–1849)

Χουάν Χοσέ Πάσο
(1758–1833)
Χουάν Μαρτίν ντε Πουεϊρεδόν
(1776–1850)
Δεύτερη Τριανδρία
8 Οκτωβρίου 1812 – 31 Ιανουαρίου 1814
8 Οκτωβρίου 1812 – 20 Φεβρουαρίου 1813 20 Φεβρουαρίου 1813 – 19 Αυγούστου 1813 19 Αυγούστου 1813 – 5 Νοεμβρίου 1813 5 Νοεμβρίου 1813 – 31 Ιανουαρίου 1814

Νικολάς Ροντρίγκες Πένια
(1775–1853)

Αντόνιο Αλβάρες Χόντε
(1784–1820)
Χερβάσιο Αντόνιο δε Ποσάδας
(1757–1833)

Χουάν Χοσέ Πάσο
(1758–1833)
Χοσέ Χουλιάν Πέρες
(1770–1840)
Χουάν Λαρέα
(1782–1847)

Ανώτατοι Διοικητές (1814–1820)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εικόνα Ονομα
(Γέννηση–Θάνατος) 		Θητεία
Αρχή Τέλος
Χερβάσιο Αντόνιο δε Ποσάδας
(1757–1833) 		31 Ιανουαρίου 1814 9 Ιανουαρίου 1815 [13]
Κάρλος Μαρία δε Αλβεάρ
(1789–1852) 		9 Ιανουαρίου 1815 18 Απριλίου 1815 [14]


Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν
(1778–1850)

Ματίας δε Ιριγογιέν
(1781–1839)

Μανουέλ ντε Σαρατέα
(1774–1849) 		18 Απριλίου 1815 20 Απριλίου 1815
Χοσέ Ροντό
(1773–1844) 		20 Απριλίου 1815 21 Απριλίου 1815 [15]
Ιγνάσιο Άλβαρες Τόμας
(1787–1857) 		21 Απριλίου 1815 16 Απριλίου 1816 [16]
Αντόνιο Γκονσάλες δε Μπαλκάρσε
(1774–1819) 		16 Απριλίου 1816 9 Ιουλίου 1816 [17]
Χουάν Μαρτίν ντε Πουεϊρεδόν
(1776–1850) 		9 Ιουλίου 1816 9 Ιουνίου 1819 [18]
Χοσέ Ροντό
(1773–1844) 		9 Ιουνίου 1819 1 Φεβρουαρίου 1820 [19]
Χουάν Πέδρο Αγκίρε
(1781–1837) 		1 Φεβρουαρίου 1820 11 Φεβρουαρίου 1820

Κυβερνήτες της επαρχίας του Μπουένος Άιρες που διαχειρίζονταν τις διεθνείς σχέσεις (1820–1826)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεταξύ 1820 και 1826, οι Ηνωμένες Επαρχίες υπήρξαν μια χαλαρή συμμαχία αυτόνομων επαρχιών που συντάχθηκαν με σύμφωνα και συνθήκες (βλ. Συνθήκη του Πιλάρ, Συνθήκη του Μπενέγας, Τετραμερής Συνθήκη), αλλά δε διέθεταν καμία πραγματική κεντρική διακυβέρνηση μέχρι το Συντακτικό Συνέδριο του 1825.

Εικόνα Όνομα
(Γέννηση–Θάνατος) 		Θητεία
Αρχή Τέλος
Ματίας δε Ιριγογιέν
(1781–1839) 		11 Φεβρουαρίου 1820 18 Φεβρουαρίου 1820
Μανουέλ ντε Σαρατέα
(1774–1849) 		18 Φεβρουαρίου 1820 6 Μαρτίου 1820
Χουάν Ραμόν Μπαλκάρσε
(1773–1836) 		6 Μαρτίου 1820 11 Μαρτίου 1820
Μανουέλ ντε Σαρατέα
(1774–1849) 		11 Μαρτίου 1820 2 Μαΐου 1820
Ιλντεφόνσο Ράμος Μεχία
(1769–1854) 		2 Μαΐου 1820 20 Ιουνίου 1820
Ιλντεφόνσο Ράμος Μεχία και Μιγκέλ Εστανισλάο Σολέρ 20 Ιουνίου 1820 23 Ιουνίου 1820
Μιγκέλ Εστανισλάο Σολέρ
(1783–1849) 		23 Ιουνίου 1820 29 Ιουνίου 1820
Μανουέλ Ντορέγκο
(1787–1828) 		29 Ιουνίου 1820 20 Σεπτεμβρίου 1820
Μαρτίν Ροντρίγκες
(1771–1845) 		20 Σεπτεμβρίου 1820 2 Απριλίου 1824
Χουάν Γρεγόριο δε λας Χέρας
(1780–1866) 		2 Απριλίου 1824 7 Φεβρουαρίου 1826

Πρώτη προεδρική κυβέρνηση (1826–1827)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εικόνα Όνομα
(Γέννηση–Θάνατος) 		Θητεία Εκλογές Πολιτικό κόμμα
Αρχή Τέλος
Μπερναρδίνο Ριβαδάβια
(1780–1845) 		8 Φεβρουαρίου 1826 27 Ιουνίου 1827 1826 Ουνιταριανός [1] :23–32
Βισέντε Λόπες ι Πλάνες
(1785–1856) 		7 Ιουλίου 1827 18 Αυγούστου 1827 — [1]

Κυβερνήτες της επαρχίας του Μπουένος Άιρες που διαχειρίζονταν τις διεθνείς σχέσεις (1827–1831)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εικόνα Όνομα
(Γέννηση–Θάνατος) 		Θητεία Πολιτικό κόμμα
Αρχή Τέλος
Μανουέλ Ντορέγκο

(1787–1828)

18 Αυγούστου 1827 1 Δεκεμβρίου 1828 Ομοσπονδιακός [20]
Χουάν Λαβάλιε
(1797–1841) 		1 Δεκεμβρίου 1828 26 Ιουνίου 1829 Ουνιταριανός [21]
Χουάν Χοσέ Βιαμόντε
(1774–1843) 		26 Ιουνίου 1829 6 Δεκεμβρίου 1829 Ομοσπονδιακός [22]
Χουάν Μανουέλ δε Ρόσας
(1793–1877) 		6 Δεκεμβρίου 1829 4 Ιανουαρίου 1831 [23]

Αργεντινή Συνομοσπονδία (1831–1861)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κυβερνήτες που διαχειρίζονταν τις διεθνείς σχέσεις (1831–1852)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εικόνα Όνομα
(Γέννηση–Θάνατος) 		Θητεία Πολιτικό κόμμα
Αρχή Τέλος
Χουάν Μανουέλ δε Ρόσας
(1793–1877) 		4 Ιανουαρίου 1831 5 Δεκεμβρίου 1832 Ομοσπονδιακό [23]
Χουάν Ραμόν Μπαλκάρσε

(1773–1836)

5 Δεκεμβρίου 1832 4 Νοεμβρίου 1833 [24]
Χουάν Χοσέ Βιαμόντε
(1774–1843) 		4 Νοεμβρίου 1833 27 Ιουνίου 1834 [25]
Μανουέλ Βισέντε Μάσα
(1779–1839) 		27 Ιουνίου 1834 7 Μαρτίου 1835 [26]
Χουάν Μανουέλ δε Ρόσας
(1793–1877) 		7 Μαρτίου 1835 3 Φεβρουαρίου 1852 [27]
Βισέντε Λόπες ι Πλάνες
(1785–1856) 		3 Φεβρουαρίου 1852 6 Απριλίου 1852 —
Χούστο Χοσέ ντε Ουρκίσα
(1801–1870) 		6 Απριλίου 1852 31 Μαΐου 1852 Ομοσπονδιακό

Προσωρινός Διοικητής της Αργεντινής Συνομοσπονδίας (1852–1854)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εικόνα Όνομα
(Γέννηση–Θάνατος) 		Θητεία Πολιτικό κόμμα
Αρχή Τέλος
Χούστο Χοσέ ντε Ουρκίσα
(1801–1870) 		31 Μαΐου 1852 5 Μαρτίου 1854 Ομοσπονδιακό [28]

Πρόεδροι της Συνομοσπονδίας (1854–1861)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εικόνα Όνομα
(Γέννηση – Θάνατος) 		Θητεία Πολιτικό κόμμα
Αρχή Τέλος
Χούστο Χοσέ ντε Ουρκίσα
(1801–1870) 		5 Μαρτίου 1854 5 Μαρτίου 1860 Ομοσπονδιακό [28]
Σαντιάγο Ντέρκι
(1809–1867) 		5 Μαρτίου 1860 5 Νοεμβρίου 1861 [29]
Χουάν Εστεβάν Πεδερνέρα(1796–1886) 5 Νοεμβρίου 1861 12 Δεκεμβρίου 1861 Ουνιταριανό

Δημοκρατία της Αργεντινής (1861–σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόεδροι (1861–σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εικόνα Όνομα
(Γέννηση–Θάνατος) 		Θητεία Πολιτικό κόμμα
(Συνασπισμός) 		Παραπομπές
Αρχή Τέλος
Μπαρτολομέ Μίτρε
(1821–1906) 		12 Δεκεμβρίου 1861 12 Οκτωβρίου 1868 Φιλελεύθερο [30][31][32][33]
Ντομίνγκο Φαουστίνο Σαρμιέντο
(1811–1888) 		12 Οκτωβρίου 1868 12 Οκτωβρίου 1874 — [33]
Νικολάς Αβεγιανέδα
(1837–1885) 		12 Οκτωβρίου 1874 12 Οκτωβρίου 1880 Εθνικό
↓
PAN 		[33]
Χούλιο Αρχεντίνο Ρόκα
(1843–1914) 		12 Οκτωβρίου 1880 12 Οκτωβρίου 1886 PAN [34]
Μιγκέλ Ανχέλ Χουάρες Σελμάν
(1844–1909) 		12 Οκτωβρίου 1886 6 Αυγούστου 1890 PAN [35]
Κάρλος Πεγιεγρίνι
(1846–1906) 		6 Αυγούστου 1890 12 Οκτωβρίου 1892 PAN [35]
Λουίς Σάενς Πένια
(1822–1907) 		12 Οκτωβρίου 1892 22 Ιανουαρίου 1895 PAN [36]
Χοσέ Εβαρίστο Ουριμπούρου
(1831–1914) 		22 Ιανουαρίου 1895 12 Οκτωβρίου 1898 PAN [36]
Χούλιο Αρχεντίνο Ρόκα
(1843–1914) 		12 Οκτωβρίου 1898 12 Οκτωβρίου 1904 PAN [37]
Μανουέλ Κιντάνα
(1835–1906) 		12 Οκτωβρίου 1904 12 Μαρτίου 1906 † PAN [38]
Χοσέ Φιγερόα Αλκόρτα
(1860–1931) 		25 Ιανουαρίου 1906 12 Οκτωβρίου 1910 PAN [38]
Ρόκε Σάενς Πένια
(1851–1914) 		12 Οκτωβρίου 1910 9 Αυγούστου 1914 PAN
Modernist 		[39]
Βικτορίνο δε λα Πλάσα
(1840–1919) 		9 Αυγούστου 1914 12 Οκτωβρίου 1916 PAN [39]
Ιπόλιτο Ιριγογιέν
(1852–1933) 		12 Οκτωβρίου 1916 12 Οκτωβρίου 1922 UCR [40]
Μαρσέλο Τορκουάτο δε Αλβεάρ
(1868–1942) 		12 Οκτωβρίου 1922 12 Οκτωβρίου 1928 UCR [40]
Ιπόλιτο Ιριγογιέν
(1852–1933) 		12 Οκτωβρίου 1928 6 Σεπτεμβρίου 1930 UCR [41]
Ενρίκε Μαρτίνες
(1887–1938) 		5 Σεπτεμβρίου 1930 6 Σεπτεμβρίου 1930 UCR
Χοσέ Φέλιξ Ουριμπούρου
(1868–1932) 		6 Σεπτεμβρίου 1930 20 Φεβρουαρίου 1932 Στρατός [42]
Αγουστίν Πέδρο Χούστο
(1876–1943) 		20 Φεβρουαρίου 1932 20 Φεβρουαρίου 1938 UCR
(Concordancia) 		[5]
[43]
Ρομπέρτο Μαρσελίνο Ορτίς
(1886–1942) 		20 Φεβρουαρίου 1938 27 Ιουνίου 1942 UCR-A
(Concordancia) 		[6]
[44]
Ραμόν Καστίγιο
(1873–1944) 		3 Ιουλίου 1940 4 Ιουνίου 1943 PDN
(Concordancia) 		[6]
Αρτούρο Ρόουσον
(1885–1952) 		4 Ιουνίου 1943 7 Ιουνίου 1943 Στρατός [45]
[6]
Πέδρο Πάμπλο Ραμίρες
(1884–1962) 		7 Ιουνίου 1943 9 Μαρτίου 1944 Στρατός [6]
Εδελμίρο Χουλιάν Φάρελ
(1887–1980) 		25 Φεβρουαρίου 1944 4 Ιουνίου 1946 Στρατός [6]
Χουάν Περόν
(1895–1974) 		4 Ιουνίου 1946 19 Σεπτεμβρίου 1955 Εργατικό
(UCR-JR)
(Ανεξάρτητο) 		[46]
Εδουάρδο Λονάρδι
(1896–1956) 		20 Σεπτεμβρίου 1955 13 Νοεμβρίου 1955 Στρατός [47]
Πέδρο Εουγκένιο Αραμπούρου
(1903–1970) 		13 Νοεμβρίου 1955 1 Μαΐου 1958 Στρατός [47]
Αρτούρο Φροντίσι
(1908–1995) 		1 Μαΐου 1958 29 Μαρτίου 1962 UCRI [48]
Χοσέ Μαρία Γουίδο
(1910–1975) 		29 Μαρτίου 1962 12 Οκτωβρίου 1963 UCRI [49]
[48]
Αρτούρο Ουμβέρτο Ιγία
(1900–1983) 		12 Οκτωβρίου 1963 28 Ιουνίου 1966 UCRP [50]
Χούντα των Διοικητών των Ενόπλων Δυνάμεων 28 Ιουνίου 1966 29 Ιουνίου 1966 Στρατός
Χουάν Κάρλος Ονγανία
(1914–1995) 		29 Ιουνίου 1966 8 Ιουνίου 1970 Στρατός [50]
Χούντα των Διοικητών των Ενόπλων Δυνάμεων 8 Ιουνίου 1970 18 Ιουνίου 1970 Στρατός
Ρομπέρτο Μαρσέλο Λέβινγκστον
(1920–2015) 		18 Ιουνίου 1970 23 Μαρτίου 1971 Στρατός [50]
Χούντα των Διοικητών των Ενόπλων Δυνάμεων 23 Μαρτίου 1971 26 Μαρτίου 1971 Στρατός
Αλεχάνδρο Αγουστίν Λανούς
(1918–1996) 		26 Μαρτίου 1971 25 Μαΐου 1973 Στρατός
Έκτορ Χοσέ Κάμπορα
(1909–1980) 		25 Μαΐου 1973 13 Ιουλίου 1973 PJ
(FREJULI) 		[51]
Ραούλ Αλβέρτο Λαστίρι
(1915–1978) 		13 Ιουλίου 1973 12 Οκτωβρίου 1973 PJ
(FREJULI) 		[52]
[51]
Χουάν Περόν
(1895–1974) 		12 Οκτωβρίου 1973 1 Ιουλίου 1974 † PJ
(FREJULI) 		[51]
Ισαμπέλ Περόν
(γεν. 1931) 		29 Ιουνίου 1974 24 Μαρτίου 1976 PJ
(FREJULI) 		[53]
Στρατιωτική Χούντα 24 Μαρτίου 1976 29 Μαρτίου 1976 Στρατός
Χόρχε Ραφαέλ Βιδέλα
(1925–2013) 		29 Μαρτίου 1976 29 Μαρτίου 1981 Στρατός [54]
Ρομπέρτο Εδουάρδο Βιόλα
(1924–1994) 		29 Μαρτίου 1981 11 Δεκεμβρίου 1981 Στρατός [54]
Οράσιο Τομάς Λιένδο
(1924–2007) 		21 Νοεμβρίου 1981 11 Δεκεμβρίου 1981 Στρατός
Κάρλος Λακόστε
(1929–2004) 		11 Δεκεμβρίου 1981 22 Δεκεμβρίου 1981 Στρατός
Λεοπόλδο Γκαλτιέρι
(1926–2003) 		22 Δεκεμβρίου 1981 18 Ιουνίου 1982 Στρατός [54]
Αλφρέδο Όσκαρ Σαντ Ζαν
(1926–1987) 		18 Ιουνίου 1982 1 Ιουλίου 1982 Στρατός
Ρεϊνάλδο Μπινιόνε
(1928–2018) 		1 Ιουλίου 1982 10 Δεκεμβρίου 1983 Στρατός [54]
Ραούλ Αλφονσίν
(1927–2009) 		10 Δεκεμβρίου 1983 8 Ιουλίου 1989 UCR [55]
Κάρλος Μένεμ
(1930–2021) 		8 Ιουλίου 1989 10 Δεκεμβρίου 1999 PJ [56]
Φερνάνδο ντε λα Ρούα
(1937–2019) 		10 Δεκεμβρίου 1999 21 Δεκεμβρίου 2001 UCR
(Alianza) 		[57]
Ραμόν Πουέρτα
(1951-) 		21 Δεκεμβρίου 2001 23 Δεκεμβρίου 2001 PJ [58]
Αδόλφο Ροδρίγκες Σαά
(γεν. 1947) 		23 Δεκεμβρίου 2001 30 Δεκεμβρίου 2001 PJ [59]
Εδουάρδο Καμάνιο
(1946-) 		30 Δεκεμβρίου 2001 2 Ιανουαρίου 2002 PJ [60]
Εδουάρδο Ντουάλδε
(1941-) 		2 Ιανουαρίου 2002 25 Μαΐου 2003 PJ [59]
Νέστορ Κίρχνερ
(1950–2010) 		25 Μαΐου 2003 10 Δεκεμβρίου 2007 PJ
(FPV) 		[61]
Κριστίνα Κίρχνερ
(1953-) 		10 Δεκεμβρίου 2007 10 Δεκεμβρίου 2015 PJ
(FPV) 		[62][63]
Φεδερίκο Πινέδο
(1955-) 		10 Δεκεμβρίου 2015 PRO
(Cambiemos) 		[63]
Μαουρίσιο Μάκρι
(1959-) 		10 Δεκεμβρίου 2015 10 Δεκεμβρίου 2019 PRO
(Cambiemos) 		[63]
Αλμπέρτο Φερνάντες
(1959-) 		10 Δεκεμβρίου 2019 10 Δεκεμβρίου 2023 PJ
(FdT)
Χαβιέρ Μιλέι
(1970-) 		10 Δεκεμβρίου 2023 Σήμερα Λιμπερταριανό Κόμμα

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Mendelevich, σελ. 28
  2. ↑ Mendelevich, σελ. 33
  3. ↑ Mendelevich, σελ. 24
  4. ↑ Mendelevich, σελ. 46
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Mendelevich, σελ. 130—131
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 Mendelevich, σελ. 136
  7. ↑ Braslavsky, Guido (25 Σεπτεμβρίου 2008). «Alfonsín vuelve a la Casa Rosada para inaugurar su propia estatua» (στα Ισπανικά). Clarín. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2023. 
  8. ↑ «Quieren quitar los nombres de militares de las calles» (στα Ισπανικά). El Argentino. 21 Νοεμβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2023. 
  9. ↑ Ginzberg, Victoria (19 Ιανουαρίου 2003). «Los protocolos y las decisiones políticas» (στα Ισπανικά). Página/12. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2023. 
  10. ↑ Groisman, Enrique. «Los gobiernos de facto en el derecho argentino» (PDF) (στα Ισπανικά). Centro de estudios políticos y constitucionales. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2023. 
  11. ↑ Rosa, vol.
  12. ↑ Rosa, vol.
  13. ↑ Rosa, Vol.
  14. ↑ Rosa, vol.
  15. ↑ Rosa, vol.
  16. ↑ Rosa, vol.
  17. ↑ Rosa, vol.
  18. ↑ Rosa, vol.
  19. ↑ Rosa, vol.
  20. ↑ Rosa, vol.
  21. ↑ Rosa, vol.
  22. ↑ Rosa, vol.
  23. ↑ 23,0 23,1 Rosa, vol.
  24. ↑ Rosa.
  25. ↑ Rosa, vol.
  26. ↑ Rosa, vol.
  27. ↑ Rosa, vol.
  28. ↑ 28,0 28,1 Mendelevich, σελ. 38-41
  29. ↑ Mendelevich, σελ. 42-45
  30. ↑ Diario de Sesiones de la Cámara de Diputados del Año 1862. Tomo Primero. Buenos Aires: La Tribuna. 1863. σελ. 43. 
  31. ↑ Armagnague, Juan Fernando (1986). Historia del derecho: presidencias de Mitre, Sarmiento y Avellaneda. Mendoza: Ediciones Jurídicas Cuyo S.R.L. σελ. 17. ISBN 950-9099-09-0. 
  32. ↑ Diario de Sesiones de la Cámara de Diputados del Año 1862. Tomo Primero. Buenos Aires: La Tribuna. 1863. σελ. 59. 
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 Mendelevich, σελ. 46-52
  34. ↑ Mendelevich, σελ. 53-56
  35. ↑ 35,0 35,1 Mendelevich, σελ. 57-65
  36. ↑ 36,0 36,1 Mendelevich, σελ. 66-72
  37. ↑ Mendelevich, σελ. 73-79
  38. ↑ 38,0 38,1 Mendelevich, σελ. 80-88
  39. ↑ 39,0 39,1 Mendelevich, σελ. 89-101
  40. ↑ 40,0 40,1 Mendelevich, σελ. 102-112
  41. ↑ Mendelevich, σελ. 113-125
  42. ↑ Mendelevich, σελ. 126-129
  43. ↑ Mendelevich, σελ. 130-135
  44. ↑ Mendelevich, σελ. 136–155
  45. ↑ Mendelevich, σελ. 145
  46. ↑ Mendelevich, σελ. 156-176
  47. ↑ 47,0 47,1 Mendelevich, σελ. 177-186
  48. ↑ 48,0 48,1 Mendelevich, σελ. 187-195
  49. ↑ Mendelevich, σελ. 193
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 Mendelevich, σελ. 196-214
  51. ↑ 51,0 51,1 51,2 Mendelevich, σελ. 215-228
  52. ↑ Mendelevich, σελ. 223
  53. ↑ Mendelevich, σελ. 229-235
  54. ↑ 54,0 54,1 54,2 54,3 Mendelevich, σελ. 236-241
  55. ↑ Mendelevich, σελ. 242-245
  56. ↑ Mendelevich, σελ. 247-252
  57. ↑ Mendelevich, σελ. 253-262
  58. ↑ «La crisis política y económica. Renunció De la Rúa: el peronista Puerta está a cargo del Poder Ejecutivo». La Nación. 21 Δεκεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2023. 
  59. ↑ 59,0 59,1 Mendelevich, σελ. 263-277
  60. ↑ «La crisis institucional. Eduardo Camaño asumió como presidente interino». La Nación. 31 Δεκεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2023. 
  61. ↑ Mendelevich, σελ. 278-282
  62. ↑ Mendelevich, σελ. 283-292
  63. ↑ 63,0 63,1 63,2 «La jueza Servini declaró que el mandato de Mauricio Macri comienza a las 0 horas del día 10 de diciembre». Agencia de Noticias del Poder Judicial. 9 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2023. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κατάλογος_αρχηγών_κράτους_της_Αργεντινής&oldid=10516654"