Πρώτη Τριανδρία (Αργεντινή)
Η Πρώτη Τριανδρία (ισπανικά: Primer Triunvirato) ήταν το εκτελεστικό κυβερνητικό όργανο που αντικατέστησε τη Χούντα Γκράντε στις Ηνωμένες Επαρχίες του Ρίο ντε λα Πλάτα (σημερινή Αργεντινή). Άρχισε να ασκεί τις εξουσίες της στις 23 Σεπτεμβρίου 1811 και αντικαταστάθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1812.
Προέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την ήττα των πατριωτικών δυνάμεων στη μάχη του Χουάκι στις 20 Ιουνίου 1811, το ήδη πληγωμένο κύρος της Χούντα Γκράντε δέχτηκε θανάσιμο πλήγμα.
Ο πρόεδρος της Χούντας, Κορνέλιο Σααβέδρα, αποφάσισε να αναλάβει την ευθύνη για τον Στρατό του Βορρά (Ejército del Norte) και έτσι εγκατέλειψε το αξίωμά του για να αναλάβει προσωπικά την ευθύνη του Στρατού. Η αποχώρησή του έδωσε χώρο στην παράταξη που υποστήριζε τον φιλελεύθερο Μαριάνο Μορένο να εκμεταλλευτεί την απουσία του και να προσπαθήσει να επιβάλει τη διάλυση της Χούντας.[1]
Μια τριανδρία επιλέχθηκε για να ασκήσει την εκτελεστική εξουσία. Ωστόσο, αυτή η τριανδρία ελεγχόταν από μια Junta Conservadora (Συντηρητική Χούντα), η οποία αποτελούνταν από τα μέλη της πρόσφατα διαλυμένης Χούντας.[2]
Τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι ενέργειες των μελών της περιορίζονταν από διαδοχικούς αγώνες εξουσίας. Με αυτή την κυβέρνηση οι υποστηρικτές του Μορένο εξουδετέρωσαν επιτυχώς την αντιπολίτευσή τους, αλλά οι εσωτερικές διαμάχες, η απειλή μιας εισβολής από τη Βραζιλία και οι στρατιωτικές περιπέτειες του Μανουέλ Μπελγράνο στο βορρά υπονόμευσαν την εξουσία τους.
Ο Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν, με τα μέλη της Logia Lautaro (Στοά Lautaro) και της Sociedad Patriótica (Πατριωτική Εταιρεία), η οποία σχηματίστηκε από τους υποστηρικτές του Μορένο, συνέπεσαν στο να δώσουν το προνόμιο της οργάνωσης ενός απελευθερωτικού στρατού και της διακήρυξης της Ανεξαρτησίας. Ήταν τότε που η εξαθλίωση των μελών της Τριανδρίας και η επιστροφή στη γραμμή δράσης υποκινήθηκε από την Εταιρεία. Η Στοά Lautaro, από την άλλη πλευρά, κινητοποίησε τα στρατεύματά της και η Πατριωτική Εταιρεία επανήλθε σε δημόσια διαβήματα και κινητοποίηση του πληθυσμού.
Η τριανδρία στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από τη Δεύτερο Τριανδρία.
Μέλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Φελισιάνο Τσικλάνα, Χουάν Χοσέ Πάσο και Μανουέλ ντε Σαρατέα.
- Γραμματείς χωρίς δικαίωμα ψήφου: Μπερναρδίνο Ριβαδάβια, Χουλιάν Πέρες και Βισέντε Λόπες ι Πλάνες .
Αρχικά μέλη της Πρώτης Τριανδρίας
|
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Pigna, Felipe. «Creación del Primer Triunvirato | El Historiador» (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «LA JUNTA CONSERVADORA (23/09/1811) – El arcón de la historia Argentina» (στα Ισπανικά). 16 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2023.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Busaniche, José Luis (1969). Historia argentina (στα Ισπανικά). Buenos Aires: Ed. Solar.
- Lozier Almazán, Bernardo (1998). Martín de Álzaga (στα Ισπανικά). Buenos Aires: Ed. Ciudad Argentina.
- Mitre, Bartolomé (1968). Historia de San Martín y de la emancipación sudamericana (στα Ισπανικά). Buenos Aires: Ed. Eudeba.
- Segreti, Carlos S. A. (1980). La aurora de la Independencia - Memorial de la Patria (στα Ισπανικά). Buenos Aires: Ed. La Bastilla.
- Sierra, Vicente D. (1973). Historia de la Argentina (στα Ισπανικά). Buenos Aires: Ed. Garriga.
- Ternavasio, Marcela (2007). Gobernar la Revolución (στα Ισπανικά). Buenos Aires: Ed. Siglo Veintiuno.
- Bra, Gerardo. «El Motín de las Trenzas» (στα es). Revista Todo es Historia (187).
- Fernández, Alejandro E.; Aníbal Jáuregui; Darío Roldán. «Un golpe militar en el camino hacia la independencia» (στα es). Revista Todo es Historia (192).
- Heredia, Edmundo. «Expediciones reconquistadoras españolas al Río de la Plata (1811-1814)» (στα es). Revista Todo es Historia (201).