Χουάν Μαρτίν ντε Πουεϊρεδόν
| Χουάν Μαρτίν ντε Πουεϊρεδόν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18 Δεκεμβρίου 1777[1][2] Μπουένος Άιρες |
| Θάνατος | 13 Μαρτίου 1850[1] Σαν Ισίδρο |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Ρεκολέτα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αργεντινή |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά |
| Σπουδές | Εθνικό Κολέγιο του Μπουένος Άιρες |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Πριλιδιάνο Πουεϊρεδόν |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | μέραρχος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πρέσβης της Αργεντινής στην Ισπανία |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Χουάν Μαρτίν ντε Πουεϊρεδόν ι O'Ντόγκαν (ισπανικά: Juan Martín de Pueyrredón y O'Dogan, 18 Δεκεμβρίου 1777 – 13 Μαρτίου 1850) ήταν Αργεντινός στρατηγός και πολιτικός των αρχών του 19ου αιώνα. Διορίστηκε Ανώτατος Διοικητής των Ηνωμένων Επαρχιών του Ρίο ντε λα Πλάτα μετά τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Αργεντινής.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πουεϊρεδόν γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες, πέμπτος από τους οκτώ γιους του Χουάν Μαρτίν ντε Πουεϊρεδόν ι Λαμπρουσερί και της συζύγου του, Μαρία Ρίτα Νταμάσια Ο'Ντόγκαν ι Σόρια. Ο πατέρας του Πουεϊρεδόν ήταν Γάλλος έμπορος, ο οποίος εγκαταστάθηκε στο Κάδιθ μαζί με τον αδελφό του και αργότερα στο Μπουένος Άιρες, όπου παντρεύτηκε τη σύζυγό του, η οποία ήταν ισπανικής και εν μέρει ιρλανδικής καταγωγής.[3] Σπούδασε στο Βασιλικό Κολέγιο μέχρι το θάνατο του πατέρα του το 1791. Η Μαρία έγινε επικεφαλής της οικογένειας, βοηθούμενη από τον Ανσέλμο Σάενς Βαλιέντε στις επιχειρήσεις, και απομάκρυνε τον Χουάν Μαρτίν από τις σπουδές του στην ηλικία των 14.[4] Στη συνέχεια μετακόμισε για να ζήσει με έναν συγγενή του στο Κάδιθ της Ισπανίας για να διδαχθεί τις εμπορικές σπουδές. Οι πρώτες του επιχειρήσεις τον οδήγησαν στη Μαδρίτη και τη Γαλλία. Επέστρεψε για λίγο στο Μπουένος Άιρες για να ασχοληθεί με τη διαθήκη του πατέρα του και παντρεύτηκε την εξαδέλφη του Ντολόρες Πουεϊρεδόν, κόρη του Ντιέγκο ντε Πουεϊρεδόν ι Λαμπρουσερί και της Μαμάν Μαϊρολούο, στην Ισπανία το 1803.[5] Επέστρεψαν στο Μπουένος Άιρες, αλλά η Ντολόρες απέβαλε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Ο Πουεϊρεδόν σκέφτηκε να επιστρέψει μαζί της στην Ισπανία, ελπίζοντας να αποκαταστήσει την υγεία της επισκεπτόμενος την οικογένειά της, αλλά απέβαλε και πάλι και η υγεία της επιδεινώθηκε, ώσπου πέθανε τον Μάιο του 1805.[6]
Βρετανικές εισβολές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Μπουένος Άιρες δέχθηκε εισβολή από βρετανικές δυνάμεις το 1806, κατά τη διάρκεια της πρώτης από τις δύο βρετανικές εισβολές στον Ρίο ντε λα Πλάτα. Ο Πουεϊρεδόν ήταν μεταξύ των κριόλο που δεν πίστευαν ότι οι Βρετανοί θα τους βοηθούσαν να ανεξαρτητοποιηθούν από την Ισπανία. Μετακόμισε στο Μοντεβιδέο και πήρε συζήτησε με τον κυβερνήτη Πασκουάλ Ρουίς Χουιδόμπρο. Ο Χουιδόμπρο τον εξουσιοδότησε να οργανώσει αντίσταση, οπότε επέστρεψε στο Μπουένος Άιρες και προετοίμασε κρυφά έναν στρατό στο ράντσο Περντριέλ. Οι Βρετανοί, ωστόσο, το ανακάλυψαν και νίκησαν τον μισοπροετοιμασμένο στρατό. Ο Πουεϊρεδόν διέφυγε στην Κολόνια ντελ Σακραμέντο και εντάχθηκε στον Σαντιάγο ντε Λινιέ, ο στρατός του οποίου θα νικούσε τελικά τους Βρετανούς.[7]
Το 1807 στάλθηκε και πάλι ως αντιπρόσωπος του Μπουένος Άιρες στην Ισπανία, αλλά επέστρεψε το 1809 μέσω Βραζιλίας στο Μπουένος Άιρες, όπου στη συνέχεια συμμετείχε στο κίνημα της ανεξαρτησίας. Μετά την Επανάσταση του Μαΐου του 1810, η οποία γέννησε την πρώτη τοπική κυβερνητική χούντα, διορίστηκε κυβερνήτης της Κόρδοβα και το 1812 έγινε αρχηγός των ανεξάρτητων δυνάμεων και μέλος της βραχύβιας Πρώτης Τριανδρίας. Από το 1812 έως το 1815 ήταν εξόριστος στο Σαν Λουίς.[8]
Ανώτατος διοικητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1816, ο Πουεϊρεδόν εξελέγη Ανώτατος Διοικητής των Ηνωμένων Επαρχιών του Ρίο ντε λα Πλάτα. Υποστήριξε σθεναρά τη στρατιωτική εκστρατεία του Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν στη Χιλή και ίδρυσε επίσης την πρώτη εθνική τράπεζα της Αργεντινής και το εθνικό νομισματοκοπείο. Μετά την ανακήρυξη ενός ενωτικού συντάγματος, οι εξεγέρσεις τον ανάγκασαν να παραιτηθεί από Ανώτατος Διοικητής το 1819 και να εξοριστεί στο Μοντεβιδέο. Στη συνέχεια διαδραμάτισε πολύ μικρό ρόλο στην πολιτική, με σημαντικότερο το γεγονός ότι το 1829 χρημάτισε μεσολαβητής μεταξύ του Χουάν Μανουέλ ντε Ρόσας και του Χουάν Λαβάλιε. Πέθανε συνταξιούχος στο ράντσο του στο Σαν Ισίδρο του Μπουένος Άιρες.[9]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w61q2d03. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Real Academia de la Historia. 2011. 14298/juan-martin-de-pueyrredon. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Luna 1999, σελίδες 9-11.
- ↑ Luna 1999, σελ. 13.
- ↑ Pigna, Felipe. «Pueyrredón se defiende de las acusaciones | El Historiador» (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ Luna 1999, σελίδες 13-15.
- ↑ Luna 1999, σελίδες 16-19.
- ↑ «Pueyrredón, Juan Martín de (1777–1850) | Encyclopedia.com». www.encyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Juan Martín de Pueyrredón». www.todo-argentina.net. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2023.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Luna, Félix (1999). Grandes protagonistas de la historia argentina: Juan Martín de Pueyrredón (στα Ισπανικά). Buenos Aires: Editorial Planeta. ISBN 950-49-0469-6.
|