Μανουέλ ντε Σαρατέα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μανουέλ ντε Σαρατέα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Manuel de Sarratea (Ισπανικά)
Γέννηση11  Αυγούστου 1774[1]
Μπουένος Άιρες
Θάνατος21  Σεπτεμβρίου 1849[1]
Λιμόζ
Χώρα πολιτογράφησηςΑργεντινή
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
διπλωμάτης
στρατιωτικός[2]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμακυβερνήτης της Επαρχίας Μπουένος Άιρες
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μανουέλ ντε Σαρατέα (ισπανικά: Manuel de Sarratea‎‎, Μπουένος Άιρες, 11 Αυγούστου 1774 – Λιμόζ, Γαλλία, 21 Σεπτεμβρίου 1849), ήταν Αργεντινός διπλωμάτης, πολιτικός και στρατιωτικός. Ήταν γιος του Μαρτίν ντε Σαρατέα (1743–1813), του πλουσιότερου εμπόρου του Μπουένος Άιρες της Τομάσα Χοσέφα ντε Αλτολαγκίρε. Η αδελφή του Μαρτίνα ντε Σαρατέα (1772–1805) παντρεύτηκε τον Σαντιάγκο ντε Λινιέ, αντιβασιλέα του Ρίο ντε Λα Πλάτα.

Πρώτη Τριανδρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μανουέλ ντε Σαρατέα

Ο Σαρατέα σπούδασε στη Μαδρίτη. Επέστρεψε στη χώρα του για να εργαστεί ως διπλωμάτης. Συμμετείχε στην Επανάσταση του Μαΐου του 1810 και κατόπιν συμβουλής του Μπελγράνο διορίστηκε πρεσβευτής στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Όταν διαλύθηκε η Πριμέρα Χούντα, επέστρεψε και συμμετείχε στο επόμενο κυβερνητικό όργανο, τη λεγόμενη Πρώτη Τριανδρία. Ένα από τα πολιτικά επιτεύγματα της Τριανδρίας ήταν η συνθήκη που υπογράφηκε με τον αντιβασιλέα Φρανσίσκο Χαβιέρ ντε Ελιό, όπου η Μπάντα Οριεντάλ (σημερινή Ουρουγουάη) παραχωρήθηκε στο στέμμα.[3]

Το 1812, μετά την αλλαγή της κυβέρνησης στο Μοντεβιδέο, η συνθήκη ακυρώθηκε και ο πόλεμος κατά των βασιλοφρόνων στην πόλη συνεχίστηκε. Οι περισσότεροι από τους στρατιώτες Κριόλο είχαν εγκαταλείψει την περιοχή, ακολουθώντας τον καουντίγιο τους, Χοσέ Αρτίγας. Ο Σαρατέα ανέλαβε τη διοίκηση του στρατού στη Μπάντα Οριεντάλ, καθιστώντας πρωταρχική του αποστολή να πάρει πίσω τα στρατεύματα από τον Αρτίγας. Προσπάθησε να τον πείσει και όταν αυτό απέτυχε προσπάθησε να τον δωροδοκήσει, επίσης χωρίς επιτυχία. Στη συνέχεια κήρυξε τον Αρτίγας προδότη, αλλά το μέτρο αυτό απορρίφθηκε από τα υπόλοιπα μέλη της τριανδρίας.[4]

Η Τριανδρία κυριαρχήθηκε από τον υπουργό Ριβαδαβία, μέχρι την πτώση της τον Οκτώβριο του 1812. Ο Σαρατέα συνέχισε να είναι επικεφαλής του στρατού της Μπάντα Οριεντάλ μέχρι το πρώτο μέρος του επόμενου έτους, οπότε και αντικαταστάθηκε από τον Χοσέ Ροντό. Μόνο όταν ο Σαρατέα, πρώην μέλος της Τριανδρίας, αποχώρησε, ο Αρτίγας και οι άνδρες του επέστρεψαν στην πολιορκία του Μοντεβιδέο.[5]

Ο Σαρατέα παρέμεινε ανενεργός για περισσότερα από δύο χρόνια, μέχρι που ο διοικητής Γερβάσιο Ποσάδας τον έστειλε σε διπλωματική αποστολή στη Μαδρίτη και το Λονδίνο. Φτάνοντας στην Ισπανία πρότεινε στον πρόσφατα αποκαταστημένο βασιλιά Φερδινάνδο Ζ΄ την υποταγή των Ηνωμένων Επαρχιών στο ισπανικό στέμμα υπό καθεστώς αυτονομίας. Αντ' αυτού αντιμετωπίστηκε ως εκπρόσωπος μιας ομάδας επαναστατών και αναγκάστηκε να φύγει και να μεταβεί στην Αγγλία.[6]

Κυβερνήτης του Μπουένος Άιρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σαρατέα επέστρεψε στο Μπουένος Άιρες στα μέσα του 1816 και διορίστηκε υπουργός εξωτερικών σχέσεων της κυβέρνησης του Ανώτατου Διοικητή, Χουάν Μαρτίν ντε Πουιρεδόν. Αργότερα παραιτήθηκε για λόγους υγείας και σύναψε επαφές με την πολιτική αντιπολίτευση των Porteño, οπότε απελάθηκε και εξορίστηκε στο Μοντεβιδέο με διαταγή του ίδιου Διοικητή.[7]

Μετά τη μάχη της Σεπέδα εντάχθηκε στον ομοσπονδιακό στρατό υπό τη διοίκηση του Εστανισλάο Λόπες και του Φρανσίσκο Ραμίρες. Στη συνέχεια τον έστειλαν ως αντιπρόσωπό τους στο Καμπίλντο του Μπουένος Άιρες, το οποίο έπεισε να τον ορίσει επαρχιακό κυβερνήτη. Ανέλαβε τη θέση του κυβερνήτη στις 18 Φεβρουαρίου 1820 και αμέσως μετά υπέγραψε τη συμφωνία του Πιλάρ με τους ομοσπονδιακούς αρχηγούς, μέσω της οποίας η επαρχία του Μπουένος Άιρες συμφώνησε να αναγνωριστεί ως ισότιμη με τις άλλες Ηνωμένες Επαρχίες.[7]

Ως μία από τις μυστικές ρήτρες της συνθήκης, υποσχέθηκε την παράδοση οπλισμού στους ομοσπονδιακούς καουντίγιο. Όταν οι στρατιωτικοί του Μπουένος Άιρες διαπίστωσαν ότι επρόκειτο να παραδώσει οπλισμό, ξεσηκώθηκαν εναντίον του και τον καθαίρεσαν στις 6 Μαρτίου, αντικαθιστώντας τον με τον στρατηγό Μπαλκάρσε. Άντεξε μόνο μία εβδομάδα ως κυβερνήτης, όταν ο στρατηγός Ραμίρες απείλησε με επίθεση στην πόλη αν δεν παρέδιδε τον υποσχεθέντα οπλισμό.[8]

Ο Σαρατέα ανέλαβε και πάλι την κυβέρνηση στις 11 Μαΐου και έδωσε επίσης στον Ραμίρες ορισμένες στρατιωτικές μονάδες υπό τη διοίκηση του συνταγματάρχη Μανσίγια. Ο Σαρατέα δεν μπόρεσε να περιορίσει τη μόνιμη κατάσταση αναρχίας στην επαρχία, ούτε να κερδίσει την υπακοή και την εμπιστοσύνη των στρατιωτικών, οπότε αναγκάστηκε να παραιτηθεί στα τέλη Μαΐου.[7]

Εντάχθηκε στο στρατό του Ραμίρες στην εκστρατεία του κατά του Αρτίγας, και η ήττα του Αρτίγας ήταν ίσως η μεγαλύτερη προσωπική του επιτυχία. Αργότερα συμμετείχε στις προετοιμασίες για τον πόλεμο που θα διεξήγαγε ο Ραμίρες εναντίον του Μπουένος Άιρες, της Σάντα Φε και της Κόρδοβα, ο οποίος κατέληξε σε καταστροφή. Στη συνέχεια ο Σαρατέα αποσύρθηκε για ένα διάστημα από την πολιτική.[9]

Διπλωματικές αποστολές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 31 Αυγούστου 1825, ο Χουάν Γκρεγκόριο ντε Λας Χέρας, διόρισε τη Σαρατέα ως Encargado de Negocios de las Provincias Unidas del Río de la Plata cerca de Gran Bretaña (Εμπορικός αντιπρόσωπος των Ηνωμένων Επαρχιών του Ποταμού Πλάτα στη Μεγάλη Βρετανία).[10]

Ο πρόεδρος Ριβαδαβία τον έστειλε το 1826 να είναι και πάλι εκπρόσωπος των Ηνωμένων Επαρχιών στο Λονδίνο. Εκεί υποστήριξε τη βρετανική πολιτική του διαχωρισμού της Μπάντα Οριεντάλ από τις υπόλοιπες επαρχίες, η οποία επιτεύχθηκε το 1828. Ο κυβερνήτης Μανουέλ Ντορέγκο τον κράτησε ως πρεσβευτή και ο Χουάν Μανουέλ ντε Ρόσας τον διόρισε αργότερα πρεσβευτή στη Βραζιλία και τη Γαλλία.[7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 dbe.rah.es/biografias/15376/manuel-de-sarratea-y-altolaguirre.
  2. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  3. ↑ «Sarratea, Manuel de (1774–1849) | Encyclopedia.com». www.encyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2023. 
  4. ↑ «El intrigante Sarratea». EL PAIS (στα Ισπανικά). 9 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2023. 
  5. ↑ «Uruguay - National Identity, Independence, Revolution | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2023. 
  6. ↑ «Manuel de Sarratea y Altolaguirre | Real Academia de la Historia». dbe.rah.es. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2023. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 «Identidad bonaerense: quién fue Manuel de Sarratea, el primer gobernador de la Provincia». www.infocielo.com (στα Ισπανικά). 2023. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2023. 
  8. ↑ John Carter Brown Library· Domínguez, Luís L. fmo RPJCB (1820). El gobernador y capitan general de la provincia ciudadanos: el gobierno no pertenece à otro partido, que al de la patria. . [Buenos Aires : s.n.] 
  9. ↑ Martin, Percy Alvin (1939). «Artigas, the Founder of Uruguayan Nationality». The Hispanic American Historical Review 19 (1): 2–15. doi:10.2307/2507206. ISSN 0018-2168. https://www.jstor.org/stable/2507206. 
  10. ↑ «Biografía de Manuel De Sarratea Y Altolaguirre». www.todo-argentina.net. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2023. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μανουέλ_ντε_Σαρατέα&oldid=10324036"