Αντόνιο Αλβάρες Χόντε
| Αντόνιο Αλβάρες Χόντε | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Antonio Álvarez Jonte (Ισπανικά) |
| Γέννηση | 1784[1][2] Μαδρίτη |
| Θάνατος | 18 Οκτωβρίου 1820[1] Πίσκο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αργεντινή Ισπανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά |
| Σπουδές | Βασιλικό Πανεπιστήμιο του Σαν Φελίπε |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
Ο Αντόνιο Αλβάρες Χόντε (ισπανικά: Antonio Álvarez Jonte, Μαδρίτη, 1784 – Πίσκο, Περού, 18 Οκτωβρίου 1820) ήταν Αργεντινός πολιτικός. Γεννήθηκε στη Μαδρίτη το 1784 και μετακόμισε με τους γονείς του στην Κόρδοβα όταν ήταν νέος. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Κόρδοβα και απέκτησε το διδακτορικό του στο Βασιλικό Πανεπιστήμιο του Αγίου Φιλίππου στο Σαντιάγο της Χιλής. Άνοιξε δικηγορικό γραφείο στο Μπουένος Άιρες και έζησε εκεί την εποχή των βρετανικών εισβολών. Πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως εθελοντής στην πολιτοφυλακή, αλλά απερρίφθη λόγω βεβαρημένης κατάστασης της υγείας του.[3]
Δεύτερη Τριανδρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αλβάρες Χόντε συμμετείχε στις προετοιμασίες για την επανάσταση του Μαΐου του 1810. Μετά την επανάσταση, η νεοσυσταθείσα Πριμέρα Χούντα τον έστειλε στη Χιλή για να προσπαθήσει να υποκινήσει μια παρόμοια επανάσταση εκεί. Αυτό συνέβη τον Οκτώβριο του 1810 και ο Αλβάρες Χόντε έγινε ο πρώτος πρεσβευτής της Αργεντινής στη χώρα αυτή.[4]
Προς το τέλος του 1810 βρέθηκε στο Μπουένος Άιρες και εντάχθηκε στην επαναστατική ομάδα του Μαριάνο Μορένο. Η Χούντα τον όρισε μέλος του Καμπίλντο, όπου πίεσε να διαλυθεί η κυβερνώσα Χούντα όταν έφτασαν τα νέα για την καταστροφή της μάχης του Χουακί. Υποστήριξε τον σχηματισμό της Πρώτης Τριανδρίας και με δική τους πρωτοβουλία ορίστηκε και πάλι μέλος του Καμπίλντο για το έτος 1812. Μετακινήθηκε στην αντιπολίτευση όταν η κυβέρνηση Ριβαδαβία διέλυσε την πρώτη εθνοσυνέλευση το 1812.[4]
Ο Αλβάρες Χόντε εντάχθηκε στη στοά Λαουτάρο, που ιδρύθηκε από τον Αλβεάρ και τον Σαν Μαρτίν, και υποστήριξε την επανάσταση του Οκτωβρίου 1812 (που ξεκίνησε ο Σαν Μαρτίν μετά την άφιξη της είδησης της στρατιωτικής νίκης στη μάχη του Τουκουμάν). Με το κίνημα αυτό η Πρώτη Τριανδρία διαλύθηκε και αντικαταστάθηκε από τη Δεύτερη Τριανδρία, που συγκροτήθηκε από τους Χουάν Χοσέ Πάσο, Νικολάς Ροντρίγκες Πένια και Αλβάρες Χόντε. Λίγο αργότερα ο Πάσο αντικαταστάθηκε από τον Χοσέ Χουλιάν Πέρες και λίγους μήνες αργότερα ο Ροντρίγκες Πένια αντικαταστάθηκε από τον Χερβάσιο Ποσάδας, θείο του Αλβέαρ.[4]
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση ελεγχόταν από τη Στοά Λαουτάρο και τον Αλβέαρ. Η τριανδρία ζήτησε τη δημιουργία μιας Εθνικής Συνταγματικής Συνέλευσης, στην οποία κυριαρχούσε το Μπουένος Άιρες, όπου οι περισσότεροι βουλευτές από το εσωτερικό της χώρας ορίζονταν από τη Στοά, στο Μπουένος Άιρες. Η Συνέλευση δεν πέτυχε τους στόχους της, καθώς δεν κήρυξε την ανεξαρτησία από την Ισπανία, ούτε επικύρωσε κάποιο σύνταγμα.
Στα τέλη του 1813, ο Χουάν Λαρέα (πλούσιος και με επιρροή φίλος του Αλβέαρ και του βρετανικού εμπορίου) αντικατέστησε τον Αλβάρες Χόντε, ο οποίος είχε οριστεί επικεφαλής της επιτροπής που διερευνούσε τις στρατιωτικές ήττες στο Βιλκαπούγιο και την Αγιοχούμα.
Συνεργασία με τον Σαν Μαρτίν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αλβάρες Χόντε ταξίδεψε στο Τουκουμάν για να ξεκινήσει τις έρευνες και τις νομικές διαδικασίες, αλλά αργότερα αρνήθηκε να δικάσει τον στρατηγό Μπελγράνο. Στις αρχές του 1814 αναδιοργάνωσε την αυτοδιοίκηση της επαρχίας Τουκουμάν. Στη συνέχεια ορίστηκε ως στρατιωτικός ελεγκτής του Στρατού του Βορρά κατά τη σύντομη περίοδο κατά την οποία αρχιστράτηγος της ήταν ο Σαν Μαρτίν. Στη συνέχεια ο Αλβάρες Χόντε επέστρεψε στο Μπουένος Άιρες, όπου υπηρέτησε ως γενικός πολεμικός ελεγκτής, και εργάστηκε στη θέση αυτή κατά τη διάρκεια της σύντομης κυβέρνησης του Αλβέαρ.[4]
Μετά την ανταρσία που οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης του Αλβεάρ, εξορίστηκε στο Λονδίνο. Εκεί εντάχθηκε στην τοπική Στοά Λαουτάρο και αφιερώθηκε στη συγκρότηση ναυτικής μοίρας για τη Χιλή, που είχε πρόσφατα απελευθερωθεί από την Ισπανία από τον Σαν Μαρτίν, υποστηρίζοντας τα σχέδια του τελευταίου να επιτεθεί από θαλάσσης στην Αντιβασιλεία του Περού.[4]
Έφτασε στη Χιλή με τον ναύαρχο Τόμας Κόχραν τον Νοέμβριο του 1818, με τα πλοία του ναυτικού που προορίζονταν να μεταφέρουν τον Στρατό των Άνδεων στο Περού. Παρόλο που αρρώστησε, διορίστηκε ελεγκτής του στρατού και γραμματέας του Σαν Μαρτίν. Συνόδευσε τον Κοχρέιν στην πρώτη ναυτική εκστρατεία προς το λιμάνι Ελ Καλάο.[4]
Τον Αύγουστο του 1820 αναχώρησε με τον Σαν Μαρτίν για το Περού. Λίγο καιρό μετά την άφιξή του αρρώστησε βαριά (πιθανότατα από φυματίωση)[5] και πέθανε τον Οκτώβριο του 1820 στο λιμάνι του Πίσκο.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Real Academia de la Historia. 2011. 6983/antonio-alvarez-jonte. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 «Electronic Enlightenment» (Αγγλικά) Oxford University Press. jonteanton003899.
- ↑ Ione S. Wright and Lisa M. Nekhom, Historical Dictionary of Argentina (1978) σσ. 30-31
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 «Antonio Álvarez Jonte | Real Academia de la Historia». dbe.rah.es. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ The collected works of Jeremy Bentham (στα Αγγλικά). Athlone Press ; Clarendon Press. 1 Ιανουαρίου 1989. ISBN 9780198226161.