Χοσέ Ροντό
| Χοσέ Ροντό | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | José Rondeau (Ισπανικά) |
| Γέννηση | 4 Μαρτίου 1773[1] Μπουένος Άιρες |
| Θάνατος | 18 Νοεμβρίου 1844[1] Μοντεβιδέο |
| Τόπος ταφής | Κεντρικό Νεκροταφείο του Μοντεβιδέο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αργεντινή Ουρουγουάη |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός διπλωμάτης στρατιωτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κόμμα Κολοράδο |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ανώτατος Διοικητής των Ηνωμένων Επαρχιών του Ρίο ντε λα Πλάτα πρέσβης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Χοσέ Κασιμίρο Ροντέο Περέιρα (ισπανικά: José Casimiro Rondeau Pereyra, 4 Μαρτίου 1773 – 18 Νοεμβρίου 1844) ήταν στρατηγός και πολιτικός στην Αργεντινή και στην Ουρουγουάη στις αρχές του 19ου αιώνα.
Βίος και πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες, αλλά αμέσως μετά τη γέννησή του, η οικογένεια μετακόμισε στο Μοντεβιδέο, όπου μεγάλωσε και πήγε σχολείο. Σε ηλικία είκοσι ετών, κατατάχθηκε στις ένοπλες δυνάμεις στο Μπουένος Άιρες, αλλά αργότερα μεταφέρθηκε σε ένα σύνταγμα στο Μοντεβιδέο. Κατά τη διάρκεια της βρετανικής εισβολής του 1806, συνελήφθη και στάλθηκε στην Αγγλία. Μετά την ήττα των βρετανικών στρατευμάτων, απελευθερώθηκε και μετέβη στην Ισπανία, όπου συμμετείχε στις μάχες των Ναπολεόντειων Πολέμων. Όταν επέστρεψε στο Μοντεβιδέο τον Αύγουστο του 1810, εντάχθηκε στις δυνάμεις των ανεξαρτητοποιημένων και διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής των ανεξαρτητοποιημένων στρατών της Μπάντα Οριεντάλ, της μετέπειτα Ουρουγουάης. Οι στρατιωτικές του επιτυχίες στις διάφορες μάχες για το Μοντεβιδέο (συμπεριλαμβανομένης της πολιορκίας του Μοντεβιδέο (1812-14)) του χάρισαν τη θέση του στρατιωτικού διοικητή της εκστρατείας στο Περού, αντικαθιστώντας τον Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί για λόγους υγείας.[2]
Το 1815, η Συντακτική Γενική Συνέλευση των επαρχιών της Λα Πλάτα εξέλεξε τον Ροντό ανώτατο διοικητή τους, αλλά λόγω της απουσίας του δεν υπηρέτησε ποτέ ως διοικητής. Ο Ιγνάσιο Άλβαρες Τόμας ορίστηκε ως εκτελών χρέη Ανώτατου Διοικητή στη θέση του. Μετά από δύο ήττες εναντίον των ισπανικών βασιλικών στρατευμάτων στο Περού, στη Βέντα ι Μέδια και στη Σίπε-Σίπε, απαλλάχθηκε από τη διοίκηση το 1816. Επέστρεψε στο Μπουένος Άιρες, όπου έγινε κυβερνήτης για ένα σύντομο διάστημα από τις 5 Ιουνίου έως τις 30 Ιουλίου 1818. Το 1819 έγινε ο διάδοχος του Χουάν Μαρτίν ντε Πουεϊρεδόν ως Ανώτατος Διοικητής (υπηρετούσε αυτό το διάστημα), αλλά αναγκάστηκε να παραιτηθεί το επόμενο έτος μετά τη μάχη της Σεπέδα.[3]
Στη συνέχεια, ο Ροντό αποσύρθηκε στο Μοντεβιδέο και προσπάθησε να μείνει έξω από τους εσωτερικούς πολέμους μεταξύ των αντιμαχόμενων στρατηγών των ανεξάρτητων. Παρ' όλα αυτά, ηγήθηκε πολλών στρατιωτικών εκστρατειών κατά των Ινδιάνων και στους πολέμους ανεξαρτησίας κατά της Βραζιλίας. Το 1828, μετά τη Συνθήκη του Μοντεβιδέο, εξελέγη κυβερνήτης της νεοσύστατης Ανατολικής Δημοκρατίας της Ουρουγουάης. Ο Ροντό κατείχε αυτό το αξίωμα από τις 22 Δεκεμβρίου 1828 έως τις 17 Απριλίου 1830, οπότε και αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τον αντίπαλό του Χουάν Αντόνιο Λαβαλιέχα, ο οποίος κατείχε την πλειοψηφία στο νεαρό ακόμη κοινοβούλιο. Ο Λαβαλιέχα ορίστηκε προσωρινός κυβερνήτης.[4]
Ωστόσο, ο Ροντό εξακολουθούσε να υπηρετεί ως στρατηγός στο στρατό. Στον εμφύλιο πόλεμο της Ουρουγουάης από το 1836 μεταξύ των Blancos ("Λευκών") και των Colorados ("Κόκκινων"), πολέμησε στο πλευρό των τελευταίων και υπηρέτησε ως υπουργός πολέμου τους. Σκοτώθηκε το 1844 κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Πολιορκίας του Μοντεβιδέο.[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Real Academia de la Historia. 2011. 15060/jose-rondeau. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 «Biografia de José Rondeau». www.biografiasyvidas.com. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2024.
- ↑ «DIRECTORIO DE JOSÉ RONDEAU». El Historionauta (στα Ισπανικά). 3 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2024.
- ↑ Castellanos, Alfredo (2011). Historia Uruguaya. 5: La Cisplatina, la independencia y la República Caudillesc. Montevideo: Ediciones de la Banda Oriental. ISBN 978-9974-1-0454-9.
|