Καπέσοβο Ιωαννίνων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 39°53′18″N 20°46′48″E / 39.88833°N 20.78000°E / 39.88833; 20.78000

Καπέσοβο
Καπέσοβο is located in Greece
Καπέσοβο
Καπέσοβο
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΗπείρου
ΔήμοςΖαγορίου, Τοπική Κοινότητα Καπεσόβου
Γεωγραφία
ΝομόςΙωαννίνων
Υψόμετρο1.120 μέτρα
Πληθυσμός
Μόνιμος30
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας440 10

Το Καπέσοβο είναι χωριό του Ζαγορίου, ανήκει διοικητικά στον Δήμο Ζαγορίου ενώ έως το 2010 υπαγόταν στον Δήμο Τύμφης. Απέχει 43 χιλιόμετρα από τα Ιωάννινα.

Το χωριό βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το φαράγγι του Βίκου, όπου από ορισμένα σημεία του χωριού η θέα προς αυτό είναι πανοραμική. Αξιοσημείωτο είναι και το πετρόκτιστο μονοπάτι που συνδέει το Καπέσοβο με το γειτονικό Βραδέτο (σκάλα Βραδέτου).

Τον 17ο και 18ο αιώνα πολλοί Καπεσοβίτες διακρίθηκαν ως αγιογράφοι (μπογάδες στην τοπική διάλεκτο) και ξυλογλύπτες και πολλές από τις εκκλησίες του Ζαγορίου και γενικότερα της Ηπείρου διακοσμήθηκαν από έργα εντόπιων τεχνιτών. Από το χωριό κατάγονται και οι ευεργέτες Κωνσταντίνος και Παύλος Πασχάλης, οι οποίοι ίδρυσαν με δικές τους δαπάνες την Πασχάλειο σχολή (ιδρύθηκε το 1861), όπου φιλοξενεί σήμερα ένα από τα τρία πρωτότυπα έντυπα της Χάρτας του Ρήγα Φεραίου.

Σήμερα το χωριό διατηρεί την παραδοσιακή ζαγορήσια αρχιτεκτονική, ξεχωρίζουν ο ναός του Αγίου Νικολάου, κτισμένος το 1793 με δαπάνη του Καπεσοβίτη Ιωαννούτσου Καραμεσίνη, το πολιτιστικό κέντρο και το λαογραφικό μουσείο. Κατά τους χειμερινούς μήνες αποτελεί τουριστικό προορισμό για Έλληνες και ξένους περιηγητές.

Αξιομνημόνευτοι Καπεσοβίτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το Καπέσοβο κατάγονταν ο αγιογράφος Αναγνώστης Οικονόμος[1], οι έμποροι και ευεργέτες Κωνσταντίνος και Παύλος Πασχάλης, ο γενικός προεστός του Ζαγορίου επί τουρκοκρατίας Γιαννούτσος Καραμεσίνης και ο σύμβουλος του Αλή πασά και πολιτικός της Ελληνικής Επανάστασης, Αλέξιος Νούτσος.

Φωτοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Μανόλης Χατζηδάκης, Έλληνες ζωγράφοι μετά την Άλωση (1450-1830), Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών Ε.Ι.Ε., Αθήνα 1987, τόμος 1, σ. 163.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]