Μακρίνο Ιωαννίνων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μακρίνο
Μακρίνο is located in Greece
Μακρίνο
Μακρίνο
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΗπείρου
ΔήμοςΖαγορίου
Γεωγραφία και Στατιστική
ΝομόςΙωαννίνων
Υψόμετρο980 μέτρα
Πληθυσμός36 (2011)
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας440 14

Το Μακρίνο είναι ορεινό χωριό του δήμου Ζαγορίου[1], στον νομό Ιωαννίνων της Ηπείρου. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 36 κατοίκους[2][3].

Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την τοπική παράδοση ο οικισμός έλαβε το όνομά του από την οσία Μακρίνη[2], σύμφωνα με άλλη άποψη το τοπωνύμιο είναι σλαβικής προέλευσης και δηλώνει υγρό τόπο, ενώ ο Ιωάννης Λαμπρίδης εικάζει πως ενδεχομένως να προέρχεται από την εύπορη οικογένεια Μακρύνου των Ιωαννίνων[4]. Παλιότερα το χωριό ήταν γνωστό και ως Μακρίνου[4] ή Μακρίνι[5], ενώ από τους ντόπιους ονομάζεται Μακρίνη[6].

Γενικά και ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χωριό συγκροτήθηκε από κατοίκους των οικισμών Θεοδοσίου, Πετρίτσας και Κουκουρούντζου[4]. Το έτος της ίδρυσής του δεν είναι γνωστό, αλλά φέρεται να υπήρχε πριν από τα μέσα του 16ου αιώνα όταν εγκαταστάθηκαν σε αυτό κάτοικοι από την Πετρίτσα και το Κουκουρούντζο ή Κουκουρούτς[7]. Παλιότερα, στο Μακρίνο κυριαρχούσε η βλαχική γλώσσα, η χρήση της οποίας άρχισε να περιορίζεται κατά τα μέσα του 19ου αιώνα, μετά από έντονες προσπάθειες του τότε μητροπολίτη Ιωαννίνων και γόνου ντόπιας οικογένειας, Ιωαννίκιου Ζάγκου[2][6]. Αποτέλεσμα αυτής της τάσης ήταν η αποκλειστική ελληνοφωνία των κατοίκων ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα[8].

Το 1812 ο Πουκεβίλ ανέφερε πως στον οικισμό 100 ζούσαν οικογένειες, ενώ μερικές δεκαετίες αργότερα (1856) ο Αραβαντινός κατέγραψε 62[9]. Σύμφωνα με την οθωμανική απογραφή του 1895, ο πληθυσμός του Μακρίνου ανερχόταν στους 372 κατοίκους, οι οποίοι ήταν κατανεμημένοι σε 90 φορολογικούς χανέδες[10].

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο οικισμός πυρπολήθηκε από τις γερμανικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να καταστραφούν 41 οικίες, να λεηλατηθούν οι περιουσίες των κατοίκων και να σκοτωθεί ένα άτομο[11].

Πριν την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης, το Μακρίνο αποτελούσε μέρος του καποδιστριακού δήμου του Ανατολικού Ζαγορίου, του οποίου ήταν δημοτικό διαμέρισμα. Η κοινότητα του Μακρίνου καλύπτει έκταση 20.147 τετραγωνικών χιλιομέτρων[3].

Προσωπικότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ιωαννίκιος Ζάγκος, μητροπολίτης Ιωαννίνων (1845 - 1854).

Απογραφές πληθυσμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Απογραφή 1895 1913 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός 372[10] 133[12] 99[2] 171[2] 87[2] 88[2] 67[2] 114[2] 78[2] 65[2] 36[2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Πρόγραμμα Καλλικράτης Αρχειοθετήθηκε 2018-06-12 στο Wayback Machine.. Υπουργείο Εσωτερικών
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 «Μακρίνο». izagori.gr. Ζαγόρι, Φύση και Πολιτισμός - Ψηφιακός Οδηγός. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2017. 
  3. 3,0 3,1 «Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 18 Μαρτίου 2001» (PDF). Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Σεπτεμβρίου 2015. 
  4. 4,0 4,1 4,2 «Μακρίνο». zagori.gov.gr. Δήμος Ζαγορίου. 11 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2017. 
  5. Αστέριος Ι. Κουκούδης, Μελέτες για τους Βλάχους, τόμος Β΄. Οι Μητροπόλεις και η Διασπορά των Βλάχων, εκδόσεις Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2000, σελ. 154.
  6. 6,0 6,1 «Προβλήματα - Αιτήματα Ανατ. Ζαγορίου (Δόλιανη, Καστανώνας, Μακρύνο)». Το Ζαγόρι μας (49): 13. Απρίλιος 1982. https://izagori.gr/database.html?value=2140&action=preview. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2017. 
  7. Κουκούδης, 2000, σελ. 163.
  8. Κουκούδης, 2000, σελ. 193.
  9. Κουκούδης, 2000, σελ. 177.
  10. 10,0 10,1 Μιχάλης Κοκολάκης, Η τουρκική στατιστική της Ηπείρου στο Σαλναμέ του 1895, στο Τετράδια Εργασίας, τεύχος 18, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Αθήνα 2008, σελ. 265.
  11. Έκθεσις των γενομένων ζημιών εν γένει Ηπείρου από της κηρύξεως του Ελληνο-ιταλικού πολέμου (28-10-40) μέχρι της τελικής απελευθερώσεώς της, Οκτώβριος 1944, Βιβλιοθήκη Ηπειρωτικής Εταιρείας Αθηνών, Αθήνα 1987, σελ. 55.
  12. Βασίλειον της Ελλάδος. Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, Απαρίθμησις των κατοίκων των νέων επαρχιών της Ελλάδος του έτους 1913, Εν Αθήναις, 1915, σελ. 61.