Γκουστάβο Πογέτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκουστάβο Πογέτ

Ο Πογέτ το 2011 σε συνέντευξη τύπου ως προπονητής της Μπράιτον.
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαGustavo Augusto Poyet Domínguez
Ημερ. γέννησης15 Νοεμβρίου 1967 (1967-11-15) (56 ετών)
Τόπος γέννησηςΜοντεβιδέο, Ουρουγουάη
Ύψος1,88 μ.
ΘέσηΜέσος
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1988-1989Γκρενόμπλ37(8)
1989-1990Ρίβερ Πλέιτ78(28)
1990-1997Ρεάλ Σαραγόσα239(63)
1997-2001Τσέλσι105(36)
2001-2004Τότεναμ82(18)
2006Σουίντον Τάουν0(0)
Σύνολο463(125)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1993-2000Εθνική Ουρουγουάης26(3)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
2006Σουίντον Τάουν (βοηθός)
2006-2007Λιντς Γιουνάιτεντ (βοηθός)
2007-2008Τότεναμ (βοηθός)
2009-2013Μπράιτον
2013-2015Σάντερλαντ
2015-2016ΑΕΚ
2016Ρεάλ Μπέτις
2016-2017Σαγκάη Σεγούντα
2018Μπορντώ
2021Ουνιβερσινταντ Κατόλικα
2022-2024Εθνική Ελλάδας
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Γκουστάβο Αουγκούστο Πογέτ Ντομίνγκες (ισπανικά: Gustavo Augusto Poyet Domínguez) (γενν. 15 Νοεμβρίου 1967) είναι Ουρουγουανός πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως μέσος και νυν προπονητής ποδοσφαίρου. Είναι ο πρωήν προπονητής της Εθνικής Ελλάδας.

Ο Πογέτ ξεκίνησε την καριέρα του με σύντομες θητείες στη Γκρενόμπλ και τη Ρίβερ Πλέιτ. Στη συνέχεια, πέρασε 7 χρόνια στη Ρεάλ Σαραγόσα, με την οποία κέρδισε το Κύπελλο Ισπανίας και το Κύπελλο Κυπελλούχων 1994-95. Το 1997, μετακόμισε στην Τσέλσι με ελεύθερη μεταγραφή και βοήθησε τον σύλλογο να κερδίσει το Κύπελλο Αγγλίας και το Κύπελλο Κυπελλούχων 1997-98. Το 2001, μετακόμισε στην Τότεναμ, στην οποία ολοκλήρωσε την καριέρα του. Επίσης, ήταν μέλος της Εθνικής Ουρουγουάης που κέρδισε το Κόπα Αμέρικα 1995.

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας του, ο Πογέτ ασχολήθηκε με την προπονητική. Υπηρέτησε ως βοηθός προπονητής του Ντένις Γουάιζ στη Σουίντον Τάουν και στη Λιντς Γιουνάιτεντ, και του Χουάντε Ράμος στην Τότεναμ Χότσπερ. Τον Νοέμβριο του 2009, προσλήφθηκε ως προπονητής της Μπράιτον εντ Χόουβ Άλμπιον και στην πρώτη του πλήρη σεζόν οδήγησε τον σύλλογο στην άνοδο ως πρωταθλητής της Φούτμπολ Λιγκ Ουάν, για το οποίο ανακηρύχθηκε «Προπονητής της Χρονιάς» στη Φούτμπολ Λιγκ Ουάν. Τον Οκτώβριο του 2013, προσλήφθηκε από την Σάντερλαντ ΑΦΚ της Πρέμιερ Λιγκ, την οποία οδήγησε στον τελικό του Λιγκ Καπ Αγγλίας στην πρώτη του σεζόν, αλλά απολύθηκε τον Μάρτιο του 2015 μετά από μια κακή πορεία αποτελεσμάτων. Αργότερα, υπήρξε προπονητής της Α.Ε.Κ., της ισπανικής Ρεάλ Μπέτις, της κινέζικης Σανγκχάι Σενχούα, της γαλλικής ΦΚ Ζιροντέν ντε Μπορντώ και της χιλιανής Κλουμπ Ντεπορτίβο Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα.

Σταδιοδρομία ως ποδοσφαιριστής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε συλλόγους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πογέτ ξεκίνησε την καριέρα του με θητείες στη Γκρενόμπλ και τη Ρίβερ Πλέιτ. Μετακόμισε στη Ρεάλ Σαραγόσα το 1990, κατακτώντας το Κύπελλο Ισπανίας το 1994 και το Κύπελλο Κυπελλούχων ένα χρόνο αργότερα, κερδίζοντας την Άρσεναλ στον τελικό.[1] Έγινε ο μακροβιότερος ξένος παίκτης της Σαραγόσα και σκόραρε 60 γκολ σε 240 αγώνες για τον σύλλογο.

Ο Πογέτ εντάχθηκε στην Τσέλσι με ελεύθερη μεταγραφή τον Ιούνιο του 1997. Λίγο μετά την πρώτη του σεζόν στο σύλλογο του Λονδίνου, υπέστη βλάβη στο χιαστό σύνδεσμο. Αυτό τον ανάγκασε να χάσει τον νικηφόρο τελικό του Λιγκ Καπ Αγγλίας του 1998, αλλά ανέκαμψε για να παίξει στον επιτυχημένο Τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων της ομάδας εναντίον της ΦφΜ Στουτγκάρδη. Την επόμενη χρονιά, συνέβαλε με 14 γκολ – καθιστώντας τον δεύτερο σκόρερ του συλλόγου – για να βοηθήσει την Τσέλσι να τερματίσει 3η στην Πρέμιερσιπ, συμπεριλαμβανομένου ενός κρίσιμου γκολ με κεφαλιά στη νίκη με 1–0 εναντίον της Λιντς Γιουνάιτεντ.[2] Σκόραρε επίσης το νικητήριο γκολ για την Τσέλσι στο ΟΥΕΦΑ Σούπερ Καπ 1998 εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης.[3] Τη σεζόν 1999–2000, σημείωσε 18 γκολ (που τον έκανε και πάλι τον δεύτερο σκόρερ της Τσέλσι), με ένα βολέ με ψαλιδάκι εναντίον της Σάντερλαντ,[4] ένα μακρινό σουτ εναντίον της Λάτσιο,[5] και τα δύο γκολ της Τσέλσι στον ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας εναντίον της Νιούκασλ Γιουνάιτεντ,[6] από τους πιο αξιομνημόνευτους, καθώς η ομάδα κέρδισε το Κύπελλο Αγγλίας και έφτασε στους προημιτελικούς του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ.

Με την άφιξη του νέου προπονητή, Κλαούντιο Ρανιέρι, τον Σεπτέμβριο του 2000, η Τσέλσι ήταν μια ομάδα σε μεταβατικό στάδιο. Με τον Ρανιέρι να επιδιώκει να μειώσει τον μέσο όρο ηλικίας της ομάδας, ο Πογέτ έγινε πλεόνασμα στις απαιτήσεις και ζήτησε μεταγραφή.

Σε 145 συμμετοχές με την Τσέλσι, ο Πογέτ σημείωσε 49 γκολ.

Ο Πογέτ εντάχθηκε στην Τότεναμ τον Μάιο του 2001 για περίπου 2,2 εκατομμύρια λίρες. Σκόραρε 14 γκολ στην πρώτη του σεζόν για τους Σπερς και βοήθησε την ομάδα του να φτάσει στον τελικό του Λιγκ Καπ, στον οποίο όμως έχασε με 2–1 από την Μπλάκμπερν Ρόβερς.[7] Ο χρόνος του στο σύλλογο χαρακτηρίστηκε από τραυματισμούς, και υπέστη ξανά βλάβη στους χιαστούς συνδέσμους τον Αύγουστο του 2002,[8] αλλά παρ΄ όλα αυτά κατάφερε να σκοράρει 23 γκολ σε 98 παιχνίδια.

Εθνική ομάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πογέτ ήταν διεθνής με την Εθνική Ουρουγουάης, κάνοντας το ντεμπούτο του στις 13 Ιουλίου 1993 σε φιλικό αγώνα εναντίον του Περού (1–2).[9]

Ο Πογέτ βοήθησε τη χώρα του να κερδίσει το Κόπα Αμέρικα το 1995. Με αυτόν τον τρόπο, ψηφίστηκε ως ο καλύτερος παίκτης στη θέση του στη διοργάνωση.[10]

Συνολικά, είχε 26 συμμετοχές και 3 γκολ.

Σταδιοδρομία ως προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιούλιο του 2006, έγινε παίκτης και βοηθός προπονητή στο Σουίντον Τάουν, μαζί με τον πρώην συμπαίκτη του στην Τσέλσι, Ντένις Γουάιζ.[11] Τόσο ο Πογέτ όσο και ο Γουάιζ έλαβαν άδεια να μιλήσουν για το σχηματισμό της νέας προπονητικής ομάδας της Λιντς Γιουνάιτεντ στις 23 Οκτωβρίου 2006 και φαινόταν έτοιμοι να αντικαταστήσουν τον υπηρεσιακό προπονητή, Τζον Κάρβερ, έως ότου η Σουίντον απέσυρε την άδεια, λόγω διαφωνιών σχετικά με την αποζημίωση.[12] Στις 24 Οκτωβρίου 2006, ο Πογέτ επιβεβαιώθηκε ως βοηθός προπονητής της Λιντς, με τον Ντένις Γουάιζ ως προπονητή.[13] Στις 29 Οκτωβρίου 2007, ο Πογέτ επέστρεψε στην πρώην ομάδα του, Τότεναμ, για να εργαστεί μαζί με τον νέο προπονητή Χουάντε Ράμος ως βοηθός προπονητής.[14] Κατά την πρώτη του σεζόν ως βοηθός προπονητή στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν, κέρδισε το Λιγκ Καπ 2007-08, νικώντας την Τσέλσι με 2-1 μετά την παράταση στον τελικό, μετά από ένα πέναλτι του Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ στην κανονική διάρκεια και μια κεφαλιά νωρίς στην παράταση του Τζόναθαν Γούντγκεϊτ.[15]

Στις 25 Οκτωβρίου 2008, ο Πογέτ αποχώρησε από την Τότεναμ, μαζί με τον προπονητή Χουάντε Ράμος.[16]

Μπράιτον εντ Χόουβ Άλμπιον[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πογέτ ως προπονητής της Μπράιτον το 2011

Στις 10 Νοεμβρίου 2009, ο Πογέτ ανακοινώθηκε ως ο νέος προπονητής της αγγλικής Μπράιτον εντ Χόουβ Άλμπιον της Φούτμπολ Λιγκ Ουάν, με συμβόλαιο 1,5 έτους.[17][18]

Η σεζόν ξεκίνησε με 5 νίκες στους οκτώ αγώνες, βάζοντας την Μπράιτον στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Η Μπράιτον ξεκίνησε το 2011 με μια εντός έδρας νίκη με 5–0 την Πρωτοχρονιά εναντίον της Λέιτον Όριεντ.[19] Το πιο αξιοσημείωτο ήταν το σερί οκτώ συνεχόμενων νικών στο πρωτάθλημα τον Μάρτιο, αφήνοντας τον σύλλογο με 13 βαθμούς διαφορά στην κορυφή με λιγότερα παιχνίδια έναντι όλων των κοντινότερων αντιπάλων του, με εξαίρεση τη Σαουθάμπτον. Η Μπράιτον εξασφάλισε την άνοδο στην Φούτμπολ Λιγκ Τσάμπιονσιπ μετά από μια εντός έδρας νίκη με 4–3 επί της Ντάγκεναμ εντ Ρέντμπριτζ. Ο τίτλος της Φούτμπολ Λιγκ Ουάν κατακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2011, καθώς η Μπράιτον κέρδισε τη Γουόλσολ με 3–1.[20] Στις 23 Μαΐου 2011, ο Πογέτ ψηφίστηκε ως Προπονητής της Χρονιάς στη Λιγκ Ουάν για τα επιτεύγματά του τη σεζόν 2010–11 – την πρώτη του πλήρη σεζόν ως πρώτος προπονητής.[21]

Μετά από ένα αήττητο ξεκίνημα στη σεζόν 2011–12, ο Πογέτ ονομάστηκε Προπονητής του Μήνα στη Τσάμπιονσιπ για τον Αύγουστο του 2011.[22] Σύντομα υπέγραψε ένα νέο και βελτιωμένο συμβόλαιο πενταετούς διάρκειας, για να παραμείνει στον σύλλογο μέχρι το 2016.[23]

Στις 23 Ιουνίου 2013, η Μπράιτον εξέδωσε επίσημη δήλωση δηλώνοντας ότι ο Πογέτ είχε ενημερωθεί ότι «η εργασία του τερματίστηκε με άμεση ισχύ».[24] Ο Πογέτ είπε ότι ενημερώθηκε για την απόλυσή του μόνο όταν ένα μέλος του προσωπικού παραγωγής του BBC του έδωσε μια εκτύπωση της δήλωσης του συλλόγου, ενώ εργαζόταν ως ειδήμονας για την κάλυψη του BBC Three για τον αγώνα Ισπανία εναντίον Νιγηρία στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών ΦΙΦΑ.[25]

Σάντερλαντ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πογέτ σε εκτός έδρας αγώνα της Σάντερλαντ εναντίον της Τσέλσι τον Απρίλιο του 2014

Στις 8 Οκτωβρίου 2013, ανακοινώθηκε ότι ο Πογέτ είχε προσληφθεί ως προπονητής στη Σάντερλαντ με διετές συμβόλαιο,[26] και έτσι έγινε ο πρώτος Ουρουγουανός προπονητής σε ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ.[27] Έντεκα μέρες αργότερα, στον πρώτο του αγώνα, η ομάδα έχασε με 4–0 εκτός έδρας από τη Σουόνσι Σίτι.[28] Το δεύτερο παιχνίδι του, και το πρώτο στο Στάδιο του Φωτός, οδήγησε την ομάδα σε νίκη με 2–1 εναντίον της Νιούκασλ Γιουνάιτεντ στις 27 Οκτωβρίου.[29]

Στην πρώτη του σεζόν, πήγε τη Σάντερλαντ στον τελικό του Λιγκ Καπ, μετά από μια νίκη στα πέναλτι επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στους ημιτελικούς.[30] Στις 19 Απριλίου 2014, ο Πογέτ νίκησε τον Ζοζέ Μουρίνιο στην πρώτη του εντός έδρας ήττα πρωταθλήματος στην Πρέμιερ Λιγκ ως προπονητής της Τσέλσι, νικώντας με 2–1 για τη Σάντερλαντ στο Στάμφορντ Μπριτζ.[31] Ο Πογέτ οδήγησε τη Σάντερλαντ στη νίκη με 2–0 στην έδρα της Γουέστ Μπρόμιτς στις 7 Μαΐου, για να εγγυηθεί την παραμονή στην Πρέμιερ Λιγκ με ένα παιχνίδι να απομένει, κάνοντας ένα «θαύμα» με τα δικά του λόγια. Ο Πογέτ υπέγραψε νέο διετές συμβόλαιο με τη Σάντερλαντ στις 28 Μαΐου 2014.[32]

Ο σύλλογος απέλυσε τον Πογέτ στις 16 Μαρτίου 2015. Την εποχή της απόλυσής του, ήταν στη 17η θέση του πρωταθλήματος, έναν βαθμό πάνω από τις θέσεις του υποβιβασμού. [33]

Α.Ε.Κ.[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 29 Οκτωβρίου 2015, η Α.Ε.Κ. ανέφερε ότι ο Πογιέτ είχε καταρχήν συμφωνήσει να είναι προπονητής του συλλόγου μέχρι το καλοκαίρι του 2016.[34] Τον Φεβρουάριο του 2016, οδήγησε την ομάδα του σε διαδοχικές νίκες απέναντι στους Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.[35] Απολύθηκε στις 19 Απριλίου 2016, αφού η ομάδα τερμάτισε 3η στο πρωτάθλημα και περίμενε έναν ημιτελικό Κυπέλλου Ελλάδας. Το διοικητικό συμβούλιο είχε εκνευριστεί με τον Πογέτ, ο οποίος ενημέρωσε τον Τύπο ενώπιόν τους ότι θα έφευγε στο τέλος της σεζόν.[36]

Ρεάλ Μπέτις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 9 Μαΐου 2016, ο Πογέτ υπέγραψε διετές συμβόλαιο με τη Ρεάλ Μπέτις.[37] Στις 12 Νοεμβρίου 2016, απολύθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Βίκτορ Σάντσεθ.[38]

Σανγκχάι Σενχούα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 29 Νοεμβρίου 2016, ο Πογέτ έγινε προπονητής της κινεζικής Σανγκχάι Σενχούα.[39] Κατηγορήθηκε από τους οπαδούς για κακή απόδοση στο πρωτάθλημα και παραιτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου.[40]

Μπορντώ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 20 Ιανουαρίου 2018, ο Πογέτ έγινε ο προπονητής της ΦΚ Ζιροντέν ντε Μπορντώ της Λιγκ 1.[41] Τον Αύγουστο, αποβλήθηκε από τον σύλλογο μετά από κριτική για την πώληση του Γκαετάν Λαμπόρντ στη Μονπελιέ ΕΣΚ.[42] Στη συνέχεια απολύθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Ρικάρντο Γκόμες στις 5 Σεπτεμβρίου.[43]

Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 28 Φεβρουαρίου 2021, ο Πογέτ έγινε προπονητής της Κλουμπ Ντεπορτίβο Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα από τη Χιλή.[44] Ξεκίνησε τη θητεία του κερδίζοντας το καθυστερημένο Σούπερ Καπ Χιλής 2020 εναντίον της Κόλο-Κόλο και πέρασε στο Γύρο των 16 του Κόπα Λιμπερταδόρες 2021, αλλά έφυγε με κοινή συναίνεση απόφαση στα τέλη Αυγούστου, με τη χειρότερη σεζόν των τελευταίων 10 ετών.[45]

Εθνική Ελλάδας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 11 Φεβρουαρίου 2022, υπέγραψε συμβόλαιο με την Εθνική Ελλάδας, με ισχύ μέχρι το Δεκέμβριο του 2023.[46] Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε σε φιλικό αγώνα τον Μάρτιο του ίδιου έτους, στην εκτός έδρας νίκη με 1-0 επί της Ρουμανίας.[47] Ο πρώτος επίσημος αγώνας του ήταν η εκτός έδρα νίκη με 1-0 επί της Βορείου Ιρλανδίας για το Πρωτάθλημα Εθνών ΟΥΕΦΑ 2022-23 στις 2 Ιουνίου 2022.[48]

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως παίκτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ρεάλ Σαραγόσα

Τσέλσι

Ουρουγουάη

Ως προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπράιτον εντ Χόουβ Άλμπιον

Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα

Ατομικές

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Moore, Glenn (11 Μαΐου 1995). «Extraordinary Nayim strike denies Arsenal». Independent.co.uk (Λονδίνο). https://www.independent.co.uk/sport/extraordinary-nayim-strike-denies-arsenal-1619106.html. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2012. 
  2. ↑ «Chelsea book Champions League spot». BBC News (British Broadcasting Corporation). 5 Μαΐου 1999. http://news.bbc.co.uk/2/hi/sport/football/fa_carling_premiership/336382.stm. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2012. 
  3. ↑ «Poyet secures Super Cup». BBC News (British Broadcasting Corporation). 28 Αυγούστου 1998. http://news.bbc.co.uk/2/hi/sport/football/160584.stm. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2012. 
  4. ↑ «Chelsea open season in style». BBC News (British Broadcasting Corporation). 7 Αυγούστου 1999. http://news.bbc.co.uk/2/hi/sport/football/fa_carling_premiership/414261.stm. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2012. 
  5. ↑ «Lazio steal Chelsea's thunder». BBC News (British Broadcasting Corporation). 22 Μαρτίου 2000. http://news.bbc.co.uk/2/hi/sport/football/champions_league/687314.stm. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2012. 
  6. ↑ «Chelsea triumph over gutsy Magpies». BBC News (British Broadcasting Corporation). 9 Απριλίου 2000. http://news.bbc.co.uk/2/hi/sport/football/fa_cup/707388.stm. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2012. 
  7. ↑ «Cole strike stuns Spurs». BBC Sport (British Broadcasting Corporation). 24 Φεβρουαρίου 2002. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/worthington_cup/1834988.stm. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2012. 
  8. ↑ «Poyet suffers injury heartache». BBC Sport (British Broadcasting Corporation). 14 Αυγούστου 2002. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/t/tottenham_hotspur/2192728.stm. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2012. 
  9. ↑ «Uruguay – International Matches 1991–1995». Rsssf.com. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2013. 
  10. ↑ «One-on-One». FourFourTwo. Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2011. 
  11. ↑ «Swindon confirm Wise as manager». Newsimg.bbc.co.uk. 22 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2013. 
  12. ↑ «Leeds talks with Wise put on hold». Newsimg.bbc.co.uk. 24 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2013. 
  13. ↑ «Leeds complete Wise move». Metro.co.uk. http://metro.co.uk/2006/10/24/leeds-complete-wise-move-299720/. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2013. 
  14. ↑ «Spurs pick Poyet to assist Ramos». BBC Sport. 29 Οκτωβρίου 2007. http://newsimg.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/t/tottenham_hotspur/7064558.stm. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2011. 
  15. ↑ «Tottenham 2–1 Chelsea». BBC Sport. 24 Φεβρουαρίου 2008. http://newsimg.bbc.co.uk/sport2/hi/football/7256729.stm. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2011. 
  16. ↑ «Club Announcement». Τότεναμ. 25 Οκτωβρίου 2008. http://www.tottenhamhotspur.com/news/articles/clubannouncement251008.html. 
  17. ↑ «Poyet is new Albion boss». Μπράιτον εντ Χόουβ Άλμπιον. 10 Νοεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2011. https://web.archive.org/web/20111005204855/http://www.seagulls.co.uk/page/Latest/0,,10433~1871954,00.html. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2009. 
  18. ↑ «Brighton appoint Poyet as manager». BBC Sport. 10 Νοεμβρίου 2009. http://newsimg.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/b/brighton/8352616.stm. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2011. 
  19. ↑ «Brighton 5–0 Leyton Orient». Brighton & Hove Albion F.C.. 1 Ιανουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2012. https://web.archive.org/web/20120612032553/http://www.seagulls.co.uk/page/MatchReport/0,,10433~53203,00.html. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2012. 
  20. ↑ «Walsall 1–3 Brighton». BBC Sport. 16 Απριλίου 2011. http://newsimg.bbc.co.uk/sport1/hi/football/13023066.stm. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2011. 
  21. ↑ «Poyet Scoops LMA Award». Seagulls World. 24 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2011. https://web.archive.org/web/20110526010956/http://www.seagulls.co.uk/page/Latest/0,,10433~2365744,00.html. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2011. 
  22. ↑ «Poyet wins manager prize». The Argus. 9 Σεπτεμβρίου 2011. http://www.theargus.co.uk/sport/9242586.Poyet_wins_manager_prize/. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2012. 
  23. ↑ «Brighton boss Poyet extends deal». BBC Sport. 30 Σεπτεμβρίου 2011. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/b/brighton/9604475.stm. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2012. 
  24. ↑ «Club Statement». Seagulls.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2013. 
  25. ↑ «Gus Poyet sacked by Brighton while working as BBC pundit». BBC Sport. 24 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2013. 
  26. ↑ «Gus Poyet: Sunderland name Uruguayan as new head coach». BBC Sport. 8 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2013. 
  27. ↑ «Gus Poyet appointed Sunderland manager». NDTV. 8 Οκτωβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-04. https://web.archive.org/web/20160304093056/http://sports.ndtv.com/english-premier-league/news/215276-gus-poyet-appointed-sunderland-manager. Ανακτήθηκε στις 2022-02-01. 
  28. ↑ Sanghera, Mandeep (19 Οκτωβρίου 2013). «Swansea 4-0 Sunderland». BBC Sport. https://www.bbc.co.uk/sport/0/football/24503990. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2015. 
  29. ↑ Sanghera, Mandeep (27 Οκτωβρίου 2013). «Sunderland 2 - 1 Newcastled United». BBC Sport. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020. 
  30. ↑ Phil McNulty. «BBC Sport - Man Utd 2-1 Sunderland (1-2 on pens)». BBC Sport. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2014. 
  31. ↑ Sam Sheringham. «Chelsea 1-2 Sunderland». BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/0/football/26999147. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2014. 
  32. ↑ «Premier League: Sunderland boss Gus Poyet signs new deal». SkySports. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2014. 
  33. ↑ «Sunderland part company with Poyet». www.premierleague.com. 16 Μαρτίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2015. 
  34. ↑ «Gustavo Poyet agrees with AEK FC». 29 Οκτωβρίου 2015. 
  35. ↑ «Olympiakos win record-extending 43rd Greek title». Reuters. 28 Φεβρουαρίου 2016. http://uk.reuters.com/article/uk-soccer-greece-idUKKCN0W10N8. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2016. 
  36. ↑ «AEK Athens fires Gustavo Poyet». Η Καθημερινή. 20 Απριλίου 2016. https://www.ekathimerini.com/sports/208090/aek-athens-fires-gustavo-poyet/. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2021. 
  37. ↑ «Gus Poyet: Uruguayan to take over as Real Betis coach». BBC Sport. 9 Μαΐου 2016. https://www.bbc.co.uk/sport/football/36253489. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2016. 
  38. ↑ «Víctor Sánchez del Amo substitutes Gustavo Poyet at Real Betis». Real Betis. 12 Νοεμβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2016. 
  39. ↑ «Poyet named Shanghai Shenhua coach». China.org. 30 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2016. 
  40. ↑ «Gus Poyet: Uruguayan resigns as Shanghai Shenhua manager» (στα αγγλικά). BBC Sport. 11 Σεπτεμβρίου 2017. https://www.bbc.co.uk/sport/football/41226746. Ανακτήθηκε στις 10 December 2017. 
  41. ↑ «Gustavo Poyet nommé entraîneur de Bordeaux» (στα γαλλικά). L'Équipe. 20 Ιανουαρίου 2018. https://www.lequipe.fr/Football/Actualites/Gustavo-poyet-nomme-entraineur-de-bordeaux/868582. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2018. 
  42. ↑ «Gus Poyet suspended by Bordeaux after he called owners 'a disgrace'». The Guardian. 17 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2018. 
  43. ↑ «Bordeaux : onze ans après, Ricardo revient entraîner les Girondins». Le Parisien (στα Γαλλικά). 5 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2018. 
  44. ↑ «Gustavo Poyet es el nuevo director técnico de Universidad Católica». Universidad Católica (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2021. 
  45. ↑ «Una débil campaña saca a Gustavo Poyet de la Universidad Católica» (στα ισπανικά). EFE. 31 Αυγούστου 2021. https://www.efe.com/efe/america/deportes/una-debil-campana-saca-a-gustavo-poyet-de-la-universidad-catolica/20000010-4618748. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2021. 
  46. ↑ «Εθνική Ελλάδος: Νέος προπονητής κι επίσημα ο Πογέτ». sport24.gr. 11 Φεβρουαρίου 2022. 
  47. ↑ «Ρουμανία-Ελλάδα 0-1: Ντεμπούτο Πογέτ με καλή εικόνα και νίκη (hls)». novasports.gr. 25 Μαρτίου 2022. 
  48. ↑ «Βόρεια Ιρλανδία – Ελλάδα 0-1: «Καθάρισε» ο Μπακασέτας στο επίσημο ντεμπούτο Πογέτ». sportime.gr. 2 Ιουνίου 2022. 
  49. ↑ 49,0 49,1 49,2 49,3 49,4 49,5 49,6 «Gus Poyet fact file: Taking a closer look at the new Sunderland manager». Mirror. 8 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2014. 
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 «Gus Poyet». Premier League. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2014. 
  51. ↑ «La UC da vuelta un 0-2 para golear a Colo Colo y coronarse bicampeón de la Supercopa 2020». El Desconcierto (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2021. 
  52. ↑ «Poyet wins Football Manager Outstanding Managerial Achievement Award». The Football League. 11 Μαρτίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2014. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Α.Ε.Κ. – Προπονητές ποδοσφαίρου

Σβέικ (1927-28)  · Ράουχμαουλ (1930-31)  · Ασδέρης (1931-33)  · Νεγρεπόντης (1933-36)  · Ασδέρης (1936-37)  · Νεγρεπόντης (1937-40)  · Νεγρεπόντης (1944-48)  · Μπίμπυ (1948-51)  · Τζανετής (1951-52)  · Μανιότσι (1952-53)  · Κρόφορντ (1953-54)  · Τζανετής (1954-55)  · Νεγρεπόντης (1955-56)  · Τζανετής (1957)  · Μαρτίνι (1957-58)  · Νεγρεπόντης (1958-59)  · Αουρέντνικ (1959-60)  · Τζανετής (1960-62)  · Τσάκναντι (1962-63)  · Μίλερ (1963-64)  · Κοκότοβιτς (1964-65)  · Τζανετής (1965-67)  · Τσάκναντι (1967-68)  · Στάνκοβιτς (1968-73)  · Άντερσον (1973-74)  · Φάντρονκ (1974-77)  · Τσαϊκόφσκι (1977-78)  · Πούσκας (1978)  · Σταματιάδης (1978-79)  · Στεσλ (1979-80)  · Παπαποστόλου (1980-81)  · Τιλκόφσκι (1981)  · Τσαϊκόφσκι (1981)  · Νεστορίδης (1981-82)  · Σενέκοβιτς (1983)  · Μπάρνσγουελ (1983)  · Σενέκοβιτς (1983-84)  · Χάλαμα (1984)  · Γεωργιάδης (1984-85)  · Γκμοχ (1985-86)  · Φαφιέ (1986)  · Αλέφαντος (1986)  · Χρηστίδης (1986-87)  · Βεσελίνοβιτς (1987-88)  · Μπάγεβιτς (1988-96)  · Ραβούσης (1996-97)  · Ντουμιτρίου (1997)  · Μήνου (1997-98)  · Στεπάνοβιτς (1998)  · Καραγκιοζόπουλος (1998)  · Μπλαχίν (1998-99)  · Τουμπάκοβιτς (1999)  · Παθιακάκης (1999-00)  · Σαβέφσκι (2000-01)  · Σάντος (2001-02)  · Μπάγεβιτς (2002-03)  · Ντιμιτρέσκου (2003-04)  · Σάντος (2004-06)  · Φερέρ (2006-07)  · Κωστένογλου (2007-08)  · Δώνης (2008)  · Μπάγεβιτς (2008-10)  · Κόλα (2010)  · Χιμένεθ (2010-11)  · Κωστένογλου (2011-12)  · Βλάχος (2012)  · Λίνεν (2012)  · Δέλλας (2012-2015)  · Πογέτ (2015-2016)  · Μανωλάς (2016)  · Κετσπάγια (2016)  · Μοράις (2016)  · Χιμένεθ (2017-2018)  · Ουζουνίδης (2018-2019)  · Χιμένεθ (2019)  · Καρντόσο (2019)  · Κωστένογλου (2019)  · Καρέρα (2019-2020)  · Χιμένεθ (2020-2021)  · Μιλόγεβιτς (2021)  · Γιαννίκης (2021-2022)  · Οφρυδόπουλος (2022)  ·

Αλμέιδα (2022-)  ·
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκουστάβο_Πογέτ&oldid=10505281"