Νιούκασλ Γιουνάιτεντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νιούκασλ
Newcastle United Logo.svg
Επίσημη ονομασίαNewcastle United Football Club
Ίδρυση9  Δεκεμβρίου 1892
ΈδραΝιούκασλ, Ηνωμένο Βασίλειο
ΣτάδιοΣαιντ Τζέιμς Παρκ, Νιούκασλ άπον Τάιν
Χρώματαλευκό και μαύρο
ΠρόεδροςYasir Al-Rumayyan
ΠροπονητήςΈντι Χόου
ΠρωτάθλημαΠρέμιερ Λιγκ
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση
Τρίτη εμφάνιση
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram Λογαριασμός στο YouTube
Commons page Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
wikidata (π • σ • ε )

Η Νιούκασλ Γιουνάιτεντ (αγγλικά: Newcastle United) είναι επαγγελματική ποδοσφαιρική ομάδα με έδρα την πόλη του Νιούκαστλ . Αγωνίζεται στην Πρέμιερ Λιγκ της Αγγλίας. Ιδρύθηκε το 1892 μετά την συγχώνευση δύο τοπικών ομάδων, των Νιούκασλ Ηστ Εντ και Νιούκασλ Γουέστ Εντ και αγωνίζεται από τη στιγμή της ίδρυσής της στο γήπεδο Σαιντ Τζέιμς Παρκ. Έχει κερδίσει 4 πρωταθλήματα και 6 Κύπελλα. Η πιο επιτυχημένη περίοδος του συλλόγου ήταν από το 1904 έως το 1910 όπου κέρδισαν ένα κύπελλο και τρία πρωταθλήματα.

Η ομάδα ήταν μέλος της Πρέμιερ Λιγκ για όλα τα χρόνια διάρκειας της διοργάνωσης εκτός από δύο και δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ σε κατηγορία χαμηλότερη από την δεύτερη. Το 2007, ο μακροχρόνιος πρόεδρος και ιδιοκτήτης της ομάδας Φρέντι Σέφερντ πούλησε το μερίδιο του στην ομάδα στον Μάικ Άσλεϊ. Στις 7 Οκτωβρίου 2021, μετά από 14 χρόνια ως ιδιοκτήτης, ο Άσλεϊ πούλησε τον σύλλογο σε κοινοπραξία έναντι 305 εκατομμυρίων λιρών. Η εξαγορά βρίσκει το Ταμείο Δημοσίων Επενδύσεων της Σαουδικής Αραβίας (PIF) να ελέγχει το 80% του μεριδίου, ενώ η κοινοπραξία αποτελείται επίσης από την επενδυτική εταιρεία PCP Capital Partners και την RB Sports & Media.[1]

Τα παραδοσιακά χρώματα του συλλόγου είναι ασπρόμαυρες ρίγες στην φανέλα, μάυρο σορτσάκι και μαύρες κάλτσες. Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου είναι ο Άλαν Σίρερ. Η αιώνια εχθρός της Νιούκασλ Γιουνάιντεντ είναι η αγγλική ομάδα Σάντερλαντ ΑΦΚ και οι δύο ομάδες διατηρούν ένα τοπικό ντέρμπι στην βορειοανατολική Αγγλία από το 1898.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1881–1903: Σχηματισμός και πρώιμη ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα δείγματα ποδοσφαίρου στο Τάινσαιντ χρονολογούνται στις 3 Μαρτίου του 1877, στο "Elswick Rugby Club". Αργότερα την ίδια χρονιά, ιδρύθηκε η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα της Νιούκαστλ, η "Tyne Association". Η προέλευση της ίδιας της Νιούκασλ Γιουνάιτεντ, μπορεί να αναχθεί στον σχηματισμό μιας ποδοσφαιρικής ομάδας από το Στάνλεϊ, τον Νοέμβριο του 1881. Αυτή η ομάδα μετονομάστηκε σε Νιούκαστλ Ίαστ Εντ ΦΚ τον Οκτώβριο του 1882, για να αποφευχθεί η σύνδεση με την ομάδα κρίκετ της περιοχής. Η ΦΚ Ρόουσγουντ, συγχωνεύτηκε με την Νιούκαστλ Ίαστ Εντ, λίγο αργότερα. Το 1886, η Νιούκαστλ Ίαστ Εντ, μετακόμισε από την περιοχή του Μπάικερ στην περιοχή του Χίτον. Τον Αύγουστο του 1882, ένας νέος σύλλογος που αρχικά δραστηροποιήθηκε στο κρίκετ, η Νιουκάστλ Γουέστ Εντ δημιουργήθηκε και τον Μάιο του 1886, μετακόμισε στο "St James' Park". [2] Οι δύο σύλλογοι έγιναν αντίπαλοι στο πρωτάθλημα του Αγγλικού βορρά. Το 1889, η Νιούκαστλ Ίαστ Εντ έγινε επαγγελματική ομάδα. Η Νιούκαστλ Γουέστ Εντ από την άλλη πλευρά, αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα και πλησίασε την Ίαστ Εντ, με σκοπό την εξαγορά. Η Νιούκαστλ Γουέστ Εντ τελικά διαλύθηκε και αρκετοί παίκτες της, εντάχθηκαν στην Νιούκαστλ Ίαστ Εντ, συγχωνεύοντας ουσιαστικά τους δύο συλλόγους, με τη Νιούκαστλ Ίαστ Εντ να αναλαμβάνει τη μίσθωση στο Σεντ Τζέιμς Παρκ τον Μάιο του 1892.

Με τον νέο σύλλογο που είχε σχηματιστεί, να είναι ο μοναδικός δυνατός στην πόλη, πολλοί άρχισαν να υποστηρίζουν στον σύλλογο και η ανάπτυξη του συλλόγου ήταν πολύ πιο γρήγορη. Παρά την άρνηση συμμετοχής του συλλόγου στην Πρώτη Κατηγορία, στην αρχή της σεζόν 1892–93, κλήθηκαν να παίξουν στη νέα Δεύτερη Κατηγορία. Ωστόσο, καθώς δεν έπαιξαν μεγάλα ονόματα στη Β' Κατηγορία, απέρριψαν την προσφορά και παρέμειναν στη Βόρεια Λίγκα, δηλώνοντας ότι «οι πύλες δεν θα ανταποκρίνονταν στα μεγάλα έξοδα για μετακινήσεις σε άλλες πόλεις». Σε μια προσπάθεια να αρχίσει να προσελκύει μεγαλύτερα πλήθη, η Νιούκαστλ Ίαστ Εντ, αποφάσισε να υιοθετήσει ένα νέο όνομα ως αναγνώριση της συγχώνευσης. Τα προτεινόμενα ονόματα περιλάμβαναν τα "1892 Νιούκαστλ", "Νιούκαστλ Ρέιντζερς", "Νιούκαστλ Σίτι" και "Σίτι οφ Νιούκαστλ", αλλά το "Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ" κρίθηκε ότι ταιριάζει καλύτερα στον σύλλογο και έτσι, αποφασίστηκε στις 9 Δεκεμβρίου του 1892, να σηματοδοτήσει την ένωση των δύο ομάδων. Η αλλαγή του ονόματος έγινε αποδεκτή από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αγγλίας στις 22 Δεκεμβρίου, αλλά ο σύλλογος δεν συστηνόταν νομικά ως Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ ΦΚ, μέχρι τις 6 Σεπτεμβρίου 1895. Στις αρχές τις σεζόν 1893-94, η Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ αρνήθηκε για ακόμη μία φορά την είσοδο στην Πρώτη Κατηγορία και έτσι εντάχθηκε στη Δεύτερη Κατηγορία, μαζί με τη Λίβερπουλ και τη Γούλγουιτς Άρσεναλ. Έπαιξαν τον πρώτο τους αγώνα στην κατηγορία τον Σεπτέμβριο εναντίον της Γούλγουιτς Άρσεναλ, με το τελικό σφύριγμα του αγώνα να βρίσκει τις 2 ομάδες ισόπαλες με σκορ 2–2. [3]

Οι αριθμοί των εισιτηρίων ήταν αρκετά χαμηλοί τα πρώτα χρόνια, και ο σύλλογος προχώρησε σε μία ανακόινωση δηλώνοντας την εξής φράση: "Το κοινό της Νιούκαστλ δεν αξίζει να τροφοδοτείται σε ό,τι αφορά το επαγγελματικό ποδόσφαιρο". Ωστόσο, τελικά οι αριθμοί αυξήθηκαν από την σεζόν 1895–1896, όταν 14.000 οπαδοί παρακολούθησαν την ομάδα να παίζει απέναντι στην Μπάρι. Εκείνη τη σεζόν ο Φράνκ Βατ έγινε γραμματέας του συλλόγου και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην άνοδο της ομάδας στην Πρώτη κατηγορία την σεζόν 1898-99. Ωστόσο, έχασαν το πρώτο τους παιχνίδι με 4–2 εντός έδρας από την Γούλβς και τελείωσαν την πρώτη τους σεζόν στην 13η θέση. [3]

1903–1937: Πρώτα χρόνια δόξας και χρόνια πολέμου

Ο Χάρι Χάμπτον της Άστον Βίλα σκοράρει στον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας το 1905.

Την σεζόν 1903–04, ο σύλλογος δημιούργησε μια πολλά υποσχόμενη ομάδα και συνέχισε να κυριαρχεί στο αγγλικό ποδόσφαιρο για σχεδόν μια δεκαετία. Η ομάδα αυτή, έμεινε γνωστή για το «καλλιτεχνικό παιχνίδι», συνδυάζοντας ομαδική δουλειά και γρήγορες πάσες. Αρκετό καιρο μετά την αποχώρησή του, ο Πίτερ ΜακΓουίλιαμ, ο αμυντικός της ομάδας εκείνη την εποχή, δήλωσε τα εξης: "Η ομάδα της Νιούκαστλ του 1900 θα έδινε σε κάθε σύγχρονη ομάδα ένα ξεκίνημα με δύο γκολ και θα την κέρδιζε, και ακόμη περισσότερο, θα την κέρδιζε με ένα τροτάκι." Η Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ κέρδισε το πρωτάθλημα 3 φορές κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1900 (1904–05, 1906–07 και 1908–09). Το 1904-05, παραλίγο μάλιστα να κάνουν και το νταμπλ, χάνοντας όμως από την Άστον Βίλα στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας το 1905. Ηττήθηκαν ξανά την επόμενη χρονιά από την Έβερτον στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας του 1906. Έφτασαν ξανά στον τελικό, το 1908 όπου έχασαν από τη Γούλβς. Τελικά κατάφεραν να κατακτήσουν το Κύπελλο Αγγλίας, έπειτα από 3 αποτυχημένες απόπειρες, το 1910 όταν και κέρδισαν τη Μπάρνσλεϊ στον τελικό. Έχασαν ξανά την επόμενη χρονιά στον τελικό από την Μπράντφορντ Σίτι. [3]

Η ομάδα επέστρεψε στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας το 1924, στον δεύτερο τελικό που διεξήχθη στο τότε καινούριο στάδιο, το Γουέμπλεϊ. Επικράτησαν της Άστον Βίλα με 2-0, κερδίζοντας το δεύτερο Κύπελλο Αγγλίας στην ιστορία του συλλόγου. Τρία χρόνια αργότερα, κέρδισαν το πρωτάθλημα της Πρώτης Κατηγορίας για τέταρτη φορά το 1926–27, με τον Χιούι Γκάλαχερ, έναν από τους πιο παραγωγικούς σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου, να είναι αρχηγός της ομάδας. Άλλοι βασικοί παίκτες αυτής της περιόδου ήταν οι Νέιλ Χάρις, Σταν Σέγιμουρ και Φράνκ Χάντσπεθ. Το 1930, η Νιούκαστλ έφτασε κοντά στον υποβιβασμό και στο τέλος της σεζόν ο Γκάλαχερ αποχώρησε από τον σύλλογο, πηγαίνοντας στην Τσέλσι. Ταυτόχρονα ο Άντι Κάνινγχαμ έγινε ο πρώτος προπονητής στην ιστορία της ομάδας. Το 1931-32 , ο σύλλογος κέρδισε το Κύπελλο Αγγλίας για τρίτη φορά. Ωστόσο, μερικά χρόνια αργότερα, στο τέλος της σεζόν 1933-34, η ομάδα υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία μετά από 35 συνεχόμενες σεζόν στην κορυφαία κατηγορία. Ο Κάνινγκχαμ αποχώρησε από την θέση του προπονητή και ανέλαβε ο Τομ Μάθερ. [3]

1937–1969: Μεταπολεμικές επιτυχίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Νιούαστλ το 1960

Ο σύλλογος δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στη Δεύτερη Κατηγορία και παραλίγο να υποβιβαστεί χαμηλότερα την σεζόν 1937–38, όταν γλίτωσε τον υποβιβασμό στο πλεονέκτημα γκολ. Ωστόσο, όταν ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος το 1939, η Νιούκαστλ είχε την ευκαιρία να ανασυνταχθεί και στην περίοδο του πολέμου, ήρθαν τον σύλλογο οι Τζάκι Μίλμπερν, Τόμι Γουόκερ και Μπόμπι Κάουελ. Τελικά επέστρεψαν πίσω στην Πρώτη Κατηγορία στο τέλος της σεζόν 1947-48. Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1950, η Νιούκαστλ κέρδισε το Κύπελλο Αγγλίας τρεις φορές σε 5 χρόνια, νικώντας την Μπλάκπουλ το 1951, την Άρσεναλ το 1952 και την Μάντσεστερ Σίτι το 1955. Ωστόσο, μετά από την τελευταία κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας, ο σύλλογος έπεσε ξανά σε παρακμή και υποβιβάστηκε στη Δεύτερη Κατηγορία για ακόμη μια φορά στο τέλος της σεζόν 1960–61 με προπονητή τον Τσάρλι Μίτεν. Ο Μίτεν έφυγε μετά από μια σεζόν στη Δεύτερη Κατηγορία και αντικαταστάθηκε από τον πρώην παίκτη της Νιούκαστλ, τον Τζο Χάρβεϊ. Η Νιούκαστλ επέστρεψε στην Πρώτη Κατηγορία στο τέλος της σεζόν 1964–65 μετά την κατάκτηση του τίτλου της Δεύτερης Κατηγορίας. Υπό τον Χάρβεϊ, ο σύλλογος προκρίθηκε για πρώτη φορά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μετά από μια καλή πορεία στο πρωτάθλημα την σεζόν 1967–68 και την επόμενη χρονιά κέρδισε τον τελικό του Κυπέλλου Εκθέσεων το 1969, θριαμβεύοντας στην τελική φάση, νικώντας με 6–2 σύνολο σε δύο αγώνες, την Ουγγρική Ούιπεστ. [3]

1969–1992: Αγωνιστική αστάθεια και εναλλαγή στις κατηγορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χάρβεϊ αγόρασε τον επιθετικό, Μάλκολμ Μακντόναλντ το καλοκαίρι του 1971, έναντι του ποσού ρεκόρ των 180.000 λιρών (που ισοδυναμεί με 2.265.000£ το 2021). [3][4] Ήταν ένας εντυπωσιακός σκόρερ, που ηγήθηκε της επίθεσης της Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ στο Γουέμπλεϊ, στην ήττα τους στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας το 1974 από τη Λίβερπουλ. Ο σύλλογος πέτυχε επίσης 2 συνεχόμενους θριάμβους στο Κύπελλο Τεξάκο το 1974 και το 1975, κατακτώντας 2 φορές το τρόπαιο. [5] Ο Χάρβεϊ αποχώρησε από τον σύλλογο το 1975, με τον Γκόρντον Λι να τον αντικαταστά. Ο Λι πήγε την ομάδα στον τελικό του Λιγκ Καπ Αγγλίας το 1976 εναντίον της Μάντσεστερ Σίτι, αλλά δεν κατάφερε να φέρει το τρόπαιο στο Τάινσαϊντ. Ωστόσο, πούλησε τον Μακντόναλντ στην Άρσεναλ στο τέλος της σεζόν, απόφαση για την οποία ο Μακντόναλντ ανέφερε αργότερα τα εξής: «αγαπούσα τη Νιούκαστλ, μέχρι που ανέλαβε ο Γκόρντον Λι». Ο Λι έφυγε για την Έβερτον το 1977 και αντικαταστάθηκε από τον Ρίτσαρντ Ντίνις. [3]

Η Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ, έπεσε για άλλη μια φορά στην δεύτερη κατηγορία της Αγγλίας, στο τέλος της σεζόν 1977-78. Ο Ντίνις αντικαταστάθηκε από τον Μπιλ ΜακΓκάρι και στη συνέχεια αντικαταστάθηκε και αυτός από τον Αρθούρ Κοξ. Ο Κοξ οδήγησε τη Νιούκαστλ πίσω στην Πρώτη Κατηγορία στο τέλος της σεζόν 1983–84, με παίκτες όπως ο Πίτερ Μπέρντσλι, ο Κρις Γουάντλ και ο πρώην αρχηγός της Εθνικής Αγγλίας, Κέβιν Κίγκαν να πρωταγωνιστούν. Ωστόσο, λόγω έλλειψης χρηματικών κεφαλαίων, ο Κοξ έφυγε για την Ντέρμπι Κάουντι και ο Κίγκαν αποσύρθηκε. Με προπονητές όπως ο Τζακ Τσάρλτον και μετά ο Γουίλι ΜακΦόλ, η Νιούκαστλ παρέμεινε στην πρώτη κατηγορία, έως ότου πουλήθηκαν βασικοί της παίκτες όπως ο Γουάντλ, ο Μπέρντσλι και ο Πολ Γκασκόιν και η ομάδα υποβιβάστηκε για άλλη μια φορά το 1989. Ο ΜακΦόλ άφησε τη διευθυντική θέση και αντικαταστάθηκε από τον Τζιμ Σμιθ. Ο Σμιθ έφυγε στην αρχή της σεζόν 1991-92 και το διοικητικό συμβούλιο διόρισε τον Οσβάλντο Αρλίντες αντικαταστάτη του. [3]

Ο Τζον Χόλ έγινε πρόεδρος του συλλόγου το 1992 και αντικατέστησε τον Αρλίντες με τον Κίγκαν, ο οποίος κατάφερε να σώσει την ομάδα από τον υποβιβασμό στην Τρίτη κατηγορία. Ο Κίγκαν έλαβε περισσότερα χρήματα για παίκτες, αγοράζοντας τους Ρομπ Λι, Πολ Μπρέισγουελ και Μπάρι Βένισον. Ο σύλλογος κέρδισε το πρωτάθλημα της Πρώτης Κατηγορίας στο τέλος της σεζόν 1992-93, κερδίζοντας την άνοδο στην νεοσύστατη τότε, Πρέμιερ Λιγκ. [εκρεμμεί παραπομπή]

1992–2007: Πορεία στην Πρέμιερ Λιγκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κέβιν Κίγκαν το 2008.

Στο τέλος της πρώτης τους χρονιάς, την σεζόν 1993–94, και πάλι στην κορυφαία κατηγορία, τερμάτισαν στην τρίτη θέση, την υψηλότερη θέση που έλαβαν στο πρωτάθλημα από το 1927. Η επιθετική φιλοσοφία του Κίγκαν οδήγησε στην επισήμανση της ομάδας "The Entertainers" από τον σταθμό Sky Sports. [6]

Ο Κίγκαν οδήγησε τη Νιούκαστλ στην 2η θέση, 2 συνεχόμενες στο πρωτάθλημα, το 1995-96 και το 1996-97, πλησιάζοντας πολύ κοντά στην κατάκτηση του τίτλου μάλιστα την πρώτη σεζόν, η οποία περιλάμβανε ένα νικηφόρο παιχνίδι με 4-3 επί της Λίβερπουλ στο Άνφιλντ, που συχνά θεωρείται ένα από τα καλύτερα παιχνίδια στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ. Η επιτυχία της ομάδας οφειλόταν εν μέρει στο επιθετικό ταλέντο παικτών όπως ο Νταβίντ Τζινόλα, ο Λις Φέρντιναντ και ο Άλαν Σίρερ, ο οποίος υπέγραψε στις 30 Ιουλίου 1996 έναντι, του τότε παγκόσμιου ρεκόρ αμοιβής, των £15 εκατομμυρίων. [7]

Ο Μπόμπι Ρόμπσον το 2004.

Ο Κίγκαν έφυγε από τη Νιούκαστλ τον Ιανουάριο του 1997 και αντικαταστάθηκε από τον Κένι Νταλγκλίς, ωστόσο ο σύλλογος πέρασε μια πολύ αποτυχημένη σεζόν, τερματίζοντας στην 13η θέση στην Πρέμιερ Λιγκ την σεζόν 1997-98 Απέτυχε επίσης να προχωρήσει πέρα ​​από τη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ 1997-98, παρά το γεγονός ότι νίκησε τη Μπαρτσελόνα και τη νικήτρια των ομίλων, Ντιναμό Κιέβου στο Σεντ Τζέιμς Παρκ καθώς επέστρεψε επίσης, από 2–0 σε 2–2 με την ομάδα του Βαλερί Λομπανόφσκι στην Ουκρανία και ηττήθηκε ξανά στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας του 1998, μένοντας έτσι η χρονιά ως πλήρως αποτυχημένη. Ο Νταλγκλίς αντικαταστάθηκε ως προπονητής στις αρχές της επόμενης σεζόν από τον Ρουντ Γκούλιτ. [8] Ο σύλλογος τερμάτισε και πάλι 13ος στο πρωτάθλημα και έχασε τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας του 1999. Ο Γκούλιτ έπεσε σε διαφωνίες με την ομάδα και τον πρόεδρο Φρέντι Σέπερντ και εγκατέλειψε τον σύλλογο, 4 παιχνίδια μετά στη σεζόν 1999-2000, με την ομάδα να βρίσκεται στο κάτω μέρος του πίνακα για να αντικατασταθεί από τον Μπόμπι Ρόμπσον. [8][9]

Μια διεκδίκηση του τίτλου, προέκυψε κατά τη διάρκεια της σεζόν 2001–02, και η τέταρτη θέση που τελικά τερμάτισε η Νιούκαστλ, την οδήγησε να προκριθεί στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης σεζόν. Την επόμενη σεζόν, ο Ρόμπσον, οδήγησε την ομάδα σε ακόμη μία διεκδίκηση τίτλου και τερμάτισε εν τέλει τρίτος στο πρωτάθλημα, και επίσης πέρασε στην δεύτερη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, [10] αφού προκρίθηκε αυτόματα στην πρώτη φάση των ομίλων χάνοντας όμως νωρίς την πρόκριση στους 8 αφού έχασε τα 3 πρώτα παιχνίδια. Η Νιούκαστλ τερμάτισε πέμπτη στο πρωτάθλημα στο τέλος της σεζόν 2003–04 και αποκλείστηκε από το Τσάμπιονς Λιγκ στους προκριματικούς γύρους, αλλά παρόλα αυτά ο Ρόμπσον απολύθηκε τον Αύγουστο του 2004 μετά από μια σειρά διαφωνιών με τον σύλλογο. [10]

Κορεό από τους φίλους της Νιούκαστλ προς τιμήν του Άλαν Σίρερ στο παιχνίδι με την Σέλτικ.

Ο Γκρέιμ Σουνές εισήχθη για να ηγηθεί στον πάγκο της ομάδας από την έναρξη της σεζόν 2004–05. Την εποχή του στο τιμόνι των "καρακαξών", έσπασε το ρεκόρ μεταγραφών του συλλόγου, υπογράφοντας τον Μάικλ Όουεν για 16,8 εκατομμύρια λίρες. Ο Σούνες πήγε επίσης τη Νιούκαστλ στους προημιτελικούς του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ 2004–05 με τον Άλαν Σίρερ να κερδίζει επίσης το χρυσό παπούτσι του τουρνουά. [11] Ωστόσο, απολύθηκε τον Φεβρουάριο του 2006 μετά από ένα πολύ κακό ξεκίνημα στη σεζόν. [12] Ο Γκλεν Ρόντερ ανέλαβε, αρχικά σε προσωρινή βάση, πριν διοριστεί μόνιμος προπονητής ως στο τέλος της σεζόν. [13] Ο Σίρερ αποσύρθηκε στο τέλος της σεζόν 2005-06 ως πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου, με 206 γκολ. [14]

Παρά το γεγονός ότι ολοκλήρωσε τη σεζόν 2005–06 στην έβδομη θέση, η τύχη του Ρόντερ άλλαξε τη σεζόν 2006–07, με έναν φοβερό τραυματισμό να συμβαίνει στην βασική ομάδα και έφυγε από τον σύλλογο με κοινή συναίνεση στις 6 Μαΐου 2007. [15] Μετά την σεζόν 2006–07, και εντός της εποχής της Πρέμιερ Λιγκ, η Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ ήταν πλέον η πέμπτη πιο επιτυχημένη ομάδα της Πρέμιερσιπ όσον αφορά τους βαθμούς που κέρδισε.

Ο Σαμ Άλαρνταις ορίστηκε αντικαταστάτης του Ρόντερ στην θέση του προπονητή στις 15 Μαΐου 2007. [16]

2007–2021: Εποχή Μάικ Άσλεϊ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 7 Ιουνίου του 2007, οι τελευταίες μετοχές του Φρέντι Σέρφερντ στο κλαμπ, πωλήθηκαν στον Μάικ Άσλεϊ και ο Σέφερντ αποχώρησε από την θέση του προέδρου, παίρνοντας τα ινία ο Κρις Μορτ στις 25 Ιουλίου. [17] [18] Ο Άσλεϊ στη συνέχεια, ανακοίνωσε ότι θα διαγράψει τον σύλλογο από το Χρηματιστήριο του Λονδίνου μετά την ολοκλήρωση της εξαγοράς. [19] Ο σύλλογος σταμάτησε επίσημα τις διαπραγματεύσεις στο Χρηματιστήριο στις 8 π.μ. (ώρα Αγγλίας), στις 18 Ιουλίου 2007 σε 5 π.ανά μετοχή. [20]

Ο Άλαρνταις έφυγε από τον σύλλογο τον Ιανουάριο του 2008 με κοινή συναίνεση μετά από ένα κακό ξεκίνημα στη σεζόν 2007–08, [21] και ο Κέβιν Κίγκαν διορίστηκε εκ νέου προπονητής της Νιούκαστλ. [22] Ο Μορτ παραιτήθηκε από την θέση του προέδρου τον Ιούνιο και αντικαταστάθηκε από τον Ντέρεκ Λάμπιας, έναν μακροχρόνιο συνεργάτη της Άσλεϊ. [23] Η Νιούκαστλ τελείωσε τη σεζόν 2007–08 στη 12η θέση, αλλά καθώς η σεζόν πλησίαζε στο τέλος της, ο Κίγκαν επέκρινε δημόσια το διοικητικό συμβούλιο, δηλώνοντας ότι δεν παρείχε στην ομάδα αρκετή οικονομική υποστήριξη. [24]

Φιέστα πρωταθλήματος Φούντμπολ Λιγκ το 2010.

Τον Σεπτέμβριο του 2008, ο Κίγκαν παραιτήθηκε από την θέση του προπονητή, δηλώνοντας τα εξής: "Η γνώμη μου είναι ότι ένας προπονητής πρέπει να έχει το δικαίωμα να διοικεί και ότι οι σύλλογοι δεν πρέπει να επιβάλλουν σε κανέναν προπονητή έναν παίκτη που δεν θέλει". [25] Ο πρώην προπονητής του Γουίμπλεντον, Τζόε Κίνιαρ, διορίστηκε ως αντικαταστάτης του, αλλά τον Φεβρουάριο του 2009, λόγω της επέμβασης στην καρδιά του, ο Άλαν Σίρερ διορίστηκε προσωρινός προπονητής μέχρι να επιστρέψει ο Τζόε. [26] Υπό τον Σίρερ, ο σύλλογος υποβιβάστηκε στο πρωτάθλημα της Φούτμπολ Λιγκ στο τέλος της σεζόν 2008–09, για πρώτη φορά από την Πρέμιερ Λιγκ από τότε που εντάχθηκε σε αυτήν το 1993. [27]

Μετά τον υποβιβασμό του, ο σύλλογος τέθηκε προς πώληση τον Ιούνιο του 2009, με ζητούμενη τιμή 100 εκατομμυρίων λιρών. [28] ​Ο Κρις Χάνγκτον, έλαβε τη θέση του προπονητή σαρχικά ως υπηρεσιακός, προτού να αναλάβει πλήρως τα ινία της ομάδας στις 27 Οκτωβρίου 2009. [29] Την ίδια ημέρα, ο Άσλεϊ ανακοίνωσε ότι ο σύλλογος δεν ήταν πλέον προς πώληση. [30] Η Νιούκαστλ επέστρεψε αμέσως στην πρώτη κατηγορία το 2010 μετά τον υποβιβασμό της την προηγούμενη χρονιά. Ο Χιούτον οδήγησε τη Νιούκαστλ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος της Φούτμπολ Λιγκ την σεζόν 2009–10, εξασφαλίζοντας την αυτόματη άνοδο στις 5 Απριλίου 2010 με 5 παιχνίδια να απομένουν και εξασφαλίζοντας τον τίτλο επίσημα στις 19 Απριλίου. [31]

Υπό τον Χιούτον, η Νιούκαστλ έκανε ένα δυνατό ξεκίνημα στη σεζόν 2010–11, αλλά απολύθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2010. Το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου δήλωσε ότι ένιωθε ότι «ένα άτομο με μεγαλύτερη προπονητική εμπειρία χρειαζόταν για να πάει ο σύλλογος μπροστά». [32] Τρεις ημέρες αργότερα, ο Άλαν Πάρνετου διορίστηκε ως προπονητής με συμβόλαιο πεντέμισι ετών. [33] Σε μία δύσκολη σεζόν, η Νιούκαστλ τερμάτισει στην 12η θέση στο τέλος της σεζόν, με ένα αξιοσημείωτο συμβάν, να είναι η εντός έδρας ισοπαλία με 4-4 εναντίον της Άρσεναλ που είδε τη Νιούκαστλ να επιστρέφει από το 4-0, για να διεκδικήσει έναν βαθμό. [34]

Η έναρξη της σεζόν 2011–12 ήταν πολύ επιτυχημένη καθώς σημείωσαν ένα από τα πιο δυνατά ρεκόρ τους σε μια σεζόν, παίζοντας 11 συνεχόμενα παιχνίδια αήττητοι. [35] Η Νιούκαστλ εξασφάλισε τελικά μια θέση στο Γιουρόπα Λιγκ 2012–13 με τερματισμό την πέμπτη θέση, την υψηλότερη θέση που πήρε ο σύλλογος στο πρωτάθλημα από την εποχή του Μπόμπι Ρόμπσον. Περαιτέρω διακρίσεις επρόκειτο να έρθουν καθώς ο Πάρνετου κέρδισε και τα δύο βραβεία "Προπονητής της σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ" και "LMA Manager of the Year". [εκκρεμεί παραπομπή]

Την επόμενη σεζόν η Νιούκαστλ έκανε λίγες μεταγραφές το καλοκαίρι και υπέστη αρκετούς τραυματισμούς κατά τη διάρκεια της σεζόν. Ως αποτέλεσμα αυτού, το πρώτο μισό της σεζόν στιγματίστηκε από μια σειρά 10 ηττών σε 13 αγώνες, που οδήγησαν τον σύλλογο να περιφέρεται κοντά στη ζώνη του υποβιβασμού. Η εκστρατεία του Γιουρόπα Λιγκ ήταν σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένη με την ομάδα να προκρίνεται στα προημιτελικά της διοργάνωσης, προτού υποκύψει στην μελλοντικά φιναλίστ Μπενφίκα. [36] Στα εγχώρια, η Νιούκαστλ δυσκολεύτηκε και έμεινε στην Πρέμιερ Λιγκ τελευταία στιγμή, μετά από μια νίκη με 2-1 επί των ήδη υποβιβασμένων Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς στον προτελευταίο αγώνα της σεζόν. [37]

Ο Ράφαελ Μπενίτεθ ηγήθηκε της Νιουκάστλ την 3ετια 2016-2019.

Η σεζόν 2014–15 είδε τη Νιούκαστλ να αποτύχει να κερδίσει τα πρώτα επτά παιχνίδια της, ωθώντας τους οπαδούς του συλλόγου να ξεκινήσουν μια εκστρατεία κατά του Πάρντεου, προσπαθώντας έτσι να τον διώξουν από την θέση του προπονητή. Όμως μια ανάκαμψη στη φόρμα τους, θα τους κάνει να σκαρφαλώσουν στην πέμπτη θέση του πίνακα. Ο Πάρντεου έφυγε για την Κρίσταλ Πάλας τον Δεκέμβριο του 2014. [38] Στις 26 Ιανουαρίου 2015, ο βοηθός του Τζον Κάρβερ τέθηκε επικεφαλής για το υπόλοιπο της σεζόν, αλλά έφτασε κοντά στον υποβιβασμό, γλυτώνοντας τον σύλλογο από υποβιβασμό την τελευταία ημέρα, με μια εντός έδρας νίκη με 2–0 εναντίον της Γουέστ Χαμ, με τον Ζόνας Γκουτιέρεζ, ο οποίος νίκησε τον καρκίνο των όρχεων νωρίτερα μέσα στη σεζόν, να σημειώνει το δεύτερο γκολ της ομάδας. [39]

Στις 9 Ιουνίου 2015, ο Κάρβερ απολύθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Στιβ ΜακΚλάρεν την επόμενη μέρα. [40] Στις 11 Μαρτίου του 2016, ο ΜακΚλάρεν απολύθηκε μετά από 9 μήνες ως προπονητής, με τη Νιούκαστλ να βρίσκεται στην 19η θέση στην Πρέμιερ Λιγκ και τον σύλλογο να έχει κερδίσει μόλις έξι από τους 28 αγώνες της Πρέμιερ Λιγκ κατά τη διάρκεια της θητείας του στον σύλλογο. [41] Αντικαταστάθηκε από τον Ισπανό Ραφαέλ Μπενίτεθ την ίδια μέρα, ο οποίος υπέγραψε τριετές συμβόλαιο, [41] αλλά δεν μπόρεσε να γλυτώσει τον σύλλογο από τον υποβιβασμό για δεύτερη φορά υπό την ιδιοκτησία του Άσλεϊ. [42]

Η Νιούκαστλ επέστρεψε στην Πρέμιερ Λιγκ με την πρώτη απόπειρα ανόδου, κατακτώντας τον τίτλο του Πρωταθλήματος στις 7 Μαΐου 2017 με τη νίκη με 3–0 εναντίον της Μπάρνσλεϊ. [43] Στις 16 Οκτωβρίου 2017, ο Μάικ Άσλεϊ έβαλε προς πώληση τη Νιούκαστλ για δεύτερη φορά. [44] Η ομάδα ολοκλήρωσε τη σεζόν με μια νίκη με 3–0 επί της πρωταθλήτριας της προηγούμενης χρονιάς, Τσέλσι, τερματίζοντας στην δέκατη θέση στο πρωτάθλημα, τον υψηλότερο τερματισμό της σε τέσσερα χρόνια. [45] Την επόμενη σεζόν τερμάτισε στη 13η θέση, παρά το γεγονός ότι ήταν στη ζώνη του υποβιβασμού τον Ιανουάριο. Ως εκ τούτου, ο Άσλεϊ βρέθηκε κάτω από αυξημένο έλεγχο για την έλλειψη επένδυσης στην ομάδα και την προφανή εστίασή του σε άλλα επιχειρηματικά εγχειρήματα. [46] Ο Μπενίτεθ άφησε τη θέση του στις 30 Ιουνίου 2019 αφού απέρριψε πρόταση νέου συμβολαίου. [47]

Στις 17 Ιουλίου 2019, ο πρώην προπονητής της Σάντερλαντ, Στιβ Μπρους, διορίστηκε προπονητής υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο. Ο Μπρους οδήγησε τον σύλλογο στην 13η και 12η θέση αντίστοιχα, κατά τις δύο πρώτες σεζόν που ήταν επικεφαλής, επηρεασμένων και των από την πανδημία COVID-19. [48]

2021–σήμερα: Εποχή των Σαουδαραβών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 7 Οκτωβρίου 2021, μετά από 14 χρόνια ιδιοκτησίας, ο Άσλεϊ πούλησε τον σύλλογο σε μια νέα κοινοπραξία έναντι 305 εκατομμυρίων λιρών, καθιστώντας την Νιούκαστλ, τον πλουσιότερο ποδοσφαιρικό σύλλογο στον κόσμο. [49] Η κοινοπραξία απαρτιζόταν από το Ταμείο Δημοσίων Επενδύσεων της Σαουδικής Αραβίας, την RB Sports & Media και την PCP Capital Partners. [50] Στις 20 Οκτωβρίου 2021, ο Μπρους εγκατέλειψε τη θέση του με κοινή συναίνεση, αφού έλαβε μια αναφερόμενη αποζημίωση 8 εκατομμυρίων λιρών. [51] Ο Έντι Χάου ορίστηκε ως αντικαταστάτης του Μπρους λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 8 Νοεμβρίου 2021. [52] Ο Χάου οδήγησε τον σύλλογο στην 11η θέση μετά από 12 νίκες στα τελευταία 18 παιχνίδια του και έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ που απέφυγε τον υποβιβασμό έχοντας αποτύχει να νικήσει έστω ένα από τα πρώτα 14 παιχνίδια της. [53]

Στις 30 Μαΐου 2022, ο σύλλογος ανακοίνωσε ότι είχε καταλήξει σε συμφωνία με ένα ποσό αποζημίωσης με την Μπράιτον, για να διορίσει τον Dan Ashworth ως νέο αθλητικό διευθυντή. Η απόκτηση του Νταν, επιβεβαιώθηκε στις 6 Ιουνίου 2022. [54] Στις 15 Ιουλίου 2022, ο σύλλογος έφερε τον Ντάρεν Έιλς, από την ομάδα του MLS Ατλάντα Γιουνάιτεντ, ως νέο Διευθύνοντα Σύμβουλο του συλλόγου - ενεργώντας ως "κλειδί, μέλος της ηγετικής δομής του συλλόγου". [55]

Στις 21 Αυγούστου 2022, η γυναικεία ομάδα της Νιούκαστλ, μεταφέρθηκε στην ιδιοκτησία του συλλόγου για πρώτη φορά, μετά από επίσημη αναδιάρθρωση. [56]

Ψευδώνυμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι φίλοι της ομάδας αποκαλούνται "καρακάξες", λόγω των πολλών καρακαξών που υπάρχουν στην περιοχή του Νιούκασλ.

Τίτλοι - Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Νιούκασλ Γιουνάιτεντ έχει κατακτήσει 4 φορές το Αγγλικό πρωτάθλημα, και 6 φορές το Κύπελλο Αγγλίας. Την σεζόν 2009-10, κατέκτησε το πρωτάθλημα τηςΤσάμπιονσιπ με 102 βαθμούς.

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατακτήσεις Πρέμιερ Λίγκ (x4)

  • 1904-1905
  • 1906-1907
  • 1908-1909
  • 1926-1927

Κατακτήσεις Τσάμπιονσιπ (x4)

  • 1964-1965
  • 1992-1993
  • 2009-2010
  • 2016-2017

Κατακτήσεις Κυπέλλου Αγγλίας/Fa cup (x6)

Κατακτήσεις Κομιούνιτι Σιλντ (x1)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1909
Κατακτήσεις Κύπελλο Τεξάκο (x2)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1973-1974
  • 1974-1975
Κατακτήσεις Κύπελλο Ιντερτότο ΟΥΕΦΑ (x1)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατακτήσεις Αγγλοϊταλικό Κύπελλο (x1)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1972
Κατακτήσεις Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων (x1)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φιναλίστ Πρέμιερ Λιγκ (x2)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Φιναλίστ Κυπέλλου Αγγλίας/Fa cup (x7)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1904-1905
  • 1905-1906
  • 1907-1908
  • 1910-1911
  • 1973-1974
  • 1997-1998
  • 1998-1999
Φιναλίστ Λίγκ Καπ Αγγλίας (x2)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1975-1976
  • 2022-2023

Τρέχουσα σύνθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

2021-2022

Τζόντζο Σέλβεϊ, Μιγκέλ Αλμιρόν, Αλάν Σεν-Μαξιμίν, Ματ Ρίτσι, Ισαάκ Χέιντεν, Τζο Γουίλοκ, Φεντερίκο Φερνάντεζ, Κάλαμ Ουίλσον, Τζαμάλ Λιούις, Καρλ Ντάρλοου, Σον Λόνγκσταφ, Κίαραν Κλαρκ, Τζαμάλ Λάσελς, Φάμπιαν Σερ, Ράιαν Φρέιζερ, Ντουάιτ Γκέιλ, Χαβιέρ Μανκίγιο, Πολ Ντάμετ, Έμιλ Κραφτ, Τζέικομπ Μέρφι, Μαρκ Γκιλέσπι, Ντανιέλ Λένγκλι, Ζοέλιντον Κάσιο Απολινάριο ντε Λίρα, Μάρτιν Ντουμπράφκα, Κίραν Τρίπιερ, Κρις Γουντ, Μπρούνο Γκιμαράες, Νταν Μπερν, Ματ Τάργκετ, Λιούις Κας, Λουκάς ντε Μπολέ

Αξιόλογοι ποδοσφαιριστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αξιόλογοι προπονητές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Επίσημο: Εποχή Σαουδαράβων στην Νιούκαστλ». agones.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2021. 
  2. ↑ «Newcastle United | Club | History | Club History | Club History | The Formation of Newcastle United». web.archive.org. 20 Μαρτίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2022. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 «NEWCASTLE UTD - The History - Newcastle United FC - Newcastle United Mad». web.archive.org. 3 Ιανουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
  4. ↑ «Malcolm Macdonald: His Playing Style | Super Mac». archive.ph. 27 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2022. 
  5. ↑ «English Texaco Cup Honours - statto.com». web.archive.org. 19 Μαΐου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2022. 
  6. ↑ «The Joy of Six: Neutrals' sporting favourites | Scott Murray, Andy Bull and Barney Ronay». the Guardian (στα Αγγλικά). 5 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  7. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». web.archive.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
  8. ↑ 8,0 8,1 «Newcastle United | Club | History | Club History | Club History | The Modern Era at Newcastle United: 1980 - 2000». web.archive.org. 5 Δεκεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  9. ↑ «BBC News | Football | Robson takes Newcastle hotseat». news.bbc.co.uk. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Newcastle United | Club | History | Club History | Club History | Robson Comes Home». web.archive.org. 19 Φεβρουαρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  11. ↑ UEFA.com. «Newcastle-Sporting CP | UEFA Europa League 2004/05». UEFA.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  12. ↑ «What went wrong for Souness?» (στα αγγλικά). 2006-02-02. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/n/newcastle_united/4673804.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  13. ↑ «Roeder named as Newcastle manager» (στα αγγλικά). 2006-05-16. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/n/newcastle_united/4770157.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  14. ↑ «Injury forces Shearer retirement» (στα αγγλικά). 2006-04-22. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/n/newcastle_united/4929358.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  15. ↑ «Roeder resigns as Newcastle boss» (στα αγγλικά). 2007-05-06. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/n/newcastle_united/6630751.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  16. ↑ «Newcastle name Allardyce as boss» (στα αγγλικά). 2007-05-15. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/n/newcastle_united/6654121.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  17. ↑ «Ashley to take over Newcastle Utd» (στα αγγλικά). 2007-06-07. http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/6729215.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  18. ↑ «Mort in for Shepherd at Newcastle» (στα αγγλικά). 2007-07-25. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/n/newcastle_united/6914303.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  19. ↑ «Ashley boosts stake in Newcastle» (στα αγγλικά). 2007-06-15. http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/6758283.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  20. ↑ «Newcastle delisted from Stock Exchange». www.telegraph.co.uk. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  21. ↑ «Allardyce reign ends at Newcastle» (στα αγγλικά). 2008-01-09. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/n/newcastle_united/7179847.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  22. ↑ «Keegan returns as Newcastle boss» (στα αγγλικά). 2008-01-16. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/n/newcastle_united/7192457.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  23. ↑ «Chris Mort quits as Newcastle chairman, Derek Llambias named managing…». archive.ph. 24 Δεκεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
  24. ↑ «War of words continue at Newcastle as Kevin Keegan sticks to his guns». www.telegraph.co.uk. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  25. ↑ «Keegan resigns as Newcastle boss» (στα αγγλικά). 2008-09-04. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/n/newcastle_united/7593683.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  26. ↑ «Kinnear 'will resume Magpies job'» (στα αγγλικά). 2009-04-02. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/n/newcastle_united/7979500.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  27. ↑ «Manager Alan Shearer demands Newcastle United overhaul». the Guardian (στα Αγγλικά). 24 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  28. ↑ «Newcastle up for sale: email your offers now». www.telegraph.co.uk. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  29. ↑ «Newcastle confirm Hughton as boss» (στα αγγλικά). 2009-10-27. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/n/newcastle_united/8315175.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  30. ↑ «Ashley takes Newcastle off market» (στα αγγλικά). 2009-10-27. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/n/newcastle_united/8329055.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  31. ↑ «Newcastle promoted to top flight» (στα αγγλικά). 2010-04-06. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/n/newcastle_united/8603960.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  32. ↑ «Chris Hughton sacked as manager of Newcastle United». www.telegraph.co.uk. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  33. ↑ «Peter Beardsley named as Newcastle United caretaker manager». the Guardian (στα Αγγλικά). 6 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  34. ↑ «Newcastle 4-4 Arsenal» (στα αγγλικά). 2011-02-05. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/eng_prem/9384154.stm. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  35. ↑ «Newcastle 2-1 Everton» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/15504063. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  36. ↑ «Newcastle 1-1 Benfica (agg 2-4)» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/22023554. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  37. ↑ «QPR 1-2 Newcastle» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/22417786. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  38. ↑ «Pardew returns to Palace as manager» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/30637258. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  39. ↑ «Newcastle United 2-0 West Ham United» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/32770782. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  40. ↑ «McClaren appointed Newcastle boss» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/32994477. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  41. ↑ 41,0 41,1 «Benitez replaces McClaren at Newcastle» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/35784544. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  42. ↑ «Sunderland safe after Lamine Koné double sinks crumbling Everton». the Guardian (στα Αγγλικά). 11 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  43. ↑ «Newcastle United 3-0 Barnsley» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/39760419. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  44. ↑ «Ashley puts Newcastle up for sale» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/41643718. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  45. ↑ «Newcastle United 3-0 Chelsea» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/44020154. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  46. ↑ Meechan, Simon (17 Αυγούστου 2018). «Mike Ashley's House of Fraser cancels all online orders». ChronicleLive (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  47. ↑ Bird, Simon (24 Ιουνίου 2019). «Rafa Benitez leaves Newcastle United after failing to agree new contract». mirror (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  48. ↑ «Sheffield Wednesday take legal advice after Newcastle appoint Steve Bruce». the Guardian (στα Αγγλικά). 17 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  49. ↑ Morgan, Tom; Burt, Jason; Edwards, Luke; Amako, Uche (2021-10-07). «Newcastle United takeover confirmed as £305m deal with Saudi-backed consortium finalised» (στα αγγλικά). The Telegraph. ISSN 0307-1235. https://www.telegraph.co.uk/football/2021/10/07/newcastle-united-takeover-live-saudi-buyers-announcement-latest/. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  50. ↑ «PIF, PCP Capital Partners and RB Sports & Media acquire Newcastle United Football Club». Newcastle United Football Club (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  51. ↑ Bird, Simon (20 Οκτωβρίου 2021). «Steve Bruce's huge pay-off details as he's sacked by Newcastle». mirror (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  52. ↑ «Newcastle United appoint Eddie Howe as head coach». Newcastle United Football Club (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  53. ↑ «Burnley relegated after home defeat by Newcastle» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/61453542. Ανακτήθηκε στις 2022-08-30. 
  54. ↑ «Dan Ashworth begins Sporting Director role». Newcastle United Football Club (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  55. ↑ «Darren Eales named new Newcastle United CEO». Newcastle United Football Club (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  56. ↑ «Newcastle United's women's team completes historic move to club ownership». Newcastle United Football Club (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2022. 
  57. ↑ Άλλα σημαντικά γεγονότα σε Ελλάδα και εξωτερικό, Ιστορικό Λεύκωμα 1969, σελ. 162, Καθημερινή (1998)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νιούκασλ_Γιουνάιτεντ&oldid=9990682"