Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ, Πορφύριος Γ΄
| Πορφύριος Γ΄ | |
|---|---|
| Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Όρους Σινά | |
 | |
| Από | 5 Σεπτεμβρίου 1926/23 Αυγούστου 1926 (Ιουλιανό ημερολόγιο) |
| Έως | 24 Νοεμβρίου 1968 |
| Προκάτοχος | Πορφύριος Β΄ |
| Διάδοχος | Γρηγόριος Γ΄ |
| Ιεροσύνη | |
| Χειροτονία | 5 Σεπτεμβρίου 1926/23 Αυγούστου 1926 (Ιουλιανό ημερολόγιο) από Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δαμιανό Α΄ |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Κοσμικό Όνομα | Αριστείδης Παυλίνος |
| Γέννηση | 1 Νοεμβρίου 1878 Κύμη, Εύβοια, Ελλάδα |
| Θάνατος | 24 Νοεμβρίου 1968 (90 ετών) Κάιρο, Αίγυπτος |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
| Δόγμα | Χριστιανός Ορθόδοξος |
Ο Αρχιεπίσκοπος Πορφύριος Γ΄ (κατά κόσμον Αριστείδης Παυλίνος, Κύμη, Εύβοια, 1 Νοεμβρίου 1878 - Κάιρο, 24 Νοεμβρίου 1968) ήταν Έλληνας κληρικός και επίσκοπος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προκαθήμενος της Αυτόνομης Εκκλησίας του Όρους Σινά με τον τίτλο Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Όρους Σινά.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε την 1η Νοεμβρίου 1878 στην κωμόπολη Κύμη της Εύβοιας, όπου έλαβε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Το 1903 αποφοίτησε από ορθόδοξο σεμινάριο στο νησί της Χάλκης, όπου κατά τη διάρκεια των σπουδών του εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος.[1]
Μετά την αποφοίτησή του, στάλθηκε ως δάσκαλος του Νόμου του Θεού στην Αμπέτειο Σχολή στο Κάιρο. Το 1906, ανήμερα του Αγίου Πάσχα, στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης του Όρους Σινά, ο Αρχιεπίσκοπος Σινά Πορφύριος Β΄ τον χειροτόνησε ιερέα και τον διορισε γραμματέα του μετοχίου της μονής Σινά στο Κάιρο.
Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αφού συνταξιοδοτήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Πορφύριος Β΄, εξελέγη ηγούμενος από τους αδελφούς της μονής. Ο Αρχιμανδρίτης Πορφύριος χειροτονήθηκε επίσκοπος και ανυψώθηκε στο βαθμό του αρχιεπισκόπου στις 23 Αυγούστου/5 Σεπτεμβρίου (Γρηγοριανό ημερολόγιο) 1926 από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δαμιανό Α΄.
Το 1939, στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, έχτισε ένα ξενοδοχείο για τους προσκυνητές και μια έκθεση πολύτιμων θρησκευτικών κειμηλίων. Ανακατασκευάστηκαν, επίσης, τα Σιναϊτικά μετόχια της Αγίας Αικατερίνης στην Αθήνα και στην Κρήτη, που καταστράφηκαν από τους Γερμανούς κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ζώντας σε ένα μετόχι του Καΐρου, σε όλη του τη ζωή παρέμεινε πρόεδρος και μέλος της εκπαιδευτικής επιτροπής της Αμπετείου Σχολής, εκπαιδεύοντας δεκάδες κληρικούς για τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας.
Πέθανε στις 24 Νοεμβρίου 1968 στο Κάιρο.[2] Την κηδεία τέλεσε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Νικόλαος ΣΤ΄. Ετάφη κοντά στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Νικηφόρου στο Κάιρο.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Кончина Архиепископа Синайского и Раифского Порфирия III // Журнал Московской Патриархии. М., 1969. № 4. стр. 56-58. (Θάνατος του Αρχιεπισκόπου Πορφυρίου Γ' του Σινά και της Ράιφα // Εφημερίδα του Πατριαρχείου Μόσχας. Μ., 1969. Αρ. 4. σ. 56-58).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Αρχιεπίσκοπος Σιναίου Πορφύριος, ο Γ', ο και χειροτονήσας τον Άγιον Πορφύριον». ΡΟΜΦΑΙΑ. 23 Νοεμβρίου 2017.
- ↑ ΕΤΟΣ 1968 Αρχειοθετήθηκε Απριλίου 30, 2008 στη Wayback Machine του Internet Archive
| ||||||||||||||||||||||
|