Αγγλικό άνοιγμα
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Κινήσεις | 1.γ4 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ECO | A10–A39 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Προέλευση | Χ. Στώντον–Σαιντ-Αμάν (1843) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ονομασία | Χάουαρντ Στώντον | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Γονέας | Πλευρικά ανοίγματα | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Το Αγγλικό άνοιγμα (English Opening) είναι ένα πλευρικό σκακιστικό άνοιγμα το οποίο χαρακτηρίζεται από την αρχική κίνηση 1.γ4 (κωδικοί ECO A10–A39).
Στατιστική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κίνηση 1.γ4 των λευκών είναι μια αρκετά δημοφιλής αρχική κίνηση, καθώς είναι μία από τις είκοσι πιο πιθανές κινήσεις στο άνοιγμα και κατατάσσεται τέταρτη σε δημοτικότητα:
| Κίνηση | Παρτίδες | Νίκη | Ισοπαλία | Ήττα |
|---|---|---|---|---|
| 1. ε4 | 445.763 | 37,9% | 32,2% | 30,0% |
| 1. δ4 | 331.441 | 37,7% | 35,6% | 26,7% |
| 1. Ιζ3 | 86.558 | 37,2% | 37,8% | 25,1% |
| 1. γ4 | 67.532 | 38,2% | 36,5% | 25,3% |
| 1. η3 | 5.782 | 38,5% | 34,1% | 27,4% |
- Πηγή: Βάση δεδομένων Chessgames.com (10 Σεπτεμβρίου 2020).[1]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Αγγλικό άνοιγμα έχει πάρει το όνομά του από τον Άγγλο ανεπίσημο πρωταθλητή στο σκάκι Χάουαρντ Στώντον, ο οποίος χρησιμοποίησε το 1.γ4 εναντίον του Πιερ Σαιντ-Αμάν στο ματς για τη διεκδίκηση του παγκόσμιου τίτλου το 1843 και στο πρώτο διεθνές τουρνουά σκακιού το 1851 στο Λονδίνο.[2] Η κίνηση δεν ενέπνευσε τους σύγχρονους σκακιστές του Στώντον και μόλις στον εικοστό αιώνα άρχισε να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.[2] Έχει πλέον αναγνωριστεί ως ένα σταθερό άνοιγμα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επίτευξη τόσο κλασικών όσο και υπερμοντέρνων θέσεων.
Η Εγκυκλοπαίδεια Σκακιστικών Ανοιγμάτων έχει αφιερώσει στο Αγγλικό άνοιγμα τους κωδικούς από A10 έως A39.[3]
Θεωρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα λευκά αρχίζουν τον αγώνα για το κέντρο με αξίωση για το τετράγωνο δ5 από την πτέρυγα της βασίλισσας, σύμφωνα με το στυλ του υπερμοντερνισμού. Παρά το γεγονός ότι πολλές γραμμές της αγγλικής έχουν έναν ξεχωριστό χαρακτήρα, το άνοιγμα χρησιμοποιείται συχνά ως μέσο μεταφοράς με τον ίδιο τρόπο όπως και το 1.Ιζ3 (για να αποφευχθούν οι κλασικές απαντήσεις στο 1.δ4 όπως η Νιμζοϊνδική άμυνα και η Άμυνα Γκρίνφελντ), θεωρείται επίσης αξιόπιστο και ευέλικτο άνοιγμα.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Chess Opening Explorer». Chessgames.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 De Firmian, Nick (2008). Modern Chess Openings: MCO-15. New York: David McKay Co. σελ. 675. ISBN 978-0-8129-3682-7.
- ↑ Encyclopaedia of Chess Openings, Volume A (4η έκδοση). Chess Informant.
- ↑ Chess Life. 59 (1–7 έκδοση). United States Chess Federation. 2004. σελ. 303.
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Kallai, Gabor· Ribli, Zoltán (1993). Winning With the English. Henry Holt. ISBN 978-0-8050-2642-9.
- Kosten, Tony (1999). The Dynamic English. Gambit Publications. ISBN 978-1-901983-14-2.
- Hansen, Carsten (2001). The Symmetrical English. Gambit. ISBN 978-1-901983-40-1.
- Pritchett, Craig (2008). Play the English. Everyman Chess. ISBN 978-1-85744-545-9.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αγγλόφωνα βικιβιβλία: Chess Opening Theory: English Opening
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |