Άνοιγμα Σαραγόσας
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Κινήσεις | 1. γ3 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ECO | A00 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ονομασία | Σαραγόσα, Ισπανία | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Γονέας | Ανορθόδοξο άνοιγμα | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Συνώνυμα | Άνοιγμα Χέμπελ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Το Άνοιγμα Σαραγόσας (Saragossa Opening) ή Άνοιγμα Χέμπελ (Hempel's Opening) είναι ένα άνοιγμα στο σκάκι που χαρακτηρίζεται από την αρχική κίνηση (σε αλγεβρική σημειογραφία):
- 1. γ3
Επειδή τα λευκά παίζουν συνήθως πιο επιθετικά στο άνοιγμα, το άνοιγμα Σαραγόσας θεωρείται ένα ανορθόδοξο άνοιγμα και έχει καταταχθεί στον αντίστοιχο κωδικό A00 στην Εγκυκλοπαίδεια Σκακιστικών Ανοιγμάτων (Encyclopaedia of Chess Openings).[1]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το άνοιγμα αυτό έγινε δημοφιλές στον Σκακιστικό Όμιλο Σαραγόσας (Saragossa chess club, Σαραγόσα, Ισπανία) το 1919. Το επόμενο έτος ένα μέλος του ομίλου ο Χοσέ Χουνκόσα (José Juncosa) ανέλυσε το άνοιγμα στο Ρεβίστα ντελ Κλαμπ Αρτζεντίνο (Revista del Club Argentino).[2] Το 1922, ξεκίνησε στο Μάνχαϊμ ένα θεματικό τουρνουά που απαιτούσε από τους παίκτες να ανοίγουν με 1.γ3, υπήρξαν τρεις συμμετέχοντες, ο Ζίγκμπερτ Τάρρας (Siegbert Tarrasch), ο Πωλ Λέονχαρντ (Paul Leonhardt) και ο Ζακ Μίζες (Jacques Mieses), το τουρνουά κέρδισε ο Τάρρας.
Θεωρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κίνηση 1.γ3 στο άνοιγμα Σαραγόσας δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά μια φιλόδοξη κίνηση. Ανοίγει μια διαγώνια για την βασίλισσα, αλλά δεν έχει μεγάλες αξιώσεις για το κέντρο. Ετοιμάζεται να προωθήσει το πιόνι στο τετράγωνο δ4, αλλά τα λευκά θα μπορούσαν απλά να παίξουν αυτή την κίνηση αμέσως. Επίσης, το πιόνι στο γ3 έχει το προφανή μειονέκτημα του ότι στερεί το τετράγωνο γ3 από τον ίππο των λευκών. Η διαφορά μεταξύ της κίνησης 1.γ3 και της 1.δ4 είναι ότι η τελευταία εξασφαλίζει ότι τα μαύρα δεν θα παίξουν 1...ε5, ενώ πιο προσεκτικά η 1.γ3 εξακολουθεί να επιτρέπει στα μαύρα να απαντήσουν με 1...ε5, έτσι το άνοιγμα αυτό δίνει στα λευκά τη δυνατότητα να διατηρήσουν επιπλέον τέμπο αναγκάζοντας τα μαύρα να απαντούν μετά από κάθε κίνηση των λευκών.
Δεν είναι μια φοβερή κίνηση, ωστόσο, γιατί είναι πιθανό να μετατραπεί σε πολλά στερεά συστήματα, που συμπεριλαμβάνουν, ονομάζοντας λίγες επιλογές ανοιγμάτων, την αντεστραμένη Άμυνα Κάρο-Κανν (Caro-Kann Defence) ή τη Σλαβική Άμυνα (Slav Defense), αλλά με ένα έξτρα τέμπο για τα λευκά), την Βαριάντα Ανταλλαγής (Exchange Variation) της Άρνησης (Declined) του Γκαμπί της Βασίλισσας (Queen's Gambit), μετά από 1. γ3 ε5, 2. δ4, ε×δ4, 3. γ×δ4, δ5..., στο στερεό αλλά παθητικού τύπου Παρτίδα πιονιού της βασίλισσας (Queen's Pawn Game), όπου μετά από 1. γ3 Ιζ6, 2. δ4... ή 1. γ3 δ5, 2. δ4..., ή στην αντεστραμένη (Scandinavian Defense), όπου μετά από 1. γ3 ε5, 2. δ4 ε×δ4, 3. Β×δ4!; Ιγ6, 4. Βα4..., όπως επίσης στο Άνοιγμα Πονζιάνι (Domenico Lorenzo Ponziani) και στην Κεντρική Παρτίδα (Center Game).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Dunnington, Angus (2000). Winning Unorthodox Openings. Everyman Chess. ISBN 978-1-85744-285-4.
- Hooper, David Vincent· Whyld, Kenneth (1992). The Oxford Companion to Chess (2η έκδοση). Oxford University Press. σελ. 354. ISBN 0-19-280049-3.
- Schiller, Eric (2002). Unorthodox Chess Openings (2η έκδοση). Cardoza. σελ. 329. ISBN 1-58042-072-9.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αγγλόφωνα βικιβιβλία: Chess Opening Theory: Saragossa Opening