Σικελική άμυνα
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Κινήσεις | 1.ε4 γ5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ECO | B20–B99 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Προέλευση | Χ/Γ Τζούλιο Πολέριο (1594) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ονομασία | Σικελία | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Γονέας | Παρτίδα πιονιού του βασιλιά | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Η Σικελική άμυνα είναι σκακιστικό άνοιγμα το οποίο ξεκινάει με τις κινήσεις (σε αλγεβρική σκακιστική γραφή):
- 1.ε4 γ5
Αυτή είναι και η δημοφιλέστερη απάντηση στο 1. ε4 στο επαγγελματικό επίπεδο (ενώ αντιθέτως, δεν συνηθίζεται στους αρχάριους παίκτες). Ο Μαύρος ξεκινάει άμεσα αντεπίθεση για το κέντρο, αλλά επιτιθέμενος από τη στήλη "γ" (αντί να απαντήσει συμμετρικά με 1. ... ε5), δημιουργεί μια ασύμμετρη θέση στη σκακιέρα η οποία οδηγεί σε περίπλοκες καταστάσεις. Τυπικώς, ο Λευκός έχει την πρωτοβουλία στην πλευρά του βασιλιά, ενώ ο Μαύρος αποκτά αντιπαιχνίδι στην πλευρά της βασίλισσας, ειδικότερα στη στήλη "γ", μετά την ανταλλαγή του πιονιού του "γ" με το πιόνι "δ" του Λευκού.
17% των παρτίδων μεταξύ γκρανμαίτρ ξεκινάνε με τη Σικελική άμυνα[1], ενώ περίπου μία στις τέσσερις παρτίδες γενικά κάνει χρήση αυτού του ανοίγματος.[2]
Γενικές ιδέες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κεντρική ιδέα είναι οτι ο Μαύρος προσπαθεί να ελέγξει το τετράγωνο δ4 και να αμφισβητίσει την κυριαρχία του Λευκού στο κέντρο της σκακιέρας. Εκτός αυτού, σπρώχνοντας το "γ" πιόνι, ο Μαύρος δημιουργεί μια ασυμμετρία στο παιχνίδι και δημιουργεί δυνατότητες στην πλευρά της βασίλισσας του. Συνήθως αργότερα στην παρτίδα, ο Μαύρος παίρνει το πιόνι στο τετράγωνο δ4 (Ανοιχτή Σικελική Άμυνα) και έτσι αποκτά υπεροχή πιονιών στο κέντρο, καθώς έχει ανταλλάξει ενα περιφερειακό με ενα κεντρικό πιόνι.
Προέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πρώτες καταγραφές σχετικά με το άνοιγμα της Σικελικής Άμυνας βρίσκονται πίσω στα τέλη του 16ου αιώνα και έγιναν από τους Ιταλούς σκακιστές Τζούλιο Πολέριο και Τζιοακκίνο Γκρέκο.[3][4]
Το 1813 ο Άγγλος δάσκαλος Jacob Henry Sarratt οριστικοποίησε την αγγλική ονομασία του ανοίγματος σε "Sicilian Defence" ("Σικελική 'Αμυνα"), αναφερόμενος σε παλιές παρτίδες οι οποίες χρησιμοποιούσαν την ονομασία "il gioco siciliano" ("το Σικελιανό παιχνίδι").[5]. Το άνοιγμα αυτό ήταν σχετικά δημοφιλές κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα· το έπαιξαν πολύ οι Λουί-Τσάρλς Μαχέ ντε λα Μπουρντονέ (Louis-Charles Mahé de La Bourdonnais), Αδόλφος Άντερσεν (Adolf Anderssen), Χάουαρντ Στόντον (Howard Staunton), Λουί Πόλσεν (Louis Paulsen) και Κάρλ Γένις (Carl Jaenisch). Αργότερα το άνοιγμα άρχισε να χάνει τη δημοτικότητά του, καθώς θεωρήθηκε ξεπερασμένο και ανερπαρκές ως άμυνα απέναντι στην κίνηση 1. ε4. Η Σικελική Άμυνα δεν παίχτηκε ούτε μια φορά, σε καμία από τις 75 παρτίδες στο τουρνουά της Αγ. Πετρούπολης του 1914.[6]
Παρά τις αρνητικές κριτικές, κάποιοι κορυφαίοι παίχτες, όπως οι Εμάνουελ Λάσκερ, Φράνκ Μάρσαλ, Άρον Νίμζοβιτς και Μαξ Όυβε εξακολουθουσαν να παίζουν τη Σικελική Άμυνα. Αργότερα, στα μέσα του 20ου αιώνα, παίχτες όπως οι Ισαάκ Μπολεζλάβσκι, Αλεξάντερ Κότοφ και Μιγκέλ Νάιντορφ συνείσφεραν στη θεωρία και ακόμη αργότερα, μέσω και των προσπαθειών των παγκοσμίων πρωταθλητών Μπόμπι Φίσερ και Γκάρι Κασπάροφ το άνοιγμα ανέκτησε τη δημοτικότητα ως η πιο σταθερή άμυνα απέναντι στην κίνηση 1. ε4.
Βαριάντα Δράκου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σικελική άμυνα: Βαριάντα Δράκου
|
Ο Μαύρος μπορεί να υιοθετήσει ένα μεγάλο αριθμό διαφορετικών θέσεων, όπως π.χ. αυτές που προκύπτουν από τη βαριάντα του Δράκου:
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Η Βαριάντα του Δράκου ονομάστηκε έτσι (α)εξαιτίας του τρομερά επίφοβου χαρακτήρα της, καθώς από αυτο το άνοιγμα προκύπτουν άλλες πολύ επικίνδυνες βαριάντες και (β)επειδή η τοποθέτηση των κομματιών με αυτό τον τρόπο θυμίζει κάπως τον αστερισμό του Δράκου.
Βαριάντα Νάϊντορφ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σικελική άμυνα: Βαριάντα Νάϊντορφ
|
Ένα άλλο δημοφιλές σύστημα αποτελεί η βαριάντα Νάιντορφ:
Η βαριάντα έχει πάρει το όνομά της από τον Αργεντίνο Γκρανμαίτρ Μιγκέλ Νάιντορφ. Με την κίνηση 5. ...α6, ο Μαύρος υπερασπίζει το τετράγωνο β5 αποκλείοντας την εισβολή των ίππων ή του αξιωματικού του Λευκού ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζει ενδεχόμενη κίνηση β5 σε μεταγενέστερο χρόνο. Ο λευκος μπορει να συνεχισει με: 6.Αη5, 6.Αε3, 6.Αε2, 6.Αγ4, 6.η3, 6.Πη1, 6.ζ4. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Κλασική Σικελική (Σικελική Ράουζερ)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σικελική άμυνα: Κλασική σικελική
|
Οι θέσεις της κλασικής Σικελικής άμυνας προκύπτουν μετά από:
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Από αυτή τη βαριάντα μια καλή επόμενη κίνηση των μαύρων είναι το η6
Άλλες βαριάντες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπάρχουν πολλές ακόμα βαριάντες της Σικελικής Άμυνας, π.χ.:
- η Ο'Κέλλυ (2.Ιζ3 α6)
- η Σεβενίνγκεν (2.Ιζ3 δ6 3.δ4 γδ4 4.Ι:δ4 Ιζ6 5.Ιγ3 ε6)
- η Πάουλσεν (2.Ιζ3 ε6 3.δ4 γδ4 4.Ι:δ4 α6)
- η Ταϊμάνοφ (2.Ιζ3 ε6 3.δ4 γδ4 4.Ι:δ4 Ιγ6)
- η Λόουενταλ (2.Ιζ3 Ιγ6 3.δ4 γδ4 4.Ι:δ4 ε5)
- η Σβέσνικοφ (2.Ιζ3 Ιγ6 3.δ4 γδ4 4.Ι:δ4 Ιζ6 5.Ιγ3 ε5)
- κ.ά.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Watson, John (Οκτωβρίου 2006). Mastering the Chess Openings: Unlocking the Mysteries of the Modern Chess Openings, Volume 1. Gambit Publications. σελ. 175. ISBN 1-904600-60-3.
- ↑ John Emms, Starting Out: The Sicilian, 2nd ed., p. 5
- ↑ De Firmian, Nick (2008). Modern Chess Openings: MCO-15 (στα Αγγλικά). Random House Puzzles & Games. σελ. 244. ISBN 0-8129-3084-3.
- ↑ Ristoja, Thomas· Ristoja, Aulikki (1995). Perusteet. Shakki (στα Φινλανδικά). WSOY. σελ. 63. ISBN 951-0-20505-2.
- ↑ Polugaevsky, Lev· Jeroen Piket· Christophe Guéneau (1995). Sicilian Love: Lev Polugaevsky Chess Tournament, Bueno Aires 1994. New in Chess. σελ. 53. ISBN 90-71689-99-9.
- ↑ The Grand International Masters' Tournament at St. Petersburg 1914, David McKay, c. 1915, p. 75.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αγγλόφωνα βικιβιβλία: Chess Opening Theory: Sicilian Defence