Ταγκό των μαύρων ίππων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ταγκό των μαύρων ίππων
αβγδεζηθ
8
Chessboard480.svg
α8 μαύρος πύργος
β8
γ8 μαύρος αξιωματικός
δ8 μαύρη βασίλισσα
ε8 μαύρος βασιλιάς
ζ8 μαύρος αξιωματικός
η8
θ8 μαύρος πύργος
α7 μαύρο πιόνι
β7 μαύρο πιόνι
γ7 μαύρο πιόνι
δ7 μαύρο πιόνι
ε7 μαύρο πιόνι
ζ7 μαύρο πιόνι
η7 μαύρο πιόνι
θ7 μαύρο πιόνι
α6
β6
γ6 μαύρος ίππος
δ6
ε6
ζ6 μαύρος ίππος
η6
θ6
α5
β5
γ5
δ5
ε5
ζ5
η5
θ5
α4
β4
γ4 λευκό πιόνι
δ4 λευκό πιόνι
ε4
ζ4
η4
θ4
α3
β3
γ3
δ3
ε3
ζ3
η3
θ3
α2 λευκό πιόνι
β2 λευκό πιόνι
γ2
δ2
ε2 λευκό πιόνι
ζ2 λευκό πιόνι
η2 λευκό πιόνι
θ2 λευκό πιόνι
α1 λευκός πύργος
β1 λευκός ίππος
γ1 λευκός αξιωματικός
δ1 λευκή βασίλισσα
ε1 λευκός βασιλιάς
ζ1 λευκός αξιωματικός
η1 λευκός ίππος
θ1 λευκός πύργος
8
77
66
55
44
33
22
11
αβγδεζηθ
Κινήσεις 1.δ4 Ιζ6 2.γ4 Ιγ6
ECO A50
Προέλευση Φρ. ΣάμιτςΚ. Τόρρε,
Μπάντεν-Μπάντεν (1925)
Ονομασία Κινήσεις ...Ιζ6 και ...Ιγ6
Γονέας Ινδική άμυνα
Συνώνυμα Μεξικανική άμυνα
Κέβιτζ–Τράικοβιτς άμυνα

Το Ταγκό των μαύρων ίππων (Black Knights' Tango), γνωστό επίσης ως Μεξικανική άμυνα (Mexican Defense) και Κέβιτζ–Τράικοβιτς άμυνα (Kevitz–Trajkovic Defense), είναι ένα άνοιγμα στο σκάκι το οποίο χαρακτηρίζεται από τις κινήσεις 1.δ4 Ιζ6 2.γ4 Ιγ6 (σε αλγεβρική σημειογραφία).

Η θέση μπορεί να προκύψει και από μεταφορά, για παράδειγμα μετά από 1.γ4 Ιζ6, ή 1.δ4 Ιγ6, ή 1.γ4 Ιγ6.

Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το άνοιγμα προέρχεται από τη δεκαετία του 1920, όταν παιζόταν από τον Μεξικάνο γκρανμαίτρ Κάρλος Τόρρε Ρεππέτο[π. 1] (εξ ου και η ονομασία του ως «Μεξικανική άμυνα»). Επίσης, παιζόταν τότε από τον Αμερικανό μαιτρ Αλεξάντερ Κέβιτζ και αργότερα από τον Γιουγκοσλάβο μαιτρ Μιχαΐλο Τράικοβιτς[1] (εξ ου και η ονομασία του ως «Κέβιτζ–Τράικοβιτς άμυνα»).[2]

Μετά από δεκαετίες στην αφάνεια, το άνοιγμα αναζωογονήθηκε από τον διεθνή μαιτρ Γκεόργκι Ορλώφ, ο οποίος δημοσίευσε ένα εγχειρίδιο και ένα βιβλίο για το άνοιγμα αυτό, το 1992 και το 1998 αντίστοιχα. Ο Ορλώφ μετονόμασε το άνοιγμα, εξηγώντας ότι:

Αυτό το ανώνυμο άνοιγμα έχει ατονήσει και σπάνια παίρνει κάποια εύφημο μνεία.
Ελπίζω να αλλάξει αυτό δίνοντας στην άμυνα ένα ελκυστικό όνομα· όπως, Ταγκό Μαύρων Ίππων![3]

Τελικά ο Ορλώφ, το 1998 στο βιβλίο του, το έγραψε στη γενική ως «Ταγκό των μαύρων ίππων».[4]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1925 ο Κάρλος Τόρρε το χρησιμοποίησε εναντίον του τότε Πρωταθλητή Σκακιού των Η.Π.Α. Φρανκ Τζέιμς Μάρσαλ και τον νίκησε σε επτά μόνο κινήσεις.[π. 2] Το άνοιγμα έμεινε στην αφάνεια για αρκετό καιρό, ώσπου ο Σοβιετικός γκρανμαίτρ Ανατόλι Λουτίκοβ[π. 3][π. 4][π. 5] το επανέφερε και πάλι στο προσκήνιο.[5] Από το 1992, το άνοιγμα χρησιμοποιήθηκε από αρκετούς ισχυρούς γκρανμαίτρ, συμπεριλαμβανομένων των Βίκτωρ Μπολογκάν, Τζόελ Μπέντζαμιν, Λάρι Κρίστιανσεν και Άλεξ Γερμολίνσκι.[6] Ο Άλεξ Γερμολίνσκι το αποτήλμησε ανεπιτυχώς εναντίον του Γκάρι Κασπάροφ το 1996 στην 32η Σκακιστική Ολυμπιάδα του Ερεβάν.[π. 6]

Θεωρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και αρκετά ασυνήθιστο, το «Ταγκό» βασίζεται σε μια ισχυρή θέση από ό,τι τα περισσότερα άλλα εκκεντρικά ανοίγματα, καθώς τα μαύρα αναπτύσσονται γρήγορα, έχουν μια ευέλικτη δομή πιονιών και είναι έτοιμα να αντεπιτεθούν στο κέντρο με 3...ε5, είτε με ...ε6 και ...δ5. Το άνοιγμα έχει κάποιες διακριτές βαριάντες, αν και συνήθως είναι αποτέλεσμα κάποιας μεταφοράς, μπορεί επίσης να μεταφερθει σε Ινδική άμυνα του βασιλιά, Μπογκοϊνδική άμυνα, Νιμζοϊνδική άμυνα, Άμυνα Τσιγκόριν, Σύστημα Ραγκοζίν, Καταλανικό άνοιγμα και Αγγλικό άνοιγμα.

Βαριάντες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ταγκό των μαύρων ίππων καταχωρήθηκε στην Εγκυκλοπαίδεια Σκακιστικών Ανοιγμάτων υπό τον κωδικό A50.[7]

Οι πιο κοινές βαριάντες του ανοίγματος είναι οι:

  • 3.Ιζ3, που είναι η πιο συνηθισμένη κίνηση, καθώς αποτρέπει το 3...ε5.[8] Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι η κίνηση δεν εμποδίζει το 3...ε5.[9]
  • 3.Ιγ3, που είναι η δεύτερη πιο δημοφιλής κίνηση των λευκών.[10]
  • 3.δ5, η οποία είναι μια φιλόδοξη κίνηση που παίζεται σπάνια.[11]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Korn (1957) σελ. 234: αναφέρει μια παρτίδα του Τράικοβιτς το 1952.
  2. Palliser (2005), σελ. 10.
  3. Orlov (1992), σελ. 2.
  4. Orlov (1998), σελ. 1.
  5. Korn (1982) σελ. 310.
  6. Palliser (2005), σσ. 7, 10.
  7. «ECO code – Overview». Chess Informant. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016. 
  8. Palliser (2005), σελ. 82.
  9. «Betwixt the Tango and the Budapest gambit». Peter Cotton. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016. 
  10. Orlov (1998), σελ. 26.
  11. Palliser (2005), σελ. 55.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Korn, Walter (1957). Modern Chess Openings (9η έκδοση). Pitman. 
  • Korn, Walter (1982). Modern Chess Openings (12η έκδοση). David McKay. ISBN 0-679-13500-6. 
  • Orlov, Georgi (1992). Black Knights Tango. International Chess Enterprises. ISBN 1-879479-03-6. 
  • Orlov, Georgi (1998). The Black Knights' Tango: Outwit Your Opponents from Move 2!. Batsford. ISBN 0-7134-8349-0. 
  • Palliser, Richard (2005). Tango! A Dynamic Answer to 1 d4. Everyman Chess. ISBN 1-85744-388-8. 

Παρτίδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Fridrich Sämisch vs Carlos Torre-Repeto, Baden-Baden (1925)». Chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016. 
  2. «Frank James Marshall vs Carlos Torre-Repetto, Baden-Baden (1925)». Chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016. 
  3. «Czerniak vs Lutikov, IBM B (1968)». Chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016. 
  4. «Trapl vs Lutikov, Warsaw Armies Championship (1969)». Chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016. 
  5. «Uhlmann vs Lutikov, Sarajevo (1969)». Chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016. 
  6. «Garry Kasparov vs Alex Yermolinsky, Yerevan Olympiad (1996)». Chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]