Ταγκό των μαύρων ίππων
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Κινήσεις | 1.δ4 Ιζ6 2.γ4 Ιγ6 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ECO | A50 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Προέλευση | Φρ. Σάμιτς – Κ. Τόρρε, Μπάντεν-Μπάντεν (1925) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ονομασία | Κινήσεις ...Ιζ6 και ...Ιγ6 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Γονέας | Ινδική άμυνα | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Συνώνυμα | Μεξικανική άμυνα Κέβιτζ–Τράικοβιτς άμυνα | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Το Ταγκό των μαύρων ίππων (Black Knights' Tango), γνωστό επίσης ως Μεξικανική άμυνα (Mexican Defense) και Κέβιτζ–Τράικοβιτς άμυνα (Kevitz–Trajkovic Defense), είναι ένα άνοιγμα στο σκάκι το οποίο χαρακτηρίζεται από τις κινήσεις 1.δ4 Ιζ6 2.γ4 Ιγ6 (σε αλγεβρική σημειογραφία).
Η θέση μπορεί να προκύψει και από μεταφορά, για παράδειγμα μετά από 1.γ4 Ιζ6, ή 1.δ4 Ιγ6, ή 1.γ4 Ιγ6.
Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το άνοιγμα προέρχεται από τη δεκαετία του 1920, όταν παιζόταν από τον Μεξικάνο γκρανμαίτρ Κάρλος Τόρρε Ρεππέτο[π. 1] (εξ ου και η ονομασία του ως «Μεξικανική άμυνα»). Επίσης, παιζόταν τότε από τον Αμερικανό μαιτρ Αλεξάντερ Κέβιτζ και αργότερα από τον Γιουγκοσλάβο μαιτρ Μιχαΐλο Τράικοβιτς[1] (εξ ου και η ονομασία του ως «Κέβιτζ–Τράικοβιτς άμυνα»).[2]
Μετά από δεκαετίες στην αφάνεια, το άνοιγμα αναζωογονήθηκε από τον διεθνή μαιτρ Γκεόργκι Ορλώφ, ο οποίος δημοσίευσε ένα εγχειρίδιο και ένα βιβλίο για το άνοιγμα αυτό, το 1992 και το 1998 αντίστοιχα. Ο Ορλώφ μετονόμασε το άνοιγμα, εξηγώντας ότι:
- Αυτό το ανώνυμο άνοιγμα έχει ατονήσει και σπάνια παίρνει κάποια εύφημο μνεία.
- Ελπίζω να αλλάξει αυτό δίνοντας στην άμυνα ένα ελκυστικό όνομα· όπως, Ταγκό Μαύρων Ίππων![3]
Τελικά ο Ορλώφ, το 1998 στο βιβλίο του, το έγραψε στη γενική ως «Ταγκό των μαύρων ίππων».[4]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1925 ο Κάρλος Τόρρε το χρησιμοποίησε εναντίον του τότε Πρωταθλητή Σκακιού των Η.Π.Α. Φρανκ Τζέιμς Μάρσαλ και τον νίκησε σε επτά μόνο κινήσεις.[π. 2] Το άνοιγμα έμεινε στην αφάνεια για αρκετό καιρό, ώσπου ο Σοβιετικός γκρανμαίτρ Ανατόλι Λουτίκοβ[π. 3][π. 4][π. 5] το επανέφερε και πάλι στο προσκήνιο.[5] Από το 1992, το άνοιγμα χρησιμοποιήθηκε από αρκετούς ισχυρούς γκρανμαίτρ, συμπεριλαμβανομένων των Βίκτωρ Μπολογκάν, Τζόελ Μπέντζαμιν, Λάρι Κρίστιανσεν και Άλεξ Γερμολίνσκι.[6] Ο Άλεξ Γερμολίνσκι το αποτήλμησε ανεπιτυχώς εναντίον του Γκάρι Κασπάροφ το 1996 στην 32η Σκακιστική Ολυμπιάδα του Ερεβάν.[π. 6]
Θεωρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αν και αρκετά ασυνήθιστο, το «Ταγκό» βασίζεται σε μια ισχυρή θέση από ό,τι τα περισσότερα άλλα εκκεντρικά ανοίγματα, καθώς τα μαύρα αναπτύσσονται γρήγορα, έχουν μια ευέλικτη δομή πιονιών και είναι έτοιμα να αντεπιτεθούν στο κέντρο με 3...ε5, είτε με ...ε6 και ...δ5. Το άνοιγμα έχει κάποιες διακριτές βαριάντες, αν και συνήθως είναι αποτέλεσμα κάποιας μεταφοράς, μπορεί επίσης να μεταφερθει σε Ινδική άμυνα του βασιλιά, Μπογκοϊνδική άμυνα, Νιμζοϊνδική άμυνα, Άμυνα Τσιγκόριν, Σύστημα Ραγκοζίν, Καταλανικό άνοιγμα και Αγγλικό άνοιγμα.
Βαριάντες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ταγκό των μαύρων ίππων καταχωρήθηκε στην Εγκυκλοπαίδεια Σκακιστικών Ανοιγμάτων υπό τον κωδικό A50.[7]
Οι πιο κοινές βαριάντες του ανοίγματος είναι οι:
- 3.Ιζ3, που είναι η πιο συνηθισμένη κίνηση, καθώς αποτρέπει το 3...ε5.[8] Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι η κίνηση δεν εμποδίζει το 3...ε5.[9]
- 3.Ιγ3, που είναι η δεύτερη πιο δημοφιλής κίνηση των λευκών.[10]
- 3.δ5, η οποία είναι μια φιλόδοξη κίνηση που παίζεται σπάνια.[11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Korn (1957) σελ. 234: αναφέρει μια παρτίδα του Τράικοβιτς το 1952.
- ↑ Palliser (2005), σελ. 10.
- ↑ Orlov (1992), σελ. 2.
- ↑ Orlov (1998), σελ. 1.
- ↑ Korn (1982) σελ. 310.
- ↑ Palliser (2005), σσ. 7, 10.
- ↑ «ECO code – Overview». Chess Informant. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016.
- ↑ Palliser (2005), σελ. 82.
- ↑ «Betwixt the Tango and the Budapest gambit». Peter Cotton. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016.
- ↑ Orlov (1998), σελ. 26.
- ↑ Palliser (2005), σελ. 55.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Korn, Walter (1957). Modern Chess Openings (9η έκδοση). Pitman.
- Korn, Walter (1982). Modern Chess Openings (12η έκδοση). David McKay. ISBN 0-679-13500-6.
- Orlov, Georgi (1992). Black Knights Tango. International Chess Enterprises. ISBN 1-879479-03-6.
- Orlov, Georgi (1998). The Black Knights' Tango: Outwit Your Opponents from Move 2!. Batsford. ISBN 0-7134-8349-0.
- Palliser, Richard (2005). Tango! A Dynamic Answer to 1 d4. Everyman Chess. ISBN 1-85744-388-8.
Παρτίδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Fridrich Sämisch vs Carlos Torre-Repeto, Baden-Baden (1925)». Chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016.
- ↑ «Frank James Marshall vs Carlos Torre-Repetto, Baden-Baden (1925)». Chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016.
- ↑ «Czerniak vs Lutikov, IBM B (1968)». Chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016.
- ↑ «Trapl vs Lutikov, Warsaw Armies Championship (1969)». Chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016.
- ↑ «Uhlmann vs Lutikov, Sarajevo (1969)». Chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016.
- ↑ «Garry Kasparov vs Alex Yermolinsky, Yerevan Olympiad (1996)». Chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αγγλόφωνα βικιβιβλία: Chess Opening Theory: Black Knights' Tango