Μοντέρνο Μπενόνι
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Κινήσεις | 1.δ4 Ιζ6 2.γ4 γ5 3.δ5 ε6 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ECO | A60–A79 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Προέλευση | Καπαμπλάνκα–Μάρσαλ, Νέα Υόρκη (1927) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ονομασία | Άμυνα Μπενόνι | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Γονέας | Ινδική άμυνα | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Συνώνυμα | Μοντέρνα άμυνα Μπενόνι | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Το Μοντέρνο Μπενόνι (Modern Benoni) είναι ένα άνοιγμα στο σκάκι, το οποίο χαρακτηρίζεται από τις αρχικές κινήσεις (σε αλγεβρική σημειογραφία):
- 1. δ4 Ιζ6
- 2. γ4 γ5
- 3. δ5 ε6
Το Μοντέρνο Μπενόνι καταχωρήθηκε στην Εγκυκλοπαίδεια Σκακιστικών Ανοιγμάτων υπό τους κωδικούς A60–A79.[1]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φρανκ Μάρσαλ εφηύρε το Μοντέρνο Μπενόνι και το έπαιξε εναντίον του Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα το 1927 στη Νέα Υόρκη,[2] αλλά οι πειραματισμοί του στο άνοιγμα αυτό αγνοούνταν σε μεγάλο βαθμό για περισσότερα από 20 χρόνια. Στη δεκαετία του 1950, το άνοιγμα αναζωογονήθηκε από σκακιστές στη Σοβιετική Ένωση, επικεφαλής ανάμεσά τους ήταν ο γκρανμαίτρ Μιχαήλ Ταλ. Ακολούθησαν και άλλοι παίκτες με εξίσου επιθετικό και ανυποχώρητο στυλ, όπως ο Μπόμπι Φίσερ και ο Γκάρι Κασπάροφ, μέχρι που εδραιώθηκε η φήμη του ανοίγματος ως μία από τις πιο δυναμικές αντιδράσεις των μαύρων στο 1.δ4.
Το Μοντέρνο Μπενόνι υπέστη σοβαρή θεωρητική κρίση στη δεκαετία του 1980 και του 1990, όταν οι σκακιστές παίζοντας με τα μαύρα συναντούν μεγάλες δυσκολίες στην εκπλήρωση της επίθεσης Ταϊμάνοβ μετά από 7.ζ4 και τη σύγχρονη κύρια βαριάντα: 7.Ιζ3 Αη7 8.θ3 0-0 9.Αδ3. Κατά τον 21ο αιώνα η θεωρητική στήριξη του ανοίγματος ανέκαμψε και μαζί της ανέκαμψε και η φήμη του ανοίγματος. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ήταν η επιλογή του Βλαντιμίρ Κράμνικ όταν χρειαζόταν μια νίκη με τα μαύρα κατά το προτελευταίο παιχνίδι στο Κλασικό Παγκόσμιο Σκακιστικό Πρωτάθλημα το 2004.
Θεωρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τις αρχικές κινήσεις, τα μαύρα προχωρούν στην κατάκτηση του τετραγώνου δ5, δημιουργώντας υπεροχή των μαύρων πιονιών στην πτέρυγα της βασίλισσας. Για την υποστήριξουν το πλεονέκτημά τους, συνήθως κάνουν φιανκέτο στο τετράγωνο η7 με τον αξιωματικό του βασιλιά τους. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά διαφοροποιούν την θέση των μαύρων από την Άμυνα Μπενόνι και την Ινδική άμυνα του βασιλιά, αν και οι μεταθέσεις μεταξύ αυτών των ανοιγμάτων είναι πολύ συνηθισμένες.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «ECO code – Overview». Chess Informant. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016.
- ↑ «Jose Raul Capablanca vs Frank James Marshall, New York (1927)». chessgames.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2016.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Tal, Mikhail (1997), The Life and Games of Mikhail Tal, London: Everyman Chess, ISBN 978-1-85744-202-1, https://archive.org/details/lifegamesofmikha00tals
- Kasparov, Garry (2011), Garry Kasparov on Garry Kasparov, Part One: 1973-1985, London: Everyman Chess, ISBN 978-185744-672-2
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αγγλόφωνα βικιβιβλία: Chess Opening Theory: Modern Benoni