Άνοιγμα Αμάρ

**Άνοιγμα Αμάρ**
7	7
6	6
5	5
4	4
3	3
2	2
1	1
Κινήσεις	1.Ιθ3
ECO	A00
Προέλευση	Παρίσι (περ. 1935)
Ονομασία	Σαρλ Αμάρ
Γονέας	Ανορθόδοξα ανοίγματα
Συνώνυμα	Παριζιάνικο άνοιγμα, Άνοιγμα αμμωνίας, Άνοιγμα του μεθυσμένου ίππου

Το Άνοιγμα Αμάρ (Amar Opening) είναι ένα αντισυμβατικό σκακιστικό άνοιγμα όπου τα λευκά ξεκινούν προωθώντας τον ίππο του βασιλιά στο τετράγωνο θ3, δηλαδή παίζουν ως αρχική κίνηση την 1.Ιθ3 (σε αλγεβρική σημειογραφία).

Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το άνοιγμα Αμάρ πήρε το όνομά του από τον ερασιτέχνη σκακιστή Σαρλ Αμάρ που έπαιζε το άνοιγμα αυτό στη δεκαετία του 1930 στο Παρίσι. Μερικές φορές είναι γνωστό ως Άνοιγμα αμμωνίας (Ammonia Opening), διότι ο χημικός τύπος της αμμωνίας συμβολίζεται με NH₃. Πιθανότατα η ονομασία του ανοίγματος ως Αμάρ, δόθηκε από τον Ξαβιέ Ταρτακόβερ που χρησιμοποιούσε και τα δύο παραπάνω ονόματα για το συγκεκριμένο άνοιγμα, αν και ο σκακιστικός συγγραφέας Τιμ Χάρντινγκ πρότεινε χαριτολογώντας ότι το "Amar" είναι ακρωνύμιο της φράσης "Absolutely mad and ridiculous",^[1] που σημαίνει "Απολύτως τρελό και γελοίο", με το ίδιο σκεπτικό αναφέρεται και ως Άνοιγμα του μεθυσμένου ίππου (Drunken Knight Opening). Επίσης, λόγω του ότι ο Σαρλ Αμάρ ήταν Παριζιάνος, το άνοιγμα αναφέρεται μερικές φορές και ως Παριζιάνικο άνοιγμα (Paris Opening).

Προβληματισμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θεωρείται ανορθόδοξο άνοιγμα, για αυτό κατατάχθηκε στον αντίστοιχο κωδικό A00 στην Εγκυκλοπαίδεια Σκακιστικών Ανοιγμάτων.

Όπως και στο Άνοιγμα Ντάρκιν, τα λευκά αναπτύσσουν έναν ίππο τους σε κάποια ακριανό τετράγωνο της σκακιέρας χωρίς να έχουν ιδιαίτερους λόγους για να πράξουν κάτι τέτοιο, έτσι μια τέτοια εξέλιξη είναι αρκετά δύσκολη (μία από τις παροιμίες του Ζίγκμπερτ Τάρρας είναι «Ένας ίππος επί του χείλους είναι αμυδρός"). Παρ' όλα αυτά, η ανάπτυξη του ίππου του βασιλιά προετοιμάζει ροκέ στην πτέρυγα του βασιλιά, και ως εκ τούτου η 1.Ιθ3 είναι αρκετά πιο συχνή κίνηση από την 1.Ια3.

Η πιο κοινή απάντηση των μαύρων είναι η 1...δ5 που απειλεί με 2...Α:θ3, καταστρέφοντας την δομή των πιονιών στην πτέρυγα του λευκού βασιλιά. Τα λευκά, για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, συνήθως παίζουν 2.η3 και στη συνέχεια τα μαύρα μπορούν να διεκδικήσουν το κέντρο με 2...ε5.

Παριζιάνικο γκαμπί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παριζιάνικο γκαμπί
Σ. Ταρτακόβερ – Ά. Λιλίενταλ,
Παρίσι (1933)

	α	β	γ	δ	ε	ζ	η	θ
8									8
7									7
6									6
5									5
4									4
3									3
2									2
1									1
	α	β	γ	δ	ε	ζ	η	θ

Μεγάλο γκαμπί, μετά από 6.θ:η3

Η πιο γνωστή επώνυμη βαριάντα του ανοίγματος Αμάρ ονομάζεται Παριζιάνικο γκαμπί (Paris Gambit):

1. Ιθ3 δ5

2. η3 ε5

3. ζ4; Α:θ3

4. Α:θ3 ε:ζ4

Στο γκαμπί αυτό τα λευκά δίνουν υλικό, αλλά επιτρέπουν στα μαύρα και μια σταθερή υπεροχή στο κέντρο. Ως εκ τούτου, το γκαμπί αυτό θεωρείται αμφίβολο. Η μοναδική επώνυμη υποβαριάντα στο Παριζιάνικο γκαμπί είναι το Μεγάλο γκαμπί (Grant Gambit):

5. 0-0 ζ:η3

6. θ:η3

Αυτή η υποβαριάντα παίχτηκε για πρώτη φορά από τον Σαβιέλλυ Ταρτακόβερ εναντίον του Άντορ Λιλίενταλ, το 1933 στο Παρίσι.

Τρελόγατο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην βαριάντα 1...ε5, υπάρχει μία μόνο επώνυμη υποβαριάντα γνωστή ως Τρελόγατο (Krazy Kat):

1. Ιθ3 ε5

2. ζ3 δ5

3. Ιζ2

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Winter (1996), σελ. 89

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Dunnington, Angus (2000). Winning Unorthodox Openings. Everyman Chess. ISBN 978-1-85744-285-4.
Hooper, David Vincent· Whyld, Kenneth (1996). The Oxford Companion To Chess (2η έκδοση). Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-280049-3.
Schiller, Eric (2002). Unorthodox Chess Openings (2η έκδοση). Cardoza. σελίδες 45–46. ISBN 1-58042-072-9.
Winter, Edward G. (1996). Chess Explorations. London: Cadogan Books. ISBN 978-1-85744-171-0.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αγγλόφωνα βικιβιβλία: Chess Opening Theory: Amar Opening

[1] Winter (1996), σελ. 89

[1]