Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ανγκουίλα

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 18°15′00″N 63°04′00″W / 18.25°N 63.0667°W / 18.25; -63.0667

Ανγκουίλα
Anguilla

Σημαία
Εθνόσημο
Εθνικό σύνθημα: "Strength and Endurance"
(Δύναμη και καρτερία)
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
Δε Βάλεϊ
18°13′N 63°03′W / 18.217°N 63.050°W / 18.217; -63.050 (Δε Βάλεϊ)
Αγγλικά
Βρετανικό Υπερπόντιο Έδαφος
Κάρολος Γ΄
Τζούλια Κράουτς
Έλις Ουέμπστερ
Βρετανικό Υπερπόντιο Έδαφος
Σύνταγμα		1980

1η Απριλίου 1982
 • Σύνολο
Ακτογραμμή
91 km2 (219η)
61 km
Πληθυσμός
 • Εκτίμηση 2022 
 • Απογραφή 2011 
 • Πυκνότητα 
15.780[1] (229η) 
13.452[2]  
173,4 κατ./km2 (77η) 
ΑΕΠ (ΙΑΔ)
 • Ολικό  (2009)
 • Κατά κεφαλή 
175,4 εκατ. $ [3]  
12.200 $  
ΝόμισμαΔολάριο Ανατολικής Καραϊβικής (XCD)
(UTC -4)
Internet TLD.ai
Οδηγούν στααριστερά
Κωδικός κλήσης+264
1: «National Song of Anguilla». Επίσημος ιστότοπος της Κυβέρνησης της Ανγκουίλας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Οκτωβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2005. 

Η Ανγκουίλα (αγγλικά: Anguilla‎‎) είναι νησί και Βρετανικό υπερπόντιο έδαφος με έκταση 91 τ.χλμ. και πληθυσμό 15.780 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2022[1]. Είναι ένα από τα πιο βόρεια νησιά των Υπήνεμων Νήσων στις Μικρές Αντίλλες, και βρίσκεται ανατολικά του Πουέρτο Ρίκο και των Παρθένων Νήσων και ακριβώς βόρεια του Αγίου Μαρτίνου.[4] Πρωτεύουσα του νησιού είναι το Δε Βάλεϊ. Αποικίστηκε από Άγγλους εποίκους, προερχόμενους από τον Άγιο Χριστόφορο, τον 17ο αιώνα. Έως τις αρχές του 19ου αιώνα ήταν βρετανική αποικία. Στη συνέχεια αποτέλεσε βρετανική κτήση, μαζί με τον Άγιο Χριστόφορο. Το 1971, έπειτα από επανάσταση που διήρκεσε δύο χρόνια, αποσπάστηκε και το 1980 αναγνωρίστηκε ξεχωριστή βρετανική εξαρτώμενη κτήση. Εθνική εορτή είναι στις 30 Μαΐου (1967), η επονομαζόμενη «Ημέρα της Ανγκουίλας».

Ετυμολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το όνομα Ανγκουίλα προέρχεται από την ιταλική λέξη ανγκουίλα, που σημαίνει «χέλι» (με τη σειρά του από τη λατινική λέξη ανγκουίλα, υποτιμητικό του anguis, φίδι) σε σχέση με το σχήμα του νησιού.[5][6] Πιστεύεται από τις περισσότερες πηγές ότι ονομάστηκε από τον Χριστόφορο Κολόμβο.[7] Για παρόμοιους λόγους, ήταν επίσης γνωστό ως νησί Φίδι.[5][8][9]

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Οικία Wallblake, μια φυτεία που θεωρείται το παλαιότερο κτίριο στην Ανγκουίλα

Οι πρώτοι κάτοικοι της Ανγκουίλας ήταν αυτόχθονες Ιθαγενείς πληθυσμοί της Αμερικής που μετανάστευσαν στο νησί από τη Νότια Αμερική.[4] Τα πρώτα αντικείμενα Αμερικανών ιθαγενών που βρέθηκαν στην Ανγκουίλα χρονολογούνται περίπου στο 1300 π.Χ., υπολείμματα οικισμών χρονολογούνται από το 600 μ.Χ.[10][11] Στη γλώσσα των Αραουάκων το όνομα του νησιού ήταν Malliouhana.[4]

Το πότε ακριβώς έφτασαν οι Ευρωπαίοι στην Ανγκουίλα είναι αβέβαιο: ορισμένες πηγές ισχυρίζονται ότι ο Κολόμβος είδε το νησί κατά τη διάρκεια του δεύτερου ταξιδιού του το 1493, ενώ άλλες δηλώνουν ότι ο πρώτος Ευρωπαίος εξερευνητής ήταν ο Γάλλος ευγενής και έμπορος Ρενέ Γκουλαίν ντε Λοντονιέρ το 1564.[11] Η Ολλανδική Εταιρεία Δυτικών Ινδιών δημιούργησε ένα οχυρό στο νησί το 1631. Ωστόσο, η Εταιρεία αποσύρθηκε αργότερα αφού το φρούριό της καταστράφηκε από τους Ισπανούς το 1633.[12]

Παραδοσιακές πηγές αναφέρουν ότι η Ανγκουίλα αποικίστηκε για πρώτη φορά από Άγγλους αποίκους από τον Άγιο Χριστόφορο το 1650.[5][13][14] Οι έποικοι επικεντρώθηκαν στις φυτείες καπνού, και σε μικρότερο βαθμό στο βαμβάκι.[4] Οι Γάλλοι κατέλαβαν προσωρινά το νησί το 1666, αλλά το επέστρεψαν στον αγγλικό έλεγχο σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης της Μπρέντα τον επόμενο χρόνο.[4] Ο Ταγματάρχης Τζον Σκοτ που επισκέφτηκε τον Σεπτέμβριο του 1667, έγραψε ότι έφυγε από το νησί «σε καλή κατάσταση» και σημείωσε ότι τον Ιούλιο του 1668, «200 ή 300 άνθρωποι έφυγαν από εκεί σε περίοδο πολέμου».[15] Οι Γάλλοι επιτέθηκαν ξανά το 1688, το 1745 και το 1798, προκαλώντας μεγάλη καταστροφή, αλλά δεν κατέλαβαν το νησί.[4][11]

Κατά την πρώιμη αποικιακή περίοδο, η Ανγκουίλα διοικήθηκε από τους Βρετανούς μέσω της Αντίγκουα. Το 1825, τέθηκε υπό τον διοικητικό έλεγχο των γειτονικών νησιών Άγιος Χριστόφορος και Νέβις.[11] Η Ανγκουίλα ήταν ομοσπονδία με τον Άγιο Χριστόφορο και το Νέβις το 1882, ενάντια στις επιθυμίες πολλών κατοίκων της Ανγκουίλας.[4] Η οικονομική στασιμότητα και οι σοβαρές επιπτώσεις αρκετών ξηρασιών στη δεκαετία του 1890 και αργότερα η Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930 οδήγησαν πολλούς κατοίκους της Ανγκουίλας να μεταναστεύσουν για καλύτερες προοπτικές αλλού.[4]

Σημαία της βραχύβιας Δημοκρατίας της Ανγκουίλας

Η καθολική ψηφοφορία για ενήλικες εισήχθη στην Ανγκουίλα το 1952.[4] Μετά από μια σύντομη περίοδο ως μέρος της Ομοσπονδίας Δυτικών Ινδιών (1958–62), το νησί της Ανγκουίλας έγινε μέρος της συνδεδεμένης αποικίας του Αγίου Χριστόφορου-Νέβις-Ανγκουίλα με πλήρη εσωτερική αυτονομία το 1967.[16] Ωστόσο, πολλοί κάτοικοι της Ανγκουίλας δεν είχαν καμία επιθυμία να συμμετάσχουν σε αυτήν την ένωση, και μισούσαν την κυριαρχία του Αγίου Χριστόφορου μέσα σε αυτήν. Στις 30 Μαΐου του 1967 οι κάτοικοι της Ανγκουίλας απομάκρυναν βίαια την αστυνομική δύναμη του Αγίου Χριστόφορου από το νησί και κήρυξαν τον χωρισμό τους από τον Άγιο Χριστόφορο μετά από δημοψήφισμα.[17][4][18] Τα γεγονότα, με επικεφαλής τον Άτλιν Χάριγκαν [19] και τον Ρόναλντ Ουέμπστερ, μεταξύ άλλων, έγιναν γνωστά ως η Ανγκουιλιανή Επανάσταση. Στόχος της επανάστασης δεν ήταν η καθεαυτή ανεξαρτησία, αλλά μάλλον η ανεξαρτησία από τον Άγιο Χριστόφορο και το Νέβις και την επιστροφή στο να είναι βρετανική αποικία.

Μετά από διαπραγματεύσεις που δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το αδιέξοδο, πραγματοποιήθηκε ένα δεύτερο δημοψήφισμα που επιβεβαίωσε την επιθυμία των κατοίκων της Ανγκουίλας για διαχωρισμό από τον Άγιο Χριστόφορο και η Δημοκρατία της Ανγκουίλας κηρύχθηκε μονομερώς, με πρόεδρο τον Ρόναλντ Ουέμπστερ. Οι προσπάθειες του βρετανικού απεσταλμένου William Whitlock δεν κατάφεραν να σπάσουν το αδιέξοδο και στη συνέχεια στάλθηκαν 300 βρετανοί στρατιώτες τον Μάρτιο του 1969.[4] Η βρετανική κυριαρχία αποκαταστάθηκε και επιβεβαιώθηκε με τον νόμο της Ανγκουίλα του Ιουλίου του 1971.[4] Το 1980, η Ανγκουίλα επιτράπηκε επιτέλους να αποχωρήσει επίσημα από τον Άγιο Χριστόφορο και το Νέβις και να γίνει μια ξεχωριστή αποικία του Βρετανικού Στέμματος (τώρα Βρετανικό υπερπόντιο έδαφος).[20][21][16][4] Έκτοτε, η Ανγκουίλα ήταν πολιτικά σταθερή και έχει σημειώσει μεγάλη ανάπτυξη στους τομείς του τουρισμού και της υπεράκτιας χρηματοδότησης.[4]

Διακυβέρνηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ανγκουίλα αποτελεί υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου. Το Σύνταγμα (Anguilla Constitutional Order) τέθηκε σε ισχύ την 1η Απριλίου του 1982 και αναθεωρήθηκε το 1990. Αρχηγός Κράτους είναι ο βασιλιάς Κάρολο Γ, ο οποίος εκπροσωπείται από τον Κυβερνήτη. Στις 11 Σεπτεμβρίου 2023 στο αξίωμα αυτό ανέλαβε η Βρετανίδα Τζούλια Κράουτς. Από το 2020 πρωθυπουργός (Premier) είναι ο Έλις Ουέμπστερ. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Εκλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Εκλογές στην Ανγκουίλα

Το Κοινοβούλιο έχει ένα σώμα (House of Assembly, με 11 μέλη), 7 μέλη εκλέγονται απευθείας με την ψήφο του λαού, ενώ υπάρχουν και 2 μέλη ex officio και 2 διορισμένα. Η θητεία των βουλευτών διαρκεί πέντε χρόνια. Στις εκλογές του 2005 κέρδισε το κόμμα του Όσμπουρν Φλέμινγκ, για να ηττηθεί στις εκλογές του 2010. Οι τελευταίες εκλογές διεξήχθησαν τον Ιούνιο του 2020.

Διοικητική διαίρεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Δήμοι της Ανγκουίλλα

Η Ανγκουίλλα διαιρείται σε 14 δήμους (αγγλ.: districts): Δε Βάλλεϋ, Μπλόουινγκ Πόιντ, Ηστ Εντ, Τζωρτζ Χιλλ, Άιλαντ Χάρμπορ, Νορθ Σάιντ, Νορθ Χιλ, Σάντυ Χιλ, Σάντυ Γρκάουντ, Σάουθ Χιλ, Δε Κουώρτερ, Στόνεϋ Γκράουντ, Δε Φάρρινγκτον, Γουέστ Εντ.

Δημογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο συνολικός πληθυσμός ξεπερνά τους 14.000 κατοίκους και το 100% ζει στις πόλεις. Περισσότερο από το 90% του συνολικού πληθυσμού είναι μαύροι και υπάρχουν επίσης μουλάτο (4,6%), λευκοί (3,7%) και άλλες φυλές 1,5% (σύμφωνα με την απογραφή του 2001). Επίσημη γλώσσα είναι η αγγλική, ενώ από άποψη θρησκείας οι κάτοικοι είναι κυρίως Αγγλικανοί, Προτεστάντες και Μεθοδιστές. Ποσοστό 7% είναι Ρωμαιοκαθολικοί. Επίσης, υπάρχουν 74 Μάρτυρες του Ιεχωβά[22]. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2015 τα 81,31 χρόνια (78,71 χρόνια οι άνδρες και 83,98 οι γυναίκες)[3].

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Επίσημη εκτίμηση
  2. ↑ Απογραφή 2011
  3. ↑ 3,0 3,1 «CIA World Factbook». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2009. 
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 «Encyclopedia Britannica – Anguilla». Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Martin (1839).
  6. ↑ «CIA World Factbook- Anguilla». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2019. 
  7. ↑ Law (1999).
  8. ↑ EB (1878).
  9. ↑ EB (1911).
  10. ↑ Caribbean Islands, Sarah Cameron (Footprint Travel Guides), p. 466 (Google Books)
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 «Anguilla's History», The Anguilla House of Assembly Elections, Government of Anguilla, 2007, http://gov.ai/elections/anguillahistory.htm, ανακτήθηκε στις 2015-06-09 
  12. ↑ Πηγή: Atlas of Mutual Heritage Αρχειοθετήθηκε 2018-01-29 στο Wayback Machine..
  13. ↑ Charles Prestwood Lucas (2009). A Historical Geography of the British Colonies: The West Indies. General Books LLC. σελ. 143. ISBN 978-1-4590-0868-7. 
  14. ↑ «Encyclopedia Britannica - Anguilla». Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  15. ↑ British Colonial and State Papers 1661–1668, 16 Νοεμβρίου 1667 and 9 Ιουλίου 1668.
  16. ↑ 16,0 16,1 «Enclopedia Britannica – St Kitts and Nevis». Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019. 
  17. ↑ Anguilla, 11 July 1967: Separation from St Kitts and Nevis; Peace Committee as Government Direct Democracy (in γερμανική)
  18. ↑ David X. Noack: Die abtrünnige Republik Anguilla Αρχειοθετήθηκε 2019-04-17 στο Wayback Machine., amerika21.de 27 Σεπτεμβρίου 2016. Retrieved 23 Απριλίου 2017.
  19. ↑ «Budget Address 2009, "Strengthening the Collective: We are the Solution"» (PDF). Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2016. 
  20. ↑ Minahan, James (2013). The Complete Guide to National Symbols and Emblems. σελίδες 656–657. ISBN 9780313344978. 
  21. ↑ Hubbard, Vincent (2002). A History of St. KittsΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Macmillan Caribbean. σελίδες 147–149. ISBN 9780333747605. 
  22. ↑ Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2014, Watch Tower Bible And Tract Society of Pennsylvania, σελ. 178

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ανγκουίλα&oldid=10532977"