Μπρίντιζι
Συντεταγμένες: 40°38′00″N 17°56′00″E / 40.6333°N 17.9333°E
| Μπρίντιζι | |
|---|---|
| Comune di Brindisi | |
 | |
| Διοικητικές πληροφορίες | |
| Χώρα |  Ιταλία |
| Περιφέρεια | Απουλία |
| Επαρχία | Επαρχία του Μπρίντιζι |
| Δήμαρχος | Άντζελα Καρλούτσο |
| Άλλες πληροφορίες | |
| Ταχυδρομικός κώδικας | 72100 |
| Ζώνη ώρας | UTC+1 |
| Τοποθεσία | |
  Μπρίντιζι | |
.svg) | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
To Μπρίντιζι ή Μπρίντεζι ή Μπρέντεζι, (ιταλικά: Brindisi, προφέρεται: [ˈbrindizi] (
ακούστε), αρχαία ελληνικά: Βρεντέσιον ή Βρενδέσιον ή Βρενδήσιον ή Βρινδήσιον, λατινικά: Brundisium ή Brundusium), είναι πόλη της νοτιοανατολικής Ιταλίας στην Απουλία, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας[1] και λιμάνι της Αδριατικής θάλασσας. Στα νεοελληνικά συναντάται και με τον παραφθαρμένο τύπο Πρίντεζι ή Μπρίντεζι.
Ιστορικά, η πόλη έπαιξε σημαντικό ρόλο στο εμπόριο και τον πολιτισμό, λόγω της στρατηγικής της θέσης στην Ιταλική Χερσόνησο και του φυσικού της λιμανιού στην Αδριατική Θάλασσα. Αποτελεί σημαντικό λιμάνι για το εμπόριο με την Ελλάδα και τη Μέση Ανατολή. Το Μπρίντιζι έχει ανθηρή βιομηχανία στην αγροτική, τη χημική και την ενεργειακή παραγωγή.
Η πόλη του Μπρίντιζι ήταν η προσωρινή κυβερνητική έδρα του Βασιλείου της Ιταλίας από τον Σεπτέμβριο του 1943 έως τον Φεβρουάριο του 1944.
Γεωγραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Μπρίντιζι βρίσκεται σε ένα φυσικό λιμάνι που εισδύει βαθιά στην Αδριατική ακτή της Απουλίας. Ολόκληρος ο δήμος είναι μέρος της πεδιάδας του Μπρίντιζι, που χαρακτηρίζεται από υψηλό ποσοστό γεωργικής χρήσης της γης. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα των πεδιάδων του Σαλέντο, περίπου 40 χλμ. από την Κοιλάδα της Ίτρια και στο χαμηλό τμήμα του οροπεδίου του Μούρτζε (Murge). Κοντά στην πόλη βρίσκεται το Φυσικό Θαλάσσιο Καταφύγιο του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση (WWF) του Τόρε Γκουατσέτο. Το Ιόνιο Πέλαγος απέχει περίπου 45 χιλιόμετρα.
Η περιοχή του Μπρίντιζι χαρακτηρίζεται από μια ευρεία επίπεδη έκταση με κοιτάσματα ασβεστολίθου και άμμου θαλάσσιας προέλευσης, τα οποία με τη σειρά τους έχουν ένα βαθύτερο επίπεδο με άργιλο της Πλειστόκαινου περιόδου, και ανθρακικό άλας μεταγενέστερο της Μεσοζωικής περιόδου που περιέχει ασβεστόλιθο και χώμα. Η ανάπτυξη της γεωργίας έχει προκαλέσει αύξηση της χρήσης των υδάτινων πόρων, με αποτέλεσμα την αύξηση της ανεξέλεγκτης χρήσης.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αρχαία εποχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Μπρίντιζι ήταν αρχαία Ελληνική αποικία που προηγήθηκε της Ρωμαϊκής επέκτασης. Το λατινικό όνομα Brundisium ή Brundisium[1] προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό Βρεντέσιον ή Βρενδέσιον[1] ή Βρεντήσιον που σημαίνει «κεφάλι ελαφιού», και αναφέρεται στο σχήμα του φυσικού λιμανιού. Έχει αναφερθεί και η μεταγενέστερη εξελληνισμένη ονομασία Βρινδήσιον.
Υπάρχουν πολλές παραδόσεις σχετικά με τους ιδρυτές της πόλης. Σε κάποιες, ιδρυτής φέρεται ο θρυλικός ήρωας Διομήδης, φίλος του Οδυσσέα, ενώ σε άλλες ότι αποικίστηκε από τους Κρήτες.[1] Το 267 π.Χ. (ή 245 π.Χ. σύμφωνα με άλλες πηγές) κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους.[1] Στο ακρωτήριο της Πούντα, που βρίσκεται στο εξωτερικό λιμάνι, έχει ταυτοποιηθεί ένα χωριό της εποχής του Ορείχαλκου (16ος αι. π.Χ.), όπου ένα σύνολο από καλύβες, προστατευμένες από επίχωμα από πέτρες απέφερε κομμάτια Μυκηναϊκής κεραμικής. Ο Ηρόδοτος έχει αναφερθεί στη Μυκηναϊκή προέλευση αυτών των πληθυσμών. Η νεκρόπολη του Τορ Πιζάνα (νότια της παλιάς πόλης του Μπρίντιζι) απέφερε Κορινθιακά πιθάρια του πρώτου μισού του 7ου αιώνα π.Χ.
Οι Μεσσάπιοι του Μπρίντιζι είναι βέβαιο ότι διατηρούσαν έντονες εμπορικές σχέσεις με την απέναντι πλευρά της Αδριατικής και τους Ελληνικούς πληθυσμούς του Αιγαίου Πελάγους. Μετά τους Καρχηδονιακούς Πολέμους (264-146 π.Χ.) έγινε σημαντικό κέντρο της ναυτικής δύναμης και του θαλάσσιου εμπορίου της Ρώμης. Στον Συμμαχικό Πόλεμο (90-88 π.Χ.) απέκτησε τα δικαιώματα των Ρωμαίων πολιτών και έγινε ελεύθερο λιμάνι από τον Σύλλα. Δεινοπάθησε όμως από μια πολιορκία από τον Ιούλιο Καίσαρα και δέχθηκε νέες επιθέσεις το 42 και το 40 π.Χ.
Επί Ρωμαίων, το Μπρίντιζι –μια μεγάλη πόλη στην εποχή του με περίπου 100.000 κατοίκους– ήταν ένα ενεργό λιμάνι, το κύριο σημείο επιβίβασης για την Ελλάδα και την Ανατολή, μέσω του Δυρραχίου ή της Κέρκυρας. Συνδεόταν με τη Ρώμη μέσω της Αππία Οδού και της Τραϊανού Οδού.[2] Η κατάληξη της Αππία οδού, στην άκρη της θάλασσας, πλαισιωνόταν στο παρελθόν από δύο κίονες. Μόνο ο ένας παραμένει, ο δεύτερος έχει αφαιρεθεί και μεταφέρθηκε στη γειτονική πόλη Λέτσε.
Ο ποιητής Πακούβιος[3] γεννήθηκε εδώ περί το 220 π.Χ., και εδώ πέθανε ο διάσημος ποιητής Βιργίλιος το 19 π.Χ.
Μεσαίωνας και νεότερα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πρώτα χρόνια του Μεσαίωνα το Μπρίντιζι κατέκτησαν οι Οστρογότθοι, το ανακατέλαβε τον 6ο αιώνα μ.Χ. η Βυζαντινή αυτοκρατορία. Οι Λομβαρδοί υπό την ηγεσία του Ρομουάλδου Α΄ του Μπενεβέντο κατέστρεψαν το Μπρίντιζι (674) αλλά γρήγορα ανοικοδομήθηκε ξανά λόγω της στρατηγικής του θέσης. Τον 9ο αιώνα μ.Χ. δημιουργήθηκε στα περίχωρα της πόλης οικισμός Σαρακηνών που λεηλατήθηκε από τους πειρατές (836). Μετά την κατάκτηση του Μπρίντιζι από τους Νορμανδούς εισήλθε στο Πριγκιπάτο του Τάραντα και την Κομητεία της Απουλίας και της Καλαβρίας, ήταν η πρώτη κτήση των Κόμηδων του Κονβερσάνο. Μετά την εξέγερση των βαρόνων (1132) γνώρισε σύμφωνα με τη διαθήκη του Ρογήρου Β΄ της Σικελίας μεγάλη ανάπτυξη, η πόλη γνώρισε ξανά στις Σταυροφορίες τις δόξες του παρελθόντος. Στο Μπρίντιζι ιδρύθηκε Επισκοπική έδρα, οικοδομήθηκαν ο Καθεδρικός ναός της πόλης και ένα νέο μεγάλο κάστρο που έγινε η βάση για τις στρατιωτικές εξορμήσεις στους Αγίους Τόπους. Ακολούθησε (1156) μια στρατιωτική εκστρατεία των Βυζαντινών σε μιά ύστατη προσπάθεια να ανακαταλάβουν τη νότια Ιταλία, ηττήθηκαν και τερματίστηκαν οριστικά όλες οι ελπίδες τους. O Νορμανδός πρίγκιπας Ρογήρος Γ΄ της Σικελίας γιος του βασιλιά Ταγκρέδου της Σικελίας παντρεύτηκε στον Καθεδρικό ναό του Μπρίντιζι.
Ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν διάδοχος του στέμματους της Ιερουσαλήμ και η Ισαβέλλα Β΄ της Ιερουσαλήμ αναχώρησαν από το λιμάνι του Μπρίντιζι για την ΣΤ΄ Σταυροφορία (1227). Ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β΄ οικοδόμησε ένα νέο πανίσχυρο κάστρο με στρογγυλούς πύργους με στόχο να προστατεύσει το εσωτερικό λιμάνι, αργότερα έγινε φυλακή.[4] Το Μπρίντιζι κατακτήθηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα όπως και οι υπόλοιπες πόλες της Απουλίας από τη Δημοκρατία της Βενετίας αλλά σύντομα ανακατακτήθηκε από την Ισπανία. Μια φοβερή επιδημία πανώλης θέρισε τους κατοίκους του Μπρίντιζι (1348), κατόπιν λεηλατήθηκε (1352, 1383), αργότερα καταστράφηκε από ισχυρό σεισμό (1456).[4] Το Μπρίντιζι κατέλαβαν η Αυστριακή Αυτοκρατορία (1707-1734) και κατόπιν ο Οίκος των Βουρβόνων. Από τον Σεπτέμβριο του 1943 έως τον Φεβρουάριο του 1944 έγινε προσωρινά η πρωτεύουσα της Ιταλίας, ο βασιλιάς Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ΄ της Ιταλίας, και ο Πιέτρο Μπαντόλιο με ένα μεγάλο τμήμα Ιταλικών στρατιωτικών δυνάμεων. Τον 21ο αιώνα το Μπρίντιζι έγινε η κύρια βάση του «1ου συντάγματος του Αγίου Μάρκου», μιας βάσης του Ιταλικού πολεμικού ναυτικού. Η αλλαγή του ονόματος έγινε χάρη στο γεγονός ότι όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος υπερασπίστηκε τη βάση η Βενετία.[5] Πρόσφατα (19 Μάϊου 2012) έγινε στην επαγγελματική σχολή του Μπρίντιζι έκρηξη βόμβας από την οποία σκοτώθηκε 16χρονη φοιτήτρια.[6][7]
Σύγχρονη πόλη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πόλη έχει έκταση 328 τετραγωνικά χιλιόμετρα και μεσοσταθμικό υψόμετρο 15 μέτρα.
Το λιμάνι είναι από τα καλύτερα φυσικά λιμάνια στη Μεσόγειο και έχει μεγάλη κίνηση. Το χρησιμοποιούν κυρίως, μαζί με εκείνο του Μπάρι, τα επιβατηγά-οχηματαγωγά πλοία που εκτελούν δρομολόγια Ελλάδας - Ιταλίας.
Το αεροδρόμιο του Μπρίντιζι - Καζάλε βρίσκεται 6 μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλεως.
Πολιούχος θεωρείται ο Άγιος Λαυρέντιος, του οποίου η μνήμη τιμάται την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου, και δευτερευόντως ο Άγιος Θεόδωρος της Αμασείας (ο Τήρων)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Εγκυκλοπαίδεια "ΠΑΠΥΡΟΣ LAROUSSE BRITANNICA" 2007, τόμος 38, σελ.8, ISBN 978-960-6715-09-9.
- ↑ H Τραϊανού Οδός ήταν ένας αρχαίος ρωμαϊκός δρόμος που κατασκευάστηκε το 109 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Τραϊανό, με δικά του έξοδα, ως προέκταση της Αππία Οδού.
- ↑ Ο Πακούβιος ήταν Ρωμαίος τραγικός ποιητής, που γεννήθηκε στο Βρινδήσιο, γιος της αδελφής του ποιητή Εννία. Πηγή: «Πακούβιος, Μάρκος». Academic - Dictionary of Greek. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2022.
- ↑ 4,0 4,1 Ashby, Thomas (1911). "Brindisi". In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. Τομ. 4 (11th ed.). Cambridge University Press. σ. 572
- ↑ https://www.nato.int/kfor/chronicle/2002/chronicle_16b/10.htm
- ↑ https://www.bbc.com/news/world-europe-18128170
- ↑ https://bari.repubblica.it/cronaca/2012/05/19/news/attentato_esplosivo_in_una_scuola_quattro_strudenti_feriti_a_brindisi_l_esplosione_nell_istituto_professionale_nei_pressi_-35438304/?ref=HREA-1
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Alessio, Giovanni (1955). Sul nome di Brindisi. Archivio Storico Pugliese VIII (3): 211–238
- A. Calabrese, The sentential complementation of salentino: a study of a language without infinitival clauses, 1993
- Ashby, Thomas (1911). "Brindisi". In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. Τομ. 4 (11th ed.). Cambridge University Press.
