Κυβέρνηση Ηλία Τσιριμώκου 1965

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κυβέρνηση Ηλία Τσιριμώκου
Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού20 Αυγούστου 1965
Ημερομηνία διάλυσης17 Σεπτεμβρίου 1965
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΚωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΗλίας Τσιριμώκος
Συνολικός αριθμός Μελών16
Συμμετέχοντα κόμματαΈνωση Κέντρου (αποστάτες)
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμακυβέρνηση διορισμένη από τον βασιλιά
Αξιωματική ΑντιπολίτευσηΕΡΕ
Αρχηγός Αξιωματικής ΑντιπολίτευσηςΠαναγιώτης Κανελλόπουλος
Ιστορία
Θητεία νομοθετικού σώματος19 Μαρτίου 1964 - 14 Απριλίου 1967 (Η΄ κοινοβουλευτική περίοδος)[1]
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα 1965
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Στέφανου Στεφανόπουλου 1965

Η Κυβέρνηση Ηλία Τσιριμώκου 1965 (Αύγουστος - Σεπτέμβριος 1965) είναι η δεύτερη κυβέρνηση ανεξαρτητοποιημένων από την Ένωση Κέντρου βουλευτών που διορίστηκε από τον Βασιλιά, μετά την πτώση της πρώτης κυβέρνησης Αθανασιάδη - Νόβα.
Μετά την καταψήφιση της κυβέρνησης Νόβα, ο Βασιλιάς αφού ζήτησε την γνώμη όλων των πολιτικών παραγόντων, αποφάσισε να δώσει στις 9 Αυγούστου 1965 την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, στον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου και δεύτερο στην ιεραρχία στέλεχος της Ένωσης Κέντρου, Στέφανο Στεφανόπουλο, ο οποίος επιφυλάχθηκε να την κάνει δεκτή, έως ότου αποφασίσει η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος. Στην επεισοδιακή συνεδρίαση της ίδιας ημέρας, μόνο 26 βουλευτές στήριξαν την «λύση Στεφανόπουλου», ενώ οι υπόλοιποι παρέμειναν πιστοί σε μια κυβέρνηση υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου και μόνο. Έτσι, ο Στ. Στεφανόπουλος στις 10 Αυγούστου κατέθεσε την εντολή.[2]
Τις επόμενες ημέρες συνεχίστηκαν οι προσπάθειες του Βασιλιά να σχηματίσει κυβέρνηση και όχι να καταφύγει σε εκλογές όπως επιμόνως ζητούσαν τα κόμματα της ΕΡΕ και της Ένωσης Κέντρου. Στις 16 Αυγούστου οι βουλευτές Ηλίας Τσιριμώκος και Στέφανος Στεφανόπουλος, δήλωσαν την αποχώρησή τους από το Κόμμα της Ένωσης Κέντρου και την ανεξαρτητοποίησή τους, παρέχοντας στον Βασιλιά την ευκαιρία να τους δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Πράγματι, στις 18 Αυγούστου οι δυο βουλευτές κλήθηκαν από τα Ανάκτορα και κατόπιν συζητήσεως, η εντολή δόθηκε στον πρώην Πρόεδρο της Βουλής, Ηλία Τσιριμώκο που ανακοίνωσε τα εξής : «Ο Βασιλεύς μου ανέθεσε την εντολήν σχηματισμού κυβέρνησης. Οφείλω να εκφράσω τας ευχαριστίας μου προς τον κ. Στεφανόπουλον, ο οποίος ενίσχυσε τον Βασιλέα εις την λήψιν της αποφάσεως αυτής και εδήλωσε ότι θα αγωνισθή με πλήρη αλληλεγγυότητα μαζί μου δια να κερδηθεί η κοινοβουλευτική μάχη την οποία θα δώσωμεν συννόμως εις την Βουλήν.»[3] Η κυβέρνηση ορκίστηκε στις 20 Αυγούστου ενώ στις 23 Αυγούστου εμφανίστηκε στην Βουλή και ζήτησε την ψήφο εμπιστοσύνης του Σώματος. Η συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων έληξε στις 29 Αυγούστου ενώ στην ψηφοφορία που ακολούθησε ούτε αυτή η κυβέρνηση κατάφερε να κατακτήσει την εμπιστοσύνη του Σώματος. Συγκεκριμένα, σε σύνολο 299 ψηφισάντων (απουσίαζε ο Αχιλλέας Καραμανλής), υπέρ της κυβέρνησης ψήφισαν 135 βουλευτές (98 βουλευτές ΕΡΕ, 37 βουλευτές της Ένωσης Κέντρου), κατά της κυβέρνησης ψήφισαν 159 βουλευτές (134 βουλευτές της Ένωσης Κέντρου, 22 βουλευτές της ΕΔΑ, 3 βουλευτές του Προοδευτικού κόμματος) ενώ απείχαν 5 (οι υπόλοιποι βουλευτές του Προοδευτικού κόμματος) [4]
Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας, ο Ηλίας Τσριμώκος κατέθεσε την παραίτηση της κυβέρνησης, που ο Βασιλιάς έκανε δεκτή, αλλά, όπως και με την προηγούμενη κυβέρνηση, παρακάλεσε παραμείνει στην Αρχή, μέχρι την ορκωμοσία νέας κυβέρνησης. Έτσι ξεκίνησε ένας ακόμα γύρος συνομιλιών, που κατέληξε στις 17 Σεπτεμβρίου στην όρκιση της κυβέρνησης Στέφανου Στεφανόπουλου.



Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[5]

  • «Υπουργός Συντονισμού» : προσωρινά, Σταύρος Κωστόπουλος
  • «Αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού» : -
  • «Υφυπουργός Συντονισμού»: -
  • «Υπουργός Εθνικής Αμύνης» : Σταύρος Κωστόπουλος
  • «Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης» : -
  • «Υπουργός Εξωτερικών» : προσωρινά, Ηλίας Τσιριμώκος
  • «Μόνιμος Υφυπουργός Εξωτερικών» : Δημήτριος Παππάς [6]
  • «Υπουργός Δικαιοσύνης» : Δημήτριος Παπασπύρου
  • «Υπουργός Εσωτερικών» : Φωκίων Ζαΐμης
  • «Υπουργός Δημοσίας Τάξεως» προσωρινά, Στέλιος Αλλαμανής
  • «Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : προσωρινά, Ευάγγελος Σαββόπουλος
  • «Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : -
  • «Υπουργός Οικονομικών» : Στέλιος Αλλαμανής
  • «Υφυπουργός Οικονομικών» : Αγησίλαος Σπηλιάκος
  • «Υπουργός Εμπορίου» : Ευάγγελος Σαββόπουλος
  • «Υφυπουργός Εμπορίου» : -
  • «Υπουργός Βιομηχανίας» : Δημήτριος Παπαδημητρίου
  • «Υπουργός Δημοσίων Έργων»: Ιωάννης Τούμπας
  • «Υφυπουργός Δημοσίων Έργων» : Αχιλλέας Λιακόπουλος
  • «Υπουργός Συγκοινωνιών»  : Γεώργιος Στεφανόπουλος
  • «Υφυπουργός Συγκοινωνιών» : -
  • «Υπουργός Γεωργίας» : προσωρινά, Γεώργιος Στεφανόπουλος
  • «Υφυπουργός Γεωργίας» : -
  • «Υπουργός Κοινωνικής Προνοίας»: Θεόδωρος Μανωλόπουλος
  • «Υφυπουργός Κοινωνικής Προνοίας» : -
  • «Υπουργός Υγιεινής» : προσωρινά, Μιχαήλ Γαληνός
  • «Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας : προσωρινά, Αναστάσιος Δρούλιας
  • «Υπουργός Εργασίας» : Μιχαήλ Γαληνός
  • «Υπουργός Προεδρείας της Κυβερνήσεως» : προσωρινά, Ηλίας Τσιριμώκος
  • «Υφυπουργός της Προεδρείας της Κυβερνήσεως» : Θεοχάρης Ρέντης
  • «Υπουργός Βορείου Ελλάδος» : -
  • «Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου» : Αναστάσιος Δρούλιας

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. http://www.ipet.gr/vouli/periodoi.html#6
  2. https://www.sansimera.gr/articles/947/348
  3. Εφημερίδα "Ελευθερία", φύλλο της 19ης Αυγούστου, σελ. 7
  4. Εφημερίδα "Ελευθερία", φύλλο της 29ης Αυγούστου 1965, σελ.1
  5. «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», https://gslegal.gov.gr/?p=1246
  6. Ο μόνιμος Υφυπουργός Εξωτερικών, ήταν τακτικός διοικητικός υπάλληλος, και δεν συμπεριλαμβανόταν στις αλλαγές των υπουργικών συμβουλίων, ωστόσο από λάθος είχε συμπεριληφθεί στις παραιτήσεις των Υφυπουργών ήδη από τις 15 Ιουλίου. Το λάθος διορθώθηκε στις 28 Αυγούστου 1965 (ΦΕΚ Α170/ 1965)