Βραβείο Σάχαροφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ →Εξωτερικοί σύνδεσμοι: Μεταφορά σε "Σημειώσεις ιστορικού" |
||
| Γραμμή 45: | Γραμμή 45: | ||
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι == |
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι == |
||
[http://www.europarl.europa.eu/sakharovprize/el/sakharov-prize-/the-prize.html Ιστοσελίδα: Βραβείο Ζαχάρωφ] |
[http://www.europarl.europa.eu/sakharovprize/el/sakharov-prize-/the-prize.html Ιστοσελίδα: Βραβείο Ζαχάρωφ] |
||
{{authority control}} |
{{authority control}} |
||
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Sakharov Prize}} |
|||
[[Κατηγορία:Βραβεία|Ζαχαρωφ]] |
[[Κατηγορία:Βραβεία|Ζαχαρωφ]] |
||
Έκδοση από την 13:47, 8 Σεπτεμβρίου 2019
To Βραβείο Ζαχάρωφ για την Ελευθερία της Σκέψης είναι ένα διεθνές βραβείο το οποίο καθιερώθηκε στη μνήμη του Σοβιετικού πυρηνικού φυσικού και αντιφρονούντα Αντρέι Ζαχάρωφ. Θεσμοθετήθηκε το 1988 από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και απονέμεται κάθε χρόνο σε αναγνώριση προσώπων ή οργανισμών για τη διά βίου αφοσίωσή τους στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών.
Η απονομή του βραβείου γίνεται κοντά στις 10 Δεκεμβρίου, την ημέρα που η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κύρωσε την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το 1948. Η ημέρα αυτή τιμάται επίσης ως η Ημέρα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Βραβευθέντες
Οι βραβευθέντες με το Βραβείο Ζαχάρωφ είναι:
- 1988: Νέλσον Μαντέλα (Νότια Αφρική) και Ανατόλι Μαρτσένκο (Ουκρανία, μετά θάνατον)
- 1989: Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ (Σλοβακία)
- 1990: Αούνγκ Σαν Σου Κίι (Μιανμάρ)
- 1991: Αντέμ Ντεμάτσι (Γιουγκοσλαβία)
- 1992: Μητέρες της Πλατείας του Μαΐου (Αργεντινή)
- 1993: Οσλομποτζένιε (Βοσνία και Ερζεγοβίνη)
- 1994: Τασλίμα Νασρίν (Μπανγκλαντές)
- 1995: Λεϊλά Ζάνα (Τουρκία)
- 1996: Γουέι Τζινσένγκ (Κίνα)
- 1997: Σαλιμά Γκεζαλί (Αλγερία)
- 1998: Ιμπραήμ Ρουγκόβα (Γιουγκοσλαβία)
- 1999: Σανάνα Γκουσμάο (Ανατολικό Τιμόρ)
- 2000: Μπάστα Για! (Ισπανία)
- 2001: Νουρίτ Πελέντ-Ελχανάν (Ισραήλ), Ιζάτ Γκαζάουι (Παλαιστίνη), Ντομ Ζακάριας Καμουένιου (Ανγκόλα)
- 2002: Οσβάλδο Παγιά (Κούβα)
- 2003: Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών
- 2004: Ένωση των Δημοσιογράφων της Λευκορωσίας
- 2005: Κυρίες με τα Λευκά (Κούβα), Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα και Χάουα Ιμπραχίμ (Νιγηρία)
- 2006: Αλιακσάνταρ Μιλίνκιεβιτς (Λευκορωσία)
- 2007: Σαλίχ Μαχμούντ Οσμάν (Σουδάν)
- 2008: Χου Ζία (Κίνα)
- 2009: Memorial (Ρωσία)
- 2010: Γκιγιέρμο Φαρίνιας (Κούβα)
- 2011: Ασμαά Μαχφούζ (Αίγυπτος), Άχμεντ αλ-Σενούσι (Λιβύη), Ραζάν Ζεϊτουνέχ (Συρία), Αλί Φερζάτ (Συρία) και Μοχάμεντ Μπουαζίζι (Τυνησία, μετά θάνατον)
- 2012: Τζαφάρ Παναχί (Ιράν) και Νασρίν Σοτουντέ (Ιράν)
- 2013: Μαλάλα Γιουσαφζάι (Πακιστάν)
- 2014: Ντένις Μακουέγκε (Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό)
- 2015: Ραΐφ Μπαντάουι (Σαουδική Αραβία)[1]
- 2016: Νάντια Μουράντ και Λαμίγια Χατζι Μπασάρ (Ιράκ)
- 2017: Εθνοσυνέλευση της Βενεζουέλας και Χούλιο Μπόρχες και όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι όπως αναφέρονται με τη σειρά από το Foro Penal Venezolano εκπροσωπούμενοι από τους Λεοπόλδο Λόπες, Αντόνιο Λεντέσμα, Ντανιέλ Σεμπάγιος, Γιον Γκοϊκοετσέα, Λορέντ Σαλέχ, Αλφρέδο Ράμος και Αντρέα Γκονσάλες.[2]
- 2018: Όλεγκ Σέντσοφ (Ουκρανία)
Παραπομπές
- ↑ European Parliament awards Sakharov Prize to Raif Badawi
- ↑ «Parliament awards Sakharov Prize 2017 to Democratic Opposition in Venezuela». Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. 26 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2017.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
|