Ένωση των Δημοσιογράφων της Λευκορωσίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ένωση των Δημοσιογράφων της Λευκορωσίας
Είδηοργανισμός
Ίδρυση16  Σεπτεμβρίου 1995
ΈδραΜινσκ
ΧώραΛευκορωσία
Μέλη1.100
ΒραβεύσειςΒραβείο Ζαχάρωφ, World Association of Newspapers' Golden Pen of Freedom Award και Διεθνές βραβείο ελευθεροτυπίας Γουλιέλμο Κάνο
Ιστότοποςhttps://baj.media/be, https://baj.media/ru, https://baj.media/en
Ιστότοπος

Η Ένωση των Δημοσιογράφων της Λευκορωσίας (ΕΔΛ) (Беларуская асацыяцыя журналістаў) εκπροσωπεί περισσότερους από 1 000 επαγγελματίες και αγωνίζεται για την προστασία των δημοσιογράφων που εργάζονται υπό ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και συχνά αποτελούν θύματα εκφοβισμού, παρενόχλησης, ποινικής δίωξης και εξορίας. Έχοντας ιδρυθεί το 1995, έναν χρόνο μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον λευκορώσο πρόεδρο Αλεξάντερ Λουκασένκο, η ΕΔΛ αποτελεί από την ίδρυσή της την κύρια ένωση για την ανεξαρτησία του Τύπου στη Λευκορωσία. Από τη βάση της στο Μινσκ και τα πέντε περιφερειακά της γραφεία, η ΕΔΛ επιδιώκει να παρέχει στο κοινό της Λευκορωσίας την πλέον αντικειμενική, ακριβή, αναλυτική και έγκαιρη πληροφόρηση. Αγωνίζεται επίσης για δημοσιογραφία υψηλής ποιότητας και υψηλού ηθικού επιπέδου.[1]

Η ΕΔΛ αγωνίζεται ανυποχώρητα για την ελευθερία του Τύπου σε μια χώρα όπου η νομοθεσία για τα μέσα ενημέρωσης δίνει την εξουσία στις αρχές να κλείνουν τα μέσα ενημέρωσης που θεωρούν ότι είναι υπερβολικά επικριτικά, ενώ ο ποινικός κώδικας περιέχει άρθρα που τιμωρούν τη δυσφήμιση ανώτερων αξιωματούχων. Τα ξένα μέσα ενημέρωσης πρέπει να κατοχυρώνουν άδεια λειτουργίας και οι τοπικοί συνεργάτες τους παρενοχλούνται από την κρατική αστυνομία, ενώ τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης αντιμετωπίζουν οικονομικές διακρίσεις. Η ΕΔΛ κατήγγειλε αυξανόμενες νομικές διώξεις το 2014, έτος κατά το οποίο επιβλήθηκαν πρόστιμα και απαγγέλθηκαν ποινικές κατηγορίες κατά πολλών μελών της, μεταξύ των οποίων ένα κατηγορήθηκε ακόμα και για προδοσία.[1]

Η Ένωση των Δημοσιογράφων της Λευκορωσίας (ΕΔΛ) έχει θέσει ως προτεραιότητά της τον αγώνα κατά της επιβολής περαιτέρω περιοριστικών τροπολογιών στο πλαίσιο της νομοθεσίας για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που τέθηκε σε ισχύ το 2015, η οποία διευκολύνει την κυβέρνηση να κλείνει ιστότοπους. Με την υποστήριξη των διεθνών οργανισμών Τύπου, η ΕΔΛ εργάζεται επίσης για την κατάργηση νομοθετικής διάταξης η οποία απαγορεύει στους ανεξάρτητους δημοσιογράφους να εργάζονται στη χώρα, κάτι που συνιστά παραβίαση των ευρωπαϊκών προτύπων περί ελευθερίας του Τύπου.[1]

Το 2015 παραιτήθηκε η ιδρύτρια και επί μακρόν πρόεδρος της ΕΔΛ Ζάννα Λίτβινα(D/R), η οποία όμως συνεχίζει να δραστηριοποιείται ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Περίφημη δημοσιογράφος στη χώρα της, στο ενεργητικό της οποίας περιλαμβάνονται η διεύθυνση των γραφείων του Radio Liberty στο Μινσκ και η δημιουργία του ραδιοφωνικού σταθμού 101.2 FM, ο οποίος, αν και βραχύβιος, ήταν ο μοναδικός ανεξάρτητος ραδιοφωνικός σταθμός στη λευκορωσική γλώσσα, η Λίτβινα ήταν επικεφαλής της ΕΔΛ για 20 χρόνια από την ίδρυσή της.[1]

Η ΕΔΛ εξέλεξε ως νέο πρόεδρο τον πρώην αναπληρωτή Αντρέι Μπάστουνετς (Andrei Bastunets). Ο Μπάστουνετς, που είναι δικηγόρος, έχει την υποστήριξη μιας ομάδας τεσσάρων αναπληρωτών προέδρων, την Σβετλάνα Καλίνκινα, του Μιχαήλ Γιάντσουκ, του Αλιαξάντρ Σταρύκεβιτς και της Αλίνα Σούραβετς.[1]

Η ΕΔΛ έλαβε το Βραβείο Ζαχάρωφ το 2004 από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και συμμετέχει ενεργά στις εργασίες του Δικτύου Βραβείου Ζαχάρωφ. Το 2015 συμμετείχε στην εκστρατεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την ελευθερία της έκφρασης και το 2016 σε διάσκεψη με τίτλο «Το Δίκτυο Βραβείου Ζαχάρωφ για ισχυρότερη δράση στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες.[1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Το βιβλίο των βραβευθέντων με το βραβείο Ζαχάρωφ 2016», Λουξεμβούργο: Υπηρεσία Εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2016, ISBN 978-92-823-9592-9, σελ. 50 [1] Σημείωση πνευματικών δικαιωμάτων: «Επιτρέπεται η αναπαραγωγή με αναφορά της πηγής». Επιτρέπεται ελεύθερα η επαναχρησιμοποίηση με αναφορά της πηγής, με βάση την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2011/833/EU