Οσβάλδο Παγιά
| Οσβάλδο Παγιά | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 29 Φεβρουαρίου 1952[1] Τσέρρο, Αβάνα |
| Θάνατος | 22 Ιουλίου 2012[2][1] Μπαγιάμο |
| Αιτία θανάτου | τροχαίο ατύχημα |
| Συνθήκες θανάτου | Atentado και ανθρωποκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ισπανία[3] Κούβα |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός[4] αγωνιστής/στρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ιδρυτής οργανισμού |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | María Payá Acevedo |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Homo Homini (1999) Βραβείο Ζαχάρωφ (2002) HazteOir.org Prize |
Ο Οσβάλδο Παγιά (πλήρες όνομα Oswaldo José Payá Sardiñas) (1952-2012) ήταν κουβανός αντιφρονών, περισσότερο γνωστός ως ιδρυτής του σχεδίου Βαρέλα(D/R) (Proyecto Varela), μιας εκστρατείας υπέρ της διενέργειας δημοψηφίσματος, προκειμένου να κατατεθεί νομοσχέδιο που θα εγγυάται τα πολιτικά δικαιώματα, τις ελεύθερες πολυκομματικές εκλογές, την αποφυλάκιση όλων των πολιτικών κρατουμένων και τις οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις στην Κούβα.[5]
Ενεργός μεταρρυθμιστής από νεαρή ηλικία, υπέστη επανειλημμένες διώξεις και καταδίκες λόγω της κριτικής που ασκούσε κατά των πολιτικών και των αδικιών του Φιντέλ Κάστρο, ωστόσο αυτό δεν τον εμπόδισε να ιδρύσει το 1988 το Χριστιανικό Κίνημα Απελευθέρωσης(D/R) (Movimiento Cristiano Liberación - MCL), το οποίο αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα αντιπολιτευτικά κινήματα στην Κούβα.
Το 1997 εκπόνησε το φιλόδοξο σχέδιο Βαρέλα, το οποίο περιλάμβανε τα πρώτα νομικά βήματα προς την ελεύθερη συμμετοχή των πολιτών στην πολιτική και οικονομική ζωή της Κούβας, μέσω της ελευθερίας του λόγου και του συνέρχεσθαι και της απελευθέρωσης όλων των πολιτικών κρατουμένων. Παρόλο που υποστηρίχθηκε από χιλιάδες Κουβανούς, το σχέδιο Βαρέλα του Παγιά παρεμποδίστηκε από μια αντίθετη πρωτοβουλία των κουβανικών αρχών που μονιμοποιούσε τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα του κουβανικού κράτους, μια πρωτοβουλία για την οποία οι αρχές ισχυρίστηκαν ότι εγκρίθηκε από δημοψήφισμα. Πολλοί από όσους έκαναν εκστρατεία υπέρ του σχεδίου Βαρέλα φυλακίστηκαν κατά τη Μαύρη Άνοιξη του 2003(D/R), αλλά ο Παγιά δεν απογοητεύτηκε. Το 2008 κατέθεσε στην Εθνική Συνέλευση νομοσχέδιο για την αμνήστευση των πολιτικών κρατουμένων και το 2010 ξεκίνησε το φόρουμ Foro Todos Cubanos.[5]
Ο Παγιά δεν φυλακίστηκε ποτέ, αλλά η οικογένειά του αναφέρει ότι δέχτηκε πολλές απειλές για τη ζωή του. Στις 22 Ιουλίου 2012 έχασε τη ζωή του σε ένα αμφιλεγόμενο αυτοκινητικό δυστύχημα στην Κούβα. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, αποτείνοντας φόρο τιμής, εξέφρασε την πεποίθησή του ότι «οι ιδέες του Οσβάλδο Παγιά θα επιζήσουν, καθώς το έργο και η αφοσίωσή του ενέπνευσαν μια γενιά κουβανών ακτιβιστών που ακολουθούν το παράδειγμά του στον αγώνα για την προώθηση της πολιτικής ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».[5]
Το Χριστιανικό Κίνημα Απελευθέρωσης εξακολουθεί να ζητεί διαλεύκανση των συνθηκών του θανάτου του. Η οικογένειά του απέρριψε την επίσημη εκδοχή ότι η σύγκρουση που προκάλεσε τον θάνατό του ήταν ατύχημα. Η κόρη του, Ρόζα Μαρία, απηύθυνε έκκληση για τη διεξαγωγή αμερόληπτης διεθνούς έρευνας σχετικά με τις συνθήκες θανάτου του πατέρα της ενώπιον του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και άλλων διεθνών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και κατήγγειλε τη δίωξη και τις απειλές που έχει δεχτεί η οικογένεια από πράκτορες της κρατικής ασφάλειας.[5]
Το 2013 η οικογένεια του Παγιά μετακόμισε, προσωρινά κατά τα λεγόμενά της, στις ΗΠΑ. Η κόρη του τον εκπροσώπησε το 2013 στη διάσκεψη της 25ης επετείου του Βραβείου Ζαχάρωφ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η τελική διακήρυξη της οποίας ζητούσε «να διενεργηθεί έρευνα σχετικά με τον θάνατο του Οσβάλδο Παγιά, βραβευθέντος με το Βραβείο Ζαχάρωφ το 2002».[5]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2014.
- ↑ «Oswaldo Payá dies, aged 60.».
- ↑ es
.reuters .com /article /topNews /idESMAE97503O20130806. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2015.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 «Το βιβλίο των βραβευθέντων με το βραβείο Ζαχάρωφ 2016», Λουξεμβούργο: Υπηρεσία Εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2016, ISBN 978-92-823-9592-9, σελ. 55 [1] Σημείωση πνευματικών δικαιωμάτων: «Επιτρέπεται η αναπαραγωγή με αναφορά της πηγής». (Επιτρέπεται ελεύθερα η επαναχρησιμοποίηση με αναφορά της πηγής, με βάση την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2011/833/EU)
|