Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γιώργος Αλογοσκούφης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιώργος Αλογοσκούφης
Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Ελλάδας
Περίοδος
10 Μαρτίου 2004 – 7 Ιανουαρίου 2009
ΠρωθυπουργόςΚώστας Καραμανλής
ΠροκάτοχοςΝίκος Χριστοδουλάκης
ΔιάδοχοςΓιάννης Παπαθανασίου
Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Περίοδος
22 Σεπτεμβρίου 1996 – 7 Σεπτεμβρίου 2009
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση17 Οκτωβρίου 1955 (1955-10-17) (69 ετών), Αθήνα
ΕθνότηταΕλληνική
ΥπηκοότηταΕλληνική
Πολιτικό κόμμαΝέα Δημοκρατία
ΣύζυγοςΔίκα Αγαπητίδου
Παιδιά3
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (έως 1977)
Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου
ΕπάγγελμαΟικονομολόγος
Ιστοσελίδαhttp://www.alogoskoufis.gr/
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γιώργος Αλογοσκούφης (Αθήνα, 17 Οκτωβρίου 1955) είναι Έλληνας καθηγητής Οικονομικής Επιστήμης στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1990. Από τον Σεπτέμβριο του 1996 έως τον Οκτώβριο του 2009 ήταν βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Διετέλεσε Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών από τις 10 Μαρτίου 2004 ως τις 7 Ιανουαρίου 2009. Μετά τις εκλογές του 2009 αποσύρθηκε από την πολιτική και έζησε για ένα διάστημα στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 17 Οκτωβρίου 1955. Μεγάλωσε στο κέντρο της Αθήνας, όπου πέρασε και τα περισσότερα χρόνια της ζωής του.

Ο Γιώργος Αλογοσκούφης είναι οικονομολόγος με μεγάλη δραστηριότητα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Αποφοίτησε με άριστα το 1977 από το Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1981 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Οικονομικής Σχολής του Λονδίνου (London School of Economics). Το 1984 εξελέγη Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και αργότερα προήχθη σε Υφηγητή. Το 1990 εξελέγη Καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Διατέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας (1992-1993) καθώς και Σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Το 1996 εξελέγη βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας. Το 2000, το 2004 και το 2007 εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας και τον Μάρτιο του 2004 ανέλαβε Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, θέση που διατήρησε μέχρι και τον ανασχηματισμό της 7ης Ιανουαρίου του 2009[1]. Στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 απέτυχε να επανεκλεγεί και ανακοίνωσε την επιστροφή του στην πανεπιστημιακή δραστηριότητα και την αναστολή κάθε κομματικής του δραστηριότητας[2].

Από το 2020, είναι Πρόεδρος του Τμήματος Οικονομικής Επιστήμης του ΟΠΑ.

Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών 2004 - 2009

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην περίοδο 2004-2008, η ελληνική οικονομία παρουσίασε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Η οικονομική πολιτική που εφαρμόστηκε απλοποίησε το φορολογικό σύστημα, μείωσε σταδιακά τη φορολογία εισοδήματος και ακινήτων και προώθησε αποκρατικοποιήσεις οι οποίες οδήγησαν σε σημαντική αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων. Ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης ήταν 3,4%, με αποτέλεσμα στην πενταετία 2004-2008 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδος να αυξηθεί από το 81,3% του μέσου όρου του κατά κεφαλήν ΑΕΠ των 15 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο 84,5%. Σε τρέχουσες τιμές το συνολικό ΑΕΠ σε ετήσια βάση αυξήθηκε κατά 64,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Δημιουργήθηκαν 300.000 νέες θέσεις εργασίας, οι πραγματικοί μισθοί αυξάνονταν και η ανεργία μειώθηκε από το 10,5% το 2004 στο 7,7% το 2008[3].

Το 2004, η κυβέρνηση Καραμανλή παρέλαβε ελλείμματα της τάξης του 5,7% του ΑΕΠ [4] και ένα δημόσιο χρέος της τάξης του 97,4% του ΑΕΠ. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες προχώρησε σε σημαντική δημοσιονομική προσαρμογή έως τα μέσα του 2007. Μετά το 2007 η προσαρμογή ανακόπηκε και εν μέρει αντιστράφηκε λόγω της κρίσης, της παγκόσμιας ύφεσης αλλά και των πολιτικών περιορισμών που ανέκυψαν στην εφαρμογή της. Η αντιστροφή αυτής της τάσης, που παρουσιάστηκε μετά την εκδήλωση της διεθνούς κρίσης, συνέβη εν γένει και στις περισσότερες χώρες της ευρωζώνης (τα δημοσιονομικά ελλείμματα αυξήθηκαν σε ολόκληρη την ευρωζώνη). Αυτό που διαφοροποιεί την Ελλάδα, και που είναι η βάση των σημερινών προβλημάτων, είναι το υψηλό δημόσιο χρέος της[3].

Στην περίοδο 2004-2008 προχώρησε σε φορολογική μεταρρύθμιση, μεγάλης κλίμακας αποκρατικοποιήσεις, συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), συνέχιση της ένταξης της Ελλάδας στην ψηφιακή εποχή, μεταρρύθμιση της λειτουργίας των ΔΕΚΟ, εφαρμόστηκε το Εθνικό Πρόγραμμα Περιφερειακής Ανάπτυξης, δημιουργήθηκε το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής.

Αποκρατικοποιήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπήρξε πλήρης αποκρατικοποίηση της Εθνικής και της Εμπορικής Τράπεζας, ενώ το ελληνικό δημόσιο διέθεσε σημαντικό ποσοστό των μετοχών του στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και τον ΟΠΑΠ, όπου κατέστη μέτοχος μειοψηφίας. Το 2008, ο ΟΤΕ απέκτησε στρατηγικό εταίρο την Deutsche Telekom, ο οποίος ανέλαβε και τη διοίκηση του οργανισμού, με σημαντικά όμως δικαιώματα αρνησικυρίας, προς όφελος του ελληνικού δημοσίου. Δεν έγινε προώθηση των αποκρατικοποιήσεων στους τομείς της ενέργειας και της ύδρευσης. Ειδικά στον τομέα της ενέργειας επελέγη η προώθηση συμφωνιών για τη διέλευση αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου. Στον τομέα των μεταφορών, μετά από προσπάθειες χρόνων, ολοκληρώθηκε η αποκρατικοποίηση της Ολυμπιακής Αεροπορίας.

Το 2008 έγινε η σύναψη της συμφωνίας για τη αποκρατικοποίηση του ΟΤΕ, με βάση την οποία τόσο η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όσο και η επόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχώρησαν το 2008, το 2009 και το 2011 σε διάθεση μετοχών του ΟΤΕ στην Deutsche Telekom.

Μεταξύ των άλλων, ως Υπουργός προώθησε τη φορολογική μεταρρύθμιση, με την οποία μειώθηκαν φορολογικοί συντελεστές επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων, προώθησε τις αποκρατικοποιήσεις, αλλά και την απογραφή (που αποκάλυψε τα τεράστια ελλείμματα της περιόδου 2000-2004 και οδήγησε στην επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση)[5][6].

Τον Ιούνιο του 2008 όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης άσκησαν ιδιαίτερα έντονη κριτική στο Γιώργο Αλογοσκούφη για το χειρισμό της πώλησης του ΟΤΕ, καθώς και για τα κενά στους όρους της συμφωνίας. Παράλληλα κατηγορήθηκε ότι η συμφωνία έγινε με τη Deutsche Telekom, επειδή η γυναίκα του πρώην υπουργού είχε οριστεί νόμιμος εκπρόσωπος της Jones Lang La Salle, που διαχειρίζεται και την D.T. Κριτική δέχθηκε και για το γεγονός ότι δεν έδωσε συνέχεια στις διαπραγματεύσεις με την MIG, η οποία ενδιαφερόταν να εξαγοράσει τον ΟΤΕ[7]. Το Μάρτιο του 2010 σχηματίστηκε δικογραφία που αφορούσε τον Γιώργο Αλογοσκούφη και τους όρους πώλησης του ΟΤΕ. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ τον κατηγόρησε για διάφορες παραβάσεις νόμων και αξιόποινες πράξεις.

Αναθεώρηση ΑΕΠ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2006, η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας προχώρησε σε αναθεώρηση του ΑΕΠ, που οδήγησε κατ' επέκταση σε αναθεώρηση κρίσιμων δημοσιονομικών μεγεθών. Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, η νέα μέτρηση του ΑΕΠ ήταν επιβεβλημένη με βάση τον Κανονισμό ΕΚ 2223/96 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που ορίζει την ανανέωση των στοιχείων του ΑΕΠ ανά πενταετία και είχε ζητηθεί από την ΕΕ από το 2002[8], ενώ ο Γ. Αλογοσκούφης αναφέρθηκε επίσης σε πίεση της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας με τελική προθεσμία μέχρι το Σεπτέμβριο του 2006[9]. Στην αναθεώρηση, που αναμενόταν να οδηγήσει σε αύξηση του ΑΕΠ κατά 25,7% από το 2000, συνυπολογίστηκαν έρευνες για το εμπόριο, τις μεταφορές, τα ξενοδοχεία, τις κατασκευές, τα στοιχεία μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων καθώς και η απογραφή του 2001, ενώ συμπεριλήφθηκαν και παράνομες δραστηριότητες οι οποίες όμως αφορούσαν συνολικά το 0,7% του 25%.[8]

Η αναθεώρηση του ΑΕΠ αντιμετωπίστηκε με έντονη κριτική από την αντιπολίτευση, που εστίασε σε δυσμενείς επιπτώσεις της, όπως την αύξηση της ελληνικής εισφοράς στον κοινοτικό προϋπολογισμό, ενώ το Υπουργείο Οικονομικών πρόβαλε θετικές συνέπειες όπως η ενίσχυση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας και ο περιορισμός του ελλείμματος. Το αμερικανικό ειδησεογραφικό δίκτυο CNN σχολίασε αρνητικά την αναθεώρηση περιλαμβάνοντάς την σε κατάλογο με τις 101 χειρότερες οικονομικές αποφάσεις για το έτος 2006[10]. Η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία απέρριψε το μεγαλύτερο μέρος της αναθεώρησης του ελληνικού ΑΕΠ, για την περίοδο 2000-2006 και τελικά η αύξησή του με έτος βάσης το 2000 διαμορφώθηκε στο 9,6%»[11].

Απόκρυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποιούσε το Υπουργείο Οικονομικών επί θητείας του Γιώργου Αλογοσκούφη, η Ελλάδα μείωσε το έλλειμμα στο 2,6% του ΑΕΠ, από 7,9% το 2004, ενώ παρουσιάστηκαν μείωση της ανεργίας, υψηλοί δείκτες ανάπτυξης και ανάκαμψη εισαγωγών και επενδύσεων[12]. Τα εν λόγω στοιχεία αποδείχτηκαν όμως ψευδή[13][14][15][16][17], καθώς έκθεση της Eurostat το 2008 έδειξε ότι το έλλειμμα έχει ξεπεράσει το 4,8% του ΑΕΠ, τριπλάσιο των προβλέψεων του Υπουργείου Οικονομικών. Η ΕΕ ξεκίνησε τότε να πιέζει την κυβέρνηση να πάρει άμεσα μέτρα για τη μείωση του, καθώς οι απαιτήσεις της Ευρωζώνης για την Ελλάδα προέβλεπαν έλλειμμα της τάξεως του <3%[18]. Η τελευταία έκθεση της Eurostat, που αφορούσε τη πολιτική του Γιώργου Αλογοσκούφη, έφτασε στις αρχές του 2010. Το έλλειμμα του 2009 τελικώς άγγιξε το 13,6% του ΑΕΠ, ενώ υπήρχαν ταυτόχρονα επιφυλάξεις για τη ποιότητα των οικονομικών στοιχείων που δηλώνονταν από την Ελλάδα τη πενταετία μεταξύ 2004-2009[19]. Την ίδια εποχή πρωτο-χρησιμοποιήθηκε ο όρος "Greek statistics" από Ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, ο οποίος ειρωνεύεται τη γνησιότητα των στοιχείων που παρέθετε η Ελλάδα για την οικονομική της πορεία[16].

Ο Γιώργος Αλογοσκούφης κατηγορήθηκε έντονα για απόκρυψη του πραγματικού ελλείμματος και για ψευδή στοιχεία λίγο πριν τη συντριβή της Νέας Δημοκρατίας στις βουλευτικές εκλογές του 2009. Ο ίδιος υποστηρίζει από τότε πλήρως την πολιτική που ακολούθησε αλλά ουδέποτε δόθηκαν ουσιαστικές εξηγήσεις από τον ίδιο για το πως οδηγήθηκε το έλλειμμα της Ελλάδας σε τόσο υψηλά επίπεδα[16].

Κριτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2007 αναμείχθηκε στο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων. Η υπόθεση αυτή πήρε ιδιαίτερα μεγάλες διαστάσεις και οι κατηγορίες ήταν πολλαπλές, με την εμπλοκή πολλών Ελλήνων πολιτικών. Το 2010 συστάθηκε εξεταστική επιτροπή της βουλής, ώστε να ερευνηθεί σε βάθος η ευθύνη σκανδάλων επί κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας κατά την 5ετία 2004-2009. Ανάμεσα βρισκόταν και η υπόθεση των ομολόγων. Πιο συγκεκριμένα αναφέρεται ότι ο Γιώργος Αλογοσκούφης υπέγραψε ομόλογα κατά τη διάρκεια της θητείας του. Δέχτηκε έντονη κριτική από μεγάλη μερίδα τύπου και πολιτών κατά τη διάρκεια των αποκαλύψεων. Επίθεση δέχτηκε και από τον πρόεδρο της MIG, Ανδρέα Βγενόπουλο για το σκάνδαλο των ομολόγων[20].

Τον Ιούλη του 2008 κατατέθηκε μήνυση κατά του Γιώργου Αλογοσκούφη από τον γνωστό Έλληνα επιχειρηματία Βασίλη Μπρέκο, ενώ ζήτησε άμεσα την ποινική του δίωξη. Συγκεκριμένα κατηγόρησε τον τότε υπουργό, ότι δεν πληρώθηκε η εταιρία του για τη βοήθεια που προσέφερε στο Γιώργο Αλογοσκούφη κατά την προεκλογική καμπάνια του το 2004. Η ζημία, σύμφωνα με τον Βασίλη Μπρέκο, ξεπέρασε τα 3 εκ. Ευρώ. Στην υπόθεση φέρεται να εμπλέκεται και ο Σωτήρης Νικολαρόπουλος. Από την πλευρά του ο Γιώργος Αλογοσκούφης δεν σχολίασε το εν λόγω θέμα, ούτε απάντησε σε ερωτήσεις που τέθηκαν από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ[21].

Τον Μάρτιο του 2011 κατηγορήθηκε και για συμμετοχή στο μεγάλο σκάνδαλο της SIEMENS μαζί με τους πρώην υπουργούς Άκη Τσοχατζόπουλο, Βύρωνα Πολύδωρα και Προκόπη Παυλόπουλο. Ο ίδιος αρνήθηκε άμεσα οποιαδήποτε συμμετοχή και υπεραμύνθηκε των θέσεων του. Παράλληλα η εξεταστική επιτροπή τον συμπεριέλαβε ανάμεσα στα ονόματα υπουργών, που είχαν συμμετοχή στα εν λόγω σκάνδαλα[22]. Στις 7 Ιουλίου 2011 συμπεριλήφθηκε στη λίστα των πρώην υπουργών για τους οποίους η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου ξεκίνησε προανακριτική εξέταση σχετικά με το σκάνδαλο Siemens[23]. Στις 20 Ιουλίου 2011 ύστερα από ψηφοφορία στη βουλή, αποφασίστηκε να μην παραπεμφθεί στο γνωμοδοτικό συμβούλιο, το οποίο θα εξέταζε τις κατηγορίες σχετικά με ενδεχόμενη συμμετοχή του στο σκάνδαλο της Siemens[24].

Στις αρχές Απριλίου 2011 παραχώρησε συνέντευξη στα Ελληνικά ΜΜΕ και κατονόμασε τον Κώστα Καραμανλή ως κύριο υπαίτιο της οικονομικής καταστροφής[25][26], όπως και το 2018. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν ήθελε να προχωρήσει σε επικύρωση μέτρων που προτάθηκαν από το Υπουργείο Οικονομικών[27]. Μία αποκάλυψη του Αλογοσκούφη ήταν και η προσπάθεια του ιδίου να προσφύγει η Ελλάδα στο ΔΝΤ από το 2004[28]. Μερικές ημέρες αργότερα δέχτηκε έντονη κριτική για τις δηλώσεις του κατά του Κώστα Καραμανλή, τόσο από πρώην αλλά και από νυν βουλευτές της ΝΔ. Ακόμα και η νυν ηγεσία της ΝΔ αμφισβητεί έντονα την πολιτική που ακολουθήθηκε από τον Γ. Αλογοσκούφη, παρόλο που ο ίδιος εξακολουθεί να την υποστηρίζει[29].

Συγγραφικό έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει εκδώσει πέντε βιβλία και πάνω από 40 εργασίες που έχουν δημοσιευτεί σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά με πολλές αναφορές στη διεθνή βιβλιογραφία. Η διδακτορική του διατριβή (1981) βραβεύτηκε με το βραβείο Σέιερς του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το Δεκέμβριο του 2002, το βιβλίο του: «Η Δραχμή: Από το Φοίνικα στο Ευρώ» βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.

Η έρευνά του επικεντρώνεται σε θέματα διεθνούς νομισματικής και μακροοικονομικής θεωρίας και πολιτικής, οικονομικής της εργασίας, οικονομικής μεγέθυνσης, πληθωρισμού, ανεργίας και σε νομισματικά και μακροοικονομικά θέματα της ελληνικής οικονομίας.

Έχει μετάσχει με εργασίες του σε εκατοντάδες συνέδρια και έχει δώσει διαλέξεις σε πολλά πανεπιστήμια της Ευρώπης και των ΗΠΑ, καθώς και στην Ιαπωνία.

Βιβλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • External Constraints on Macroeconomic Policy: The European Experience, By George Alogoskoufis; Loucas Papademos; Richard Portes, Centre for Economic Policy Research
  • Η Κρίση της Οικονομικής Πολιτικής, Εκδόσεις Κριτική και ΙΜΟΠ, Αθήνα, 1994
  • Unemployment: Choices for Europe (Monitoring European Integration 5), Centre for Economic Policy Research, 1995
  • Η Δραχμή από το Φοίνικα στο Ευρώ, Εκδόσεις Αθηναϊκή Οικονομική και ΙΜΟΠ, Αθήνα, 1997 (σε συνεργασία με τη Σοφία Λαζαρέτου)
  • Η Ελλάδα μετά την κρίση, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα, 2009

Κυριότερες Δημοσιεύσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όπως κατατίθεται[30], οι κυριότερες διεθνείς δημοσιεύσεις και βιβλία έχουν ως εξής:

  • «Unanticipated Money, Output and Prices in Greece», European Economic Review, 1982.
  • «The Labour Market in an Equilibrium Business Cycle Model», Journal of Monetary Economics, 1983.
  • «A Test of Price Sluggishness in the Simple Rational Expectations Model: U.K. 1950-1980», The Economic Journal, 1983.
  • «Macroeconomic Policy and Aggregate Fluctuations in a Semi-industrialized Economy: Greece 1951-1980», European Economic Review, 1985.
  • «Aggregate Employment and Intertemporal Substitution in the UK», The Economic Journal, 1987.
  • «On Intertemporal Substitution and Aggregate Labour Supply», Journal of Political Economy, 1987.
  • «Wage Setting and Unemployment Persistence in Europe, Japan and the USA», European Economic Review, 1988.
  • «On the Persistence of Unemployment», Economic Policy, 1988 (with Alan Manning).
  • «Monetary, Nominal Income and Exchange Rate Targets in a Small Open Economy», European Economic Review, 1989.
  • «Monetary Policy and the Informational Implications of the Phillips Curve», Economica, 1990.
  • «Traded Goods, Competitiveness and Aggregate Fluctuations in the United Kingdom», The Economic Journal, 1990.
  • «The Phillips Curve and the Lucas Critique: Evidence from Exchange Rate Regimes», American Economic Review, 1991 (with Ron Smith).
  • «On Budgetary Policies, Growth and External Deficits in Interdependent Economies», Journal of the Japanese and International Economies, 1991 (with Rick van der Ploeg).
  • «Review: Keynes' Economics: Methodological Issues» by Tony Lawson; Hashem Pesaran Kaldor's Political Economy by Tony Lawson; J. Gabriel Palma; John Sender, Economica, New Series, 1991.
  • «Tests of alternative wage employment bargaining models with an application to the UK aggregate labour market», European Economic Review, 1991.
  • «Review: Limiting Exchange Rate Flexibility: The European Monetary System» by F. Giavazzi; A. Giovannini, Economica, New Series, 1991
  • «Inflationary expectations, political parties and the exchange rate regime: Greece 1958-1989», European Journal of Political Economy, 1992.
  • «Monetary Accommodation, Exchange Rate Regimes and Inflation Persistence», Economic Journal, 1992.
  • «Wage Inflation, Electoral Uncertainty and the Exchange Rate Regime: Theory and UK Evidence», The Economic Journal, 1992.
  • «On Inflation, Unemployment and the Optimal Exchange Rate Regime», in Handbook of International Macroeconomics, (editor R. van der Ploeg), Blackwell, Oxford, 1994.
  • «Discussion of A New Breed of Exchange Rate Bands: Chile, Israel and Mexico» (Elhanan Helpman; Leonardo Leiderman; Gil Bufman; Vittorio Grilli), Economic Policy, 1994.
  • «Money and Endogenous Growth» (with Rick van der Ploeg), Journal of Money, Credit and Banking, 1994.
  • «The Two Faces of Janus: Institutions, Policy Regimes and Macroeconomic Performance in Greece», Economic Policy, 1995.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «tovima.gr - Ορκίζεται αύριο η νέα κυβέρνηση Καραμανλή
    Εκτός: Αλογοσκούφης, Φώλιας, Λιάπης, Δούκας Κοντός, Τζίμας»    . TO BHMA. 7 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016.     
  2. ↑ «Εγκαταλείπει την πολιτική ο Γιώργος Αλογοσκούφης». In.gr. 5 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «European Economy - European Commission». ec.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  4. ↑ «ΕΛΣΤΑΤ: Η Ελληνική Οικονομία». 
  5. ↑ «Εξηγήσεις Αλογοσκούφη για απογραφή, στοιχεία Eurostat και καταγραφή αμυντικών δαπανών». In.gr. 6 Οκτωβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2005. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  6. ↑ Τσουπαρόπουλος, Κ. (2 Απριλίου 2005). «Ελευθεροτυπία - Απογραφή - επιτήρηση - ΦαΠΑ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)
  7. ↑ «Αιχμές ΠΑΣΟΚ κατά Αλογοσκούφη για τη συμφωνία με Deutsche Telekom». In.gr. 18 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  8. ↑ 8,0 8,1 McDonald, Robert (Νοέμβριος 2006). «ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΕΝΙΚΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΕΣΥΕ ΜΑΝΩΛΗ ΚΟΝΤΟΠΥΡΑΚΗ». «Οικονομική Επιθεώρηση». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-09-29. https://web.archive.org/web/20070929132018/http://www.statistics.gr/gr_tables/InterviewOikonimikiEpithewrisi.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-06-23. 
  9. ↑ «Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών - Ενημέρωση για τα αποτελέσματα των Συμβουλίων EUROGROUP και ECOFIN». 12 Οκτωβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)
  10. ↑ «101 Dumbest Moments in Business - That's one gross domestic product... (39) - Business 2.0». money.cnn.com. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  11. ↑ «Η Eurostat ενέκρινε την αναθεώρηση του ελληνικού ΑΕΠ κατά μόλις 9,6%». In.gr. 8 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  12. ↑ «Greece's government deficit back below 3% GDP: Council closes procedure» (PDF). europa.eu. COUNCIL OF THE EUROPEAN UNION. 5 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  13. ↑ «Υπό κοινοτικό έλεγχο η αναθεώρηση του ΑΕΠ για τη μείωση του ελλείμματος». In.gr. 27 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  14. ↑ «Ελλειμμα πάνω από 3% του ΑΕΠ παραδέχεται τώρα ο Αλογοσκούφης | Kathimerini». www.ekathimerini.gr. 19 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  15. ↑ Λακόπουλος, Γιώργος (22 Απριλίου 2011). «Γιατί καυγαδίζουν στη ΝΔ για την απογραφή του 2004;». Protagon.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 Ραβανός, Άρης (21 Φεβρουαρίου 2010). «tovima.gr - Τα «greek statistics» του Αλογοσκούφη». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  17. ↑ Τσώλης, Ζώης (12 Μαρτίου 2006). «tovima.gr - Αλλοθι λιτότητας η απογραφή που διέσυρε διεθνώς την Ελλάδα». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  18. ↑ «Το έλλειμμα του 2008 φέρνει νέα μέτρα | Kathimerini». news.kathimerini.gr. 11 Απριλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  19. ↑ Παπαστάθης, Αργύρης (22 Απριλίου 2010). «tovima.gr - Eurostat Μεγαλύτερο έλλειμμα και χρέος το 2009 αλλά και με πολλούς αστερίσκους». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  20. ↑ «Διάψευση για εμπλοκή Αλογοσκούφη με ομόλογα». www.skai.gr. 7 Οκτωβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  21. ↑ <https://web.archive.org/web/20090802095550/http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=23.07.2008,id=57432816
  22. ↑ Σταυρόπουλος, Λάμπρος (24 Ιανουαρίου 2011). «tovima.gr - Σκάνδαλο Siemens:Το ΠαΣοΚ εμπλέκει πέντε πρώην υπουργούς του και επτά της ΝΔ - Πράσινο το σκάνδαλο υποστηρίζει η ΝΔ». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  23. ↑ Σταυρόπουλος, Λάμπρος (6 Ιουλίου 2011). «tovima.gr - Σκάνδαλο Siemens: Το ΠαΣοΚ επιφυλάσσει παραπομπές για τέσσερις». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  24. ↑ Γκάλιου, Πηνελόπη (21 Ιουλίου 2011). «Siemens: Δεν παραπέμπονται στο γνωμοδοτικό Αλογοσκούφης – Μαρκογιαννάκης». www.skai.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  25. ↑ «Κ. Καραμανλής: «Ασ' τα αργότερα» - νέα - Το Βήμα Online». Ειδήσεις - νέα - Το Βήμα Online. 7 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2022. 
  26. ↑ «Ο Γ. Αλογοσκούφης «καίει» τον Κ. Καραμανλή για την οικονομία...». eklogika.gr. 18 Δεκεμβρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2022. 
  27. ↑ «Ο Αλογοσκούφης «αδειάζει» τον Καραμανλή: «Ανεπαρκής η προσπάθεια μετά το 2004»». Protagon.gr. 9 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2022. 
  28. ↑ «Cosmo.gr - Αλογοσκούφης: "Να λάβουμε μέτρα" - Καραμανλής: "Ασ'το για αργότερα"». 7 Απριλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)
  29. ↑ Ραβανός, Άρης (12 Απριλίου 2011). «tovima.gr - «Καραμανλικοί» κατά Αλογοσκούφη». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. 
  30. ↑ «Γιώργος Αλογοσκούφης - Βουλευτής Α' Αθηνών - ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ & ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ». 23 Σεπτεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιώργος_Αλογοσκούφης&oldid=10455306"