Ακάλ Ταχτ
| Ακάλ Ταχτ | |
|---|---|
| ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ | |
 | |
 Φωτογραφία του Ακάλ Ταχτ | |
 | |
| Παλαιότερες ονομασίες | Ακάλ Μπούνγκα |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Αρχιτεκτονική | Αρχιτεκτονική Σιχ |
| Διεύθυνση | Akal Takht, Golden Temple Rd, Atta Mandi, Katra Ahluwalia, Amritsar, Punjab |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 31°37′14″N 74°52′31″E |
| Τοποθεσία | Αμριτσάρ, Παντζάμπ |
| Χώρα | Ινδία |
| Έναρξη κατασκευής | 26 Ιανουαρίου 1986 (ανακατασκευή έπειτα από κατεδάφιση) |
| Ολοκλήρωση | 1995 |
| Χρήση | Κέντρο αρχής-διοίκησης |
| Τεχνικές λεπτομέρειες | |
| Όροφοι | 5 |
| Σχεδιασμός και κατασκευή | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Ακάλ Ταχτ (Παντζάμπι: ਅਕਾਲ ਤਖ਼ਤ), ο θρόνος του ενός διαχρονικού,[1] είναι ένα από τα πέντε ταχτ (έδρα εξουσίας) των Σιχ και βρίσκεται στο συγκρότημα του Χαριμαντίρ Σαχίμπ (Χρυσός Ναός) στην πόλη Αμριτσάρ του Παντζάμπ. Το Ακάλ Ταχτ χτίστηκε από τον Γκουρού Χάργκομπιντ ως ένα μέρος απονομής δικαιοσύνης και για την εξέταση κοσμικών θεμάτων, ενώ αποτελεί την υψηλότερη έδρα της επίγειας εξουσίας της Χάλσα και το μέρος του Τζατίνταρ, του ανώτερου εκπροσώπου των Σιχ. Ο σημερινός Τζατίνταρ του Ακάλ Ταχτ είναι ο Γιάννι Χάρπριτ Σινγκ, ο οποίος διορίστηκε από την Επιτροπή Σιρομανί Γκουρντβάρα Παρμπαντάκ, ενώ η Σάρμπατ Χάλσα ζητά την επαναφορά του Τζαγκτάρ Σινγκ Χάβαρα.[2]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αρχικά γνωστό ως Ακάλ Μπούνγκα,[3] το κτίριο βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τον Χαριμαντίρ Σαχίμπ και ιδρύθηκε από τον έκτο Σιχ-Γκουρού, Γκουρού Χάργκομπιντ, ως ένα σύμβολο πολιτικής κυριαρχίας όπου οι Σιχ μπορούσαν να παρουσιάσουν τις πνευματικές και κοσμικές τους ανησυχίες αναζητώντας βοήθεια και επίλυσή τους.[1] Μαζί με τον Μπάμπα Μπούντχα και τον Μπάι Γκούρντας, ο έκτος Σιχ-Γκουρού έχτισαν με τα ίδιά τους τα χέρια την πλατφόρμα που θα αποτελούσε το Ακάλ Ταχτ.[4] Όταν στις 15 Ιουνίου 1606 ο Γκουρού Χάργκομπιντ αποκάλυψε την πλατφόρμα, τοποθέτησε σε αυτήν δύο σπαθιά, όπου το ένα υποδείκνυε το πνευματικό του κύρος (πίρι) και το άλλο την κοσμική του δύναμη (μίρι).[5][6]
Τον 18ο αιώνα, ο Αχμάντ Σαχ Αμπντάλι και ο Μάσα Ρανγκάρ ηγήθηκαν μιας σειράς επιθέσεων προς το Ακάλ Ταχτ και τον Χαριμαντίρ Σαχίμπ.[1] Έπειτα από τις επιθέσεις, το Ταχτ ξαναχτίστηκε με τούβλο μεταξύ 1770-1780, υπό τον Σουλτάνο-ουλ-Καούμ Τζάσα Σινγκ Αλουβάλια (1718–1783), τον ηγέτη της Σιχ Ομοσπονδίας στο Παντζάμπ.
Ο Χαρί Σινγκ Νάλβα, ένας στρατηγός του μαχαραγιά Ραντζίτ Σινγκ, διακόσμησε το Ακάλ Ταχτ με χρυσό.[7] Στις 4 Ιουνίου 1984, το Ακάλ Ταχτ υπέστη ζημιές όταν ο Ινδικός στρατός, υπό τις διαταγές της Ίντιρα Γκάντι, της τότε Πρωθυπουργού της Ινδίας, εισέβαλε στον Χαριμαντίρ Σαχίμπ κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Μπλε Αστέρι» (operation Blue Star).[8]
Σχεδιασμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Ακάλ Ταχτ χτίστηκε σε μια τοποθεσία όπου υπήρχε μόνο ένα ψηλό ανάχωμα γης σε έναν μεγάλο ανοιχτό χώρο. Ήταν το μέρος όπου ο Γκουρού Χάργκομπιντ έπαιζε ως παιδί. Το αυθεντικό Ταχτ ήταν μια απλή πλατφόρμα ύψους 3,5 μέτρων, όπου ο Γκουρού θα καθόταν για να λαμβάνει τις αναφορές των Σιχ και να παρέχει δικαιοσύνη, ενώ περιβαλλόταν από τα διακριτικά της εξουσίας όπως ένα αλεξήλιο κι ένα φλάιγουϊσκ. Αργότερα, υπήρχε μία ανοικτή, ημι-κυκλική κατασκευή χτισμένη πάνω σε μαρμάρινους πυλώνες κι ένα επιχρυσωμένο εσωτερικό τμήμα. Υπήρχαν επίσης βαμμένα τοιχώματα, τα οποία απεικόνιζαν Ευρωπαίους.[9]
Το σύγχρονο κτίριο είναι μία πενταώροφη κατασκευή με μαρμάρινη επένδυση και έναν επιχρυσωμένο θολωτό τρούλο, με τους τρεις από τους πέντε ορόφους να προστέθηκαν από τον Μαχαραγιά Ραντζίτ Σινγκ.[4] Κατά τη διάρκεια σύγχρονων εργασιών αποκατάστασης, βρέθηκε ένα βαμμένο στρώμα διακοσμημένο με ασβέστη, το οποίο πιθανόν να ήταν μέρος της αυθεντικής οικοδομής.[4]
Επιχείρηση «Μπλε Αστέρι»
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μεταξύ 3-8 Ιουνίου 1984, ο Ινδικός στρατός υπό τις διαταγές της Πρωθυπουργού της Ινδίας, Ίντιρα Γκάντι, πραγματοποίησε μια επιχείρηση με σκοπό την ανάκτηση του ελέγχου του συγκροτήματος Χαριμαντίρ Σαχίμπ στην πόλη Αμριτσάρ, Παντζάμπ. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, ο ναός υπέστη σοβαρές ζημιές.[8]
Ανακατασκευή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ινδική κυβέρνηση ξεκίνησε να ανακατασκευάζει το Ακάλ Ταχτ με την μύηση του Μπάμπα Σάντα Σινγκ, τον προστατευόμενο του Υπουργού Ένωσης, Μπούτα Σινγκ. Οι Σιχ ονόμασαν το καινούριο κτίριο Σαρκάρι Τακχτ (η λέξη σαρκάρ στα Ινδουιστικά και στα Παντζάμπι σημαίνει «κυβέρνηση») για να υποδείξουν πως είχε χτιστεί από την κυβέρνηση και δεν ήταν Ακάλ (ιερό). Για τον ρόλο του στην ανακατασκευή του Τακχτ, ο Υπουργός Ένωσης Μπούτα Σινγκ αφορίστηκε και εκδιώχθηκε, ενώ έγινε αποδεκτός και πάλι πίσω στην κοινότητα έπειτα από μία περίοδο μεταμέλειας (καθαρίζοντας τα σκεύη και τα παπούτσια των προσκυνητών στον Χρυσό Ναό).[10]
Λίγα χρόνια αργότερα, ο διάδοχος του Τζερνέλ Σινγκ Μπιντζάβαλι από τον Ινδικό εκπαιδευτικό οργανισμό Damdami Taksal, Μπάμπα Τακάρ Σινγκ, ξεκίνησε τελετουργικά την κατεδάφιση του Ακάλ Τακχτ επειδή είχε ανακατασκευαστεί από μισθωμένους Σιχ, όπως ο Μπάμπα Σάντα Σινγκ και ο Μπούτα Σινγκ, και ως εκ τούτου δεν θεωρείτο αγνός.[11]
Τοποθεσία σε χάρτη και Γκαλερί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
-
Ακάλ Ταχτ -
Το Ακάλ Ταχτ φωταγωγημένο κατά την ημέρα εορτασμού της γέννησης του πρώτου Σιχ-Γκουρού, Γκουρού Νάνακ Γκουρπουράμπ -
Το εσωτερικό του Ακάλ Ταχτ
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Erwin Fahlbusch· Geoffrey William Bromiley· Jan Milic Lochman· John Mbiti· Jaroslav Pelikan, επιμ. (2008). The encyclopedia of Christianity. Μτφρ. Geoffrey William Bromiley. Grand Rapids, Michigan: Eerdmans. ISBN 978-0-8028-2417-2.
- ↑ «Giani Harpreet Singh is acting jathedar of Akal Takht». The Times of India. 23 Οκτωβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «Akal Bunga». The Sikh Encyclopedia. Gateway to Sikhism Foundation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «History of the Akal Takhat». sikhnet.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2019.
The original structure of Akal Takht was built by Guru Hargobind ji, Bhai Gurdas ji and Baba Buddha ji, with their own hands. No other person or artist was employed to build the platform.
- ↑ Dr Kuldip Singh. Akal Takht Ate Khalsa Panth. Chandigarh. σελ. 2.
- ↑ Harjinder Singh Dilgeer (1980). The Akal Takht. Jalandhar: Sikh University Press.
- ↑ Sohan Lal Suri. 19th century. Umdat-ut-tawarikh, Daftar III, Part 2, trans. V.S. Suri, (1961) 2002, Amritsar: Guru Nanak Dev University, f. 260
- ↑ 8,0 8,1 Ishtiaq Ahmed (1996). State, Nation, and Ethnicity in Contemporary South Asia. Continuum International Publishing Group. ISBN 978-1-85567-578-0.
- ↑ Randhir G.S. (1990). Sikh shrines in India. New Delhi: The Director of Publication Division, Ministry of Information and Broadcasting, Government of India. σελίδες 13–14.
- ↑ «Tribulations mark Buta's spectacular rise». rediff.com. 19 Μαρτίου 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «Bhindranwale's rise from a small-time priest was meteoric». India Today. 2011-12-15. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-11-04. https://web.archive.org/web/20191104014724/https://www.indiatoday.in/magazine/india-today-35th-anniversary/story/20111226-india-today-newsmake-of-1980s-jarnail-singh-bhindranwale-750018-2011-12-15. Ανακτήθηκε στις 2019-11-12.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Harjinder Singh Dilgeer The Akal Takht, Sikh University Press, 1980.
- Harjinder Singh Dilgeer Sikh Twareekh Vich Akal Takht Sahib Da Role, Sikh University Press 2005.
- Harjinder Singh Dilgeer Akal Takht Sahib, concept and role, Sikh University Press 2005.
- Harjinder Singh Dilgeer Sikh Twareekh, Sikh University Press 2008.
- Mohinder Singh Josh Akal Takht Tay is da Jathedar 2005.
- Darshi A. R. The Gallant Defender
- Singh P. The Golden Temple. South Asia Books 1989. (ISBN 978-962-7375-01-2).
- Singh K. (ed.) New insights into Sikh art. Marg Publications. 2003. (ISBN 978-81-85026-60-2).
- Nomination of Sri Harimandir Sahib for inclusion on the UNESCO World Heritage List Vol.1 Nomination Dossier, India 2003.
- Macauliffe, M. A. The Sikh religion: Its gurus sacred writings and authors Low Price Publications, 1903. (ISBN 978-81-7536-132-4).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συντεταγμένες: 31°37′14″N 74°52′31″E / 31.62056°N 74.87528°E