Σοφία Μαγδαληνή της Δανίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σοφία Μαγδαληνή
Πριγκίπισσα της Δανίας και της Νορβηγίας
Βασίλισσα της Σουηδίας
Sofia Magdalena, Queen of Sweden, 1765, by Carl Gustav Pilo (1711 or 1714-1793). Nationalmuseum, Stockholm, Sweden.jpg
Βασιλική σύζυγος της Σουηδίας
Περίοδος12 Φεβρουαρίου 1771 – 29 Μαρτίου 1792
ΠροκάτοχοςΛουίζα Ουλρίκα της Πρωσίας
ΔιάδοχοςΦρειδερίκη της Βάδης
Γέννηση3 Ιουλίου 1746
Παλάτι Κρίστιανσμποργκ, Κοπεγχάγη, Δανία
Θάνατος21 Αυγούστου 1813 (67 ετών)
Παλάτι Ουρλίκσνταλ, Σουηδία
Τόπος ταφήςΕκκλησία του Ρίνταρχολμεν
ΣύζυγοςΓουσταύος Γ΄ της Σουηδίας
ΕπίγονοιΓουσταύος Δ΄ Αδόλφος της Σουηδίας
ΟίκοςΟίκος του Όλντενμπουργκ
ΠατέραςΦρειδερίκος Ε΄ της Δανίας
ΜητέραΛουίζα της Μεγάλης Βρετανίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Σοφία Μαγδαληνή της Δανίας (σουηδικά: Sofia Magdalena) (3 Ιουλίου 1746 - 21 Αυγούστου 1813) ήταν η βασίλισσα της Σουηδίας ως σύζυγος του Γουσταύου Γ’.

Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σοφία Μαγδαληνή γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου 1746 στο Ανάκτορο Κρίστιανσμποργκ στην Κοπεγχάγη ως το μεγαλύτερο επιζών παιδί του Φρειδερίκου Ε’ της Δανίας, από την πρώτη του σύζυγο, Λουίζα της Μεγάλης Βρετανίας. Ήταν η κληρονόμος του θρόνου της Δανίας από το θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού της το 1747 μέχρι τη γέννηση του δεύτερου αδελφού της το 1749, και διατήρησε την ιδιότητα της ως επόμενη διάδοχος στον δανικό θρόνο (μετά τον 2ο αδερφό της), μέχρι το γάμο της. Ως εκ τούτου, συχνά αναφέρεται ως Εστεμμένη Πριγκίπισσα (Διάδοχος) της Δανίας.[1]

Πορτρέτο της Σοφίας Μαγδαληνής του Κάρολου Γουσταύου Πίλο το 1765

Την άνοιξη του 1751, σε ηλικία πέντε ετών, αρραβωνιάστηκε τον Γουσταύο, τον κληρονόμο του θρόνο της Σουηδίας, και ανατράφηκε με την προοπτική να γίνει η βασίλισσα της Σουηδίας. Ο γάμος κανονίστηκε από το Σουηδικό Κοινοβούλιο και όχι από τη Σουηδική Βασιλική οικογένεια. Σκοπός αυτής της ένωσης ήταν η ειρήνη μεταξύ της Σουηδίας και της Δανίας, εφόσον υπήρχε μακρά ιστορία πολέμου μεταξύ των 2 κρατών. Επίσης, είχαν τεταμένες σχέσεις μετά την εκλογή κληρονόμου του Σουηδικού θρόνου το 1743, την όποια έχασε ο Δανός υποψήφιος. Ωστόσο αυτός ο γάμος έφερε κάποια ανησυχία στη βασίλισσα Λουίζα, η οποία φοβόταν ότι η κόρη της θα κακοποιηθεί από τη βασίλισσα της Σουηδίας, Λουίζα Ουλρίκα της Πρωσίας.[2] Από την άλλη πλευρά η Βασίλισσα της Σουηδίας, (η οποία ήταν σε συνεχή σύγκρουση με το Κοινοβούλιο) ήταν πολύ υπερήφανη, αυταρχική και μισούσε οτιδήποτε προερχόταν από τη Δανία. Ο τρόπος που είχε μεταχειριστεί τους Δανούς πρεσβευτές στη Στοκχόλμη, είχε κάνει σαφείς τις προθέσεις της στη Δανία.[3]

Μετά από τον πρόωρο θάνατο της μητέρας της, η Σοφία Μαγδαληνή έλαβε μια πολύ αυστηρή και θρησκευτική ανατροφή από τη γιαγιά και τη μητριά της, οι οποίες θεώρησαν ότι ο πατέρας και ο αδελφός της ήταν ηθικά εκφυλισμένοι. Παρόλα αυτά η νεαρή πριγκίπισσα είχε καλές σχέσεις με όλη της την οικογένεια. Εντούτοις ο πατέρας της την τρομοκρατούσε συχνά. Για παράδειγμα έχει αναφερθεί ότι μια μέρα που ήταν μεθυσμένος, έστειλε τα σκυλιά του κατά πάνω της, προκαλώντας της έτσι μια δια βίου φοβία.[4]

Το 1760, το ζήτημα της δέσμευσης του γάμου ήρθε στην επιφάνεια πάλι από τη Δανία, η οποία το θεωρούσε θέμα κύρους.[5] Οι διαπραγματεύσεις πραγματοποιήθηκαν μεταξύ της Δανίας και της Σουηδής βασίλισσας, καθώς ο Αδόλφος Φρειδερίκος της Σουηδίας θεωρούσε ότι αυτός ο γάμος ήταν καθαρά τυπικής σημασίας. Η Λουΐζα Ουλρίκα ευνόησε τον αγώνα μεταξύ του Γουσταύου και της ανιψιάς της Φιλιππίνης του Βρανδεμβούργου-Σβετ, και ισχυρίστηκε ότι η δέσμευση με τη Δανία ήταν άκυρη και επιβαλλόμενη από τον Σουηδό πολιτικό, Κάρολο Γουσταύο Τέσσιν. Η Σουηδή Βασίλισσα λοιπόν, στην προσπάθεια της να σπάσει τα δεσμά αυτής της συμφωνίας, διαπραγματεύτηκε με τη Μεγάλη Αικατερίνη και τον αδερφό της τον Μέγα Φρειδερίκος για να δημιουργήσει κάποιο πολιτικό όφελος για τη Δανία, με αντάλλαγμα να διαλύσει τους αρραβώνες. Ωστόσο, το σουηδικό κοινό έβλεπε θετικά αυτόν τον γάμο, καθώς πίστευε ότι η Σοφία Μαγδαληνή θα ήταν όπως η Ουλρίκα Ελεονώρα της Δανίας (μια παλιότερη Βασίλισσα της Σουηδίας), η οποία αγαπήθηκε πολύ για την καλοσύνη και τη φιλανθρωπία της.[6] Αυτή η άποψη υποστηρίχθηκε από το πολιτικό κόμμα των «Caps», το οποίο περίμενε ότι η Σοφία Μαγδαληνή θα ήταν παράδειγμα ενάρετου και θρησκευτικού εκπροσώπου της μοναρχίας σε αντίθεση με την υπεροπτική Λουΐζα Ουλρίκα. Ο Φρειδερίκος Ε’ της Δανίας ήταν επίσης πρόθυμος να ολοκληρώσει τον αγώνα, παρά τις προκαταλήψεις και τις ιδιοτροπίες της Σουηδής Βασίλισσας.[7] Το 1764 ο Πρίγκιπας Γουσταύος, ένιωθε έτοιμος να απελευθερωθεί από τη μητέρα του και να σχηματίσει το δικό του σπιτικό. Προς αυτό τον σκοπό, χρησιμοποίησε την κοινή γνώμη για να δηλώσει στη μητέρα του ότι επιθυμούσε να τιμήσει τον αρραβώνα του. Έτσι, στις 3 Απριλίου 1766, ο αρραβώνας τους γιορτάστηκε δημόσια. Όταν ένα πορτρέτο της Σοφίας Μαγδαληνή παρουσιάστηκε στη Στοκχόλμη, για να δει η Βασιλική οικογένεια τη μέλλουσα γυναικά του πρίγκιπα Γουσταύου, η Βασίλισσα Λουίζα Ουλρίκα σχολίασε: "Γιατί Γουσταύε; Δείχνεις να είσαι ήδη ερωτευμένος μαζί της! Εκείνη όμως δείχνει ηλίθια". Αμέσως μετά στράφηκε στον γιο της, Πρίγκιπα Κάρολο και πρόσθεσε: «Σε εσένα θα ταίριαζε καλύτερα!» [7]

Εστεμμένη Πριγκίπισσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πορτρέτο της Σουηδής Βασίλισσας από τον Ιάκωβο Μπιέρκ.

Την 1η Οκτωβρίου 1766, η Σοφία Μαγδαληνή παντρεύτηκε τον Γουσταύο στο Ανάκτορο Κρίστιανσμποργκ της Κοπεγχάγης με τον αδελφό της, Πρίγκιπα Φρειδερίκο και κληρονόμο του θρόνου της Δανίας, να είναι ο εκπρόσωπος του άντρας της. Ταξίδεψε με το βασιλικό χρυσό μονοκάταρτο ιστιοπλοϊκό από τη Δανία προς τη Σουηδία. Όταν ήταν στα μισά του δρόμου, ο Δανικός χαιρετισμός πυροβόλων τελείωσε και έτσι, άρχισαν να πυροβολούν οι Σουηδοί.[8] Στο Χέλσινγκμποργκ, την καλωσόρισε ο κουνιάδος της, ο πρίγκιπας Κάρολος, ο οποίος είχε διασχίσει τη θάλασσα λίγο πριν από εκείνη, ο Δανός απεσταλμένος στη Στοκχόλμη, ο Βαρόνος Σκακ, καθώς και ο Πρίγκιπας Γουσταύος. Τη στιγμή που η Σοφία Μαγδαληνή ετοιμαζόταν να πατήσει στη στεριά, ο Γουσταύος φοβήθηκε ότι θα πέσει, και ως εκ τούτου την έπιασε με τα χέρια του με τις λέξεις: «Προσέξτε, κυρία!», μια φράση που έγινε γρήγορα θέμα κουτσομπολιού στο Σουηδικό παλάτι. Το ζευγάρι στη συνέχεια ταξίδεψε δια ξηράς προς τη Στοκχόλμη, με εορτασμούς να τους συνοδεύουν σε όλη τη διαδρομή τους. Συναντήθηκε με τον πεθερό της, τον Βασιλιά και τους κουνιάδους της στην έπαυλη «Στάκετ» στις 27 Οκτωβρίου. Στη συνέχεια, συνάντησε με τη πεθερά της, τη βασίλισσα, και την κουνιάδα της στην έπαυλη «Σάμπι», ενώ την επόμενη μέρα παρουσιάστηκε επίσημα στην αυλή του Βασιλείου στο παλάτι Ντόρτινινχολμ. Με την ευκαιρία αυτή, η Κόμισσα Έμπα Μπόντε σημείωσε ότι η εντύπωση για αυτήν ήταν: «Είναι από τον Θεό. Πόσο όμορφη είναι!». Παρόλο αυτά, η δημόσια εμφάνιση της επηρεάστηκε από το γεγονός ότι είχε «φοβερό φόβο για τη Βασίλισσα».[9] Στις 4 Νοεμβρίου 1766, καλωσορίστηκε επίσημα στην πρωτεύουσα της Στοκχόλμης, όπου παντρεύτηκε επίσημα με τον Γουσταύο στο Βασιλικό Παρεκκλήσι του Βασιλικού Παλατιού της Στοκχόλμης.

To νυφικό της Σοφίας Μαγδαληνής (Πίσω όψη).
To νυφικό της Σοφίας Μαγδαληνής (Μπροστινή όψη).

Η Σοφία Μαγδαληνή έκανε αρχικά καλή εντύπωση στη Σουηδική αριστοκρατία με την ομορφιά, την κομψότητα και τον επιδέξιο χορό της. Όμως η ντροπαλή, σιωπηλή και επιφυλακτική της φύση, απογοήτευσε σύντομα την κοινωνία.[10] Η συνεσταλμένη και κλειστή προσωπικότητα της, θεωρήθηκε ψυχρή και αλαζονική. Η πεθερά της βασίλισσα Λουΐζα Ουλρίκα, η οποία κάποτε δήλωσε ότι δεν μπορούσε να φανταστεί τίποτα πιο ταπεινωτικό από τη θέση της άβουλης βασίλισσας, την παρενοχλούσε με πολλούς τρόπους. Ένα τυπικό παράδειγμα ήταν όταν προσκάλεσε τον γιό της Γουσταύο στις γιορτές των γενεθλίων της, και του ζήτησε να πείσει τη Σοφία Μαγδαληνή να μην παρευρεθεί, με τη δικαιολογία ότι είναι πολύ άρρωστη. Η Λουΐζα Ουλρίκα ενθάρρυνε την απόσταση μεταξύ του ζευγαριού με διάφορους τρόπους, και ο Γουσταύος αγνοούσε τη γυναικά του σε μεγάλο βαθμό για να μην ζηλέψει η μητέρα του. Η Σοφία Μαγδαληνή ήταν γνωστό ότι ήταν δημοφιλής στους οπαδούς του κόμματος «Caps», οι οποίοι υποστηρίχθηκαν από τη Δανία, ενώ η Λουΐζα Ουλρίκα και ο Γουσταύος ήταν συνδεδεμένοι με την παράταξη του κόμματος «Hats».[11] Το κόμμα «Caps» θεώρησε ότι η Σοφία Μαγδαληνή ήταν ένα σύμβολο ηθικής και θρησκείας ανάμεσα σε μια εκφυλισμένη βασιλική αυλή, και γι' αυτό έδειξαν επίσημα την υποστήριξη τους προς εκείνη.[12] Η Σοφία Μαγδαληνή συμβουλεύτηκε από τον Δανό πρεσβευτή να μην ασχοληθεί με την πολιτική. Όταν οι κατάσκοποι της Λουίζας Ουλρίκας της ανέφεραν ότι η νύφη της έλαβε επιστολές από τον Δανό πρέσβη μέσω της Δανίας, η Βασίλισσα την αντιπάθησε περισσότερο, εφόσον τη θεωρούσε υποστηρικτή των Δανών οπαδών του κόμματος «Caps». Η Σοφία Μαγδαληνή απομονώθηκε από οποιαδήποτε επαφή με τη Δανική πρεσβεία και η βασίλισσα ενθάρρυνε τον Γουσταύο να την αναγκάσει να στείλει τους Δανούς υπηρέτες της στο σπίτι.[13] Εκείνη δεν το έκανε αυτό μέχρι το 1770, άλλα η συνεχόμενη απαίτηση του συζύγου της συνέβαλε στην τεταμένη και μακρινή τους σχέση. Το 1768, η Καρλόττα Σπάρε προσπάθησε να συμφιλιώσει το ζευγάρι στη θερινή τους κατοικία, στο κάστρο «Εκόλσουντ», αλλά ο γάμος τους παρέμεινε λευκός.[14]

Μετά το θάνατο του Αδόλφου Φρειδερίκου της Σουηδίας το 1771, ο πρίγκιπας Γουσταύος έγινε ο νέος βασιλιάς της Σουηδίας. Το επόμενο έτος, η Σοφία Μαγδαληνή στέφθηκε Βασίλισσα.

Βασίλισσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πορτρέτο της Σουηδής Βασίλισσας από τον Λόρενς Πάτς.

Η στέψη του ζεύγους πραγματοποιήθηκε στις 29 Μαΐου 1772. Όμως η Σοφία Μαγδαληνή δεν ενημερώθηκε για το πραξικόπημα του Γουσταύου Γ’, το οποίο αποκατέστησε την απόλυτη μοναρχία και τερμάτισε την κοινοβουλευτική κυριαρχία των αριστοκρατών στην επανάσταση του 1772. Εκείνη την εποχή, η Σοφία θεωρούνταν ύποπτη και πολιτικά αναξιόπιστη στα μάτια του συζύγου της, και ειδικά από την πεθερά της, η οποία πίστευε ακράδαντα ότι ήταν υπέρμαχος της Δανίας.[15] Την ίδια περίοδο η Σουηδία έκανε σχέδια κατάκτησης της Νορβηγίας από τη Δανία, όμως εικάζεται ότι η Δανία αντιτάχθηκε στο πραξικόπημα.

Ωστόσο, η Σοφία Μαγδαληνή έχει μάλλον ενημερωθεί για τα πολίτικα σχέδια. Είχε εκφραστεί θετικά για την πορεία του κοινοβουλίου του 1772, επειδή ο Κόμης Φρειδερίκος Ρίμπινγκ, για τον οποίο νοιαζόταν, είχε ανακτήσει την έδρα του.[16] Η αντιπάθεια και η διαμάχη που υπήρχε ανάμεσα σε εκείνη και στην πεθερά της ήταν δημόσια γνώστη σε όλους, όμως η Σοφία Μαγδαληνή συνέχισε να είχε την κοινή γνώμη με το μέρος της. Στην εφημερίδα «Dagligt Allehanda» της εποχής, παρουσίασε ένα μύθος για με τίτλο «The She Fox and the Turtle Dove» («Η αλεπού και η χελώνα-περιστέρι») [17] Ο μύθος αφορούσε την αθώα χελώνα-περιστέρι (Σοφία Μαγδαληνή) που συκοφαντήθηκε από την κακή θηλυκή αλεπού (Λουΐζα Ουλρίκα), η οποία υποστηρίχθηκε από την άλλη θηλυκή αλεπού (την κυρία επί των ενδυμάτων, Άννα Μαρία Γιάρνε) και τις άλλες αλεπούδες (την αριστοκρατία). Ο μύθος πιστεύεται ότι στάλθηκε από το κόμμα «Cap».[18]

Ως βασίλισσα, η Σοφία Μαγδαληνή συνέχισε να είχε συνεσταλμένο και κλειστό χαρακτήρα και δεν ήταν ποτέ μέλος του προσωπικού κύκλου του Βασιλιά. Ακόμα και στο διάσημο Ερασιτεχνικό Βασιλικό Θέατρο του Γουσταύου Γ΄, η Σοφία Μαγδαληνή ονομάζεται περιστασιακά ως συμμετέχουσα στα έγγραφα. Λόγου χάρη, το 1777 για τις ανάγκες μια παράστασης, ντύθηκε Ιταλός ναύτης και συμμετείχε σε μια μάχη μεταξύ Ιταλών και Ισπανών ναυτικών. Τις περισσότερες φορές όμως, ήταν απλώς θεατής. Παρευρισκόταν στις διάφορες βασιλικές περιστάσεις όπως όφειλε μια βασίλισσα, και σαν παρουσία ήταν αξιοπρεπής και εντυπωσιακή. Λόγου χάρη στις 17 Σεπτεμβρίου 1784, έκοψε ένα σχοινί που κρατούσε αερόστατα στο έδαφος και τα άφησε να πετάξουν πάνω από το αστεροσκοπείο της Στοκχόλμης. Επίσης, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του Βασιλιά στην Ιταλία, τα έτη 1783–1784, διοργάνωνε ένα μεγάλο επίσημο δημόσιο δείπνο, κάθε δύο εβδομάδες στο παλάτι. Τίμησε όμως επίσης με την παρουσία της, τη Βασιλική Σουηδική Όπερα και το Γαλλικό Θέατρο. Παρόλα αυτά, δεν της άρεσε ο ζωντανός τρόπος ζωής του Παλατιού. Μολαταύτα, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, λέγεται ότι είχε απολαύσει εκδρομές στη φύση, με συντροφιά της μια κυρία επί των τιμών και δύο πεζούς υπηρέτες, αλλά αυτό σταμάτησε, επειδή κρίθηκε ακατάλληλο με βάση τα βασιλικά πρωτόκολλα. Αρκετές από τις κυρίες των τιμών που άνηκαν στην αυλή της, ήταν δημοφιλείς Σουηδές γυναίκες της εποχής, μεταξύ των οποίων οι «Tρεις Xάριτες», όπως δηλαδή χαρακτήριζαν τότε την Αυγούστα φον Φέρσεν, την Ούλα φον Χόπκεν και τη Λουίζα Μέϊγερφελτ. Μέρος της ακολουθία της όμως, ήταν επίσης η καλλιτέχνης Μαριάνα Έρενστρομ, αλλά και η Καρλόττα Σέντερκρουτς. Η Σοφία Μαγδαληνή ήταν αγαπητή ως βασίλισσα. Στις 22 Ιουλίου 1788, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της απουσίας του συζύγου της στη Φινλανδία, αρκετά μέλη του Βασιλικού Δραματικού Θεάτρου και της μουσικής κοινωνίας Αγκούστιμπροντερ, μεταξύ των οποίων ο μουσικός Μπέλμαν, πραγματοποίησαν ένα αυθόρμητο ταξίδι με πλοίο από την πρωτεύουσα προς το Παλάτι Ουλρίκσνταλ που βρισκόταν η Βασίλισσα, και ερμήνευσαν ένα ποίημα του Μπέλμαν προς τιμήν της ονομαστικής της γιορτής.

Ομοίωμα της Σοφίας Μαγδαληνής το 1783, του Ιωάννη Τωβία Σεργκέλ.

Στο περίφημο ημερολόγιο της Πριγκίπισσας Καρλόττας, η Σοφία Μαγδαληνή περιγράφεται ως όμορφη, ψυχρή, σιωπηλή και ψηλομύτα, καθώς και ευγενική και καλοντυμένη, συνεσταλμένη και αντικοινωνική. Επίσης αναφέρει ότι όταν ασκούσε τα καθήκοντα της ως βασίλισσα, ήταν «Αναγκασμένη να συναντήσει ανθρώπους». Προτιμούσε να περνά τις μέρες της μοναχικά όποτε μπορούσε. Είχε όμως δύο πολύ οικείες και έμπιστες φίλες, τη Μαρία Αούρορα Ούγκλα και τη βαρόνη Βιργινία Καρλόττα Μάντερστρομ. Υπό άλλες συνθήκες όμως, σπάνια συμμετείχε σε οποιαδήποτε κοινωνική περίσταση, εκτός αν αυτό ήταν απολύτως απαραίτητο για την εκτέλεση των Βασιλικών της αρμοδιοτήτων. Επισκέπτονταν όμως συχνά το θέατρο και είχε επίσης μεγάλο ενδιαφέρον για τη μόδα. Ως αποτέλεσμα αυτού, δέχτηκε εν μέρη κριτική για το ότι ήταν υπερβολικά ματαιόδοξη. Λόγου χάρη, ακόμα και όταν δεν είχε καθήκοντα εκπροσώπησης για να ντυθεί επίσημα, λέγεται ότι συνήθιζε να αλλάζει ρούχα πολλές φορές μέσα στην ημέρα. Μάλιστα, σύμφωνα με τον επιμελητή της Αδόλφο Λουδοβίκο Χάμιλτον, δεν προσπερνούσε ποτέ ένα καθρέφτη, αν πρώτα δεν παρατήσουμε προσεκτικά τον εαυτό της. Αγαπούσε επίσης, πολύ τη λογοτεχνία και η βιβλιοθήκη της περιείχε έργα σχετικά με τη γεωγραφία, τη γενεαλογία και την ιστορία. Μελετούσε επίσης γλώσσες, όπως Σουηδικά, Αγγλικά, Γερμανικά και Ιταλικά και της άρεσε να διαβάζει τακτικά γαλλικά περιοδικά. Με βάση τα λεγόμενα της Αυγούστας φον Φέρσεν, η Σοφία Μαγδαληνή ήταν πολύ μορφωμένη, αλλά δεν έγινε αντιληπτή η καλλιέργεια της, εφόσον σπάνια έκανε δημόσιες συζητήσεις.

Το 1784, όταν ο Βασιλιάς επέστρεψε από τα ταξίδια του, στην Ιταλία και τη Γαλλία, η σχέση μεταξύ εκείνου και της συζύγου του παρέμενε πολύ ψυχρή. Εκείνος απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από τη Σοφία Μαγδαληνή, και προτιμούσε να περνάει τον χρόνο του με τα αγαπημένα του πρόσωπα της αυλής, παρά με τη γυναίκα του. Το 1786, αυτό έγινε αίτια για μια ανοιχτή σύγκρουση μεταξύ τους. Ο Βασιλιάς είχε περάσει αρκετά απογεύματα με τον αγαπημένο του φίλο, Γουσταύο Μαυρίκιο Άρμφελτ, στα όποια δεν συμπεριελάμβανε την παρέα της. Όταν λοιπόν ο Βασιλιάς πρόσφερε στον Άρμφελτ μερικά από τα δωμάτια της Βασίλισσας στο Βασιλικό Παλάτι χωρίς τη συγκατάθεση της, η Σοφία Μαγδαληνή αρνήθηκε να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε παράσταση έως ότου τα δωμάτια επιστραφούν σε εκείνη. Επιπλέον, απαγόρευσε στις κυρίες επί των τιμών να δεχτούν τις προσκλήσεις του Βασιλιά χωρίς την άδεια της. Το 1787, ο Βασιλιάς ήθελε να πάρει το γιο τους μαζί του στη Φινλανδία. Όμως η Σοφία Μαγδαληνή, που ήταν αντίθετη με αυτό, τον απείλησε ότι θα ζητούσε την υποστήριξη του Κοινοβουλίου εναντίον του αν το έκανε. Μάλιστα το επόμενο έτος τον εμπόδισε με επιτυχία να το κάνει. Τον επέπληξε επίσης επειδή επέτρεπε στους εννοούμενους του να τη συκοφαντούν μπροστά του.

Η βασίλισσα Σοφία Μαγδαληνή δεν ασχολήθηκε ποτέ με την πολιτική, εκτός από μία και μόνο περίπτωση. Τον Αύγουστο του 1788, κατά τη διάρκεια του Ρωσο-Σουηδικού Πολέμου (1788–1790), ο Βασιλιάς της ανέθεσε να αρχίσει διαπραγματεύσεις με τη Δανία για να την αποτρέψει από το να κάνει πόλεμο κατά τη διάρκεια του συνεχιζόμενου πολέμου κατά της Ρωσίας. Της ζήτησε να καλέσει τον Δανό πρεσβευτή Ρεβέντλοου, και να του δώσει μια επιστολή της, προς ανάγνωση στο βασιλικό συμβούλιο της Δανίας ενώπιον του αδερφού της, που ήταν ο Βασιλιά της Δανίας. Της έδωσε το ελεύθερο να γράψει το γράμμα όπως εκείνη πίστευε ότι θα ήταν καλύτερο για την ευνοϊκή επίλυση του ζητήματος. Όμως της επισήμανε να χρησιμοποιήσει το επιχείρημα ότι μιλούσε ως αδελφή και μητέρα ενός γιου με δικαίωμα στο Δανικό θρόνο. Βέβαια όλα αυτά έπρεπε να φανούν ότι γράφονται με δική της πρωτοβουλία. Η Σοφία Μαγδαληνή πράγματι κάλεσε τον πρέσβη της Δανίας, και ακολούθησε μια μακρά συζήτηση μεταξύ τους. Έπειτα του έδωσε την επιστολή γραμμένη ως «θερμή έκκληση» προς τον αδελφό της. Ένα αντίγραφο της, εστάλη στον Γουσταύο Γ’ και η επιστολή της διαβάστηκε στο βασιλικό συμβούλιο της Δανίας, όπου φέρεται να έκανε καλή εντύπωση. Ωστόσο, η μεσολάβηση της ήταν ανεπιτυχής, καθώς η Ρωσο-Δανική συμμαχία δεν προχώρησε όπως αναμενόταν, και η Δανία κήρυξε πόλεμο λίγο αργότερα. Εκείνη την εποχή μάλιστα, είχε ακουστεί ότι η Βασίλισσα συνάντησε δύο Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου στο πάρκο του Παλατιού Χάγκα και έδωσε στον καθένα τους, από 100 κορόνες.

Πορτρέτο του Αλέξανδρου Ρόσλιν το 1774

Στο Κοινοβούλιο του 1789, ο Γουσταύος Γ΄ ένωσε τις άλλες κοινωνικές παρατάξεις ενάντια στην αριστοκρατία και για να κερδίσει υποστήριξη για τον πόλεμο και να πετύχει τη συνταγματική του μεταρρύθμιση. Ήρθε σε σύγκρουση με τους ευγενείς, και φυλάκισε πολλούς από τους εκπροσώπους τους. Αυτή η πράξη οδήγησε σε κοινωνικό μποϊκοτάζ εναντίον του μονάρχη από τις γυναίκες μέλη της αριστοκρατίας, με «πρωτεργάτισσες» την Ιωάννα φον Λάντινγκσαουσεν, καθώς και την αδελφή του Βασιλιά, Σοφία Αλβερτίνα και τη Δούκισσα Χεδβίγη Ελισάβετ Καρλόττα. Η βασίλισσα δεν συμμετείχε σε αυτήν την πολιτική διαδήλωση και αρνήθηκε να επιτρέψει οποιαδήποτε συζήτηση για την πολιτική ενόψει της παρουσία της. Ωστόσο, συμμετείχε σε μια σύγκρουση που ακολούθησε. Όταν ο Βασιλιάς μίλησε στον γιο του για όσα συμβαίνουν, ανακάλυψε ότι το παιδί είχε ήδη ενημερωθεί με τρόπο που εκείνος δεν ενέκρινε. Υποψιάστηκε ότι υπεύθυνη γι’ αυτό ήταν η Βασίλισσα και ζήτησε από τον «κηδεμόνα» (υπεύθυνος εκπαίδευσης) του πρίγκιπα, Κόμη Νιλ Γκιλντενστόλπ, να της μιλήσει. Ο Γκιλντενστόλπ, ωστόσο, δεν πήγε ο ίδιος, αλλά έστειλε έναν από του φίλους του Γουσταύου, τον βαρόνο Ερρίκο Μπογιέ. Η Σοφία Μαγδαληνή, που απεχθανόταν τους ευνοούμενους του Βασιλιά, είπε οργισμένα στον Μπογιέ ότι μίλησε με τον γιο της με τον τρόπο που εκείνη επιθυμούσε. Επίσης του τόνισε πως η περιφρόνηση της για εκείνον την απέτρεψε από το να τον ρίξει έξω από το παράθυρο. Ήταν γνωστό ότι εκείνη αντιπαθούσε τις μεταρρυθμίσεις του έτους 1789. Γι' αυτό, κατά τους εορτασμούς της νίκης στο Φρέντρικσαμν το 1790, αρνήθηκε να συνοδεύεται από τον Βασικό Σύμβουλο Ιωακείμ Μπεκ-Φρις, ο οποίος ήταν υπέρ της μεταρρύθμισης, και ζήτησε να τη συνοδεύσει ο Κόμης Άξελ φον Φέρσεν ο Πρεσβύτερος, ο οποίος ήταν αντίθετος με αυτή.

Το φθινόπωρο του 1790, ο Βασιλιάς επέλεξε να παραμείνει στη θερινή κατοικία του παλατιού Ντόρτινινχολμ λόγω του κοινωνικού μποϊκοτάζ. Τελικά, η βασίλισσα επέστρεψε στην πρωτεύουσα χωρίς τη συγκατάθεση του, κάτι που τον έκανε να την κατηγορήσει ότι έχει χειραγωγηθεί για να συμμετάσχει στην πολιτική διαδήλωση. Επιπρόσθετα, υποψιαζόταν ότι η Χεδβίγη Ελεονώρα φον Φέρσεν, ήταν ανάμεσα στα πρόσωπα που είχαν πείσει τη Βασίλισσα να συμμετάσχει στο μποϊκοτάζ. Αυτό όμως φαίνεται να μην ισχύει. Ανόμοια με αυτό που σκεφτόταν ο Γουσταύος, και λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η Βασίλισσα δεν ασχολούνταν με τα πολιτικά ζήτημα, λέγετε ότι η αιτία που την ώθησε να εγκαταλείψει τη θερινή κατοικία ήταν λόγοι υγείας, καθώς το Παλάτι Ντόρτινινχολμ ήταν αρκετά κρύο εκείνη την εποχή του χρόνου και η Σοφία Μαγδαληνή είχε προσβληθεί από λοίμωξη στο αυτί. Σε κάθε περίπτωση, ο Βασιλιάς υποπτευόταν ότι ήταν αντίθετη με την πολιτική του, και πριν από το ταξίδι του στο Άαχεν το 1791, διέταξε να απομονωθεί ο πρίγκιπας από τη Βασίλισσα κατά τη διάρκεια της απουσίας του στο εξωτερικό. Όταν το έμαθε αυτό η Σοφία Μαγδαληνή, προκάλεσε μια δημόσια σκηνή όταν τον επισκέφτηκε στο θεωρείο του στην όπερα και απαίτησε να της δοθεί ξανά πρόσβαση στον γιο της. Αυτό οδήγησε σε ένα έντονο διαπληκτισμό και η Βασίλισσα άφησε το θεωρείο με τις λέξεις: «Θα πάρω την εκδίκηση μου κύριε. Σου δίνω τον ιερό μου όρκο, γι’ αυτό!»[19]

Ζητήματα διαδοχής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γουσταύος Γ΄ και η Σοφία Μαγδαληνή, μαζί με τον γιο τους Γουσταύο Αδόλφο ανάμεσα στα έτη 1784–1785

Η Σοφία Μαγδαληνή είναι κυρίως γνωστή στη Σουηδική ιστορία για το σκάνδαλο που δημιουργήθηκε γύρω από την ολοκλήρωση του γάμου της και την αμφισβητούμενη νομιμότητα του γιου της. Ο γάμος της ήταν ένας βασιλικός αγώνας για πολιτική ευκολία, στον οποίο η Βασίλισσα αρχικά χαρακτηρίστηκε από τον σύζυγο της ως «ψυχρή όσο ο πάγος». Η θρησκευτική ανατροφή και ο εσωστρεφής χαρακτήρας της Σοφίας Μαγδαληνής την έκανε να αποφύγει τη ζωντανή και αυθόρμητη βασιλική ζωή του Γουσταύου, η οποία την έκανε ακόμα λιγότερο ελκυστική στα μάτια του εξερχόμενου συζύγου της. Ο γάμος τους δεν ολοκληρώθηκε μέχρι το 1775, δηλαδή τα εννέα πρώτα χρόνια της κοινής τους συζυγικής ζωής. Η παρούσα κατάσταση μεταξύ του Γουσταύου Γ’ και της συζύγου του καλλιεργήθηκε από τη μητέρα του, η οποία δεν ήθελε ανταγωνισμό στην επιρροή που ασκούσε πάνω στον γιο της. Υπήρχαν φήμες ότι ο Βασιλιάς ήταν ομοφυλόφιλος ή σεξουαλικά ανίκανος. Η έκφραση της σεξουαλικότητα του είχε μεγάλη επίδραση στη ζωή της Σοφία Μαγδαληνή, καθώς ο βασιλικός γάμος είχε σχεδιαστεί για να παράγει απογόνους, και γι’ αυτό συζητήθηκε πολύ. Η σεξουαλική του απειρία έχει κατηγορεί ως μη προοδευτική ή επίσης ότι ήταν ανύπαρκτη. Ως έφηβος, είχε ερωτευτεί τη μητέρα του Άξελ φον Φέρσεν, τη Χεδβίγη Κατερίνα Ντε λα Γκάρντι, όμως αυτό το αίσθημα δεν οδήγησε σε σεξουαλική επαφή μεταξύ τους. Το 1768, είχε άλλον ένα ερωτικό ενθουσιασμό για την αριστοκράτισσα Καρλόττα Ντυ Ριτζ, ο οποίος πάλι δεν θεωρείτε ότι ολοκληρώθηκε σεξουαλικά.[20][21] Διάφορα έγγραφα που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής του, ισχυρίστηκαν ότι ήταν αμφιφυλόφιλος ή ομοφυλόφιλος.

Η νύφη του, η πριγκίπισσα Καρλόττα, ισχυρίστηκε ότι ο Βασιλιάς συμμετείχε σε ομοφυλοφιλική δραστηριότητα μετά το ταξίδι του στην Ιταλία το 1784 και ότι υπήρχαν αρκετές φήμες για αυτό. Ανάφερε συγκεκριμένα, ότι η ίδια ήταν μάρτυρας του γεγονότος, ότι το πάρκο του Παλατιού Ντόρτινινχολμ είχε γίνει ένα μέρος όπου άνδρες αυλικοί έψαχναν για ομοφυλόφιλους συντρόφους. Μάλιστα σε μια επιστολή της προς τη Σοφία φον Φέρσεν, η Καρλόττα έγραψε με κωδικοποιημένο τρόπο τα εξής: «Λέγεται ότι ο Βασιλιάς επιτέθηκε πρόσφατα σε έναν νεαρό άνδρα στο πάρκο τη νύχτα και του προσέφερε τη θέση του Αρχιθαλαμηπόλου της Βασίλισσας αν ενέδιδε στις επιθυμίες του, αλλά ο νεαρός προτίμησε να φύγει. Συμφωνώ στο ότι, αυτό το περιστατικό θα πάει τα πράγματα πολύ μακριά. Λέγεται ότι τα ταξίδια του στο Παλάτι Σβάρτχο γίνονται για να παρέχουν ιδιωτικότητα. Είναι απίστευτο, αλλά αυτό αναφέρθηκε. Θα μπορούσα να σου πω ένα εκατομμύριο πράγματα για αυτό». [22] Το 1791, η ίδια η Σοφία Μαγδαληνή πραγματοποίησε μια ξαφνική επίσκεψη στον Βασιλιά κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο «Θέρετρο Γουσταύος Γ’», όπου ο Βασιλιάς είχε περάσει περισσότερο χρόνο από τότε όταν ήρθε σε σύγκρουση με τους ευγενείς μετά το κοινοβούλιο του 1789, και όπου φημολογείται ότι εκεί επιδιδόταν σε όργια. Βρήκε τον Βασιλιά στο κρεβάτι, και ζήτησε από τον Κόμη Φαβιανός Βρέντε, να της δείξει τους γύρο χώρους. Στο ιδιωτικό δωμάτιο του Βασιλιά, ωστόσο, η Βασίλισσα βρήκε τον ηθοποιό και ιπποκόμο του Βασιλιά, Λαρς Χότρσμπεργκ, να κοιμάται γυμνός. Η βασίλισσα αντέδρασε διακόπτοντας την περιοδεία λέγοντας στον Βρέντε ότι προφανώς δεν γνώριζε καλά τους χώρους του βασιλιά, καθώς της είχε δείξει κατά λάθος την αίθουσα του προσωπικού και όχι του μονάρχη. [23]

Η Βασίλισσα Σοφία Μαγδαληνή πάνω σε νόμισμα

Ορισμένες πηγές εξηγούν ότι τόσο η Βασίλισσα όσο και ο Βασιλιάς είχαν σοβαρά ανατομικά προβλήματα με αποτέλεσμα να υπάρχουν ερωτικές επιπλοκές.[24] Ο Σουηδός ιστορικός Ερρίκος Λόνροθ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει καμία πραγματική απόδειξη για τις φήμες ότι ο Γουσταύος Γ΄ είχε την τάση για ομοφυλοφιλία ή αμφιφυλοφιλία, ούτε βέβαια για το γεγονός ότι ο γιος του, Γουσταύος Αδόλφος, ήταν νόθο παιδί.

Κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του Γουσταύου Γ’ στις 19 Αυγούστου 1772, η Σοφία Μαγδαληνή βρισκόταν στο κάστρο Εκόλσουντ. Αφού ενημερώθηκε για την επιτυχημένη εξέγερση, στην όποια ο σύζυγος της είχε αποκαταστήσει την απόλυτη Μοναρχία, εκμυστηρεύτηκε στην κυρία επί των ενδυμάτων, κόμισσα Άννα Μαρία Γιάρνε, ότι φοβόταν πως ο Γουσταύος θα τη χώριζε, γιατί γνώριζε ότι δεν τον έλκυε πλέον. Επιπλέον δεν του είχε κάνει παιδί, και επίσης γνώριζε ότι είχε συκοφαντηθεί πολλές φορές μπροστά του. Ο Βασιλιά το είχε πει όντως αυτό, αλλά τα λεγόμενα της έρχονταν κάπως σε σύγκρουση με τα πραγματικά γεγονότα. Συγκεκριμένα, σε κάποιον χορό στο κάστρο Εκόλσουντ, ο Βασιλιάς είπε στον Κόμη Άξελ φον Φέρσεν τον Πρεσβύτερο, ότι σχεδίαζε να τη χωρίσει για λόγους Δανικών συνωμοσιών και μοιχείας με τον Βασιλικό Σύμβουλο Ρίτζρντ Φρίντρικ Σπάρερ και τον Δανό διπλωμάτη Μάρκο Γκέρχαρντ Ρόσενκρον. Ωστόσο, ο φον Φέρσεν τον έπεισε να μην το κάνει, λέγοντας του ότι δεν θεωρούσε πιθανό να είχε συμμετάσχει η Βασίλισσα σε συνομωσίες υπέρ της Δανίας, μόνο και μόνο επειδή είχε την αφοσίωση των Δανών καμαριέρων της, Ίνγκριντ Μαρία Γουένερ και Χάνσεν. Επίσης του ανέφερε ότι ως παραμελημένη σύζυγος, δεν έπρεπε να κατηγορηθεί για μοιχεία επειδή απλώς δέχτηκε τις φιλοφρονήσεις του Κόμη Ρίμπινγκ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, παρατηρήθηκε ότι όντως ο Κόμης Ρίμπινγκ ήταν συχνά συντροφιά με τη βασίλισσα, και ότι είχε τραβήξει την προσοχή της, εφόσον την έκανε να γελάει, μεταξύ άλλων κοροϊδεύοντας την κυρία επί των ενδυμάτων Άννα Μαρία Γιάρνε. Εν το μεταξύ, η Κόμισσα Γιάρνε συκοφάντησε τη Σοφία Μαγδαληνή στον Βασιλιά, αναφέροντας του ότι η βασίλισσα είναι έγκυος και ότι ο Ριμπίνγκ είναι ο αγαπημένος της.[25] Ακούγοντας τα αυτά ο Γουσταύος Γ΄, έδωσε στην Κόμισσα Ουλρίκα Κατερίνα Στρόμπεργκ την εντολή να το ερευνήσει διακριτικά την υπόθεση. Η Καρλόττα Χέλμαν, μια από τις καμαριέρες της Σοφίας Μαγδαληνής, ανέφερε γι' αυτό το ζήτημα :«Οι φήμες ήταν αμφισβητήσιμες, ειδικά επειδή τα πιο ξεκάθαρα στοιχεία θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν μόνο από την πλευρά της βασίλισσας».[25] Μάλιστα, η επαφή της με τον Μάρκο Γκέρχαρντ Ρόσενκρον λέγεται ότι περιορίστηκε στο γεγονός ότι χειριζόταν την αλληλογραφία της με τη Δανία. Μετά τη συμφιλίωση της Σοφίας Μαγδαληνής και του Γουσταύου Γ΄, ο Βασιλιάς της ζήτησε συγγνώμη επειδή πίστεψε αυτές τις φήμες.

Το 1774, ο Βασιλιάς διοργάνωσε το γάμο μεταξύ του αδελφού του, του μελλοντικού Κάρολου ΙΓ’ της Σουηδίας, και της Δούκισσας Χεδβίγης Ελισάβετ Καρλόττας, για να λύσει το άμεσο ζήτημα ενός κληρονόμου του θρόνου. Παρόλα αυτά, η Δούκισσα είχε ανύπαρκτες εγκυμοσύνες ή αποβολές μόνο, κάτι που μπορεί να έκανε τον Βασιλιά να επισπεύσει την ολοκλήρωση του δικού του γάμου και να αποκτήσει ένα δικό του γιο.

Το 1778, η Σόφια Μαγδαληνή γέννησε τον Γουσταύο Αδόλφο, διάδοχο του θρόνου. Σε ορισμένους κύκλους του Βασιλιά, υπήρχε η φημολογία ότι αυτό το αγόρι δεν ήταν δικό του παιδί. Κάποιοι πίστευαν ότι ο βιολογικός πατέρας ήταν ο Κόμης Αδόλφος Φρειδερίκος Μούνκ. Αυτή η φήμη υποστηρίχτηκε από μερίδα της κοινής γνώμης και του βασιλικού Παλατιού. Το γεγονός ότι η μητέρα του Γουσταύου Γ’, Λουΐζα Ουλρίκα είχε την ιδία γνώμη γι' αυτό το ζήτημα, οδήγησε σε μια μεγάλη ρήξη μεταξύ εκείνης και του γιου της.

Βασιλικό σκάνδαλο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πίνακας του Αδόλφου Φρειδερίκου Μούνκ, του ζωγράδου Ιωάννη Φόρσλουντ το 1799.

Το 1775, ο Βασιλιάς Γουσταύος Γ΄ της Σουηδίας αποφάσισε να ολοκληρώσει τον γάμο του. Ισχυριζόμενος ότι είναι σεξουαλικά άπειρος[26] κάλεσε τον Mούνκ να τον βοηθήσει να συμφιλιωθεί με τη σύζυγο του, και να διδάξει το ζευγάρι τους τρόπους σεξουαλικής επαφής για να ολοκληρώσουν το γάμος τους.[27][28] Μέσω της Άννας Σοφίας Ράμστρομ, ο Κόμης Αδόλφος Φρειδερίκος Μούνκ της Φούλκιλας ήρθε σε επαφή με την Ίνγκριντ Μαρία Γουένερ, στην οποία είχε ανατεθεί να ενημερώσει τη βασίλισσα για την επιθυμία του βασιλιά, επειδή ήταν παντρεμένη και έμπιστη της βασίλισσας. Στις διαπραγματεύσεις, η Ράμστρομ ανέλαβε τον ρόλο του αγγελιοφόρου της Βασίλισσας, ενώ ο Κόμης Αδόλφος Φρειδερίκος Μούνκ έπαιξε τον ίδιο ρόλο για τον Βασιλιά. Αρχικά, η Μαρία Αούρορα Ούγκλα είχε εξεταστεί για αυτή την αποστολή, αλλά επιλέχτηκαν τελικά ο Μούνκ και η Άννα Σοφία επειδή ήταν εραστές εκείνη την εποχή.[29]

Όταν έφτασε η ώρα να συνευρεθεί το βασιλικό ζεύγος, ο Φρειδερίκος Μούνκ και η Ράμστρομ βρίσκονταν σε ένα δωμάτιο κοντά στην κρεβατοκάμαρα, ώστε να είναι έτοιμοι να βοηθήσουν αν αυτό κρινόταν απαραίτητο. Πράγματι ο Αδόλφος Φρειδερίκος Μούνκ κλήθηκε στην κρεβατοκάμαρα κάποιες φορές. Στα γραπτά του αρχεία, τα οποία διατηρούνται στα Εθνικά Αρχεία της Σουηδίας, ο ίδιος ο Μούνκ αναφέρει ότι για να πετύχει αυτό που του ανατέθηκε, ήταν υποχρεωμένος να αγγίξει το ζευγάρι σωματικά.[30] Όταν είχε γίνει πλέον γνώστη η συμμέτοχη του στη συμφιλίωση του βασιλικού ζευγαριού, άρχισαν σύντομα να κυκλοφορούν οι φήμες ότι ο Μούνκ ήταν ο πραγματικός πατέρας του παιδιού της Βασίλισσας Σοφίας Μαγδαληνής.[26] Το 1786, όλα αυτά χρησιμοποιήθηκαν από την πολιτική αντιπολίτευση ως αντικείμενο κατηγοριών, και το 1789,[31] ισχυρίστηκαν ότι ολόκληρο το Έθνος γνώριζε τη φήμη ότι ο Βασιλιάς ζήτησε από τον Mούνκ να αφήσει τη βασίλισσα έγκυο.[32] Το σκάνδαλο πήρε όμως ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, όταν κάποια φυλλάδια που παρουσίαζαν το θέμα, δημοσιεύτηκαν σε όλη τη Στοκχόλμη.[33] Επιπρόσθετα, αυτό το ζήτημα έγινε καρικατούρα και από τον Κάρολο Αύγουστο Έρενσβαρντ σε ιδιωτικές του επιστολές (το σχέδιο του δημοσιεύθηκε το 1987), και κληροδότησε μια σειρά από φήμες και αστεία σχετικά με τον Γουσταύο Γ’, τη Σοφία Μαγδαληνή και Αδόλφος Φρειδερίκος Μούνκ, χωρίς να συμπεραίνετε όμως από τα λεγόμενα του, ότι πίστευε ότι αυτές οι διαδόσεις ήταν αληθινές.[34] Υπήρξε επίσης μια φήμη ότι ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα είχαν χωρίσει κρυφά και ότι η Βασίλισσα παντρεύτηκε τον Μούνκ.

Η Σοφία Μαγδαληνη το 1768

Δεν υπάρχει απόδειξη ότι ο Μούνκ ήταν ο πατέρας του πρίγκιπα. Ο ιστορικός Ερρίκος Λόνροθ υπαινίχθηκε ότι τα ανατομικά προβλήματα που αναφέρονται στις αναφορές του Μούνκ,[35] γνωστά μόνο σε λίγα έμπιστα άτομα, ήταν ο πρωταρχικός παράγοντας για το ότι άργησαν να αποκτήσουν κληρονόμο. Εκείνη την εποχή, οι φήμες έγιναν πιο έντονες, όταν το βασιλικό ζευγάρι πρόσφερε στον Μούνκ δώρα. Δηλαδή ο Βασιλιάς τον αναβάθμισε σε βαθμό αξιώματος και η βασίλισσα του έβγαλε σύνταξη, και του πρόσφερε ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι και ένα ρολόι με την εικόνα της. [36]

Κάποια μέλη της υψηλής κοινωνίας, όπως ήταν η Άννα Καρλόττα Σρέντερχαϊμ και η Εύα Έλενα Λόβεν, [37][38]καθώς και ο κύκλος γύρω από τον αδερφό του Βασιλιά, Δούκα Κάρολου και τα 2 μικρότερα αδέλφια του Γουσταύου Γ', υποστήριξαν την θέση που έπαιρνε η μητέρα του Βασιλιά, σε αυτό το σκάνδαλο.[39]

Η Λουΐζα Ουλρίκα διέταξε τον γιο της, Δούκα Κάρολο να ανακρίνει τον Μούνκ, και η είδηση έφτασε στα αυτιά του Βασιλιά και αυτός σοκαρίστηκε.[40] Η Σοφία Μαγδαληνή σκανδαλίστηκε εξίσου από τις κατηγορίες. Ορκίστηκε ότι δεν θα μιλούσε ποτέ ξανά στην πεθερά της, και πράγματι έτσι και έκανε. [40][41]:103–4

Ο Βασιλιάς διέταξε τη μητέρα του να ζητήσει δημόσια συγγνώμη για την κατηγορία της, παρουσία ολόκληρης της Βασιλικής Οικογένειας στις 12 Μαΐου 1778. Το γεγονός αυτό, όπως ήταν επόμενο, τράβηξε την προσοχή του κόσμου, αλλά επίσης διέρρηξε τους δεσμούς μεταξύ του Γουσταύου Γ΄ και της μητέρας του. Το σκάνδαλο όμως διατάραξε και τις Βασιλικές γιορτές. Σε μια από αυτές, συνέβη ένα ατύχημα. Συγκεκριμένα, το κοινό προσκλήθηκε σε ένα δημόσιο συμπόσιο για να γιορτάσει τη γέννηση του κληρονόμου, αλλά επιτράπηκε η είσοδος σε πάρα πολλά άτομα, και το πλήθος πανικοβλήθηκε. Αυτός ο πανικός οδήγησε στο να ποδοπατηθεί μέχρι θανάτου ένα μεγάλος αριθμός ατόμων που υπολογίζεται ότι ήταν μεταξύ των εξήντα και των εκατό.

Ο Στέφανος Ανδρέας Χέντιν, γιατρός στο βασιλικό παλάτι, ο οποίος παντρεύτηκε με μια από τις καμαριέρες της Βασίλισσας, την Καρλόττα Χέλμαν, ορθογράφησε δύο δηλώσεις που έχουν αναφερθεί σε σχέση με το σκάνδαλο. Το καλοκαίρι του 1780, κατά τη διάρκεια της απουσίας του Βασιλιά στο εξωτερικό, πέρασε από τα ιδιωτικά διαμερίσματα της Βασίλισσας, τα οποία αναμενόταν να είναι άδεια εκείνη την ώρα. Εκεί, ισχυρίστηκε ότι είδε τη βασίλισσα και τον βαρόνο Μούνκ να αγκαλιάζονται μεταξύ τους μέσω της όχι πολύ κλειστής πόρτας στην κρεβατοκάμαρα της. Για να τους προειδοποιήσει ότι δεν ήταν μόνοι, μουρμούρισε μια μελωδία και προσποιήθηκε ότι μιλούσε στον εαυτό του, λέγοντας ότι θα είχε πρόβλημα αν η Βασίλισσα τον ανακάλυπτε εκεί και έπειτα έφυγε από το δωμάτιο. Κατόπιν, ισχυρίστηκε ότι βρήκε τρείς ακριβές ενδυμασίες στο δωμάτιο του, λίγες μέρες μετά από αυτό το περιστατικό. Τον Οκτώβριο του 1781, ο Χέντιν συναντήθηκε με τον Βασιλιά στο διάδρομο καθώς πήγαινε προς την κρεβατοκάμαρα της Βασίλισσας. Ο Γουσταύος Γ’ τον ρώτησε τι ώρα ήταν, και ο γιατρός (σύμφωνα με τα λεγόμενα του) του απάντησε ως εξής στην ερώτηση του: "Σε εννέα μήνες, θα μπορώ να απαντήσω ακριβώς!" απάντηση που υπονοούσε ότι ο Βασιλιάς θα θυμόταν την ώρα που θα έπρεπε να αναρωτηθεί την πατρότητα του επόμενου παιδιού. [42]

Το 1782, η Σοφία Μαγδαληνή απέκτησε ένα δεύτερο γιο, ο οποίος έζησε μόνο για ένα χρόνο. Μετά το θάνατο του μικρότερου γιου της, ο γάμος της επιδεινώθηκε περισσότερο. Τον Μάιο του 1784, η Βασίλισσα πιστεύεται ότι είχε μια αποβολή, και μετά από αυτό, δεν υπάρχουν άλλες σημειώσεις εγκυμοσύνης. Μια σύντομη συμφιλίωση του ζευγαριού που έγινε το 1787, θεωρήθηκε από τη Δούκισσα Χεδβίγη Ελισάβετ Καρλόττα στα ημερολόγια της ως προσωρινή, χωρίς ελπίδα να είναι πλήρης και διαρκής,[41]:191 καθώς ο Βασιλιάς δεν ήταν «δεκτικός στη γυναικεία γοητεία» (μια άλλη υπόνοια της Δούκισσας ότι ήταν ομοφυλόφιλος).

Το 1787, η Σοφία Μαγδαληνή κατέθεσε το ποσό των 50.000 ρίξνταλερς σε έναν λογαριασμό για τον Μούνκ, το οποίο φημολογείται γενικά ότι ήταν ένα «αποχαιρετιστήριο δώρο». [43]:156–7 Σε αυτό το σημείο, ο Μούνκ είχε ξεκινήσει μια σχέση με την μπαλαρίνα Γιοβάννα Μπάσσι, στην οποία η Σοφία Μαγδαληνή έδειχνε μεγάλη αντιπάθεια. [43]:157 Ο Βασιλιάς τρομοκρατήθηκε όταν άκουσε ότι η βασίλισσα είχε κάνει αυτή την κατάθεση και προσπάθησε να εμποδίσει να γίνει δημόσια γνώστη η συναλλαγή, αλλά δεν τα κατάφερε. [43]:157 Ωστόσο, ο Μούνκ συνέχισε να χρησιμοποιείται ως μεσολαβητής και αγγελιοφόρος μεταξύ του Βασιλιά και της Βασίλισσας, ειδικά κατά τη διάρκεια συγκρούσεων τους.

Είναι ενδιαφέρον όμως ότι ένα παιδί της Γιοβάννα Μπάσσι, που φημολογείται ότι είναι το παιδί του Μούνκ, είχε μια ισχυρή ομοιότητα με τον Πρίγκιπα. [44]

Χήρα βασίλισσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 16 Μαρτίου 1792 ο Γουσταύος Γ’ δέχθηκε επίθεση που οδήγησε στον θάνατο του. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Σοφία Μαγδαληνή σοκαρίστηκε και τρομοκρατήθηκε από αυτό το συμβάν. Καθώς η κηδεμονία ήταν απαραίτητη για τεθεί ο ανήλικος μονάρχης στο θρόνο, οι συνωμότες σκόπευαν να προσφέρουν αυτόν τον ρόλο στη Σοφία Μαγδαληνή, αντί του κουνιάδου της Δούκα Κάρολου, αναλαμβάνοντας εκείνοι τον στρατιωτικό έλεγχο. [45]:443 Αμέσως μετά την ενημέρωση για την επίθεση, η Σοφία Μαγδαληνή φώναξε τον αγαπημένο φίλο του βασιλιά, τον Γουσταύο Μαυρίκιο Άρμφελτ, και τον πήγε κοντά στον ετοιμοθάνατο μονάρχη. Εκεί, έπιασε τα χέρια του Βασιλιά και κλαίγοντας είπε στον Άρμφελτ: «Πόσο τρομακτικό! Μια τόσο σκληρή φρικαλεότητα!» [46] Ενημερώθηκε για την κατάσταση του από τον Άρμφελτ, αλλά δεν της επιτράπηκε να πραγματοποιήσει περαιτέρω επισκέψεις, επειδή ο Βασιλιάς δεν ήθελε να λαμβάνει επισκέψεις από γυναίκες λόγω της άσχημης μυρωδιάς που έβγαινε από τις πληγές του. Με το θάνατο του στις 29 Μαρτίου 1792, η βασίλισσα προσπάθησε να πάει κοντά του, αλλά τη σταμάτησε ο κουνιάδος της, Δούκας Κάρολος, ο οποίος γονάτισε μπροστά της για να την εμποδίσει να μπει στο δωμάτιου του Γουσταύου Γ'. Η Σοφία Μαγδαληνή σκανδάλισε την κοινωνία του Παλατιού, καθώς παρατηρήθηκε ότι δεν φορούσε πένθιμα ενδύματα στην καθημερινότητα της, αλλά μόνο σε επισκέψεις και σε επίσημες περιστάσεις. [45]:442

Ως χήρα βασίλισσα, ήταν ανακούφιση για εκείνη το να αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή. Ο γαμπρός της, ο Δούκας Κάρολος, έγινε αντιβασιλέας και έτσι απέφυγε έναν πολιτικό ρόλο. Αντίθετα, η Σοφία Μαγδαληνή δεν ήθελε να συμμετάσχει σε αντιπροσωπευτικά καθήκοντα, και εγκατέλειψε τα καταλύματα της στο Παλάτι Ντόρτινινχολμ για να απαλλαγεί από αυτά. Ζούσε στο Βασιλικό Παλάτι της Στοκχόλμης κατά τη διάρκεια του χειμώνα, και στο Παλάτι Ουλρίκσνταλ κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Ζούσε σε έναν κύκλο της δικής της αυλής και σπάνια φιλοξένησε καλεσμένους εκτός από τις δια βίου φίλες της, Μαρία Αουρόρα Ούγκλα και τη βαρόνη Βιργινία Καρλόττα Μάντερστρομ. Σημειώνεται ότι, αν και απεχθανόταν τους εννοούμενους του συζυγούς της κατά τη διάρκεια της ζωής του, παρόλα αυτά ως χήρα, τους έδωσε αρμοδιότητες και θέσεις μέσα στο παλάτι. Η Σοφία Μαγδαληνή είχε στενή σχέση με τον γιο της, τον Γουσταύο Δ΄ Αδόλφο, ο οποίος την επισκεπτόταν τακτικά και μοιραζόταν μαζί του τα ενδιαφέροντα της για τη θρησκεία.

Η Σοφία Μαγδαληνή σε πίνακα του Nίκλα Λάφρενσεν.

Το 1797, επέμενε να παραλείψει το πρωτόκολλο στην υποδοχή της νύφης της, Φρειδερίκη της Βάδης. Η εθιμοτυπία απαιτούσε ότι ως χήρα βασίλισσα, δεν πρέπει να χαιρετήσει τη νύφη της στη σκάλα του βασιλικού παλατιού με την υπόλοιπη βασιλική οικογένεια, αλλά να την περιμένει στο δικό της σαλόνι. Ωστόσο το αρνήθηκε δηλώνοντας: «Ξέρω από τον εαυτό μου ποσό υπέφερα όταν έφτασα στη Σουηδία, και πόσο οδυνηρή [46] ήταν για μένα η ψυχρή υποδοχή που μου δόθηκε από τη βασίλισσα Λουΐζα Ουλρίκα. Όσο για τη νύφη μου, αποφάσισα να την απαλλάξω από το να βιώσει τέτοια πικρά συναισθήματα!» Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του γιου της, σπάνια εμφανιζόταν στο παλάτι εκτός από τις Κυριακές και τις επίσημες περιστάσεις του Βασιλείου, και προτίμησε να μείνει στο σπίτι της. Συναντούσε τακτικά τον γιο της και την οικογένεια του σε οικογενειακές επισκέψεις, αλλά δεν συμμετείχε στη Βασιλική ζωή.

Το 1809 έγινε μάρτυρας του πραξικοπήματος και της επακόλουθης παραίτησης του παιδιού της, αφού η Σουηδία έχασε τη Φινλανδία από τη Ρωσία. Επηρεάστηκε βαθιά από την καθαίρεση του. Την ημέρα του πραξικοπήματος, ενημερώθηκε από τη φίλη της Μαρία Αούρορα Ούγκλα, και έσπευσε αμέσως να βρει τον γιο της, στον κατ’ οίκον περιορισμό του. Οι φρουροί όμως δεν της επέτρεψαν την είσοδο, και έπεσε κλαίγοντας στην αγκαλιά της φίλης της Ούγκλα. Λίγο αργότερα, τον επισκέφτηκε ο θειος του, Δούκας Κάρολος, συνοδευόμενος από φρουρούς, και της εξήγησε λεπτομερώς τι είχε συμβεί, κάτι που την έκανε να ξεσπάσει ξανά σε δάκρυα, εφόσον απαγορεύοντας επίσημα να δει τον γιο της. Όταν, κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του Γουσταύου Δ' Αδόλφου, ζήτησε επίσημα άδεια για να τον δει, ο Κάρολος της είπε ότι δεν μπορούσε να το κάνει, παρά μόνο εάν της δινόταν άδεια από την κυβέρνηση. Τότε η Σοφία Μαγδαληνή σχολίασε δημοσίως: «Η κυβέρνηση δεν ζήτησε άδεια για τη δολοφονία του συζύγου μου, ούτε ζήτησε καμία άδεια για την καθαίρεση και τη φυλάκιση του γιου μου. Αλλά εγώ είμαι υποχρεωμένη να λάβω την έγκριση τους, για να μιλήσω με το παιδί μου.»[46] Δεν είδε πότε ξανά τον γιο της, αλλά αλληλογραφούσε μαζί του για τα υπόλοιπο η ζωή της. Ο Γουσταύος Δ’ εξορίστηκε και αντικαταστάθηκε από τον θείο Κάρολο ΙΓ’. Εντούτοις, η Σοφία Μαγδαληνή παρέμεινε στη Σουηδία μέχρι το θάνατο της.[46] Κατάφερε όμως να αποχαιρετήσει τη νύφη της και τα εγγόνια της, όταν αυτοί έφυγαν από τη Στοκχόλμη για να πάνε να ζήσουν μαζί με τον Γουσταύο Δ΄.

Τον Ιανουάριο του 1810, παρουσιάστηκε στον εκλεγμένο κληρονόμο του θρόνου, τον Κάρολο Αύγουστο, και ενθρονισμένο πρίγκιπα της Σουηδίας. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του, σταμάτησε πριν από το πορτρέτο του εγγονού της Γουσταύου, και την ενημέρωσε ότι ήθελε να τον υιοθετήσει ως διάδοχο του. Αργότερα εκείνο το έτος (στις 2 Νοεμβρίου 1810), μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Κάρολου Αύγουστου, παρουσιάστηκε στον επόμενο εκλεγμένο διάδοχο του θρόνου, τον Κάρολο ΙΔ’ Ιωάννη. Την αντιμετώπισε με καχυποψία, καθώς πίστευε ότι η Σοφία Μαγδαληνή δεν ήθελε να τον συναντήσει. Εκείνη όμως σχολίασε: «Είμαι ευγνώμων για την ευαισθησία του πρίγκιπα του Στέμματος, αλλά κάνει λάθος, αν πιστεύει ότι δεν θέλω να τον δω! Θα ήταν άδικο αν ήθελα να του κρατήσω την ελάχιστη δυσαρέσκεια απέναντι του, γιατί δεν είναι αυτός που εκθρόνισε τον γιο μου!». [46] Στη συνάντηση, το πρόσωπο της λέγεται ότι ήταν χλωμό, αλλά στο τέλος εκείνη ήταν ενθουσιασμένη από τη γοητεία του. Μάλιστα το 1811, η Σοφία Μαγδαληνή ήταν ανάμεσα στα λίγα άτομα του Σουηδικού Παλατιού που φέρονταν με ευγένεια στη σύζυγο του μονάρχη, την Ντεζιρέ Κλαρί.

Τον Σεπτέμβριο του 1812, η Ζερμαίν ντε Σταλ συνάντησε τη Σοφία Μαγδαληνή και της έδωσε την εξής εντύπωση: «Η Μεγαλειότης της ανέλυσε τα βιβλία μου, ως μια μορφωμένη γυναίκα, της οποίας η κρίση έδειξε μεγάλη πληρότητα, όσο και ευαίσθητο συναίσθημα. Κανένας δεν με έχει εντυπωσιάσει τόσο πολύ, (όσο η Σοφία Μαγδαληνή) έκτος από τη βασίλισσα σας(Ντεζιρέ Κλαρί)! Σχεδόν τόλμησα να μην της απαντήσω, και ήμουν συνεπαρμένη από τη βασιλική δόξα γύρω της. Μου απέπνευσε τόσο σεβασμό, που εγώ αναρίγησα!».[46] Όταν ο Πρίγκιπας απαγόρευσε οποιαδήποτε επαφή μεταξύ των Σουηδών και της πρώην βασιλικής οικογένειας, η Ζερμαίν ντε Σταλ ζήτησε να γίνει εξαίρεση για τη Σοφία Μαγδαληνή. Αν και της δόθηκε τελικά η άδεια, οι επιστολές της έπρεπε πρώτα να διαβάζονται από τον Υπουργό Εξωτερικών Λαρς φον Ένγκστρομ.

Η Σοφία Μαγδαληνή προς το τέλος της ζωής της απομονώθηκε περισσότερο και η υγεία της επιδεινώθηκε. Από το 1812, αφιέρωσε μεγάλο μέρος του χρόνου της στη φιλία της με τον νεαρό ερασιτέχνη βοτανολόγο, τον βαρόνο Αντώνη Φρειδερίκο Γράνγκελ. Δεν ανέκαμψε ποτέ πλήρως μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη τον Μάιο του 1813. Πέθανε λίγους μήνες αργότερα στις 21 Αύγουστου.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Gerd Ribbing (1958). Gustav III:s hustru. Sofia Magdalena. Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. ISBN
  2. ↑ Gerd Ribbing (1958). Gustav III:s hustru. Sofia Magdalena [The wife of Gustav III. Sofia Magdalena], Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri.
  3. ↑ Gerd Ribbing (1959). Ensam drottning. Sofia Magdalena 1783–1813. Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. page 102. ISBN
  4. ↑ Gerd Ribbing (1959). Ensam drottning. Sofia Magdalena 1783–1813. Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. ISBN page
  5. ↑ Gerd Ribbing (1959). Ensam drottning. Sofia Magdalena 1783–1813. Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. page 133. ISBN
  6. ↑ Gunilla Roempke (1994). Gunilla Roempke. ed. Vristens makt – dansös i mätressernas tidevarv [The power of the ankle – dancer in the epoch of the royal mistresses] Stockholm: Stockholm Fischer & company. ISBN 91-7054-734-3
  7. ↑ 7,0 7,1 Gerd Ribbing (1958). Gustav III:s hustru. Sofia Magdalena [The wife of Gustav III. Sofia Magdalena], Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri.
  8. ↑ Gerd Ribbing (1959). Ensam drottning. Sofia Magdalena 1783–1813. [Lonely Queen. Sophia Magdalena 1782–1813] Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. page 130. ISBN (Swedish)
  9. ↑ Gerd Ribbing (1959). Ensam drottning. Sofia Magdalena 1783–1813. [Lonely Queen. Sophia Magdalena 1782–1813] Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. page 130. ISBN (Swedish)
  10. ↑ Gerd Ribbing (1959). Ensam drottning. Sofia Magdalena 1783–1813. [Lonely Queen. Sophia Magdalena 1782–1813] Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. page 130. ISBN (Swedish)
  11. ↑ Gerd Ribbing (1959). Ensam drottning. Sofia Magdalena 1783–1813. [Lonely Queen. Sophia Magdalena 1782–1813] Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. page 130. ISBN (Swedish)
  12. ↑ Gerd Ribbing (1959). Ensam drottning. Sofia Magdalena 1783–1813. [Lonely Queen. Sophia Magdalena 1782–1813] Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. page 130. ISBN (Swedish)
  13. ↑ Gerd Ribbing (1959). Ensam drottning. Sofia Magdalena 1783–1813. [Lonely Queen. Sophia Magdalena 1782–1813] Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. page 130. ISBN (Swedish)
  14. ↑ Gerd Ribbing (1959). Ensam drottning. Sofia Magdalena 1783–1813. [Lonely Queen. Sophia Magdalena 1782–1813] Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. page 130. ISBN (Swedish)
  15. ↑ Munck, Adolf (1960) [March 22, 1779]. ""Forsoningen" med drottningen". In Beth Hennings (ed.). Ögonvittnen om Gustav III.
  16. ↑ Munck, Adolf (1960) [March 22, 1779]. ""Forsoningen" med drottningen". In Beth Hennings (ed.). Ögonvittnen om Gustav III.
  17. ↑ Munck, Adolf (1960) [March 22, 1779]. ""Forsoningen" med drottningen". In Beth Hennings (ed.). Ögonvittnen om Gustav III.
  18. ↑ Munck, Adolf (1960) [March 22, 1779]. ""Forsoningen" med drottningen". In Beth Hennings (ed.). Ögonvittnen om Gustav III.
  19. ↑ Gerd Ribbing (1959). Ensam drottning. Sofia Magdalena 1783–1813. Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. page 133. ISBN
  20. ↑ Munck, Adolf (1960) [March 22, 1779]. ""Forsoningen" med drottningen". In Beth Hennings (ed.). Ögonvittnen om Gustav III.
  21. ↑ Gunilla Roempke (1994). Gunilla Roempke. ed. Vristens makt – dansös i mätressernas tidevarv [The power of the ankle – dancer in the epoch of the royal mistresses] Stockholm: Stockholm Fischer & company. ISBN 91-7054-734-3
  22. ↑ My Hellsing (2013). Hovpolitik. Hedvig Elisabeth Charlotte som politisk aktör vid det gustavianska hovet.[Court Politics. Hedvig Elizabeth Charlotte as a political actor within the Gustavian court] Örebro: Örebro universitet. (ISBN 978-91-7668-964-6) page 178
  23. ↑ Gerd Ribbing (1959). Ensam drottning. Sofia Magdalena 1783–1813. [Lonely Queen. Sophia Magdalena 1782–1813] Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. page 130. ISBN (Swedish)
  24. ↑ Lönnroth, Erik (1986). Den stora rollen. σελ. 61. ISBN 91-1-863652-7. 
  25. ↑ 25,0 25,1 Gerd Ribbing (1958). Gustav III:s hustru. Sofia Magdalena. [The wife of Gustav III. Sofia Magdalena] Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. page 213
  26. ↑ 26,0 26,1 Lars O. Lagerquist (1976). Sverige och dess regenter under 1000 år (Sweden and its regents during a 1000 years) (in Swedish). AB Sporrong. p. 227. ISBN 91-0-075007-7.
  27. ↑ Sten Carlsson· Jerker Rosén (1979). Den svenska historien 10. Gustav III: en upplyst envåldshärskare (The history of Sweden 10. Gustav III: an enlightened despot.) (στα Σουηδικά). Albert Bonniers Förlag AB (Stockholm). σελ. 91. ISBN 91-0-042680-6. 
  28. ↑ Den svenska historien. Gustavianska tiden 1772-1809 (History of Sweden. The Gustavian Age 1772-1809) (στα Σουηδικά). Albert Bonniers Förlag, Stockholm. 1968. σελ. 95. 
  29. ↑ Charlottas, Hedvig Elisabeth (1902) [1775–1782]. Bonde, Carl Carlson, επιμ. Hedvig Elisabeth Charlottas dagbok (στα Σουηδικά). I 1775-1782. Stockholm: P.A. Norstedt & Söners förlag. σελ. 14.  on WorldCat
  30. ↑ Adolf Munck (1960) [March 22, 1779]. «"Forsoningen" med drottningen». Στο: Beth Hennings. Ögonvittnen om Gustav III. 
  31. ↑ Annie Mattson (2010). Komediant och riksförrädare. Handskriftcirkulerande smädeskrifter mot Gustav III (Comedian and traitor. Handwritten libels toward Gustav III) (στα Swedish). Edita Västra Aros. σελ. 132. ISBN 978-91-554-7780-6. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  32. ↑ Annie Mattson (2010). Komediant och riksförrädare. Handskriftcirkulerande smädeskrifter mot Gustav III (Comedian and traitor. Handwritten libels toward Gustav III) (στα Swedish). Edita Västra Aros. σελ. 118. ISBN 978-91-554-7780-6. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  33. ↑ Annie Mattson (2010). Komediant och riksförrädare. Handskriftcirkulerande smädeskrifter mot Gustav III (Comedian and traitor. Handwritten libels toward Gustav III) (στα Swedish). Edita Västra Aros. σελ. 143. ISBN 978-91-554-7780-6. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  34. ↑ Christiensson, Jakob (2007). Signums svenska kulturhistoria. Gustavianska tiden [Signum's Swedish Culture history. The Gustavian Age] (στα Σουηδικά). Lund: Bokförlaget Signum. σελ. 432. ISBN 978-91-87896-84-2. 
  35. ↑ Leif Landen Gustaf III en biografi Wahlström & Widstrand 2004 (ISBN 91-46-21000-8) p. 107
  36. ↑ Charlottas, Hedvig Elisabeth (1903). af Klercker, Cecilia, επιμ. Hedvig Elisabeth Charlottas Dagbok [The diaries of Hedvig Elizabeth Charlotte] (στα Σουηδικά). II 1783–1788. PA Norstedt & Söners förlag. OCLC 256861184. Unknown ID 412070.  on WorldCat
  37. ↑ Grimberg, Carl (1961). Svenska Folkets underbara öden VII. Gustav III:s och Gustav IV Adolfs tid 1756–1792 [The wonderous destinys of the Swedish people. The age of Gustav III and Gustav IV Adolf] (στα Σουηδικά). Norstedt & Söner. σελ. 624. 
  38. ↑ Norrhem, Svante (2007). Kvinnor vid maktens sida : 1632–1772 [Women by the side of power: 1632–1772] (στα Σουηδικά). Nordic Academic Press. σελ. 90. ISBN 978-91-89116-91-7. 
  39. ↑ Charlottas, Hedvig Elisabeth (1908). af Klercker, Cecilia, επιμ. Hedvig Elisabeth Charlottas Dagbok [The diaries of Hedvig Elizabeth Charlotte] (στα Σουηδικά). I 1775–1782. PA Norstedt & Söners förlag. Unknown ID 412070.  on WorldCat
  40. ↑ 40,0 40,1 Andersson, Ingvar· Beijer, Agne· Kjellberg, Bertil· Lindorm, Bo (1979). Oscar Wieselgren, επιμ. Gustavianskt, En Bokfilm [Gustavian. A Book film] (στα Σουηδικά). Norwich: Fletcher & Son. σελίδες 156–7. ISBN 91-46-13373-9. 
  41. ↑ 41,0 41,1 Charlottas, Hedvig Elisabeth (1908). Carlson Bonde, Carl, επιμ. Hedvig Elisabeth Charlottas Dagbok [The diaries of Hedvig Elizabeth Charlotte] (στα Σουηδικά). I 1775–1782. PA Norstedt & Söners förlag. Unknown ID 412070.  on WorldCat
  42. ↑ Gerd Ribbing (1958). Gustav III:s hustru. Sofia Magdalena. [The wife of Gustav III. Sofia Magdalena] Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. page 327
  43. ↑ 43,0 43,1 43,2 Charlottas, Hedvig Elisabeth (1903). Carlson Bonde, Carl, επιμ. Hedvig Elisabeth Charlottas Dagbok [The diaries of Hedvig Elizabeth Charlotte] (στα Σουηδικά). II 1783–1788. PA Norstedt & Söners förlag. Unknown ID 412070.  on WorldCat
  44. ↑ Österberg, Carin· Lewenhaupt, Inga· Wahlberg, Anna Greta (1990). Svenska kvinnor: föregångare, nyskapare [Swedish women: Predecessors, pioneers] (στα Σουηδικά). Lund: Signum. σελ. 31. ISBN 91-87896-03-6. 
  45. ↑ 45,0 45,1 Charlottas, Hedvig Elisabeth (1907). Carlsson Bonde, Carl, επιμ. Dagbok [The diaries of Hedvig Elizabeth Charlotte] (στα Σουηδικά). III 1789–1792. Stockholm: PA Norstedt & Söners förlag. Unknown ID 383107.  on WorldCat
  46. ↑ 46,0 46,1 46,2 46,3 46,4 46,5 Gerd Ribbing (1959). Ensam drottning. Sofia Magdalena 1783–1813. [Lonely Queen. Sophia Magdalena 1782–1813] Stockholm: Alb. Bonniers Boktryckeri. ISBN (Swedish)

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σοφία Μαγδαληνή της Δανίας
Γέννηση: 3 Ιουλίου 1746 Θάνατος: 21 Αυγούστου 1813
Βασιλικός Οίκος της Σουηδίας
Προκάτοχος
Λουίζα Ουλρίκα της Πρωσίας 		Βασιλική σύζυγος της Σουηδίας
1771–1792 		Διάδοχος
Φρειδερίκη της Βάδης
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σοφία_Μαγδαληνή_της_Δανίας&oldid=9778276"