Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σ.Π. Γουδί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Π.Σ. Γουδί)
Σ.Π. Γουδί
Επίσημη ονομασίαΣύλλογος Ποδοσφαιρίσεως Γουδί
Σύντομο όνομαΣ.Π. Γουδί
ΊδρυσηΟκτώβριος 1906
Διάλυση1945
ΈδραΓουδή, Ελλάδα
Χρώματακόκκινο και μαύρο
Πρώτη εμφάνιση

Ο Σύλλογος Ποδοσφαιρίσεως Γουδί ήταν ελληνικό ποδοσφαιρικό σωματείο το οποίο έδρευε στου Γουδή, συνοικία της Αθήνας. Ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1906 από δυσαρεστημένους ποδοσφαιριστές του Εθνικού Γ.Σ. και υπήρξε ιδρυτικό μέλος τόσο το 1919 της Ε.Π.Σ. Αθηνών–Πειραιώς (από το 1921 Ε.Π.Σ. Ελλάδος), όσο και το 1926 της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (Ε.Π.Ο.). Τα χρώματά του ήταν το κόκκινο και το μαύρο. Αναφέρεται και ως «Γυμναστικός Σύλλογος Γουδί» όταν στελέχη του λάμβαναν μέρος σε αγώνες στίβου και πετοσφαίρισης, χωρίς πάντως να αναπτύξει ιδιαίτερα τα συγκεκριμένα αθλήματα. Ανέστειλε οριστικά τις δραστηριότητές του το πρώτο μεταπολεμικό διάστημα (περί το 1945).

Παναγής Βρυώνης

Σύγχρονες πηγές θεωρούν τον Σ.Π. Γουδί ως το πρώτο στην Ελλάδα αφενός αμιγώς ποδοσφαιρικό σωματείο και αφετέρου να δημιουργεί, στους πρόποδες του Υμηττού, το πρώτο γήπεδο ποδοσφαίρου.[1] Ο εκ των ιδρυτών και πρωτεργάτης του, Παναγής Βρυώνης, είχε διατελέσει κατά τη διάρκεια των σπουδών του τερματοφύλακας της ελβετικής Σερβέτ Γενεύης.

Κατέκτησε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, διοργάνωσης του Συνδέσμου Ελληνικών Αθλητικών και Γυμναστικών Σωματείων (Σ.Ε.Α.Γ.Σ., τώρα Σ.Ε.Γ.Α.Σ.) το 1908, με νίκες 9–0 επί του Πειραϊκού Συνδέσμου, 7–1 επί του Εθνικού Γ.Σ. και 21–0 επί του Πανελλήνιου Γ.Σ.. Το 1909, περιορίστηκε στη δεύτερη θέση πίσω από τον Πειραϊκό Σύνδεσμο, επανήλθε όμως πρωταθλητής το 1910 και το 1912.

Αθηναϊκός Σ.Π. (1912–1916)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Αθηναϊκός Σ.Π.

Α.Π.Σ. Γουδί (1919–1940)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η β΄ ομάδα του Α.Π.Σ. Γουδί, πρωταθλήτρια το 1925.
Ο Α.Π.Σ. Γουδί το 1926.
Ο Α.Π.Σ. Γουδί το 1930.

Η συνύπαρξη των πρώην μελών του Σ.Π. Γουδί με εκείνα του Π.Ο. Αθηνών, από την οποία ιδρύθηκε ο Αθηναϊκός Σ.Π., εξελίχθηκε σε βραχύβια και σύντομα τα περισσότερα αποχώρησαν για την επανίδρυση του παλαιού τους συλλόγου το 1919, αυτή τη φορά ως «Αθηναϊκός Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Γουδί». Αναφερόμενος από τις πηγές της εποχής συχνά και με το διευκρινιστικό όνομα «Νέον Γουδί», συνέχισε την πορεία του προκατόχου Σ.Π. Γουδί και το 1926 πραγματοποιήθηκαν εορταστικές εκδηλώσεις για την 20ετηρίδα δράσης τους.[2] Είχε ιδιόκτητο γήπεδο στη συνοικία του Γουδί, το μοναδικό αρχικά στην Αθήνα, μέχρι τη δημιουργία του γηπέδου του Παναθηναϊκού.

Μεταξύ των νικητριών χωρών του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, διοργανώθηκαν το 1919 στο Παρίσι οι Διασυμμαχικοί Αθλητικοί Αγώνες που περιλάμβαναν και ποδοσφαιρικό τουρνουά, με την ελληνική ομάδα να στελεχώνουν τέσσερις παίκτες του Α.Π.Ο. Γουδί: Μ. Ησαΐας, Λέων. Τράγαλος, Γ. Πρωτόπουλος και Βρ. Βρανόπουλος.[3] Με την ίδρυση της Ε.Π.Σ. Αθηνών συμμετέχει στο πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Αθηνών με μεγαλύτερες επιτυχίες του τα πρωταθλήματα του 1932 και 1933. Επίσης κατέλαβε τη δεύτερη θέση το 1928 όταν έχασε στον τελικό από τον Ατρόμητο Αθηνών. Μέσω του πρωταθλήματος της Ε.Π.Σ. Αθηνών συμμετείχε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα δύο χρονιές, το 1934 καταλαμβάνοντας την 5η θέση, και το 1935 καταλαμβάνοντας την 6η θέση. Επίσης, ανέλαβε καινοτόμες πρωτοβουλίες όπως η διοργάνωση πρωταθλημάτων ανάμεσα στα σχολεία της περιοχής κ.ά.

Η άλλοτε πρωταγωνίστρια ομάδα, υποβιβάστηκε το 1937 στη Β΄ κατηγορία Ε.Π.Σ. Αθηνών και τερμάτισε στην τελευταία θέση το 1938, αποφεύγοντας τον υποβιβασμό χάρις στην αύξηση αριθμού των ομάδων από τη νέα χρονιά. Ακολούθησε η γερμανική κατοχή που ουσιαστικά σήμανε το τέλος του ιστορικού συλλόγου.

Μεταπολεμικά, η παρουσία του αναφέρεται σε δύο περιπτώσεις το 1945 ως «Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Γουδί», αλλά δεν έλαβε μέρος στο επίσημο πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Αθηνών. Στις 29 Απριλίου 1945 στο Κύπελλο Ελευθερίας είχε κληρωθεί με τη Δάφνη Αθηνών. Τον Οκτώβριο του 1945 μετείχε στην εφήμερη Ένωση Συνεργαζόμενων Σωματείων που δημιούργησε ο Παναθηναϊκός, η οποία διοργάνωσε το Κύπελλο «Όχι». Ο Α.Π.Ο. Γουδί κληρώθηκε με τον Αθηναϊκό, αλλά δεν εμφανίστηκε στον αγώνα. Αυτό ήταν το κύκνειο άσμα της ιστορικής ομάδας.[4]

Κατά τον εορτασμό στις 9 Μαΐου 1926 της 20ετίας από την ίδρυση του συλλόγου, ο οποίος πραγματοποιήθηκε στο γήπεδο Αγίου Θωμά Αμπελοκήπων, αναδείχθηκαν ισόπαλες με 2–2 οι ομάδες παλαιμάχων του συλλόγου των 1906 και 1911, αποτελούμενες από τους εξής:[2]

  • Τουρνουά Ε.Ο.Α. (1 Τίτλος):[σ 1][8] 1907 ή 1908
  • Κύπελλο Σ.Ε.Α.Γ.Σ. (1 Τίτλος):[σ 2][9] 1909 ή 1910 Ενδεχομένως, καταγράφεται από μεταγενέστερες πηγές ως το προαναφερόμενο Πανελλήνιο πρωτάθλημα 1909-10 του ίδιου διοργανωτή.
  1. "Ο Σύλλογος ούτος (σημ. Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών) έλαβεν (σημ. το 1908) ως επαμειβόμενον έπαθλον το κύπελλον της Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων, όπερ κατά τους περυσινούς ομοίους αγώνας είχεν απομενηθή εις τον Σύλλογον Ποδοσφαιρίσεως «Γουδί»."[7]
  2. "Ένα χρόνο αργότερα (σημ. από το 1908), κατά το 1910, ο ΣΕΓΑΣ, ο οποίος είχε αναγνωρίσει εν τω μεταξύ το ποδόσφαιρο μετά πολλούς δισταγμούς, προεκήρυξε αγώνας κυπέλλου κατά τους οποίους ενίκησαν το Γουδί και ο Πειραϊκός."[8]
  1. συλλογικό έργο, Ελληνικός αθλητισμός • Ιστορική αναδρομή 1896-1996 / Στατιστικά όλων των αθλημάτων, έκδοση Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (ΓΓΑ), Υφυπουργείο Αθλητισμού, Αθήνα 1997, τμ. Α΄, σελ. 39
  2. 2,0 2,1 Η εικοσαετηρίς του «Π. Σ. Γουδί», [ψηφιακή σελ. 226], εφημ. Η βραδυνή, 06.05.1926, σελ. 7
  3. Ανδρέας Μπόμης, Γκολ 2000 • Ένας αιώνας ποδόσφαιρο: αλμανάκ, ιστορία, σχόλια, Εκδόσεις Πελεκάνος, Αθήνα 2000, ISBN 978-000-4000-05-3, σελ. 40
  4. εφημ. ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ, 05.10.1945
  5. Μπόμης, ό.π, σελ. 39-40
  6. Greece - Final Tables 1906-1959, Αλέξανδρος Μαστρογιαννόπουλος, Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF) (Αγγλικά)
  7. εφημ. ΑΘΗΝΑΙ, 1908 [Βοτζάκης, ό.π, σελ. 36]
  8. 8,0 8,1 Η ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου κατά την τελευταίαν 30ετίαν Αρχειοθετήθηκε 2015-02-19 στο Wayback Machine. [ψηφιακή σελ. 363], εφημ. ΑΘΛΗΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ, 22.06.1938, σελ. 3
  9. «Εφημερίδα Πράσινη, 29 Μαρτίου 2012 σελ.6». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2013. 
  • Παύλος Καντώνης, Ατρόμητος Αθηνών 1923-2006 Φτερούγισμα στη δόξα, 2006, ISBN 960-631-105-8
  • Δημήτρης Καραγκούνης, Δήμος Μανίκας, Η ιστορία του Αθηναϊκού, 1917-1987. 70 χρόνια, Αθήνα 1987
  • Β. Μελέκογλου, Α. Μενδρινός, Θ. Νταβέλος, Εθνική Ελλάδος πορεία μέσα στο χρόνο, εκδόσεις Παπαζήση, ISBN 960-02-1082-9
  • Γιάννης Διακογιάννης, 100 χρόνια ποδόσφαιρο, 4ος τόμος, εκδόσεις Μίλητος, ISBN 960-8460-08-5.