Μηλινόη

Χάλκινη πλάκα (3ος αιώνας μ.Χ.) από την Πέργαμο με επίκληση στην Μηλινόη, την Περσεφόνη και τη Λευκοφρυνη. Οι τρεις θεές που απεικονίζονται ονομάζονται Διώνη, Φοίβη και Νυχιη.

Στην Ελληνική μυθολογία, η Μηλινόη είναι χθόνια νύμφη ή θεά που εμφανίζεται σε έναν από τους Ορφικούς Ύμνους (2ος ή 3ος αι. μ.Χ.) και αναπαρίσταται ως η θεότητα που φέρνει τους εφιάλτες και την τρέλα. Στον ύμνο η Μηλινόη έχει χαρακτηριστικά που μοιάζουν με την Εκάτη και τις Ερινύες, ενώ το όνομά της θεωρείται μερικές φορές ως επίθετο της Εκάτης. Το όνομα πιθανόν να προέρχεται από το επίθετο «μηλινός» που παραπέμπει στο χρώμα κίτρινου μήλου ή κυδωνιού, το χρώμα της ασθένειας και του θανάτου. Η Μηλινόη περιγράφεται με επίθετα, όπως «κροκόπεπλος» (με κίτρινο πέπλο), τα οποία στην ελληνική ποίηση αποδίδονται επίσης σε θεότητες του φεγγαριού. Η Μηλινόη γεννήθηκε στον Κάτω Κόσμο στις όχθες του ποταμού Κώκυτου. Σύμφωνα με μια εκδοχή του μύθου, ήταν κόρη του Δία (ο οποίος είχε πάρει την μορφή του Πλούτωνα) και της Περσεφόνης, ενώ άλλες φορές θεωρείται πως ήταν πράγματι κόρη του Πλούτωνα. Λέγεται πως το δέρμα της ήταν ασπρόμαυρο από την ένωση του ουράνιου Δία και του χθόνιου Άδη.