Λιβάδια Ρεθύμνου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον Pavlos1988 (συζήτηση | συνεισφορές) στις 17:24, 28 Νοεμβρίου 2020. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.

Συντεταγμένες: 35°18′23″N 24°48′27″E / 35.30639°N 24.80750°E / 35.30639; 24.80750

Λιβάδια Ρεθύμνης
Λιβάδια, άποψη από τα νότια
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Λιβάδια Ρεθύμνης
35°18′23″N 24°48′27″E
ΧώραΕλλάδα
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Μυλοποτάμου
Πληθυσμός1.272 (2021)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Τα Λιβάδια είναι ορεινό χωριό της Κρήτης στην Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης[1]. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 1.481 κατοίκους.

Γεωγραφία

Τα Λιβάδια βρίσκονται προς τα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου, 30 χλμ. Α.-ΝΑ. από το Ρέθυμνο και 42 χλμ Δ.-ΝΔ. από το Ηράκλειο και σε υψόμετρο 600-650 μέτρα στους πρόποδες του Ψηλορείτη [2]. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με τα Μαρινιανά και την Κράνα αποτελούν την τοπική κοινότητα Λιβαδίων που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Κουλούκωνα του Δήμου Μυλοποτάμου και σύμφωνα την απογραφή του 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 1.739, ενώ ως οικισμός 1.481[3].Είναι ένα από τα μεγαλύτερα ποιμενικά χωριά του Μυλοποτάμου, ενώ υπάρχει παραγωγή σταφίδας και οικιακών υφαντών, κυρίως για είδη τουριστικής κατανάλωσης.

Ιστορία

Τα Λιβάδια ιδρύθηκαν επί Ενετοκρατίας τον 13ο αιώνα. Οι Τούρκοι δεν κατοίκησαν ποτέ στο χωριό, έκαναν όμως επιδρομές πολλές, μάλιστα σε κάποια από αυτές οι κάτοικοι κατάφεραν να σκοτώσουν όλους τους Τούρκους. Τότε ένας πασάς ήρθε με πολυάριθμο στρατό, έκαψε το χωριό, χωρίς όμως να καταφέρει να εξοντώσει τους επαναστάτες (αφού το προηγούμενο βράδυ είχαν διαφύγει στις εγγύς βουνοκορφές).

Οι Λιβαδιώτες έλαβαν μέρος στο ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου το 1866 και στην Κρητική επανάσταση, από το χωριό καταγόταν ένας από τους οπλαρχηγούς της Κρήτης και οπλαρχηγός Μυλοποτάμου ο Γιάννης Σωπασής ή Κούβος. Το Σεπτέμβριο του 1868, στο τέλος της επανάστασης του 1866, η Γενική Συνέλευση των Κρητών υπέγραψε ψήφισμα στα Λιβάδια προς τις Μεγάλες Δυνάμεις με το οποίο ζητούσε, μεταξύ άλλων, την ίδρυση αυτόνομου κράτους. Οι Λιβαδιώτες έλαβαν επίσης μέρος, στους Βαλκανικούς πολέμους, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Μάχη του Σκρα, στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και στην εθνική αντίσταση για την απελευθέρωση από τους γερμάνους. Επίσης στη θέση Γουρνόλακος, νότια από τα Λιβάδια Μυλοποτάμου εκτελέστηκαν 32 άνδρες από την ευρύτερη περιοχή και από τα Λιβάδια ως αντίποινα από τους Ναζί για την αντίσταση. Ο Φραγκίσκος Μπαρότσης, ο επιφανής λόγιος της Βενετοκρατίας, στην Περιγραφή της Νήσου του Χάνδακα, καταγράφει για πρώτη φορά στα 1577 μεταξύ των χωριών του Μυλοποτάμου και τα Λιβάδια. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1583, ο Πέτρος Καστροφύλακας στην απογραφή των χωριών και οικισμών της Κρήτης, αλλά και ο Βενετός μηχανικός Φραγκίσκος Βασιλικάτα το 1630, αναφέρουν τα Λιβάδια με πληθυσμό που ξεπερνούσε τους 650 κατοίκους. Στην απογραφή του 1881 δεν αναφέρεται και ο Στέργιος Σπανάκης θεωρεί ότι αναφέρονται λανθασμένα ως Λειβάδα στο δήμο Γαράζου με 473 κατοίκους. Το χωριό είναι ένα από τα λίγα της Κρήτης το οποίο παρουσιάζει αύξηση του πληθυσμού στο τέλος του 20ού αιώνα.[4]

Πορεία πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές:[4]

Απογραφή 1900 1920 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός 528 608 648 710 807 772 946 1.215 1.473 1.481

Λιβαδιώτες

  • Δημήτριος Κόκκινος, δήμαρχος Μυλοποτάμου[5]
  • Γεώργιος Α. Βαρδιάμπασης[6] (1865/67-1957), επαναστάτης και οπλαρχηγός
  • Νικόλαος Σωπασής, λυράρης

Παραπομπές

  1. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 161, τομ. 21. 
  2. «Λιβάδια ΡΕΘΥΜΝΟΥ, Δήμος ΜΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ | buk.gr». buk.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  3. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10887 (σελ. 413 του pdf)
  4. 4,0 4,1 Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Β. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελ. 477. 
  5. «Χαιρετισμός Δημάρχου Μυλοποτάμου | Δήμαρχος | Δήμος | Δήμος Μυλοποτάμου». www.dimosmylopotamou.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2020. 
  6. Μιχάλης Τρούλης, Αθηνά Βερνάρδου (επιμ.), 11ο Διεθνές Κρητολογικό Συνέδριο. Ρέθυμνο, 21-27 Οκτωβρίου 2011, Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία, Ρέθυμνο 2011, σελ. 439.