Κρόκος
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Κρόκος | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Κρόκος ο µακρανθής (Crocus longiflorus)
| ||||||||||||
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||
| ||||||||||||
Τυπικό είδος | ||||||||||||
Κρόκος ο ήμερος (Crocus sativus) | ||||||||||||
Είδη | ||||||||||||
Δείτε κείμενο |
Ο κρόκος γνωστός και με τις ονομασίες ζαφορά και σαφράνι είναι φυτό από το οποίο παράγεται ένα από τα πιο ακριβά μπαχαρικά που υπάρχουν στον κόσμο. Το σαφράν(ι) προέρχεται από τον ύπερο του άνθους του φυτού κρόκος, η επιστημονική ονομασία του οποίου είναι Κρόκος ο ήμερος (Crocus sativus) L. το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Ιριδoειδών (Iridaceae).
Εισαγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το φυτό του κρόκου αποτελεί φυσική μετάλλαξη που συνέβη πριν από πολλά χρόνια σε περιοχές της Περσίας και της λεκάνης της Μεσογείου. Ανήκει στην κατηγορία των τριπλοειδών φυτών, πράγμα που σημαίνει ότι είναι στείρο και δεν μπορεί να αναπαραχθεί εγγενώς. Δεν παράγει σπόρους. Ο μόνος τρόπος για την αναπαραγωγή του είναι μέσω της διάσπασης και σποράς των βολβοκονδύλων (συν. κόρμων) του. Η διαδικασία αναπαραγωγής του είναι περίπου ίδια με αυτής του σκόρδου. Ο ένας κόρμος παράγει νέους κόρμους και αυτοί μπορούν να δώσουν νέα φυτά όταν φυτευθούν.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ιστορία του κρόκου ξεκινάει από την Ανατολή. Αναφορές χρήσης του φυτού αυτού βρίσκονται στη Μικρά Ασία καθώς και στην Αρχαία Αίγυπτο όπου χρησιμοποιούνταν ως αρωματικό από τη βασίλισσα Κλεοπάτρα και από άλλους Φαραώ ως αρωματική και σαγηνευτική ουσία. Διαδεδομένη ήταν η χρήση του και σε ναούς και ιερά μέρη ως αρωματική ουσία. Η χρήση τού κρόκου απαντάται στη Μινωική αλλά και στην Κλασική Ελλάδα όπου χρησιμοποιείτο ως αρωματικό καθώς και ως χρωστική ουσία. Τοιχογραφίες που παρουσιάζουν λουλούδια κρόκου μπορεί κανείς να βρει στις ανασκαφές των Μινωικών Ανακτόρων. Επίσης χαρακτηριστική είναι η τοιχογραφία με τις κροκοσυλλέκτριες του 1650 π.Χ. που εκτίθεται στο Μουσείο Προϊστορικής Θήρας στην Σαντορίνη. Στους αρχαίους Έλληνες ήταν γνωστές και οι φαρμακευτικές ιδιότητες του κρόκου καθώς το χρησιμοποιούσαν για να καταπολεμήσουν την αϋπνία και τα δυσάρεστα αποτελέσματα της μέθης από το κρασί. Επίσης χρησιμοποιείτο ως άρωμα στα λουτρά αλλά και ως αφροδισιακό. Οι Άραβες χρησιμοποιούσαν τον κρόκο ως αναισθητικό και είναι αυτοί που το εισήγαγαν στην Ισπανία τον δέκατο αιώνα. Αποτέλεσε βασικό συστατικό πάνω στο οποίο χτίστηκε η Ενετική αυτοκρατορία καθώς ήταν ένα από τα εμπορικά κέντρα. Σήμερα χρησιμοποιείται σε όλο το κόσμο στη ζαχαροπλαστική, στην αρτοποιία καθώς και ως μέρος διαφόρων διασήμων πιάτων όπως για παράδειγμα η ισπανική παέγια.
Καλλιέργεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η καλλιέργεια του κρόκου απαιτεί ακραίες κλιματικές συνθήκες. Χρειάζεται ξηρό και θερμό καιρό το καλοκαίρι και κρύο τον χειμώνα. Η γη στην οποία θα καλλιεργηθεί θα πρέπει να είναι ξηρή, ασβεστώδης, επίπεδη και χωρίς δένδρα. Το έδαφος πρέπει να είναι καλά στραγγιζόμενο ώστε να απομακρύνεται το νερό και να αποφεύγονται έτσι πιθανές προσβολές μυκήτων στους κορμούς που θα έχουν ως αποτέλεσμα το σάπισμα τους. Η σπορά γίνεται τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο. Η σπορά γίνεται με την τοποθέτηση των κόρμων σε αυλάκια βάθους 20 εκατοστών και σε απόσταση 10 εκατοστών μεταξύ τους. Η συγκομιδή γίνεται στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου. Το λουλούδι τού φυτού ανοίγει την αυγή και πρέπει να μείνει κατά το δυνατόν λιγότερο πάνω στο φυτό διότι μαραίνεται γρήγορα και τα στίγματα χάνουν το χρώμα και το άρωμα τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συγκομιδή ξεκινά όταν ξημερώσει έως την 10η πρωινή. Μόλις τα λουλούδια μαζευτούν γίνεται διαχωρισμός τού στίγματος από το υπόλοιπο λουλούδι. Υπολογίζεται ότι χρειάζονται 85000 λουλούδια για να συγκομισθεί ένα κιλό από φρέσκα στίγματα κρόκου. Μετά το τέλος της συγκομιδής τα στίγματα πρέπει να αποξηρανθούν για να μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατά αυτή τη διαδικασία ο φρέσκος κρόκος χάνει περίπου τα 4/5 του αρχικού του βάρους και αποκτά το χαρακτηριστικό του κόκκινο χρώμα. Από ένα κιλό φρέσκα στίγματα κρόκου το τελικό προϊόν είναι 200 γραμμάρια αποξηραμένων στιγμάτων. Τα αποξηραμένα στίγματα για να διατηρήσουν τα χαρακτηριστικά τους πρέπει να αποθηκευτούν και να προστατευθούν από την υγρασία, το ηλιακό φως και τη θερμότητα.
Το χωριό Κρόκος στον Νομό Κοζάνης βρίσκεται η μοναδική κροκοκαλλιεργούμενη περιοχή[1] τής Ελλάδας, στην οποία γίνεται συστηματική καλλιέργεια του φυτού που ξεκίνησε από τον 17ο αιώνα[2]. Ο κρόκος Κοζάνης ως καρύκευμα, είναι φημισμένος σε παγκόσμια κλίμακα λόγω της έντονης γεύσης και ποιότητας χρώματος, και αποτελεί προστατευόμενη ονομασία προέλευσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση[2].
Από το 2017 άρχισε να καλλιεργείται κρόκος και στο Νέο Σκοπό Σερρών
Ο διεθνής οργανισμός έχει θεσπίσει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και κανόνες με βάση τα οποία ο κρόκος κατατάσσεται σε διαφορετικές κατηγορίες ποιότητας.
Είδη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το γένος Crocus περιλαμβάνει περίπου 80 είδη που κατανέμονται στην Ευρώπη, Β. Αφρική και Δ. Ασία. Στην Ελλάδα απαντούν συνολικά, περίπου 22 είδη του γένους Crocus (περίπου ¼ του συνόλου), εννέα απ’ αυτά ενδημικά. Συγκεκριμένα:
- Κρόκος ο εσχαρωτός (Crocus cancellatus)
- Κρόκος ο χρυσανθής (Crocus chrysanthus)
- Κρόκος του Βελουχιού (Crocus veluchensis)
- Κρόκος ο ωραίος (Crocus pulchellus)
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κρόκος Κοζάνης
- Κρόκος Σερρών
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Το μεγάλο μυστικό του κάμπου, Της Μανίνας Ντάνου | Kathimerini». http://www.kathimerini.gr/995538/gallery/periodiko-k/reportaz/to-megalo-mystiko-toy-kampoy. Ανακτήθηκε στις 2018-11-21.
- ↑ 2,0 2,1 BISHOP, Stephen (26 Απριλίου 2018). «Krokos Kozanis PDO - Ευρωπαϊκή Επιτροπή - European Commission». Ευρωπαϊκή Επιτροπή - European Commission (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2018.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- εφ. Καθημερινή «ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ»Η μαγεία του κρόκου