Καίτη Λαμπροπούλου
| Καίτη Λαμπροπούλου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση |
1926[1] Αθήνα |
| Θάνατος |
31 Ιανουαρίου 2011[1] |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα |
ηθοποιός θεάτρου (από 1942) ηθοποιός ταινιών (από 1951) |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γεώργιος Ρούσσος |
| δεδομένα (π) | |
Η Καίτη Λαμπροπούλου (Επιβάτες Θράκης 26 Αυγούστου 1926 - 31 Ιανουαρίου 2011) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Πίνακας περιεχομένων
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά της λόγω των εμπορικών δραστηριοτήτων του πατέρα της. Ήταν το δεύτερο παιδί από τα συνολικά τρία της οικογένειας.
Ξεκίνησε τα μαθήματα στο θέατρο από τα μαθητικά της χρόνια κρυφά από την οικογενειά της και συμμετείχε στην πρώτη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης μαζί με τον Κάρολο Κουν το 1942-1943, στην "Αγριόπαπια" του Ίψεν.[2] Με το Θέατρο Τέχνης συνεργάστηκε στα έργα "Σουάνεβιτ", "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε", "Κωνσταντίνου και Ελένης", "Βυσσινόκηπος", "Στέλλα Βιολάντη", "Το πρώτο έργο της Φάννυ", "Δεν μπορείς να ξέρεις", "Χαρούμενα νιάτα", "Βρυκόλακες (Ίψεν)" κ.ά.
Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο υπό τη διεύθυνση του Ροντήρη και πήρε μέρος στις παραστάσεις: "Φοιτηταί", "Ζητείται υπηρέτης", "Συρανό ντε Μπερζεράκ", "Το φιντανάκι", "Λοκαντιέρα", "Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής", "Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ" κ.ά. [3] Στη συνέχεια, ακολούθησε το Ροντήρη στην Ελληνική Σκηνή, αλλά συνεργάστηκε και με άλλους θιάσους σε πολλές παραστάσεις.
Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951 στην ταινία "Το παιδί μου πρέπει να ζήσει". Εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές, καθώς και στο Θέατρο της Δευτέρας.
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 20 Δεκεμβρίου 2004, απονεμήθηκε σε αυτή και τη Σμαρούλα Γιούλη το έπαθλο "Κυβέλη" για τη συνολική τους θεατρική προσφορά.[4]
Σύζυγός της ήταν ο δημοσιογράφος και σεναριογράφος Γεώργιος Ρούσσος.[5] Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα πέρασε με την αδερφή της στο Διόνυσο.[5]
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος |
|---|---|
| 1951 | Το παιδί μου πρέπει να ζήσει |
| 1952 | Ένα βότσαλο στη λίμνη |
| 1953 | Σάντα Τσικίτα |
| 1954 | Το κορίτσι της γειτονιάς |
| 1955 | Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας |
| 1956 | Ο ζηλιαρόγατος |
| 1959 | Πώς περνούν οι παντρεμένοι |
| 1960 | Μανταλένα |
| 1961 | Η Αλίκη στο ναυτικό |
| 1963 | Τρίτη και 13 |
| 1964 | Η σωφερίνα
Ό,τι θέλει ο λαός Εξωτικές βιταμίνες |
| 1965 | Κάλλιο πέντε και στο χέρι |
| 1966 | Σύντομο διάλειμμα |
| 1968 | Η ζηλιάρα
Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο |
| 1969 | Ο Στρατής παραστράτησε |
| 1971 | Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση |
| 1972 | Η Αλίκη δικτάτωρ
Ο Ιπποκράτης και η δημοκρατία |
| 1973 | Η Μαρία της σιωπής |
| 1980 | Πονηρό θηλυκό... κατεργάρα γυναίκα! |
| 1981 | Τώρα θέλω! Τώρα!
Κατάσκοπος Νέλλη Ένας κοντός θα μας σώσει |
| 1982 | Άγρια νιάτα
Ο καπιταλίστας και η τραγουδίστρια |
| 1985 | Τα παιδιά μας, οι άγγελοι |
| 1987 | Πόντιος είμαι, ό,τι θέλω κάνω |
| 1988 | Ο Θανάσης στην χώρα του ΘΑ |
Τηλεοπτικές σειρές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Κανάλι |
|---|---|---|
| 1972 | Στησιχόρου '73 | ΥΕΝΕΔ |
| 1973 | Το ποινικό μητρώο της Αθήνας | ΥΕΝΕΔ |
| 1975 | Βασίλισσα Αμαλία | ΕΙΡΤ |
| 1978 | Αναδυόμενη | ΥΕΝΕΔ |
| 1979 | Τυχεροί και άτυχοι
Μυστικοί αρραβώνες |
ΥΕΝΕΔ
ΥΕΝΕΔ |
| 1981 | Το ξενοδοχείο
Οι πρωταγωνιστές |
ΥΕΝΕΔ
ΥΕΝΕΔ |
| 1983 | Η κυρία Ντορεμί
Μαντώ Μαυρογένους |
ΕΡΤ
ΕΡΤ |
| 1984 | Ο θείος μας ο Μίμης | ΕΡΤ2 |
| 1986 | Οικογένεια Βλαμμένου
Κεφαλλονίτικες ιστορίες Μη μου γυρνάς τη πλάτη |
ΕΡΤ
ΕΡΤ ΕΡΤ2 |
| 1988 | Ποιος είναι ο κύριος Αλεξίου | ΕΤ1 |
| 1990 | Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του | ΕΤ1 |
| 1991 | Μια απίθανη γιαγιά
Και εύθυμη και χήρα |
ΕΤ2
ΑΝΤ1 |
| 1992 | Και οι τέσσερις ήταν υπέροχες | MEGA |
| 1993 | Οι μεν και οι δεν | ΑΝΤ1 |
| 2000 | Άρωμα γυναίκας | STAR |
Τηλεοπτικό θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Κανάλι |
|---|---|---|
| 1972 | Αχ, αυτή η ψυχανάλυση
Όταν τα ρόδα ξανανθίζουν |
ΕΙΡΤ
ΕΙΡΤ |
| 1979 | Η γυναίκα μου φάντασμα | ΕΡΤ |
| 1980 | Η υπόθεση της οδού Λουρσέν
Η σημασία να είναι κανείς σοβαρός |
ΥΕΝΕΔ
ΕΡΤ |
| 1981 | Αρσενικό και παλιά δαντέλα | ΕΡΤ |
| 1983 | Μετά το τσάι | ΕΡΤ |
| 1986 | Η τελευταία θυσία
Τα λάθη μιας νύχτας |
ΕΡΤ
ΕΡΤ |
| 1990 | Νύχτα μάγων | ΑΝΤ1 |
| 1994 | Ο σοβαρός κύριος Ερνέστος | ΕΤ1 |
| 1996 | Η μελωδία της ευτυχίας | ΑΝΤ1 |
| 1999 | Νταϊάνα η πριγκίπισσα του λαού | ALPHA |
Ελεύθερο θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος |
|---|---|
| 1959 | Η κυρία με τις καμέλιες |
| 1963 | Η κυρία έχει νεύρα
Περάστε την 1η του μηνός |
| 1972 | Η θεατρίνα
Οι φυλακισμένοι της 2ας λεωφόρου |
| 1974 | Ταμπούρλα στην νύχτα |
| 1977 | Ωραία μου κυρία |
| 1979 | Ωχ!!
Σταυροφορίες |
| 1986 | Λυσιστράτη |
| 1987 | Λίγο πιο νωρίς, λίγο πιο αργά |
| 1993 | Πρόσεξε το σκαλοπάτι |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0483959. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2016.
- ↑ Χατζηδάκης, Γιώργος (14-02-1999). «Κουν: μνήμη και ανάμνηση» (pdf). Ένθετο "Επτά Ημέρες" (Εφημερίδα Καθημερινή): σελ. 7. http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/1999/02/14021999.pdf. Ανακτήθηκε στις 27-10-2010.
- ↑ Αρχείο Εθνικού Θεάτρου
- ↑ Θεατρικό Μουσείο - Θεατρικά Έπαθλα
- ↑ 5,0 5,1 Δότσιου, Χρύσα (01-12-2009). «Δύσκολες μέρες για την Καίτη Λαμπροπούλου!». Espresso News. http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&catID=3&artID=1108362. Ανακτήθηκε στις 27-10-2010.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Multimedia CD-ROM Ελληνικός Κινηματογράφος 1997 ΕΘΝΟDATA
- Καίτη Λαμπροπούλου: αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της Finos Films
- IMDB - Kaiti Lambropoulou
Καίτη Λαμπροπούλου (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)- Έλληνες - Ελληνίδες ηθοποιοί
- Θόδωρος Έξαρχος: "Έλληνες ηθοποιοί - Αναζητώντας τις ρίζες", Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών
- www.retrodb.gr
- www.90lepta.com
