Λωρραίνη (περιοχή): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 05:07, 20 Σεπτεμβρίου 2014

Συντεταγμένες: 49°N 6°E / 49°N 6°E / 49; 6

Η Λωρραίνη (γαλλικά Lorraine, γερμανικά Lothringen) είναι σύγχρονη διοικητική περιφέρεια της ανατολικής Γαλλίας, που περιλαμβάνει τέσσερις νομούς με συνολικό πληθυσμό 2.310.376 (2000) και έκταση 23.547 τ. χλμ., ενώ πρωτεύουσά της είναι το Μετς. Συνορεύει με το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και τη Γερμανία στα Βόρεια, με την Αλσατία στα ανατολικά. και την Καμπανία νότια και δυτικά.

Τη διαρρέουν οι πλωτοί ποταμοί Μόζας και Μοζέλας. Είναι η πιο δασώδης περιοχή της Γαλλίας και έχει ανεπτυγμένη κτηνοτροφία και γεωργία. Επίσης διαθέτει πλούσια σιδηρομεταλλεύματα, που με τη σειρά τους έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη χαλυβουργικής και μεταλλουργικής βιομηχανίας.

Κυριότερες πόλεις είναι το Μετς, το Νανσί, (με 713.779 κατοίκους), το Μπαρ-λε-Ντικ, και το Βερντέν, που υπήρξε θέατρο σκληρών μαχών στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η Λωρραίνη στις αρχές του Μεσαίωνα

Η Λωρραίνη αποτελεί τμήμα της άλλοτε ιστορικής κεντρικής Φραγκίας, που είχε παραχωρηθεί στον Λοθάριο τον Α΄ από τον Καρλομάγνο, με τη συνθήκη του Βερντέν το 843. Την εποχή εκείνη ο Λοθάριος έφερε τον τίτλο του αυτοκράτορα και οι υπ' αυτόν περιοχές ήταν η Ιταλία, η Προβηγκία, η Βουργουνδία, η Αλσατία, η Δυτική Ρηνανία και οι Κάτω Χώρες. Οι δε αδελφοί του Λουδοβίκος ο Γερμανικός και Κάρολος ο Φαλακρός ήταν βασιλείς, ο μεν πρώτος της Ανατολικής, ο δε δεύτερος της Δυτικής Φραγκίας.

Μετά τον θάνατο του Λοθαρίου του Α΄ το βασίλειό του διανεμήθηκε μεταξύ των τριών γιων του. Ο Λοθάριος Β΄ έλαβε τη βόρεια της Βουργουνδίας περιοχή της Ρηνανίας, που πήρε από αυτόν το όνομά της (Λοθαριγγία). Η Λοθαριγγία αποτέλεσε πεδίο συγκρούσεων μεταξύ Γάλλων και Γερμανών για την κατοχή της ήδη από τον 9ο αιώνα, ειδικότερα μετά το θάνατο και του Λοθάριου του Β΄ το 869, όταν διανεμήθηκε μεταξύ του Καρόλου του Φαλακρού και του Λουδοβίκου του Γερμανικού, με τη συνθήκη του Μέρσεν. Το 900 μετατράπηκε σε δουκάτο υπό την ηγεμονία του Λουδοβίκου Δ΄ του Παιδός, παραχωρήθηκε δώρο από τον αυτοκράτορα Όθωνα Α΄ (944) στον κουνιάδο του Κονράδο τον Ερυθρό. Όταν αργότερα ο Κονράδος στασίασε εναντίον του αυτοκράτορα (954), ο Όθων το παραχώρησε στον μικρότερο αδελφό του Μπρούνο.

Υπο την διοίκηση του Μπρούνο (954-965) η περιοχή γνώρισε περίοδο μεγάλης ακμής. Ο ίδιος για την καλύτερη διοίκησή της τη χώρισε σε δύο μαργραβίες: την Άνω Λωρραίνη, υπό τον Φρειδερίκο και την Κάτω Λωρραίνη υπό τον Γοδεφρείδο. Μετά τον θάνατο του Μπρούνο οι δύο μαργράβοι έγιναν ανεξάρτητοι δούκες.

Η Κάτω Λωρραίνη μετά τον Γοδεφρείδο άλλαξε πολλά χέρια, περνώντας από Φράγκους πρίγκιπες όπως ο Κάρολος, ο Όθων, και κατέληξε τελικά στον Γοδεφρείδο Β΄ του Βερντέν που όταν πέθανε άτεκνος (1023) τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Γκοθέλο. Η Άνω Λωρραίνη εξακολουθούσε να διοικείται από τους κόμητες του Μπαρ, τους απογόνους του Φρειδερίκου Α΄, έως τον δισέγγονό του Φρειδερίκο Γ΄, που πέθανε (1033) άτεκνος σε παιδική ηλικία. Η Άνω Λωρραίνη πέρασε τότε στον Γκοθέλο της Κάτω Λωρραίνης, που ένωσε τα δύο δουκάτα. Τον Γκοθέλο διαδέχθηκε ο γιος του Γοδεφρείδος Γ΄, αλλά ο αυτοκράτορας παραχώρησε το δουκάτο στον Αδαλβέρτο κόμη του Μετς. Ακολούθησε σκληρή αντίδραση του Γοδεφρείδου με πολλές συγκρούσεις. Ο Αδαλβέρτος σκοτώθηκε (1048) στη μάχη του Τουίν από τον Γοδεφρείδο (11 Νοεμβρίου/1048) και ο αυτοκράτορας παραχώρησε τελικά το δουκάτο της Λωρραίνης στον μικρότερο αδελφό του Αδαλβέρτου Γεράρδο.

Η Λωρραίνη τον Μεσαίωνα

Η δυναστεία του Γεράρδου κυβέρνησε στη συνέχεια για επτά περίπου αιώνες τη Λωρραίνη. Το 1420 ο Γάλλος πρίγκιπας του Ανζού Ρενέ (ήδη δούκας του γειτονικού Μπαρ και αργότερα βασιλιάς της Νάπολης) παντρεύτηκε την κόρη του δούκα Κάρολου Β΄ της Λωρραίνης Ισαβέλλα της Λωρραίνης, η οποία μαζί με τον σύζυγο της Ρενέ διαδέχθηκε τον πατέρα της στο δουκάτο μετά τον θάνατό του (1431). Το δουκάτο της Λωρραίνης πέρασε στον οίκο του Βοντεμόν με τον γάμο της κόρης του δούκα Ρενέ Α΄ και της Ισαβέλλας Γιολάντας με τον Φρειδερίκο Βοντεμόν, γιο του Αντώνιου του Βοντεμόν, που είχε κάνει μεγάλους αγώνες κατά του αυτοκράτορα Σιγισμόνδου για να το ανακτήσει, αφού καταγόταν από παρακλάδι της δουκικής οικογένειας. Πρώτος δούκας από τον οίκο ήταν ο γιος του Φρειδερίκου και της Γιολάντας Ρενέ Β΄. Περνώντας στη συνέχεια υπό γαλλική επικυριαρχία, η Λωρραίνη έμεινε για λίγο χρονικό διάστημα σχετικά ανεξάρτητη. Δούκες της παρέμειναν επί δυόμιση περίπου αιώνες οι καταγόμενοι από τη δυναστεία Λωρραίνης-Βοντεμόν.

Η γαλλική κατοχή έγινε εντονότερη μετά την εισβολή στο δουκάτο του καρδινάλιου Ρισελιέ (1634) εναντίον του δούκα Καρόλου Δ΄ που τον εξανάγκασε σε παραίτηση υπέρ του μικρότερου αδελφού του Νικολάου Φραγκίσκου, γιατί ο Κάρολος επενέβη σε εσωτερική διαμάχη στην Γαλλία εναντίον του καρδινάλιου. Ανεξαρτητοποιήθηκαν οριστικά από τον δούκα Λεοπόλδο (1697-1729) εγγονό του Νικολάου Φραγκίσκου. Κατά τον 16ο αιώνα η Λωρραίνη υπό τους Δούκες Γκιζ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στους θρησκευτικούς πολέμους της Γαλλίας.

Περί το τέλος του 17ου αιώνα ο βασιλιάς της Γαλλίας υποχρέωσε σε παραίτηση τον δούκα Φραγκίσκο Γ΄, μελλοντικό αυτοκράτορα, γιο του Λεοπόλδου μετά το γάμο του που τέλεσε με την Μαρία Θηρεσία, προς αποφυγή της πιθανής τότε ένωσης του δουκάτου με την Αυστρία. Έτσι η Λωρραίνη το (1736) παραχωρήθηκε στον Στανισλάβ Λετσίνκσι, διάδοχο του θρόνου της Πολωνίας. Ο δούκας Φραγκίσκος, μετά από πιέσεις του πεθερού του αυτοκράτορα Καρόλου ΣΤ΄, αναγκάστηκε να ανταλλάξει το δουκάτο της Λωρραίνης με το δουκάτο της Τοσκάνης. Τελικά θα επιστραφεί οριστικά στη Γαλλία τριάντα χρόνια αργότερα.

Νεότερη ιστορία

Μετά την πτώση του Ναπολέοντα η περιοχή πέρασε στη δικαιοδοσία της Πρωσίας και το 1871, μετά την ήττα της Γαλλίας στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο συνενώθηκε με την Αλσατία, αποτελώντας τo κρατίδιο της Αλσατίας - Λωρραίνης, που διοικούνταν, αντίθετα με τα άλλα γερμανικά κρατίδια που διέθεταν κοινοβούλιο, από διορισμένο κυβερνήτη. Το 1911 της παραχωρήθηκε ένα σχετικό καθεστώς αυτονομίας.

Το κρατίδιο κήρυξε την ανεξαρτησία του λίγο μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, για να κατακτηθεί όμως λίγες μέρες αργότερα από τους Γάλλους. Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου πέρασε ξανά υπό γερμανική κυριαρχία το 1940, για να απελευθερωθεί τελικά από τον αμερικανικό στρατό το 1944, οπότε και έγινε οριστικά μέρος της Γαλλίας. Οι μάχες για την απελευθέρωσή της ήταν πολύ σφοδρές (καθώς η Λωρραίνη αποτελούσε πέρασμα για τη γερμανική ενδοχώρα) κι έτσι στη Λωρραίνη βρίσκεται σήμερα το μεγαλύτερο αμερικανικό στρατιωτικό νεκροταφείο της Γαλλίας.

Δείτε επίσης

Εξωτερικές συνδέσεις

Επίσημη Ιστοσελίδα

Αυτό το γεωγραφικό λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

@@ Γραμμή 2: / Γραμμή 2: @@
 [[Αρχείο:Blason Lorraine.svg|thumb|120px|Το έμβλημα της Λωρραίνης]]
 [[Αρχείο:Lorraine province.PNG|thumb|Η θέση της Λωρραίνης στο χάρτη της Γαλλίας]]
-Η '''Λωρραίνη''' ([[γαλλική γλώσσα|γαλλικά]] ''Lorraine'', [[γερμανική γλώσσα|γερμανικά]] ''Lothringen'') είναι σύγχρονη διοικητική περιφέρεια της ανατολικής [[Γαλλία|Γαλλίας]], που περιλαμβάνει τέσσερις νομούς με συνολικό πληθυσμό 2.310.376 (2000) και έκταση 23.547 τ. χλμ., ενώ πρωτεύουσά της είναι η [[Μεζ (Γαλλία)|Μεζ]]. Συνορεύει με το [[Λουξεμβούργο]], το [[Βέλγιο]] και τη [[Γερμανία]] στα Βόρεια, με την [[Αλσατία]] στα ανατολικά. και την [[Καμπανία]] νότια και δυτικά.
+Η '''Λωρραίνη''' ([[γαλλική γλώσσα|γαλλικά]] ''Lorraine'', [[γερμανική γλώσσα|γερμανικά]] ''Lothringen'') είναι σύγχρονη διοικητική περιφέρεια της ανατολικής [[Γαλλία|Γαλλίας]], που περιλαμβάνει τέσσερις νομούς με συνολικό πληθυσμό 2.310.376 (2000) και έκταση 23.547 τ. χλμ., ενώ πρωτεύουσά της είναι το [[Μετς (Γαλλία)|Μετς]]. Συνορεύει με το [[Λουξεμβούργο]], το [[Βέλγιο]] και τη [[Γερμανία]] στα Βόρεια, με την [[Αλσατία]] στα ανατολικά. και την [[Καμπανία]] νότια και δυτικά.
-Τη διαρρέουν οι πλωτοί ποταμοί [[Μόζα]] και [[Μοζέλας]]. Είναι η πιο δασώδης περιοχή της Γαλλίας και έχει ανεπτυγμένη κτηνοτροφία και γεωργία. Επίσης διαθέτει πλούσια σιδηρομεταλλεύματα, που με τη σειρά τους έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη χαλυβουργικής και μεταλλουργικής βιομηχανίας.
+Τη διαρρέουν οι πλωτοί ποταμοί [[Μόζας]] και [[Μοζέλας]]. Είναι η πιο δασώδης περιοχή της Γαλλίας και έχει ανεπτυγμένη κτηνοτροφία και γεωργία. Επίσης διαθέτει πλούσια σιδηρομεταλλεύματα, που με τη σειρά τους έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη χαλυβουργικής και μεταλλουργικής βιομηχανίας.
-Κυριότερες πόλεις είναι το [[Μεζ (Γαλλία)|Μεζ]], το [[Νανσί]], (με 713.779 κατοίκους), το [[Μπαρ-λε-Ντικ]], και το [[Βερντέν]], που υπήρξε θέατρο σκληρών μαχών στη διάρκεια του [[Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος|Α’ Παγκοσμίου πολέμου]].
+Κυριότερες πόλεις είναι το [[Μετς (Γαλλία)|Μετς]], το [[Νανσί]], (με 713.779 κατοίκους), το [[Μπαρ-λε-Ντικ]], και το [[Βερντέν]], που υπήρξε θέατρο σκληρών μαχών στη διάρκεια του [[Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος|Α’ Παγκοσμίου Πολέμου]].
-== Η Λωρραίνη τον πρόωρο μεσαίωνα ==
+== Η Λωρραίνη στις αρχές του Μεσαίωνα ==
-Η Λωρραίνη αποτελεί τμήμα της άλλοτε ιστορικής κεντρικής Φραγκίας που είχε παραχωρηθεί στον [[Λοθάριος Α΄|Λοθάριο τον Α΄]] από τον [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνο]], με τη [[συνθήκη του Βερντέν]] το [[843]]. Την εποχή εκείνη ο Λοθάριος έφερε τον τίτλο του Αυτοκράτορα και οι υπ' αυτόν περιοχές ήταν η [[Ιταλία]], η [[Προβηγκία]], η [[Βουργουνδία]], η [[Αλσατία]], η Δυτική [[Ρηνανία]] και οι [[Κάτω Χώρες]]. Οι δε αδελφοί του [[Λουδοβίκος ο Γερμανικός]] και ο [[Κάρολος ο Φαλακρός]] ήταν Βασιλείς ο μεν πρώτος της ανατολικής, ο δε δεύτερος της δυτικής Φραγκίας.
+Η Λωρραίνη αποτελεί τμήμα της άλλοτε ιστορικής κεντρικής Φραγκίας, που είχε παραχωρηθεί στον [[Λοθάριος Α΄|Λοθάριο τον Α΄]] από τον [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνο]], με τη [[συνθήκη του Βερντέν]] το [[843]]. Την εποχή εκείνη ο Λοθάριος έφερε τον τίτλο του αυτοκράτορα και οι υπ' αυτόν περιοχές ήταν η [[Ιταλία]], η [[Προβηγκία]], η [[Βουργουνδία]], η [[Αλσατία]], η Δυτική [[Ρηνανία]] και οι [[Κάτω Χώρες]]. Οι δε αδελφοί του [[Λουδοβίκος ο Γερμανικός]] και [[Κάρολος ο Φαλακρός]] ήταν βασιλείς, ο μεν πρώτος της Ανατολικής, ο δε δεύτερος της Δυτικής Φραγκίας.
-Μετά τον θάνατο του Λοθαρίου του Α΄ το βασίλειό του διανεμήθηκε μεταξύ των τριών γιων του. Ο Λοθάριος Β΄ έλαβε τη βόρεια της Βουργουνδίας, περιοχή της Ρηνανίας, που πήρε εξ αυτού το όνομά της [[Λοθαριγγία]]. Η Λοθαριγγία αποτέλεσε πεδίο συγκρούσεων μεταξύ Γάλλων και Γερμανών για την κατοχή της ήδη από τον 9ο αιώνα, ειδικότερα μετά το θάνατο και του [[Λοθάριος Β΄ της Λοθαριγγίας|Λοθάριου του Β΄]] το [[869]] όπου διανεμήθηκε μεταξύ του Καρόλου του Φαλακρού και του Λουδοβίκου του Γερμανικού, δια της [[Συνθήκη του Μέρσεν|συνθήκης του Μέρσεν]]. Το [[900]] μετετράπη σε δουκάτο υπό την ηγεμονία του Λουδοβίκου Δ΄ του Παιδός, παραχωρήθηκε δώρο από τον αυτοκράτορα [[Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθων Α΄]] (944) στον κουνιάδο του [[Κονράδος της Λωρραίνης|Κονράδο τον ερυθρό,]]. Όταν αργότερα ο Κονράδος στασίασε εναντίον του αυτοκράτορα (954) ο Όθων το παραχώρησε στον μικρότερο αδελφό του [[Μπρούνο ο Μέγας|Μπρούνο]].
+Μετά τον θάνατο του Λοθαρίου του Α΄ το βασίλειό του διανεμήθηκε μεταξύ των τριών γιων του. Ο Λοθάριος Β΄ έλαβε τη βόρεια της Βουργουνδίας περιοχή της Ρηνανίας, που πήρε από αυτόν το όνομά της ([[Λοθαριγγία]]). Η Λοθαριγγία αποτέλεσε πεδίο συγκρούσεων μεταξύ Γάλλων και Γερμανών για την κατοχή της ήδη από τον 9ο αιώνα, ειδικότερα μετά το θάνατο και του [[Λοθάριος Β΄ της Λοθαριγγίας|Λοθάριου του Β΄]] το [[869]], όταν διανεμήθηκε μεταξύ του Καρόλου του Φαλακρού και του Λουδοβίκου του Γερμανικού, με τη [[Συνθήκη του Μέρσεν|συνθήκη του Μέρσεν]]. Το [[900]] μετατράπηκε σε δουκάτο υπό την ηγεμονία του Λουδοβίκου Δ΄ του Παιδός, παραχωρήθηκε δώρο από τον αυτοκράτορα [[Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθωνα Α΄]] (944) στον κουνιάδο του [[Κονράδος της Λωρραίνης|Κονράδο τον Ερυθρό]]. Όταν αργότερα ο Κονράδος στασίασε εναντίον του αυτοκράτορα (954), ο Όθων το παραχώρησε στον μικρότερο αδελφό του [[Μπρούνο ο Μέγας|Μπρούνο]].
-Υπο την διοίκηση του Μπρούνο (954 - 965) γνώρισε περίοδο μεγάλης ακμής, ο ίδιος για την καλύτερη διοίκηση του το χώρισε σε δύο μαγδραβίες την Άνω Λωρραίνη υπο τον [[Φρειδερίκος Α' της Άνω Λωρραίνης|Φρειδερίκο]] και την Κάτω Λωρραίνη υπο τον [[Γοδεφρείδος Α΄ της Κάτω Λωρραίνης|Γοδεφρείδο]] μετά τον θάνατο του Μπρούνο οι δύο μαγδράβοι έγιναν ανεξάρτητοι δούκες.
+Υπο την διοίκηση του Μπρούνο (954-965) η περιοχή γνώρισε περίοδο μεγάλης ακμής. Ο ίδιος για την καλύτερη διοίκησή της τη χώρισε σε δύο μαργραβίες: την Άνω Λωρραίνη, υπό τον [[Φρειδερίκος Α΄ της Άνω Λωρραίνης|Φρειδερίκο]] και την Κάτω Λωρραίνη υπό τον [[Γοδεφρείδος Α΄ της Κάτω Λωρραίνης|Γοδεφρείδο]]. Μετά τον θάνατο του Μπρούνο οι δύο μαργράβοι έγιναν ανεξάρτητοι δούκες.
-Η Κάτω Λωρραίνη μετά τον Γοδεφρείδο άλλαξε πολλά χέρια περνώντας από Φράγκους πρίγκιπες όπως ο [[Κάρολος της Κάτω Λωρραίνης|Κάρολος,]] ο [[Όθων της Κάτω Λωρραίνης|Όθων]] κατέληξε τελικά στον [[Γοδεφρείδος Β΄ της Κάτω Λωρραίνης|Γοδεφρείδο Β΄ του Βερντάν]] που όταν πέθανε άτεκνος (1023) τον διαδέχθηκε ο αδελφός του [[Γκοθέλο Α΄ της Λωρραίνης|Γκοθέλο]]. Η Άνω Λωρραίνη εξακολουθούσε να διοικείται από τους κόμητες του Μπαρ τους απογόνους του Φρειδερίκου Α΄ έως τον δισέγγονο του [[Φρειδερίκος Γ΄ της Άνω Λωρραίνης|Φρειδερίκο Γ΄]] που πέθανε (1033) άτεκνος σε παιδική ηλικία, η Άνω Λωρραίνη πέρασε τότε στον Γκοθέλο της Κάτω Λωρραίνης που ένωσε τα δύο δουκάτα. Τον Γκοθέλο διαδέχθηκε ο γιος του [[Γοδεφρείδος Γ΄ της Κάτω Λωρραίνης|Γοδεφρείδος Γ΄]] αλλά ο αυτοκράτορας παραχώρησε το δουκάτο στον [[Αδαλβέρτος της Λωρραίνης|Αδαλβέρτο]] κόμη του Μετζ ακολούθησε σκληρή αντίδραση του Γοδεφρείδου με πολλές συγκρούσεις. Ο Αδαλβέρτος σκοτώθηκε (1048) στην μάχη του Τουίν από τον Γοδεφρείδο (11 Νοεμβρίου/1048) και ο αυτοκράτορας παραχώρησε τελικά το δουκάτο της Λωρραίνης στον μικρότερο αδελφό του Αδαλβέρτου [[Γεράρδος Δ΄ της Αλσατίας|Γεράρδο]].
+Η Κάτω Λωρραίνη μετά τον Γοδεφρείδο άλλαξε πολλά χέρια, περνώντας από Φράγκους πρίγκιπες όπως ο [[Κάρολος της Κάτω Λωρραίνης|Κάρολος,]] ο [[Όθων της Κάτω Λωρραίνης|Όθων]], και κατέληξε τελικά στον [[Γοδεφρείδος Β΄ της Κάτω Λωρραίνης|Γοδεφρείδο Β΄ του Βερντέν]] που όταν πέθανε άτεκνος (1023) τον διαδέχθηκε ο αδελφός του [[Γκοθέλο Α΄ της Λωρραίνης|Γκοθέλο]]. Η Άνω Λωρραίνη εξακολουθούσε να διοικείται από τους κόμητες του Μπαρ, τους απογόνους του Φρειδερίκου Α΄, έως τον δισέγγονό του [[Φρειδερίκος Γ΄ της Άνω Λωρραίνης|Φρειδερίκο Γ΄]], που πέθανε (1033) άτεκνος σε παιδική ηλικία. Η Άνω Λωρραίνη πέρασε τότε στον Γκοθέλο της Κάτω Λωρραίνης, που ένωσε τα δύο δουκάτα. Τον Γκοθέλο διαδέχθηκε ο γιος του [[Γοδεφρείδος Γ΄ της Κάτω Λωρραίνης|Γοδεφρείδος Γ΄]], αλλά ο αυτοκράτορας παραχώρησε το δουκάτο στον [[Αδαλβέρτος της Λωρραίνης|Αδαλβέρτο]] κόμη του Μετς. Ακολούθησε σκληρή αντίδραση του Γοδεφρείδου με πολλές συγκρούσεις. Ο Αδαλβέρτος σκοτώθηκε (1048) στη μάχη του Τουίν από τον Γοδεφρείδο (11 Νοεμβρίου/1048) και ο αυτοκράτορας παραχώρησε τελικά το δουκάτο της Λωρραίνης στον μικρότερο αδελφό του Αδαλβέρτου [[Γεράρδος Δ΄ της Αλσατίας|Γεράρδο]].
-== Η Λωρραίνη τον μεσαίωνα ==
+== Η Λωρραίνη τον Μεσαίωνα ==
-Η δυναστεία του Γεράρδου κυβέρνησε στην συνέχεια για επτά περίπου αιώνες την Λωρραίνη, ο Γάλλος πρίγκηπας του Βαλουά [[Ρενέ Α΄ της Νάπολης]] παντρεύτηκε την κόρη του δούκα [[Κάρολος Β΄ της Λωρραίνης|Κάρολου Β΄]] της Λωρραίνης [[Ισαβέλλα της Λωρραίνης]] η οποία μαζί με τον σύζυγο της Ρενέ διαδέχθηκε τον πατέρα της στο δουκάτο μετά τον θάνατο του ([[1431]]). Το δουκάτο της Λωρραίνης πέρασε στον '''οίκο του Βοντεμόν''' με τον γάμο της κόρης του δούκα Ρενέ Α΄ και της Ισαβέλλας [[Γιολάντα του Ανζού|Γιολάντας]] με τον [[Φρειδερίκος Β΄ του Βοντεμόν|Φρειδερίκο Βοντεμόν]], γιό του [[Αντώνιος του Βοντεμόν|Αντώνιου του Βοντεμόν]] που είχε κάνει μεγάλους αγώνες κατά του αυτοκράτορα Σιγισμόνδου για να το ανακτήσει, αφού καταγόταν από παρακλάδι της δουκικής οικογένειας, πρώτος δούκας από τον οίκο ήταν ο γιος του Φρειδερίκου και της Γιολάντας [[Ρενέ Β΄ της Λωρραίνης|Ρενέ Β΄]]. Όντας στη συνέχεια υπό Γαλλική διακυβέρνηση, έμεινε για λίγο χρονικό διάστημα σχετικά ανεξάρτητη οι δούκες παρέμεναν για 2,5 περίπου αιώνες από τη δυναστεία Λωρραίνης - Βοντεμόν.
+Η δυναστεία του Γεράρδου κυβέρνησε στη συνέχεια για επτά περίπου αιώνες τη Λωρραίνη. Το 1420 ο Γάλλος πρίγκιπας του Ανζού [[Ρενέ Α΄ της Νάπολης|Ρενέ]] (ήδη δούκας του γειτονικού Μπαρ και αργότερα βασιλιάς της Νάπολης) παντρεύτηκε την κόρη του δούκα [[Κάρολος Β΄ της Λωρραίνης|Κάρολου Β΄]] της Λωρραίνης [[Ισαβέλλα της Λωρραίνης]], η οποία μαζί με τον σύζυγο της Ρενέ διαδέχθηκε τον πατέρα της στο δουκάτο μετά τον θάνατό του ([[1431]]). Το δουκάτο της Λωρραίνης πέρασε στον '''οίκο του Βοντεμόν''' με τον γάμο της κόρης του δούκα Ρενέ Α΄ και της Ισαβέλλας [[Γιολάντα του Ανζού|Γιολάντας]] με τον [[Φρειδερίκος Β΄ του Βοντεμόν|Φρειδερίκο Βοντεμόν]], γιο του [[Αντώνιος του Βοντεμόν|Αντώνιου του Βοντεμόν]], που είχε κάνει μεγάλους αγώνες κατά του αυτοκράτορα Σιγισμόνδου για να το ανακτήσει, αφού καταγόταν από παρακλάδι της δουκικής οικογένειας. Πρώτος δούκας από τον οίκο ήταν ο γιος του Φρειδερίκου και της Γιολάντας [[Ρενέ Β΄ της Λωρραίνης|Ρενέ Β΄]]. Περνώντας στη συνέχεια υπό γαλλική επικυριαρχία, η Λωρραίνη έμεινε για λίγο χρονικό διάστημα σχετικά ανεξάρτητη. Δούκες της παρέμειναν επί δυόμιση περίπου αιώνες οι καταγόμενοι από τη δυναστεία Λωρραίνης-Βοντεμόν.
-Η Γαλλική κατοχή έγινε εντονότερη μετά την εισβολή στο δουκάτο του καρδινάλιου Ρισελιέ (1634) εναντίον του δούκα [[Κάρολος Δ΄ της Λωρραίνης|Καρόλου Δ΄]] που τον εξανάγκασε σε παραίτηση υπέρ του μικρότερου αδελφού του [[Νικόλαος Φραγκίσκος, δούκας της Λωρραίνης|Νικολάου Φραγκίσκου]] γιατί ο Κάρολος επενέβη σε εσωτερική διαμάχη στην [[Γαλλία]] εναντίον του καρδινάλιου. Ανεξαρτητοποιήθηκαν οριστικά από τον δούκα [[Λεοπόλδος δούκας της Λωρραίνης|Λεοπόλδο]] ([[1697]]-[[1729]]) εγγονό του Νικολάου Φραγκίσκου. Κατά τον [[16ος αιώνας|16ο αιώνα]] η Λωρραίνη υπό τους Δούκες Γκιζ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στους θρησκευτικούς πολέμους της Γαλλίας.
+Η γαλλική κατοχή έγινε εντονότερη μετά την εισβολή στο δουκάτο του καρδινάλιου Ρισελιέ (1634) εναντίον του δούκα [[Κάρολος Δ΄ της Λωρραίνης|Καρόλου Δ΄]] που τον εξανάγκασε σε παραίτηση υπέρ του μικρότερου αδελφού του [[Νικόλαος Φραγκίσκος, δούκας της Λωρραίνης|Νικολάου Φραγκίσκου]], γιατί ο Κάρολος επενέβη σε εσωτερική διαμάχη στην [[Γαλλία]] εναντίον του καρδινάλιου. Ανεξαρτητοποιήθηκαν οριστικά από τον δούκα [[Λεοπόλδος δούκας της Λωρραίνης|Λεοπόλδο]] ([[1697]]-[[1729]]) εγγονό του Νικολάου Φραγκίσκου. Κατά τον [[16ος αιώνας|16ο αιώνα]] η Λωρραίνη υπό τους Δούκες Γκιζ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στους θρησκευτικούς πολέμους της Γαλλίας.
-Περί το τέλος του [[17ος αιώνας|17ου αιώνα]] ο Βασιλεύς της  Γαλλίας υποχρέωσε σε παραίτηση τον [[Φραγκίσκος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Δούκα Φραγκίσκο Γ΄]] μελλοντικό αυτοκράτορα γιό του Λεοπόλδου μετά τον γάμο του που τέλεσε με την [[Μαρία Θηρεσία]], προς αποφυγή της πιθανής τότε ένωσης του Δουκάτου με την [[Αυστρία]]. Έτσι η Λωρραίνη το ([[1736]]) παραχωρήθηκε στον [[Στανισλάβ Λετσίνκσι]], διάδοχο του θρόνου της [[Πολωνία|Πολωνίας]], ο δούκας Φραγκίσκος μετά από πιέσεις του πεθερού του αυτοκράτορα Καρόλου ΣΤ΄ αναγκάστηκε να ανταλλάξει το δουκάτο της Λωρραίνης με το δουκάτο της [[Τοσκάνη|Τοσκάνης.]] Τελικά θα επιστραφεί οριστικά στη [[Γαλλία]], τριάντα χρόνια αργότερα.
+Περί το τέλος του [[17ος αιώνας|17ου αιώνα]] ο βασιλιάς της  Γαλλίας υποχρέωσε σε παραίτηση τον [[Φραγκίσκος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|δούκα Φραγκίσκο Γ΄]], μελλοντικό αυτοκράτορα, γιο του Λεοπόλδου μετά το γάμο του που τέλεσε με την [[Μαρία Θηρεσία]], προς αποφυγή της πιθανής τότε ένωσης του δουκάτου με την [[Αυστρία]]. Έτσι η Λωρραίνη το ([[1736]]) παραχωρήθηκε στον [[Στανισλάβ Λετσίνκσι]], διάδοχο του θρόνου της [[Πολωνία|Πολωνίας]]. Ο δούκας Φραγκίσκος, μετά από πιέσεις του πεθερού του αυτοκράτορα Καρόλου ΣΤ΄, αναγκάστηκε να ανταλλάξει το δουκάτο της Λωρραίνης με το δουκάτο της [[Τοσκάνη|Τοσκάνης.]] Τελικά θα επιστραφεί οριστικά στη [[Γαλλία]] τριάντα χρόνια αργότερα.
-== Νεώτερη ιστορία ==
+== Νεότερη ιστορία ==
-Μετά την πτώση του [[Ναπολέων|Ναπολέοντα]] η περιοχή πέρασε στην δικαιοδοσία της [[Πρωσία|Πρωσίας]] και το [[1871]], μετά την ήττα της Γαλλίας στον [[Γαλλοπρωσικός πόλεμος|Γαλλοπρωσικό πόλεμο]] συνενώθηκε με την Αλσατία αποτελώντας τo κρατίδιο της [[Αλσατία|Αλσατίας]] - [[Λωρραίνη|Λωρραίνης]], που διοικούνταν, αντίθετα με τα άλλα Γερμανικά κρατίδια που διέθεταν κοινοβούλιο, από διορισμένο κυβερνήτη. Το [[1911]] της παραχωρήθηκε ένα σχετικό καθεστώς αυτονομίας.
+Μετά την πτώση του [[Ναπολέων|Ναπολέοντα]] η περιοχή πέρασε στη δικαιοδοσία της [[Πρωσία|Πρωσίας]] και το [[1871]], μετά την ήττα της Γαλλίας στον [[Γαλλοπρωσικός πόλεμος|Γαλλοπρωσικό πόλεμο]] συνενώθηκε με την Αλσατία, αποτελώντας τo κρατίδιο της [[Αλσατία|Αλσατίας]] - [[Λωρραίνη|Λωρραίνης]], που διοικούνταν, αντίθετα με τα άλλα γερμανικά κρατίδια που διέθεταν κοινοβούλιο, από διορισμένο κυβερνήτη. Το [[1911]] της παραχωρήθηκε ένα σχετικό καθεστώς αυτονομίας.
-Το κρατίδιο κήρυξε την ανεξαρτησία του λίγο μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, για να κατακτηθεί όμως λίγες μέρες αργότερα από τους Γάλλους. Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου πέρασε ξανά υπό Γερμανική κυριαρχία το [[1940]], για να απελευθερωθεί τελικά από τον Αμερικανικό Στρατό το [[1944]], οπότε και έγινε οριστικά μέρος της Γαλλίας. Οι μάχες για την απελευθέρωσή της ήταν πολύ σφοδρές (καθώς η Λωρραίνη αποτελούσε πέρασμα για τη Γερμανική ενδοχώρα) κι έτσι στη Λωρραίνη βρίσκεται σήμερα το μεγαλύτερο Αμερικανικό στρατιωτικό νεκροταφείο της Γαλλίας.
+Το κρατίδιο κήρυξε την ανεξαρτησία του λίγο μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, για να κατακτηθεί όμως λίγες μέρες αργότερα από τους Γάλλους. Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου πέρασε ξανά υπό γερμανική κυριαρχία το [[1940]], για να απελευθερωθεί τελικά από τον αμερικανικό στρατό το [[1944]], οπότε και έγινε οριστικά μέρος της Γαλλίας. Οι μάχες για την απελευθέρωσή της ήταν πολύ σφοδρές (καθώς η Λωρραίνη αποτελούσε πέρασμα για τη γερμανική ενδοχώρα) κι έτσι στη Λωρραίνη βρίσκεται σήμερα το μεγαλύτερο αμερικανικό στρατιωτικό νεκροταφείο της Γαλλίας.
 == Δείτε επίσης ==