Κάρολος της Κάτω Λωρραίνης
| Κάρολος της Κάτω Λωρραίνης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Charles de Basse-Lotharingie (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 953 Λαν |
| Θάνατος | 992 (περίπου) Ορλεάνη |
| Τόπος ταφής | Basilica of Saint Servatius |
| Χώρα πολιτογράφησης | Κάτω Λωρραίνη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Adelheid (?)[2] |
| Τέκνα | Όθων της Κάτω Λωρραίνης Γερβέργη της Κάτω Λοθαριγγίας Λουδοβίκος της Κάτω Λωρραίνης Ερμενγάρδη της Κάτω Λωρραίνης |
| Γονείς | Λουδοβίκος Δ΄ της Γαλλίας και Γερβέργη της Σαξονίας |
| Αδέλφια | Λοθάριος της Φραγκίας Ματθίλδη της Γαλλίας Γερβέργη της Λοθαριγγίας |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Καρολιδών |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κάρολος της Κάτω Λωρραίνης (Λαν 953 - Ορλεάνη 993), δούκας της Κάτω Λωρραίνης (977 - 993) ήταν μικρότερος γιος του Λουδοβίκου Δ΄ της Γαλλίας και της Γερβέργας της Σαξονίας. Ο Κάρολος ανήκε στη Δυναστεία των Καρολιδών, έκτη γενιά από τον Καρλομάγνο, μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο Λοθάριος της Γαλλίας.[3][4]
Δούκας της Κάτω Λωρραίνης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν οι Νορμανδοί συνέλαβαν τον πατέρα του ζήτησαν από τη Γερβέργα να τους παραδώσει τους δύο της γιους σαν εγγύηση για την απελευθέρωση του συζύγου της.[5] Η βασίλισσα έστειλε μονάχα τον μικρότερο γιο της Κάρολο, τον Λουδοβίκο Δ΄ παρέλαβε στη συνοδεία του ο Ούγος ο Μέγας. Ο Κάρολος κατηγόρησε τη σύζυγο του αδελφού του Έμμα της Ιταλίας κόρη του Λοθάριου Β΄ της Ιταλίας για μοιχεία με τον επίσκοπο Αντάλμπερο του Λον.[6] Το βασιλικό Συμβούλιο που συνεκλήθη στη Φιμ κοντά στη Ρενς αθώωσε τον επίσκοπο και τη βασίλισσα, ο Κάρολος που τους κατηγόρησε άδικα εξορίστηκε, δραπέτευσε στον ξάδελφο του Όθων Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο αυτοκράτορας υποσχέθηκε στον Κάρολο να ανατρέψει τον αδελφό του, να τον ορκίσει βασιλιά των Δυτικών Φράγκων και του έδωσε δώρο την Κάτω Λοθαριγγία.[6] Ο Λοθάριος επιτέθηκε τον Αύγουστο του 978 στη Γερμανία, κατέλαβε τα ανάκτορα στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα Άαχεν αλλά απέτυχε να αιχμαλωτίσει τον Κάρολο ή τον Όθων Β΄. Ο Όθων Β΄ και ο Κάρολος απάντησαν με επίθεση στη Γαλλία, κατέλαβαν τη Ρενς, τη Σουασσόν και τη Λαν. Στη Λαν η οποία ήταν έδρα των Φράγκων βασιλέων ο αυτοκράτορας έστεψε τον Κάρολο βασιλιά από τον Θεοδώριχο Α΄, επίσκοπο του Μετς. Ο Λοθάριος δραπέτευσε στο Παρίσι όπου πολιορκήθηκε αλλά κατέφθασε με βοήθεια ο Ούγος ο Μέγας με τον στρατό του, ανάγκασε τον Κάρολο και τον Όθων Β΄ να δραπετεύσουν (30 Νοεμβρίου 978). Ο Λοθάριος και ο Ούγος ο Μέγας ανακατέλαβαν τη Λαν, ο αυτοκράτορας με τον βασιλιά μαριονέτα επέστρεψαν στο Άαχεν.
Αποκλεισμός από τον θρόνο των Φράγκων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι προδοτικές ενέργειες του Καρόλου και η συμμαχία του με τον Γερμανό αυτοκράτορα Όθων είχαν σαν αποτέλεσμα τον αποκλεισμό του από τον θρόνο, τον Λοθάριο διαδέχθηκε ο γιος του Λουδοβίκος Ε΄ της Γαλλίας (986) και αυτόν ο γιος του Ούγου του Μέγα Ούγος Καπέτος (987). Ο Οίκος των Καπετιδών ανέβηκε στον θρόνο των Δυτικών Φράγκων αγνοώντας τον Κάρολο.[7] Ο ανεπιθύμητος γάμος του Καρόλου και η έλλειψη πλούτου είχαν σαν αποτέλεσμα τον αποκλεισμό του από τον θρόνο.[7] Ο Κάρολος ξεκίνησε πόλεμο με τον Ούγο Καπέτο, κατέλαβε τη Ρενς και τη Λαν αλλά συνελήφθη από τον επίσκοπο Αντάλμπερο (26 Μαρτίου 991) και φυλακίστηκε από τον Ούγο στην Ορλεάνη όπου και πέθανε λίγο αργότερα.[8][9] Τον Κάρολο διαδέχθηκε σαν δούκας της Κάτω Λωρραίνης ο γιος του Όθων.[9] Η Φραγκική Ιστορία που έγραψαν την περίοδο 1015-1034 αναφέρει ότι ο Κάρολος ήταν ο νόμιμος βασιλιάς και ο Ούγος Καπέτος ένας σφετεριστής.[10] Η σορός του Καρόλου ανακαλύφτηκε στη Βασιλική του Αγίου Σερβάτιου στο Μάαστριχτ, μεταφέρθηκε εκεί το 1001 αλλά πρέπει να είχε πεθάνει παλιότερα. Ο Κάρολος κυβέρνησε μόνο την Κάτω Λοθαριγγία αλλά καταγράφεται ως Κάρολος Α΄ της Λωρραίνης.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε το 970 την Αδελαΐδα του Τρουά, και είχε τέκνα:
- Όθων π. 970-1012, δούκας της Κάτω Λωρραίνης.
- Ερμενγάρδη, παντρεύτηκε τον Αλβέρτο Α΄ κόμη του Μαμύρ.
- Γκέρμπεργκα 975-1018, παντρεύτηκε τον Λάμπερτ Α΄ Ρέγκιναρ κόμη του Λουβαίν.
- Λουδοβίκος π.975-1023, κόμης της Λοθαριγγίας.
- Κάρολος γενν.989, απεβ. νέος.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 083842756. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2020.
- ↑ p391.htm#i3908. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), σ. 1
- ↑ Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band I (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1980), σ. 2
- ↑ The Annals of Flodoard of Reims, 919–966, eds. & trans. Stephen Fanning; Bernard S. Bachrach (Toronto: University of Toronto Press, 2004), σ. 44
- ↑ 6,0 6,1 Pierre Riché, The Carolingians; A Family Who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1983), σ. 276
- ↑ 7,0 7,1 Pierre Riché, The Carolingians; A Family Who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1983), σ. 278
- ↑ http://www.histoireaisne.fr/memoires_numerises/chapitres/tome_13/Tome_013_page_070.pdf
- ↑ 9,0 9,1 Pierre Riché, The Carolingians; A Family Who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1983), σ. 279
- ↑ Fraser McNair, "A Post-Carolingian Voice of Dissent: The Historia Francorum Senonensis", Journal of Medieval Latin 28 (2018): 15–47
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984)
- Fraser McNair, "A Post-Carolingian Voice of Dissent: The Historia Francorum Senonensis", Journal of Medieval Latin 28 (2018)
- Gwatkin, H. M., Whitney, J. P. (ed.) et al. The Cambridge Medieval History: Volume III. Cambridge University Press, 1926.
- Pierre Riché, The Carolingians; A Family Who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1983)
