Κάρολος Β΄ της Λωρραίνης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 26/05/2015. |
| Κάρολος Β΄ της Λωρραίνης | |
|---|---|
 |
|
| Γέννηση | άγνωστη τιμή |
| Θάνατος | Νανσί |
| Υπηκοότητα / Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Ιδιότητα | φεουδάρχης |
| Σύζυγος | Μαργαρίτα του Παλατινάτου |
| Τέκνα | Ισαβέλλα της Λωρραίνης και Catherine of Lorraine, Margravine of Baden-Baden |
| Γονείς | Ιωάννης Α΄ της Λωρραίνης και Σοφία του Βυρτεμβέργη |
| Αδέλφια | Φρειδερίκος Α΄ του Βοντεμόν και Ισαβέλλας της Αλσατίας |
 Πολυμέσα |
|
| wikidata (π) | |
Ο Κάρολος Β΄ της Λωρραίνης (Charles II de Lorraine, 1364 – 25 Ιανουαρίου 1431), ο ισχυρός δούκας της Λωρραίνης (1390 – 1431) και κοντόσταυλος της Γαλλίας (1418 – 1425), ήταν ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του δούκα Ιωάννη Α΄ της Λωρραίνης και της Σοφίας, την εποχή του το δουκάτο του περιορίστηκε μόνο στην Άνω Λωρραίνη, αφού η Κάτω Λωρραίνη είχε υποταχθεί στην Βραβάντη.
Την εποχή της ηγεμονίας του είχε πολύ φιλικές σχέσεις με τον Φίλιππο Β΄ δούκα της Βουργουνδίας. Τον συνόδευσε στις περισσότερες εκστρατείες. Η προσέγγιση της αυλής της Βουργουνδίας είχε ξεκινήσει από τον πατέρα του σε μια προσπάθεια να αρχίσει να απομακρύνεται από τη γαλλική αυλή. Αντίθετα, είχε εχθρικές σχέσεις με τον Λουδοβίκο Α΄ δούκα της Ορλεάνης που είχε συνωμοτήσει εναντίον του πατέρα του.
Πίνακας περιεχομένων
Συμμετοχή σε μάχες με τον δούκα της Βουργουνδίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συμμετείχε σε πολλές Σταυροφορίες. Βρισκόταν στην Τυνησία το 1391. Συμμετείχε επίσης στην αποκαλούμενη «τελευταία Σταυροφορία», που κατέληξε στην καταστρεπτική μάχη της Νικόπολης το 1396. Στη συνέχεια βρέθηκε στο πλευρό του Ιωάννη του ισχυρού, κόμη του Νεβέρ, γιο του συμμάχου του Φιλίππου. Πολλές φορές ήρθε σε σύγκρουση με τη γαλλική αυλή (1405 – 1406) και ο δούκας της Ορλεάνης προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο πριγκιπάτο στην περιοχή. Τελικά η ήττα του στο Σαμπινέλ και η δολοφονία του στο Παρίσι στις 23 Νοεμβρίου 1407 έθεσε τέρμα στα σχέδια του.
Με τη δολοφονία του Λουδοβίκου ακολουθεί εμφύλιος στην Γαλλία ανάμεσα στο δουκάτο της Βουργουνδίας και το δουκάτο της Ορλεάνης με τον Κάρολο να βρίσκεται πάντοτε στο πλευρό του Ιωάννη του Ισχυρού. Δεν αναμίχθηκε στον εκατονταετή πόλεμο μεταξύ Αγγλίας - Γαλλίας, σε αντίθεση με τον μικρότερο αδελφό του Φρειδερίκο Α΄ Βοντεμόν που βρήκε τον θάνατο στη μάχη του Αζενκούρ το 1415.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του πέρασαν με δυστυχία και εμφύλιες διαμάχες, καθώς ήρθε σε σύγκρουση με τον ανιψιό του Αντώνιο του Βοντεμόν, που το 1425 του ζητούσε μερίδιο από την κληρονομιά. Το 1428 η Ιωάννα της Λωραίνης ήρθε για προσκύνημα στον ναό του Αγ. Νικολάου ζητώντας του να εγκαταλείψει την ερωμένη του, Άλισον ντι Μαι, αλλά ο Κάρολος οργισμένος την εξόρισε.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε την Μαργαρίτα των Βίττελσμπαχ (1376 – 1434), κόρη του Ρούπερτ εκλέκτορα του Παλατινάτου και βασιλιά της Γερμανίας και είχε τέκνα:
- Ισαβέλλα της Λωρραίνης 1400-1453, παντρεύτηκε τον Ρενέ Α΄ Βαλουά-Ανζού δεκδικητή βασιλιά της Νάπολης.
- Αικατερίνη 1407-1439, παντρεύτηκε τον Ιάκωβο μαρκήσιο (μάργραβο) του Μπάντεν-Μπάντεν.
| Προκάτοχος: Ιωάννης Α΄ |
Δούκας της Λωρραίνης 1390–1431 |
Διάδοχος: Ρενέ Α΄ |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Charles II, Duke of Lorraine της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
