Κάρολος Β΄ της Λωρραίνης
| Κάρολος Β΄ της Λωρραίνης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Charles II de Lorraine (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1364[1] |
| Θάνατος | 25 Ιανουαρίου 1431[1] Νανσύ[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φεουδάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαργαρίτα του Παλατινάτου[2] |
| Τέκνα | Ισαβέλλα της Λωρραίνης[2] Αικατερίνη της Λωρραίνης[2] |
| Γονείς | Ιωάννης Α΄ της Λωρραίνης[2] και Σοφία του Βυρτεμβέργη[2] |
| Αδέλφια | Φρειδερίκος Α΄ του Βοντεμόν[3] Ισαβέλλας της Αλσατίας[2] |
| Οικογένεια | Οίκος της Λωρραίνης[2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Constable of France |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κάρολος Β΄ της Λωρραίνης (Charles II de Lorraine, 1364 – 25 Ιανουαρίου 1431) ήταν Δούκας της Λωρραίνης (1390 – 1431) και Κοντόσταυλος της Γαλλίας (1418 – 1425). Ο Κάρολος Β΄ ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Ιωάννη Α΄ της Λωρραίνης και της Σοφίας της Βυρτεμβέργης, κόρης του Έμπερχαρτ Β΄ της Βυρτεμβέργης.[4] Απαριθμείται ως Κάρολος Β΄ επειδή προϋπήρχε ο Κάρολος της Κάτω Λωρραίνης παρά το ότι στην εποχή του το δουκάτο του περιορίστηκε μόνο στην Άνω Λωρραίνη, αφού η Κάτω Λωρραίνη είχε υποταχθεί στην Βραβάντη.
Πίνακας περιεχομένων
Υποτέλεια στην Βουργουνδία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την εποχή της ηγεμονίας του είχε πολύ φιλικές σχέσεις με τον Φίλιππο Β΄ δούκα της Βουργουνδίας και τον συνόδευσε στις περισσότερες εκστρατείες. Η προσέγγιση με την Βουργουνδία ξεκίνησε από την εποχή του πατέρα του στις προσπάθειες που έκανε για να αποδεσμεύσει την Λωρραίνη από την Γαλλική αυλή. Η προσέγγιση με τους βασιλείς της Γαλλίας είχε ξεκινήσει πριν από ενάμισι αιώνα στις προσπάθειες που έκαναν οι Δούκες της Λωρραίνης να αποδεσμευτούν από την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην οποία ήταν υποτελές κράτος. Ο Κάρολος Β΄ είχε εχθρικές σχέσεις με τον Λουδοβίκο Α΄ της Ορλεάνης επειδή είχε βοηθήσει τους επαναστάτες εναντίον του πατέρα του και του Βεντσεσλάβου Δ΄ της Βοημίας. Ο Βεντσεσλάβος Δ΄ εκθρονίστηκε (1400), τον διαδέχτηκε ο Ρούπερτ της Γερμανίας, πεθερός του Καρόλου Β΄. Συμμετείχε σε πολλές Σταυροφορίες, βρέθηκε στην Τυνησία (1391) και στην αποκαλούμενη «τελευταία Σταυροφορία» που κατέληξε στην καταστρεπτική μάχη της Νικόπολης (1396). Στη συνέχεια βρέθηκε στο πλευρό του Ιωάννη του Ισχυρού, κόμη του Νεβέρ, γιου του συμμάχου του Φιλίππου. Υποστήριξε το Τευτονικό Τάγμα στην Λιβονία (1399).[5]
Πολλές φορές ήρθε σε σύγκρουση με τη γαλλική αυλή (1405 – 1406) και ο δούκας της Ορλεάνης προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο πριγκιπάτο στην περιοχή. Τελικά η ήττα του στο Σαμπινέλ και η δολοφονία του στο Παρίσι στις 23 Νοεμβρίου 1407 έθεσε τέρμα στα σχέδια του. Με την δολοφονία του Λουδοβίκου η Γαλλία χωρίστηκε σε δύο παρατάξεις : Οι Αρμανιάκ που αρχηγός τους ήταν ο Βερνάρδος Ζ' ντ' Αρμανιάκ δάσκαλος του νεαρού Καρόλου Α΄ της Ορλεάνης και οι Βουργούνδιοι με αρχηγό τον Ιωάννη τον Ισχυρό γιο και διάδοχο του Φιλίππου που υποστήριζε τον Κάρολο Β΄. Ο Κάρολος Β΄ δεν συμμετείχε στον Εκατονταετή Πόλεμος, αντίθετα συμμετείχε ο μικρότερος αδελφός του Φρειδερίκος Α΄ του Βοντεμόν ιδρυτής του κλάδου του Βοντεμόν που έπεσε στην Μάχη του Αζενκούρ (1415). Η βασίλισσα Ισαβέλλα της Βαυαρίας διόρισε ωστόσο τον Κάρολο Κοντόσταυλο της Γαλλίας (1418) αλλά αργότερα αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω του βαρύτατου έργου του (1424).
Υποτέλεια στο βασίλειο της Γαλλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κάρολος Β΄ υιοθέτησε ένα νέο καθεστώς μετά την δολοφονία του Ιωάννη του Ισχυρού (1419), ο γιος και διάδοχος του Φίλιππος Γ΄ της Βουργουνδίας είχε πολλά εδάφη στις Κάτω Χώρες, τα μόνα εμπόδια να ενώσει τα εδάφη του ήταν η Καμπανία και η Λωρραίνη. Με φόβο για τις φιλοδοξίες του Φιλίππου αποφάσισε να προσεγγίσει τον Κάρολο Ζ΄ της Γαλλίας, πάντρεψε την κόρη του Ισαβέλλα με τον μετέπειτα Βασιλιά της Νεαπόλεως Ρενέ Α΄ μέλος του Οίκου των Βαλουά. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν ατυχή, ο ανεψιός του Αντώνιος του Βοντεμόν ήρθε σε σύγκρουση μαζί του από το 1425 αφού του ζητούσε τμήμα της κληρονομίας. Η Iωάννα της Λωρραίνης ήρθε για προσκύνημα στο Σαιν Νικολά ντε Πορτ και του ζήτησε να εγκαταλείψει την ερωμένη του Άλισον ντι Μαι, ο Κάρολος οργισμένος την εξόρισε στο Σινόν. Ο Κάρολος Β΄ της Λωρραίνης πέθανε δύο χρόνια αργότερα στην Νανσύ.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα των Βίττελσμπαχ (1376 – 1434), κόρη του Ρούπερτ εκλέκτορα του Παλατινάτου & βασιλιά της Γερμανίας, και είχε τέκνα:[6]
- Ισαβέλλα 1400-1453, παντρεύτηκε τον Ρενέ Α΄ των Βαλουά δούκα τού Ανζού & διεκδικητή βασιλιά της Νάπολης.[7]
- Αικατερίνη 1407-1439, παντρεύτηκε τον Ιάκωβο μαρκήσιο (μάργραβο) του Μπάντεν-Μπάντεν.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. 13779150X. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 2,9 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2013. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2013. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ Bogdan 2007, σ. 284
- ↑ Bogdan 2007, σ. 64
- ↑ Bogdan 2007, σ. 76
- ↑ Bogdan 2007, σ. 284
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Bogdan, Henry (2007). La Lorraine des Ducs (Στα Γαλλικά). Perrin.
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Charles II, Duke of Lorraine της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
Κάρολος Β΄ της Λωρραίνης Γέννηση: 1364 Θάνατος: 25 Ιανουαρίου 1431
| ||
| Προκάτοχος Ιωάννης Α΄ |
Δούκας της Λωρραίνης 1390 - 1431 |
Διάδοχος Ρενέ Α΄ |
|
