Ασσυρία

Αυτό το λήμμα αφορά την αρχαία Ασσυρία. Για τη γεωγραφική και πολιτιστική της τοποθεσία, δείτε: Πατρίδα των Ασσυρίων.

Ασσυριακή Αυτοκρατορία
2500 π.Χ. – 609 π.Χ. →   →   →
Τοποθεσία {{{κοινό_όνομα}}} Χάρτης στον οποίον εμφανίζεται η Ασσυριακή Αυτοκρατορία στη μεγαλύτερη έκτασή της (7ος αιώνας π.Χ.).
Πρωτεύουσα		Ασσούρ, Νινευή
Γλώσσες		Ακκαδικά Σουμερικά Αραμαϊκά
Θρησκεία		Αρχαία Μεσοποτάμια θρησκεία
Πολίτευμα		Μοναρχία
Βασιλέας
-	π. 2500 π.Χ.	Τουντίγια (πρώτος)
-	612–609 π.Χ.	Ασούρ-Ουμπαλίτ Β΄ (τελευταίος)
Ιστορική εποχή		Μεσοποταμία
-	Ανατροπή του Κικίγια
-	Παρακμή της Ασσυρίας	612 π.Χ.
Νόμισμα		Τεκέλ/Σεκέλ
Σήμερα		Συρία, Αίγυπτος, Ιράκ, Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Ιράν, Λίβανος

Χάρτης του Ασσυριακού κράτους μεταξύ 9ου και 7ου π.Χ. αιώνα.

Ανθρωπόμορφος γενειοφόρος ταύρος από τα ανάκτορα του Σαργών Β'

Ασσύριος (1400 π.Χ.)

Ο Σαρδανάπαλος καίει τα Σούσα (647 π.χ.)

Τα Ασσυριακά στρατεύματα επιστρέφουν από νίκη

Ο Σαρδανάπαλος παλεύει με ένα λιοντάρι

Τιγκλάθ Πιλεσέρ Γ΄

Η Ασσυρία ήταν αρχαία χώρα (Βασίλειο της Μεσοποταμίας) στην κοιλάδα του Τίγρη η οποία έλαβε την ονομασία της από την αρχική πόλη-κράτος Ασσούρ, που έφερε το όνομα του ομώνυμου θεού. Το Ασσυριακό κράτος απετέλεσε επανειλημμένα αυτοκρατορία της οποίας η μεγαλύτερη ακμή προσδιορίζεται μεταξύ του 9ου και 7ου αιώνα π.Χ. Το Ασσυριακό κράτος καταλύθηκε οριστικά το 612 π.Χ..

Η περιοχή αυτή, όπου σήμερα βρίσκεται το ΒΑ Ιράκ, είναι μεγάλη χαμηλή πεδιάδα με μικρούς λόφους και διαρρέεται από τον ποταμό Τίγρη και τους παραποτάμους του, τα άφθονα νερά και το καλό κλίμα έκαναν και στην αρχαιότητα τον τόπο αυτόν από τις πιο γόνιμες χώρες της Ασίας. Πήρε το όνομα της από την αρχαία πόλη Ασσούρ αρχική κοιτίδα των Ασσυρίων η οποία υπήρχε ως τον 14ο αιώνα που καταστράφηκε από τους Μογγόλους του Ταμερλάνου και τον θεό Ασσούρ ο οποίος λατρευόταν στην πόλη. Τον 24ο αιώνα οι πρόγονοι των Ασσύριων είχαν σχηματίσει στη Μεσοποταμία την αυτοκρατορία των Ακκάδων η οποία κυβερνήθηκε από τον Σαργών τον μέγα και τη δυναστεία του, ακολούθησαν ξανά οι Σουμέριοι της τρίτης δυναστείας της πόλης Ουρ. Μετά τη διάλυση των Ακκάδων και των Σουμερίων οι απόγονοι των Ακκάδων τον 19ο αιώνα π.Χ. χωρίστηκαν στους Βαβυλώνιους στο νότιο τμήμα του σημερινού Ιράκ κοντά στον Περσικό κόλπο και τους Ασσύριους στο πεδινό βόρειο τμήμα σαν νομάδες υπό τη διοίκηση φυλάρχων.

Θρησκεία

Μέγιστος θεός των Ασσυρίων ήταν ο Ασσούρ ο οποίος έδωσε το όνομα του στον λαό των Ασσυρίων θεός του ηλίου, δημιουργός του σύμπαντος και της ανθρωπότητας προέρχεται από τον ηλιακό θεό Ούτου των Σουμερίων γιο του Νάννα θεού της Σελήνης ο οποίος αργότερα μεταφέρθηκε στους Ακκάδες ως Σαμάς θεός του ήλιου και της δικαιοσύνης. Ο Σαμάς λατρευόταν και στους Βαβυλώνιους, εμφανίζεται στη γνωστή στήλη του Χαμουραμπί να δίνει ο ίδιος τους σκληρούς νόμους στα χέρια του μεγάλου βασιλιά νομοθέτη, οι Ασσύριοι τον μετονόμασαν σε Ασσούρ ο οποίος έδωσε τελικά το όνομα του σε ολόκληρο τον λαό όπως και στην πόλη. Το όνομα Ασσούρ είναι Ακκαδικό και μεταφράζεται στην πανάρχαια Σημιτική γλώσσα «άξονας του ουρανού», γι´αυτό παριστάνεται πάντοτε πάνω στον ηλιακό δίσκο. Οι Ασσύριοι είχαν επίσης πολλές ακόμα δευτερεύουσες θεότητες, οι περισσότερες κοινές με τους Βαβυλώνιους, με τους οποίους συνδέει κοινή Σημιτική καταγωγή από τους Ακκάδες, μερικοί από αυτούς ο Ναμπού θεός της γραφής και της σοφίας και η Ινάννα θεά του έρωτα και της γονιμότητας.

Τέχνη

Οι Ασσύριοι βασιλείς έχτιζαν μεγάλα και πολυέξοδα παλάτια, τα στόλιζαν με πολλές ανάγλυφες παραστάσεις από κυνήγια και από πολεμικές νίκες. Μπροστά στις πύλες των ανακτόρων έστηναν πελώρια πέτρινα λιοντάρια και φτερωτούς ταύρους, που είχαν ανθρώπινο κεφάλι. Στην αρχιτεκτονική οι Ασσύριοι έκαναν μεγάλες προόδους, παρόλο που χρησιμοποιούσαν, όπως οι Βαβυλώνιοι, μονάχα πλίθες και πηλό. Καλλιέργησαν και άλλες τέχνες (αγγειοπλαστική, ανάγλυφα, αγάλματα κλπ.).

Επιστήμη

Από τις επιστήμες πιο πολύ ασχολήθηκαν με τα μαθηματικά και τη γεωμετρία, γιατί μετρούσαν και χώριζαν τα κτήματα, έκαναν αρδευτικές εγκαταστάσεις για να τα ποτίζουν και επιβλητικές οικίες για να μένουν. Τέλος ασχολήθηκαν και με την αστρονομία και την αστρολογία, τα περισσότερα στοιχεία του πολιτισμού τους ειδικά στον τομέα της αστρολογίας οι Ασσύριοι τα πήραν από τους Βαβυλώνιους οι οποίοι ανέπτυξαν σε έντονο βαθμό την αστρολογία την εποχή της όγδοης δυναστείας με αποκορύφωμα την περίοδο βασιλείας του Ναβονάσσαρου. Σε γενικές γραμμές οι Ασσύριοι, ως πολύ σκληρός πολεμικός λαός, υστερούσαν σημαντικά σε επιστήμες σε σχέση με άλλους, ασχολήθηκαν μονάχα με ό,τι τους βοηθούσε να λύσουν τις ανάγκες στην καθημερινή τους ζωή.

Ιστορία

Πρωτο-ασσυριακή εποχή

Οι Ασσύριοι ήταν λαός Σημιτικής καταγωγής ζούσαν τα προϊστορικά χρόνια ως περιφερόμενες νομαδικές φυλές στην περιοχή της Μεσοποταμίας στις κοιλάδες του Τίγρη και του Ευφράτη. Είχαν καταγωγή από τους Ακκάδιους του Σαργών της 3ης χιλιετίας π.χ., το αρχικό τους όνομα ήταν Σουμπαρτού, ονομάστηκαν τελικά Ασσύριοι προς τιμή του εθνικού τους θεού Ασσούρ. Οι Ασσύριοι, σκληροί πολεμιστές με εξαιρετική στρατιωτική οργάνωση, άπλωσαν γρήγορα την κυριαρχία τους στη Δυτική Ασία και στην Αίγυπτο. Επίσης έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μεγάλη οικονομική ανάπτυξή της και η πλεονεκτική γεωγραφική θέση της χώρας τους. Από τα εδάφη της περνούσαν οι σπουδαιότεροι δρόμοι του ζωηρού εμπορίου της Ευρώπης με τα κράτη της Ασίας. Η ιστορία της Ασσυρίας χωρίζεται σε τρεις περιόδους: Η πρώτη φθάνει μέχρι και τον 13ο π.Χ. αιώνα, πρωτεύουσα της χώρας τότε ήταν η πόλη Ασσούρ, το κράτος της Ασσυρίας έφτασε περιστασιακά μέχρι τη Μεσόγειο Θάλασσα. Η ιστορία της Ασσυρίας ξεκινά από το 2500 π.Χ. κατά σειρά ώς τον ιδρυτή της εθνικής δυναστείας Αντασί κυβέρνησαν:

• Οι 16 βασιλείς που ζούσαν σε σκηνές, πρώτος βασιλιάς ο Τούντιγα (2500 π.χ.)
• Οι 10 βασιλείς πατριάρχες διαδέχθηκαν τους βασιλείς που ζούσαν σε σκηνές πρώτος βασιλιάς πατριάρχης ο Χαλ γιος του Απιασάλ τελευταίος από τους 16 βασιλείς οι οποίοι αναφέρεται ότι ζούσαν σε σκηνές, οι βασιλείς πατριάρχες είχαν και τον τίτλο του ποιμένα όπως όλοι οι Σημίτες βασιλείς.
• Η αυτοκρατορία των Ακκάδων με τη δυναστεία του Σαργών του μέγα (23ος - 21ος αιώνας π.χ.) Σημιτική αυτοκρατορία όπως και οι Ασσύριοι στην ευρύτερη περιοχή του σημερινού Ιράκ.
• Η τρίτη δυναστεία της Ουρ (20ος αιώνας π.χ.) στην οποία την κυριαρχία της περιοχής δεν είχαν Σημίτες αλλά Σουμέριοι.
• Κικία (2000 π.Χ.) πρώτος βασιλιάς της ανεξάρτητης Ασσυρίας μετά την κατάρρευση της τρίτης δυναστείας της Ουρ ή δυναστείας του Ουρ-Ναμμού, η δυναστεία του Κικία διατηρήθηκε δύο αιώνες (2000 π.Χ. - 1809 π.Χ. τελευταίος βασιλιάς της δυναστείας ο Ερισούμ Β' ο οποίος ηττήθηκε από τον Σαμσί Αντάντ Α' γιο του βασιλιά της Εκαλατούμ που κατέλαβε τη χώρα.

Ο βασιλιάς Ερισούμ Α΄ (1905-1877 π.Χ.)επέκτεινε τη κυριαρχία του προς τη σημερινή Τουρκία ιδρύοντας αποικίες στη Κανες και τη Χαττούσα και σε άλλες 18 μικρότερες πόλεις. Ο Ερισούμ έφτιαξε τους πρώτους γραπτούς νόμους, οχύρωσε τις ασσυριακές πόλεις και έφτιαξε ή ανακαίνισε τα ιερά της Ιστάρ και του Ασσούρ. Επίσης στα χρόνια του ιδρύθηκε η πόλη της Βαβυλώνας, το 1894 π.Χ. από κάποιον Αμορίτη πρίγκηπα. Το 1900 και το 1800 π.Χ. δημιούργησαν την αυτοκρατορία τους φτάνοντας μέχρι τη Μ.Ασία. Οι Ασσύριοι που δραστηριοποιούνταν στο εμπόριο σε όλη τη περιοχή από τη Τουρκία μέχρι την Αίγυπτο φαίνεται ότι είχαν ιδρύσει μικρές εμπορικές αποικίες που στα ασσυριακά λέγονταν καρούμ=λιμάνια από το 1900 π.Χ., όπως η πόλη Κανές στη Καππαδοκία οι οποίες μεν υπάγονταν στην αυτοκρατορία των Χετταίων αλλά κάτω από ιδιαίτερο φορολογικό καθεστώς. Στη Χαττούσα την ίδια περίοδο είχαν τη δική τους συνοικία- και αυτή εμπορικός τους σταθμός- ξεχωριστή μέσα στη πόλη και μάλιστα έφεραν και τη σφηνοειδή γραφή στους Χετταίους μέσω των εμπορικών λογαριασμών. Το εμπόριο μάλλον περιλάμβανε μέταλλα όπως σίδερο και κασσίτερο από τη Τουρκία και υφάσματα από την Ασσυρία.

Ο Ικουνούμ (1877-1870π.Χ.) έχτισε ένα μεγάλο ναό στη θεά Νινκιγκάλ, έκανε συντήρηση στα τείχη της Ασσούρ και διατήρησε την κυριαρχία της Ασσυρίας στη Μικρά Ασία.

• Σαμσί-Αντάντ Α΄ (1809 π.Χ. - 1776 π.Χ.) Αμορίτης Σημίτικης καταγωγής αλλά όχι Ασσύριος γιος του βασιλιά της Εκαλατούμ κατέλαβε την Ασσυρία, την εποχή του γιου του Σαμσί Αντάντ Ισμέ Νταγκάν Α' η Ασσυρία έγινε υποτελής του Βαβυλώνιου βασιλιά Χαμουραμπί (1771 π.χ.), ανεξαρτητοποιήθηκε γρήγορα από τους Βαβυλώνιους την εποχή του Σαμσού Ιλουνά γιου του Χαμουραμπί.
• 7 σφετεριστές βασιλείς που αναφέρονται στα Ασσυριακά χρονικά ως «βασιλείς χωρίς πατέρα» τελευταίος των 7 σφετεριστών βασιλέων ο Αντασί ο γενάρχης της εθνικής δυναστείας των Ασσυρίων.
• Αντασί (1720 π.Χ. - 1700 π.Χ.) ο γενάρχης της εθνικής δυναστείας της Ασσυρίας, όλοι οι βασιλείς της Ασσυρίας στη συνέχεια για περισσότερο από μία χιλιετία ώς τον τελευταίο Ασσουρμπανιπάλ κατάγονται από αυτόν.

Την εποχή του βασιλιά της Ασσυρίας Σαμσί Αντάντ Β' οι Κασσίτες με τη βοήθεια του βασιλιά των Χετταίων Μουρσίλις Α΄ κατέκτησαν τη Βαβυλώνα (1595 π.Χ. ) οι Ασσύριοι αν και αδύναμοι ακόμα δεν κατακτήθηκαν λόγω της ειρηνικής συνθήκης που υπέγραψε ο Ασσύριος βασιλιάς με τον πρώτο βασιλιά των Κασσιτών Αγκούμ Α'. Έναν περίπου αιώνα αργότερα την εποχή του βασιλιά Ενλίλ Νασίρ Α' η Ασσυρία θα κατακτηθεί από τη νέα Ασιατική υπερδύναμη του 15ου αιώνα π.χ. τους Μιτάννι, σε αυτούς θα παραμείνουν οι Ασσύριοι βασιλείς υποτελείς ενάμιση περίπου αιώνα μέχρι οι Χετταίοι να διαλύσουν το κράτος των Μιτάννι.

Α' Ασσυριακή αυτοκρατορία

• Ασούρ Ουμπαλίτ Α΄: Ο Ασσύριος βασιλιάς Ασούρ Ουμπαλίτ Α΄ ιδρυτής της Α' Ασσυριακής αυτοκρατορίας εκμεταλλεύτηκε την κατάκτηση του κράτους των Μιτάννι από τον Χετταίο κατακτητή βασιλιά Σουπιλουλιούμας Α΄ τον 14ο αιώνα για να πετύχει την πλήρη ανεξαρτησία της Ασσυρίας. Την ίδια εποχή η Ασσυρία άρχισε να γίνεται υπολογίσιμη δύναμη όπως αποδείχτηκε από τις αλληλογραφίες του Ασούρ Ουμπαλίτ Α΄ με τον Φαραώ και τον βασιλιά των Χετταίων ο ίδιος έδωσε την κόρη του σύζυγο στον Κασσίτη βασιλιά Μπουρνά Μπουριάς.
• Αντάντ Νιραρί Α΄: Ο εγγονός του Ασούρ Ουμπαλίτ Α΄ Αντάντ Νιραρί Α΄ άρχισε να επεκτείνει σημαντικά το κράτος της Ασσυρίας σε βάρος των Χετταίων και των Μιτάννι ενώ συνέτριψε και τους Κασσίτες.
• Σαλμανασέρ Α': Ο γιος του Αντάντ Νιραρί Α' Σαλμανασέρ Α' συνέτριψε τους Ουραρτού και υπέταξε 8 βασίλεια στα βόρεια της Ασσυρίας εξαναγκάζοντας τον Χετταίο βασιλιά Χατουσίλι Γ΄ βλέποντας τον Ασσυριακό κίνδυνο να συμμαχήσει με τον πρώην εχθρό του τον Φαραώ της Αιγύπτου Ραμσή Β'.
• Τικουλτί Νινουρτά Α': Ο Τικουλτί Νινουρτά Α' γιος του Σαλμανασέρ Α' έφτασε την Α' Ασσυριακή αυτοκρατορία στο αποκορύφωμα της, συνέτριψε τον βασιλιά των Χετταίων Τανταλίγια Δ΄ στη μάχη του Νιρίγια (1230 π.Χ.) και κατέλαβε για πρώτη φορά στην Ασσυριακή ιστορία τη Βαβυλώνα από τους Κασσίτες αιχμαλωτίζοντας τον τελευταίο βασιλιά Καστιλιάς Δ'. Πήρε τον τίτλο του βασιλιά του Σουμέρ και του Ακκάδ σε μίμηση του μεγάλου προγόνου του βασιλιά των Ακκάδων Σαργών αλλά δολοφονήθηκε από τους γιους του από συνωμοσία, μετά τον Τικουλτί Νινουρτά Α' ξεκίνησε η παρακμή.

Η Βαβυλώνα ανακαταλήφθηκε από τους Κασσίτες αφού πρώτα συνέτριψαν τον βασιλιά Ενλίλ κουντουρί ουσούρ μικρότερο γιο του Τικουλτί Νινουρτά Α΄ γι'αυτό ο σφετεριστής ξάδελφος του Νινουρτά-απάλ-Εκούρ τον ανέτρεψε από τον θρόνο. Την εποχή του βασιλιά Ασούρ Δαν Α΄ οι Ελαμίτες καταλαμβάνουν τη Βαβυλώνα τερματίζοντας οριστικά την Κασσίτικη κυριαρχία, επί Ασούρ ρες ισί Α΄ ένας Βαβυλώνιος πρίγκιπας ο Ναβουχοδονόσορ Α΄ ύστερα από επανάσταση ανακηρύσσει την ανεξαρτησία της Βαβυλώνας από τους Κασσίτες. Ο Ναβουχοδονόσορας άρχισε να παρενοχλεί λεηλατώντας Ασσυριακές περιοχές γι'αυτό ο Ασούρ ρες ισί Α΄ τον συνέτριψε τελευταία μεγάλη αναλαμπή την εποχή του βασιλιά Τιγκλάθ Πιλεσέρ Α΄ που κατέκτησε πολλές περιοχές από τους νέο Χετταίους όπως την Καππαδοκία από τότε ως την έναρξη της Β' Ασσυριακής αυτοκρατορίας η Ασσυρία έπεσε σε παρακμή.

Β' Ασσυριακή αυτοκρατορία

Ιδρυτής της Β' Ασσυριακής αυτοκρατορίας ήταν ο Αντάντ Νιραρί Β', ο εγγονός του Ασουρνασιρπάλ Β΄ έκανε τις πρώτες κατακτήσεις διαλύοντας με τη βοήθεια των Κιμμερίων το κράτος των Φρυγών στη Μικρά Ασία. Ο γιος του Ασουρνασιρπάλ Σαλμανασέρ Γ΄ θεωρείται ο κορυφαίος βασιλιάς της Ασίας τον 9ο αιώνα π.χ. συντρίβοντας συνασπισμό εναντίον του στη μάχη του Καρκάρ (853 π.Χ.) κατέλαβε την Παλαιστίνη, τη Συρία και τη Βαβυλώνα, είναι γνωστός για τον κύλινδρο του Σαλμανασέρ που παρουσιάζει τον βασιλιά του Ισραήλ Ιηού να υποκλίνεται μπροστά του. Με τους απογόνους του Σαλμανασέρ ακολούθησε προσωρινή παρακμή ως την εποχή του σφετεριστή βασιλιά Τιγκλάθ Πιλεσέρ Γ΄ ο οποίος κατέλαβε τα υπόλοιπα νέο - Χιττίτικα βασίλεια της Ασίας όπως το Αρπάντ, νίκησε τους Ουραρτού και αναδιοργάνωσε τον Ασσυριακό στρατό εξοπλίζοντας τον με αιχμαλώτους πολέμου έκανε τέλος τον βασιλιά του Ιούδα Οζία υποτελή του.

Η νεώτερη και πιο ένδοξη περίοδος της Β' Ασσυριακής αυτοκρατορίας και ολόκληρης της Ασσυριακής ιστορίας ξεκινά με τον Σαργών Β' (722 π.χ.) για τον οποίο δεν έχει ξεκαθαριστεί αν ήταν γιος του Τιγκλάθ Πιλεσέρ Γ' ή σφετεριστής, ο ίδιος και οι απόγονοι του μετέτρεψαν την Ασσυρία σε κοσμοκράτειρα ως την κατάληψη της από τη Βαβυλώνα.

• Σαργών Β': Ο Σαργών μετά από δεκάχρονη πολιορκία ανακατέλαβε τη Βαβυλώνα (710 π.Χ.) από τον Χαλδαίο πρίγκιπα Μαρδούκ απλά Ιντινά Β' που είχε ανακηρύξει την ανεξαρτησία της πόλης από την Ασσυρία λίγο μετά την άνοδο του Σαργών στον θρόνο. Κατέκτησε ολόκληρη την Παλαιστίνη, συνέτριψε τον βασιλιά της Ουραρτού Ρουσά Β' (714 π.Χ.) κατέλαβε την Κύπρο (709 π.Χ.) και σκοτώθηκε σε μάχη εναντίον των Κιμμερίων. Η υποτιθέμενη υποδούλωση του «κράτους του Ισραήλ» αποδίδεται μόνο στη Βίβλο και όχι σε ιστορικά και αρχαιολογικά ευρήματα.
• Σενναχειρείμ: Ο γιος του Σαργών Β' Σενναχειρείμ αντιμετώπισε εξέγερση στη Βαβυλώνα όπου βρισκόταν κυβερνήτης ο γιος της, την ανακατέλαβε οριστικά (689 π.Χ.) οπότε για να εκδικηθεί τη δολοφονία του γιου του προχώρησε σε αμέτρητες σφαγές και ιεροσυλίες καταστρέφοντας τον ναό του Μαρδούκ στην Εσαγκίλα. Ο Σενναχειρείμ απέτυχε να καταλάβει το βασίλειο του Ιούδα και την πρωτεύουσα του Ιεροσόλυμα λόγω επέμβασης μιας περίεργης θείας δύναμης που περιγράφεται από τη Βίβλο και επιβεβαιώνεται από Έλληνες ιστορικούς.
• Εσαραδδών: Ο γιος του Σενναχειρείμ Εσαραδδών επισκεύασε τις φθορές στον ναό της Εσαγκίλα συνέχισε τις στρατιωτικές επιτυχίες. Ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Ασσυρίας που υπέταξε την Αίγυπτο (671 π.Χ.) κατέστρεψε την πόλη της Σιδώνας στα Φοινικικά παράλια για να την τιμωρήσει λόγω εξέγερσης. Ο Ασσουρμπανιπάλ ή Σαρδανάπαλος γιος του Εσαραδδών έφερε την Ασσυριακή αυτοκρατορία στο αποκορύφωμα της δόξας της.
• Ασσουρμπανιπάλ: Ο Σαρδανάπαλος ο μόνος Ασσύριος βασιλιάς φίλος των γραμμάτων ίδρυσε μεγάλη βιβλιοθήκη έμεινε γνωστός στους Έλληνες λόγω της βιαιότητας και της ακολασίας του υπέταξε οριστικά την Αίγυπτο και δέχθηκε την υποταγή του βασιλιά της Λυδίας Γύγη, συνέτριψε το Ελάμ στη μάχη του Ουμπάι (653 π.Χ.) όταν επαναστάτησε για δεύτερη φορά το ισοπέδωσε (640 π.Χ.). Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Σαρδανάπαλος ήταν η εξέγερση του μεγαλύτερου αδελφού του Σαμάς σουρ Ουκίν που είχε τοποθετηθεί κυβερνήτης της Βαβυλώνας (648 π.Χ.) οι βιαιότητες που πραγματοποίησε στην καταστολή της ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, μετά τον θάνατο του Σαρδανάπαλου οι Ασσύριοι γνώρισαν κατακόρυφη παρακμή. Ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβοπολάσαρ πατέρας του Ναβουχοδονόσορα καταλαμβάνει σταδιακά όλες τις επαρχίες της Ασσυρίας την εποχή του βασιλιά Ασούρ Ουμπαλίτ Β΄ εγγονού του Σαρδανάπαλου θα καταλάβει και τη Χαρράν την τελευταία επαρχία που είχε απομείνει (609 π.Χ.) και από τότε η αρχαία Ασσυρία εξαφανίστηκε από την ιστορία.

Οι Ασσύριοι τα νεώτερα χρόνια της αρχαιότητας

Μετά τη διάλυση τη Ασσυριακής αυτοκρατορίας οι απόγονοι των Ασσυρίων την εποχή της αυτοκρατορίας των Χαλδαίων της Βαβυλώνας και των Αχαιμενιδών της Περσίας στις αγροτικές περιοχές του βορείου Ιράκ με κύρια ασχολία την καλλιέργεια δημητριακών. Την εποχή των Αχαιμενιδών έμειναν πιστοί στον μεγάλο βασιλιά πληρώνοντας πάντοτε φόρο υποτέλειας, ως σκληροί πολεμιστές αποτελούσαν το βαρύ πυροβολικό του Περσικού στρατού, η γλώσσα τους τα Αραμαϊκά έγινε αρχικά η διπλωματική γλώσσα των Περσών και στη συνέχεια παγκόσμια γλώσσα μέχρι τον 4ο αιώνα π.χ. την εποχή που αντικαταστάθηκε από τα Ελληνικά. Οι Πέρσες αντέγραψαν το διοικητικό, το ταχυδρομικό και το οδικό σύστημα των Ασσυρίων, ο Δαρείος ο μέγας κατασκεύασε μεγαλοπρεπή ανάκτορα στην Περσέπολη στα πρότυπα των Ασσυρίων, οι Πέρσες αντέγραψαν τέλος την τέχνη των Ασσυρίων όπως τα λιοντάρια με τις γενειοφόρες κεφαλές. Παρέμειναν υποτελείς και στους Έλληνες Σελευκίδες βασιλείς διατήρησαν την εθνική τους ταυτότητα αν και έπεσαν σε αφάνεια βάση της Αραμαϊκής γλώσσας, η Αραμαϊκή αντικατέστησε σταδιακά στον Ασσυριακό λαό την πανάρχαια Ακκαδική γλώσσα την οποία τα τελευταία χρόνια μιλούσαν μονάχα οι βασιλιάδες και το στενό περιβάλλον τους. Υπάρχουν πολλές αναφορές για τους Ασσύριους από νεώτερους Έλληνες ιστορικούς όπως ο ιστορικός Αρριανός στο έργο του «Η ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου» που γράφει ότι 10.000 Ασσύριοι εργάτες εργάζονταν για την κατασκευή φραγμάτων.

Οι Ασσύριοι μετά την επικράτηση του χριστιανισμού

Η Ασσυριακή χριστιανική εκκλησία ιδρύθηκε στην Έδεσσα από τον Απόστολο Θωμά και τον Άγιο Απόστολο Ιούδα τον Θαδδαίο,που είναι ένας εκ των δώδεκα αποστόλων και δεν πρέπει να συγχέεται με τον ετεροθαλή αδελφό του Ιησού (33 μ.χ.). Το γεγονός ότι οι Ασσύριοι μιλούσαν τα Αραμαϊκά, τη μητρική γλώσσα του Ιησού, βοήθησε στην ταχύτατη διάδοση της χριστιανικής θρησκείας στους Ασσύριους, από το 179 ήταν η επίσημη θρησκεία τους. Μεγαλύτερη προσωπικότητα στα πρώτα χρόνια της Ασσυριακής εκκλησίας ήταν ο Εφραίμ ο Σύρος (306 - 379) διάκονος, εκκλησιαστικός συγγραφέας, θεολόγος και υμνογράφος που έγραψε πάνω από 300 ύμνους μετά τον θάνατο του ανακηρύχθηκε άγιος ακόμα και από τους δυτικούς. Από τον 5ο αιώνα μ.χ. ασπάστηκαν τον Νεστοριανισμό με αποτέλεσμα να θεωρηθούν από τους Ορθόδοξους χριστιανούς του Βυζαντίου ως αιρετικοί. Οι Ασσύριοι είχαν έντονη ιεραποστολική δράση σε ολόκληρο τον κόσμο φτάνοντας μέχρι την Κίνα, παρέμειναν χριστιανοί, μέχρι σήμερα δεν εγκατέλειψαν την θρησκεία τους ούτε όταν οι υπόλοιποι Ασιάτες έγιναν μουσουλμάνοι. Απέκτησαν επιπλέον πολλές γνώσεις με τη μελέτη των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων όπως Πλάτωνα, Αριστοτέλη τις γνώσεις αυτές μετέδωσαν οι Άραβες στη δύση. Η αχανής επιρροή της Ασσυριακής εκκλησίας επεκτείνεται σε ολόκληρη την Ασία, δέχθηκε σκληρό χτύπημα από τους Μογγόλους του Ταμερλάνου (1400) από τότε η δράση της Ασσυριακής εκκλησίας ήταν πολύ περιορισμένη. Ζούσαν στην αρχαία τους πατρίδα το Ιράκ ως τις αρχές του 20ου αιώνα αποτελώντας το 20% του πληθυσμού αργότερα οι περισσότεροι μετανάστευσαν στην Αμερική και την Αυστραλία, πολλοί ήρθαν και στην Ελλάδα.

Πηγές

• Ascalone, Enrico (2007): Mesopotamia: Assyrians, Sumerians, Babylonians (Dictionaries of Civilizations; 1). Berkeley: University of California Press (paperback, ISBN 0-520-25266-7).
• Grayson, Albert Kirk (1975): Assyrian and Babylonian Chronicles (ABC), Locust Valley, N.Y., Augustin; reed. Winona Lake, Eisenbrauns (2000).
• Healy, Mark (1991). The Ancient Assyrians. London: Osprey. ISBN 1-85532-163-7. OCLC 26351868.
• Leick, Gwendolyn (2002): Mesopotamia: The Invention of the City. Penguin Books.
• Nardo, Don (1998): The Assyrian Empire. San Diego.
• Olmstead, A. T. (1923): History of Assyria, Chicago.
• Oppenheim, A. Leo (1964): Ancient Mesopotamia: Portrait of a Dead Civilization. Chicago.
• Parpola, Simo (2004). "National and Ethnic Identity in the Neo-Assyrian Empire and Assyrian Identity in Post-Empire Times" (PDF). Journal of Assyrian Academic Studies 18 (2).
• Robert William Rogers (1900). A history of Babylonia and Assyria. - vol1 - vol2
• Roux, Georges (1964): Ancient Iraq. 1st ed., 3rd ed., London, Penguin Books, 1992 (paperback, ISBN 0-14-012523-X).
• Saggs, H. W. F. (1984): The Might that was Assyria, London, ISBN 0-283-98961-0
• Virginia Schomp (2005). Ancient Mesopotamia: The Sumerians, Babylonians, and Assyrians. New York: Scholastic Library Pub. ISBN 0-531-16741-0. OCLC 60341786. Unknown parameter |unused_data= ignored (help)
• Van de Mieroop, Mark (2004): A History of the Ancient Near East, Oxford.