Τα Άνω Πεδινά είναι χωρίο του νομού Ιωαννίνων του δήμου Ζαγορίου. Βρίσκονται στις νοτιοδυτικές πλαγιές της Τύμφης και βόρεια του Μιτσικελίου, χτισμένα σε υψόμετρο 960 μέτρων πάνω από ένα μικρό οροπέδιο.
Κατά το 1819 ο οικισμός υπέστη ληστρική επιδρομή από περίπου 300 Αλβανούς[1]. Από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα ο πληθυσμός των Άνω Πεδινών παρουσίασε σημαντική μείωση (31%) η οποία οφείλεται στην έξαρση των φαινομένων ληστείας στην ευρύτερη περιοχή του Ζαγορίου[1].
Από τα Άνω Πεδινά καταγόταν ο δάσκαλος του γένους Νεόφυτος Δούκας και ο ιστοριοδίφης Ιωάννης Λαμπρίδης[2]. Μέχρι το 1928 ο οικισμός ονομαζόταν Σουδενά[3], οπότε και μετονομάστηκε σε Άνω Κάμπος και ένα χρόνο μετά σε Άνω Πεδινά[4].
Το χωριό είναι ανακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός καθώς διατηρεί την χαρακτηριστική ζαγορίτικη αρχιτεκτονική. Κυριότερα αξιοθέατα του οικισμού είναι η Λαμπριάδειος σχολή, η μονή Ευαγγελίστριας, η μονή Αγίας Παρασκευής και ο ναός του Αγίου Δημητρίου, τα οποία είναι χτισμένα τον 18ο αιώνα και αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα της τοπικής αρχιτεκτονικής[5].
Κώστας Παπαγιαννόπουλος-Ελένη Σιμώνη (επιμέλεια), Οι ρίζες των Σουδενιωτών. Τοπική Ιστορία και Αρχαιολογία των μετακινήσεων, έκδοση: Σύλλογος Σουδενιωτών Πατρών και Περιχώρων, Λουσικά Αχαΐας 2017. ISBN: 978-618-83349-0-8.
