Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τελλούριο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 84: Γραμμή 84:
Το [[Χημικά στοιχεία|χημικό στοιχείο]] '''τελλούριο''' (tellurium) είναι σπάνιο, μαλακό, λαμπερό, γκριζόλευκο ημιμέταλλο (μεταλλοειδές)<ref group="Σημ.">Η IUPAC προτείνει τον όρο "ημιμέταλλο" (semimetal) αντί του όρου "μεταλλοειδές" (metalloid)</ref>. Ο [[ατομικός αριθμός]] του είναι 52 και η [[σχετική ατομική μάζα]] του 127,60(3)<ref>{{cite journal|title= Atomic weights of the elements 2009 (IUPAC Technical Report)|author= Michael E. Wieser and Tyler B. Coplen|journal= Pure Appl. Chem.|volume= 83|issue = 2|year= December 2010|pages= |format= PDF|url= http://www.iupac.org/publications/pac/pdf/2011/pdf/8302x0359.pdf|accessdate = 25/7/2012}}</ref>. Το χημικό του σύμβολο είναι "'''Te'''" και ανήκει στην ομάδα 16 (VI<sub>A</sub>, με την παλαιότερη ταξινόμηση) του [[περιοδικός πίνακας|περιοδικού πίνακα]], στην περίοδο 5 και στον τομέα p. Έχει [[θερμοκρασία τήξης]] 449,51&nbsp;°C και [[θερμοκρασία βρασμού]] 988&nbsp;°C.
Το [[Χημικά στοιχεία|χημικό στοιχείο]] '''τελλούριο''' (tellurium) είναι σπάνιο, μαλακό, λαμπερό, γκριζόλευκο ημιμέταλλο (μεταλλοειδές)<ref group="Σημ.">Η IUPAC προτείνει τον όρο "ημιμέταλλο" (semimetal) αντί του όρου "μεταλλοειδές" (metalloid)</ref>. Ο [[ατομικός αριθμός]] του είναι 52 και η [[σχετική ατομική μάζα]] του 127,60(3)<ref>{{cite journal|title= Atomic weights of the elements 2009 (IUPAC Technical Report)|author= Michael E. Wieser and Tyler B. Coplen|journal= Pure Appl. Chem.|volume= 83|issue = 2|year= December 2010|pages= |format= PDF|url= http://www.iupac.org/publications/pac/pdf/2011/pdf/8302x0359.pdf|accessdate = 25/7/2012}}</ref>. Το χημικό του σύμβολο είναι "'''Te'''" και ανήκει στην ομάδα 16 (VI<sub>A</sub>, με την παλαιότερη ταξινόμηση) του [[περιοδικός πίνακας|περιοδικού πίνακα]], στην περίοδο 5 και στον τομέα p. Έχει [[θερμοκρασία τήξης]] 449,51&nbsp;°C και [[θερμοκρασία βρασμού]] 988&nbsp;°C.


Ανακαλύφθηκε το 1782 από τον Αυστριακό ορυκτολόγο Φραντς-Γιόζεφ Μίλερ φον Ράιχενσταϊν (Franz-Joseph Müller von Reichenstein, 1740 ή 1742 - 1825 ή 1826) στην Τρανσυλβανία (σημερινή επαρχία της Ρουμανίας) σε ορυκτό που περιείχε και χρυσό. Το νέο στοιχείο ονομάστηκε "τελλούριο" από το Γερμανό χημικό Μάρτιν Χάινριχ Κλάπροθ (Martin Heinrich Klaproth, 1743 – 1817) το 1798, από τη λατινική λέξη για τη Γη, "tellus".

Το τελλούριο υπάρχει μερικές φορές ελεύθερο στη φύση αλλά συνήθως βρίσκεται σε ορυκτά μαζί με χρυσό όπως ο καλαβερίτης και ο κρεννερίτης ή και με άργυρο όπως ο πετζίτης και συλβανίτης. Η περιεκτικότητα του μετάλλου στο στερεό φλοιό της γης είναι περίπου 0,001 ppm (1 ppb)<ref name="Enghag">{{cite book|title= Encyclopedia of the elements: technical data, history, processing, applications|edition = εικονογραφημένη|chapter = |author= Per Enghag|editor=|year= 2004|publisher= John Wiley and Sons|pages=|url= http://books.google.gr/books?id=aff7sEea39EC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false|ISBN = 3527306668|format=|accessdate=}}</ref>.




Γραμμή 106: Γραμμή 109:
|year= 2003|publisher= Dover Publications Inc.|pages= |url=|ISBN = 9780486656229}}
|year= 2003|publisher= Dover Publications Inc.|pages= |url=|ISBN = 9780486656229}}
* {{cite book |author= Weeks M.E. |title= Discovery of the elements |year= 1933 |ISBN = 0766138720 |publisher= Journal of Chemical Education |edition = }}
* {{cite book |author= Weeks M.E. |title= Discovery of the elements |year= 1933 |ISBN = 0766138720 |publisher= Journal of Chemical Education |edition = }}
* {{cite book |author= Wiberg E., Nils Wiberg N., Holleman A.F. |title= Inorganic chemistry |year= 2001 |ISBN = 0123526515 |publisher= Academic Press |edition = }}
* {{cite book |author= Wiberg E., Nils Wiberg N., Holleman A.F. |title= Inorganic chemistry |year= 2001 |ISBN = 0123526515 |publisher= Academic Press |edition = }}
* {{cite book |author= J. Derek Woollins, Risto Laitinen|title= Selenium and Tellurium Chemistry: From Small Molecules to Biomolecules and Materials |year= 2011 |ISBN = 3642206980 |publisher= Springer |edition =εικονογραφημένη }}
</div>
</div>



== <small>Δείτε επίσης</small>==
== <small>Δείτε επίσης</small>==

Έκδοση από την 10:25, 25 Ιουλίου 2012

Τελλούριο
Αντιμόνιο ← Τελλούριο → Ιώδιο
Σελήνιο
↑
Te
↓
Πολώνιο


Κρύσταλλος καθαρού τελλουρίου μήκους 2 cm

Ιστορία
Ταυτότητα του στοιχείου
Όνομα, σύμβολο Τελλούριο (Te)
Ατομικός αριθμός (Ζ) 52
Κατηγορία Ημιμέταλλο
ομάδα, περίοδος,
τομέας 		16 ,5, p
Σχετική ατομική
μάζα (Ar) 		127,60
Ηλεκτρονική
διαμόρφωση 		[Kr] 4d10 5s2 5p4
Αριθμός EINECS 236-813-4
Αριθμός CAS 13494-80-9
Ατομικές ιδιότητες
Ατομική ακτίνα 140 pm
Ομοιοπολική ακτίνα 138±4 pm
Ακτίνα van der Waals 206 pm
Ηλεκτραρνητικότητα 2,1
Κυριότεροι αριθμοί
οξείδωσης 		-2, +2, +4, +5, +6
Ενέργειες ιονισμού 1η:869,3 kJ/mol
2η:1790 kJ/mol
3η:2698 kJ/mol
Φυσικά χαρακτηριστικά
Κρυσταλλικό σύστημα εξαγωνικό
Σημείο τήξης 449,51°C (722,66 K) (841,12°F)
Σημείο βρασμού 988°C (1261 K) (1810°F)
Πυκνότητα 6,24 g/cm3
Ενθαλπία τήξης 17,49 kJ/mol
Ενθαλπία εξάτμισης 48 kJ/mol
Ειδική θερμοχωρητικότητα 25,73 J/mol·K
Μαγνητική συμπεριφορά διαμαγνητικό
Ειδική ηλεκτρική
αντίσταση 		1·10-4 Ω·m
Ειδική ηλεκτρική αγωγιμότητα 104 S/m
Ειδική θερμική
αγωγιμότητα 		3 W/m·K
Σκληρότητα Mohs 2,25
Σκληρότητα Brinell 250 MPa[1]
Μέτρο ελαστικότητας
(Young's modulus) 		47,1 GPa
Μέτρο διάτμησης
(Shear modulus) 		16,7 GPa
Μέτρο ελαστικότητας όγκου
(Bulk modulus) 		65 GPa
Λόγος Poison 0,23
Ταχύτητα του ήχου (20°C) 2610 m/s
Επικινδυνότητα
Επιβλαβές
Φράσεις κινδύνου 20, 36/37
Φράσεις ασφαλείας 26
Κίνδυνοι κατά
NFPA 704

0
2
 
Η κατάσταση αναφοράς είναι η πρότυπη κατάσταση (25°C, 1 Atm)
εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά

Το χημικό στοιχείο τελλούριο (tellurium) είναι σπάνιο, μαλακό, λαμπερό, γκριζόλευκο ημιμέταλλο (μεταλλοειδές)[Σημ. 1]. Ο ατομικός αριθμός του είναι 52 και η σχετική ατομική μάζα του 127,60(3)[2]. Το χημικό του σύμβολο είναι "Te" και ανήκει στην ομάδα 16 (VIA, με την παλαιότερη ταξινόμηση) του περιοδικού πίνακα, στην περίοδο 5 και στον τομέα p. Έχει θερμοκρασία τήξης 449,51 °C και θερμοκρασία βρασμού 988 °C.

Ανακαλύφθηκε το 1782 από τον Αυστριακό ορυκτολόγο Φραντς-Γιόζεφ Μίλερ φον Ράιχενσταϊν (Franz-Joseph Müller von Reichenstein, 1740 ή 1742 - 1825 ή 1826) στην Τρανσυλβανία (σημερινή επαρχία της Ρουμανίας) σε ορυκτό που περιείχε και χρυσό. Το νέο στοιχείο ονομάστηκε "τελλούριο" από το Γερμανό χημικό Μάρτιν Χάινριχ Κλάπροθ (Martin Heinrich Klaproth, 1743 – 1817) το 1798, από τη λατινική λέξη για τη Γη, "tellus".

Το τελλούριο υπάρχει μερικές φορές ελεύθερο στη φύση αλλά συνήθως βρίσκεται σε ορυκτά μαζί με χρυσό όπως ο καλαβερίτης και ο κρεννερίτης ή και με άργυρο όπως ο πετζίτης και συλβανίτης. Η περιεκτικότητα του μετάλλου στο στερεό φλοιό της γης είναι περίπου 0,001 ppm (1 ppb)[3].


Σημειώσεις

  1. ↑ Η IUPAC προτείνει τον όρο "ημιμέταλλο" (semimetal) αντί του όρου "μεταλλοειδές" (metalloid)

Παραπομπές

  1. ↑ Martienssen W., Warlimont H., επιμ. (2005). «Classes of materials». Springer handbook of condensed matter and materials data. Springer. ISBN 978-3-540-44376-6. 
  2. ↑ Michael E. Wieser and Tyler B. Coplen (December 2010). «Atomic weights of the elements 2009 (IUPAC Technical Report)» (PDF). Pure Appl. Chem. 83 (2). http://www.iupac.org/publications/pac/pdf/2011/pdf/8302x0359.pdf. Ανακτήθηκε στις 25/7/2012. 
  3. ↑ Per Enghag (2004). Encyclopedia of the elements: technical data, history, processing, applications (εικονογραφημένη έκδοση). John Wiley and Sons. ISBN 3527306668. 

Επιλεγμένη βιβλιογραφία

  • Ebbing D.D, Gammon S.D. (2008). General Chemistry (9η έκδοση). Cengage Learning. ISBN 0618857486. 
  • Emsley J (2003). Nature's building blocks: an A-Z guide to the elements. Oxford University Press. ISBN 0198503407. 
  • Greenwood N. N., Earnshaw, A. (1997). Chemistry of the Elements. Oxford. ISBN 0750633654. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  • Housecroft C.E., Sharpe A. G. (2005). Inorganic chemistry (3η έκδοση). Pearson Education Limited. ISBN 9780131755536. 
  • Mανουσάκης Γ.Ε. (1994). Γενική και Ανόργανη Χημεία. Αφοι Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη. ISBN 9603432725. 
  • Pauling L. (2003). General Chemistry (3η έκδοση). Dover Publications Inc. ISBN 9780486656229. 
  • Weeks M.E. (1933). Discovery of the elements. Journal of Chemical Education. ISBN 0766138720. 
  • Wiberg E., Nils Wiberg N., Holleman A.F. (2001). Inorganic chemistry. Academic Press. ISBN 0123526515. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  • J. Derek Woollins, Risto Laitinen (2011). Selenium and Tellurium Chemistry: From Small Molecules to Biomolecules and Materials (εικονογραφημένη έκδοση). Springer. ISBN 3642206980. 


Δείτε επίσης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


π • σ • ε
Περιοδικός πίνακας
1 H   He
2 Li Be   B C N O F Ne
3 Na Mg   Al Si P S Cl Ar
4 K Ca   Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr
5 Rb Sr   Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe
6 Cs Ba La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb Lu Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn
7 Fr Ra Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No Lr Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og
Αλκαλιμέταλλα Αλκαλικές γαίες Λανθανίδες Ακτινίδες Στοιχεία μετάπτωσης Άλλα μέταλλα Μεταλλοειδή Άλλα αμέταλλα Αλογόνα Ευγενή Αέρια

Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link GA

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τελλούριο&oldid=3457667"