Ινοβρότσουαφ
Συντεταγμένες: 52°47′45″N 18°15′40″E / 52.79583°N 18.26111°E
| Ινοβρότσουαφ | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
  Ινοβρότσουαφ | |||
| Χώρα | Πολωνία[1] | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Πόβιατ Ινοβρότσουαφ | ||
| Ίδρυση | 1120 | ||
| Έκταση | 30,42 km² | ||
| Πληθυσμός | 69.576 (31 Μαρτίου 2021)[2] | ||
| Ταχ. κωδ. | 88-100 à 88-115 | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
Το Ινοβρότσουαφ (πολωνικά: Inowrocław, γερμανικά: Hohensalza, πριν το 1904: Inowrazlaw) είναι πόλη του Βοεβοδάτου Κουγιαβίας-Πομερανίας στην κεντρική Πολωνία. Ο πληθυσμός του είναι 71.132 (2020).[3] Τα έτη 1975–1998 ήταν μέρος του Βοεβοδάτου Μπίντγκοστς. Είναι μια από τις μεγαλύτερες και πιο ιστορικά σημαντικές πόλεις στην Κουγιαβία.
Το Ινοβρότσουαφ είναι βιομηχανική πόλη, η οποία βρίσκεται περίπου 40 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Μπίντγκοστς γνωστή για τα λουτρά αλμυρού νερού και τα αλατωρυχεία. Η πόλη είναι η 5η μεγαλύτερη αστική περιοχή στο βοεβοδάτο και είναι ένας σημαντικός σιδηροδρομικός κόμβος, όπου η γραμμή δύσης-ανατολής (Πόζναν–Τόρουν) διασχίζει την Πολωνική Σιδηροδρομική Γραμμή Άνθρακα από το Χόζουφ έως τη Γκντίνια.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πόλη αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1185 ως Νόβο Βουαντίσουαφ (Novo Wladislaw), πιθανώς προς τιμήν του Βλαντίσλαφ Α΄ Χέρμαν ή από τους αποίκους από το Βουοτσουάβεκ (Włocławek). Πολλοί κάτοικοι του Βουοτσουάβεκ εγκαταστάθηκαν στο Ινοβρότσουαφ ξεφεύγοντας από τις πλημμύρες. Το 1236, ο οικισμός μετονομάστηκε σε Γιουβένι Βλαντισλάβια (Juveni Wladislawia). Έλαβε προνόμια πόλης δύο χρόνια αργότερα από τον Καζιμίρ Α΄ της Κουγιάβιας. Στα μεσαιωνικά λατινικά αρχεία, η πόλη καταγράφηκε ως Juniwladislavia.[4] Ως αποτέλεσμα των διαμελισμών της Πολωνίας σε μικρότερα δουκάτα, μετά το 1230 το Ινοβρότσουαφ ήταν η πρωτεύουσα του Δουκάτου της Κουγιαβίας[5] και από το 1267 έως το 1364 ήταν η πρωτεύουσα του Δουκάτου του Ινοβρότσουαφ, πριν γίνει μέρος και πρωτεύουσα του πολωνικού Βοεβοδάτου Ινοβρότσουαφ, που κάλυπτε τη βόρεια Κουγιαβία μαζί με τη Γη του Ντόμπζιν. Το βοεβοδάτο αργότερα αποτέλεσε επίσης μέρος της μεγαλύτερης Επαρχίας Μείζονος Πολωνίας του Πολωνικού Στέμματος. Το Ινοβρότσουαφ ήταν μια βασιλική πόλη του Στέμματος του Βασιλείου της Πολωνίας. Η ανάπτυξη της πόλης υποβοηθήθηκε από την ανακάλυψη εκτεταμένων κοιτασμάτων αλατιού στη γύρω περιοχή κατά τον 15ο αιώνα.
.jpg)
Ήταν μια σημαντική πόλη της ύστερης μεσαιωνικής Πολωνίας. Το 1321, στο Ινοβρότσουαφ πραγματοποιήθηκε στο μια Πολωνο-Τευτονική δίκη σχετικά με την τευτονική κατοχή της Πομερανίας του Γκντανσκ, ενώ η ίδια η πόλη καταλήφθηκε από τους Τεύτονες Ιππότες από το 1332 έως το 1337.[5] Ο Βασιλιάς Καζίμιρ Γ΄ ο Μέγας έμενε συχνά στην πόλη και το 1337 πραγματοποίησε συνάντηση με τον Βασιλιά Ιωάννη της Βοημίας στο τοπικό κάστρο.[5] Μια ισχυρή φρουρά βρισκόταν στην πόλη κατά τη διάρκεια του Πολωνο-Λιθουανικό-Τευτονικού Πολέμου και ήταν η κύρια βάση του Βασιλιά Βλαδίσλαου Β΄ Γιαγκέλο μετά τη νίκη του στη Μάχη του Γκρούνβαλντ.[5]
Το Ινοβρότσουαφ καταλήφθηκε και λεηλατήθηκε από τα σουηδικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια του Κατακλυσμού στη δεκαετία του 1650,[5] και προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Πρωσίας τον Φεβρουάριο του 1772, κατά τη διάρκεια του πρώτου διαμελισμού της Πολωνίας και προστέθηκε στην Περιοχή Νέτσε. Μετά τη Συνθήκη του Τιλσίτ τον Ιούλιο του 1807, το Ινοβρότσουαφ μεταφέρθηκε στο νεοσύστατο Δουκάτο της Βαρσοβίας, το οποίο ήταν εξαρτημένο κράτος της Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Η πόλη ήταν έδρα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη κατά την εισβολή του στη Ρωσία το 1812. Μετά το Συνέδριο της Βιέννης το 1815, το Ινοβρότσουαφ (πρώτα Ινοβρότσουαφ και αργότερα ως Ινοβράζλαφ) μεταφέρθηκε πίσω στην Πρωσία ως μέρος του Μεγάλου Δουκάτου του Πόζεν. Αρχικά, μέχρι το 1838 οι δήμαρχοι ήταν ακόμη Πολωνοί, όμως ακολούθως Γερμανοί.[5] Παρά τις προσπάθειες γερμανοποίησης, η πόλη ήταν ένα σημαντικό κέντρο της πολωνικής αντίστασης κατά τη διάρκεια των διαμελισμών.[5] Άκμασε μετά την ίδρυση ενός σιδηροδρομικού κόμβου το 1872 και ενός σπα το 1875. Η πόλη και η περιοχή έλαβαν το γερμανοποιημένο όνομα Hohensalza στις 5 Δεκεμβρίου 1904. [5] Η πόλη απέκτησε ηλεκτρισμό το 1908.
Μεσοπόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τον Νοέμβριο του 1918, η Πολωνία ανέκτησε την ανεξαρτησία και οι Πολωνοί αντάρτες κατέλαβαν ξανά την πόλη τον Ιανουάριο του 1919.[5] Η αποκατάσταση στο ανασυσταθέν κυρίαρχο πολωνικό κράτος επιβεβαιώθηκε στη Συνθήκη των Βερσαλλιών (η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 10 Ιανουαρίου 1920) και το ιστορικό όνομα Ινοβρότσουαφ αποκαταστάθηκε. Η υψηλή ανεργία που προέκυψε από τα εμπορικά εμπάργκο οδήγησε σε βίαιες αντιπαραθέσεις μεταξύ εργαζομένων και αστυνομίας το 1926 και απεργίες πείνας προκάλεσαν το θάνατο σε 20 άτομα το 1930. Το Ινοβρότσουαφ ήταν μέρος του Βοεβοδάτου Πόζναν μέχρι το 1925, όταν έγινε ανεξάρτητη αστική περιοχή. Αυτή η περιφέρεια ανατέθηκε για λίγο στο Βοεβοδάτο Πομερανίας κατά τη μεταρρύθμιση της πολωνικής περιφερειακής διοίκησης λίγο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ινοβρότσουαφ αιχμαλωτίστηκε από τη Βέρμαχτ κατά την εισβολή στην Πολωνία στις 11 Σεπτεμβρίου 1939 και μετονομάστηκε ξανά σε Χόενσαλτσα (Hohensalza)[5] και αρχικά διοικήθηκε στη στρατιωτική περιφέρεια (Militärbezirk) του Πόζεν, πριν ενσωματωθεί στη Ναζιστική Γερμανία αρχικά ως μέρος του Ράιχσγκαου Πόζεν (1939) και στη συνέχεια ως μέρος του Ράιχσγκαου Βάρτελαντ (1939–1945).
Το Einsatzgruppe IV εισήλθε στην πόλη στις 12–15 Σεπτεμβρίου 1939, για να διαπράξει διάφορες θηριωδίες κατά των Πολωνών.[6] Οι Πολωνοί που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια του Ιντελιγκέντσακτιον κρατήθηκαν στην τοπική φυλακή και σε ένα στρατόπεδο διέλευσης, και στη συνέχεια δολοφονήθηκαν ως επί το πλείστον στη φυλακή ή στο κοντινό δάσος του Γκνιεφκόβο, ενώ κάποιοι απελάθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.[7][8] Σε μια μεγάλη σφαγή, τη νύχτα της 22ης προς την 23η Οκτωβρίου 1939, οι Γερμανοί δολοφόνησαν 56 Πολωνούς στη φυλακή, συμπεριλαμβανομένων πολλών δασκάλων.[7] Οι οικογένειες των θυμάτων εκδιώχθηκαν, όπως ντόπιοι Πολωνοί ακτιβιστές και τεχνίτες, των οποίων τα εργαστήρια παραδόθηκαν σε Γερμανούς αποίκους σύμφωνα με τη ναζιστική πολιτική Lebensraum.[9] Συνολικά, οι Γερμανοί έδιωξαν μερικές χιλιάδες Πολωνούς από την πόλη, συμπεριλαμβανομένων πάνω από 2.900 ήδη το 1939.[5][8] Αρκετοί Πολωνοί από το Ινοβρότσουαφ δολοφονήθηκαν επίσης από τους Ρώσους στη μεγάλη Σφαγή του Κάτιν τον Απρίλιο–Μάιο του 1940.[10] Πολλά ντόπια μέλη του Πολωνικού Εσωτερικού Στρατού, μιας μεγάλης πολωνικής αντιστασιακής οργάνωσης, φυλακίστηκαν και δολοφονήθηκαν από τους Γερμανούς στο στρατόπεδο φυλάκισης στο Ζαμπικόβο το 1944-1945.
Μεταξύ 1940 και 1945, η Χόενσαλτσα χρησιμοποιήθηκε ως στρατόπεδο επανεγκατάστασης για Πολωνούς και στρατόπεδο εγκλεισμού για Σοβιετικούς, Γάλλους και Βρετανούς αιχμαλώτους πολέμου. Οι Γερμανοί λειτούργησαν επίσης στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στην πόλη.
Πρόσφατη περίοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Ινοβρότσουαφ επέστρεψε στην Πολωνία και το αρχικό του όνομα μετά την άφιξη του Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού στις 21 Ιανουαρίου 1945. Η τελευταία γερμανική αεροπορική επιδρομή έγινε στις 4 Απριλίου 1945, όταν ένα μόνο αεροσκάφος έριξε τέσσερις βόμβες θρυμματισμού και πυροβόλησε ταξιδιώτες που περίμεναν στην πλατφόρμα τρένων του Ινοβρότσουαφ. Μεταξύ 1950 και 1998, η πόλη αποτελούσε μέρος του Βοεβοδάτου Μπίντγκοστς, αλλά με τις μεταρρυθμίσεις του 1999 έγινε μέρος του Βοεβοδάτου Κουγιαβίας-Πομερανίας.
Πληθυσμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1970: 54.900
- 1980: 66.100
- 1990: 77.700
- 2000: 79.400
- 2004: 77.647
- 2014: 74.803
- 2019: 72.561
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 48660. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ bdl
.stat .gov .pl /api /v1 /data /localities /by-unit /040416707011-0928989?var-id=1639616&format=jsonapi. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2022. - ↑ «Najwieksze miasta w Polsce pod wzgledem liczby ludnosci» [Οι μεγαλύτερες πόλεις της Πολωνίας από άποψη πληθυσμού]. polskawliczbach.pl (στα Πολωνικά).
- ↑ Ζιστσέφσκι, Λέο (1852). Codex Diplomaticus Poloniæ, quo continentur privilegia regum Poloniæ, magnorum ducum Lithvaniæ, bullæ pontificum nec non jura a privatis data,. Βαρσοβία: Typis Stanislai Strabski. σελίδες passim.
- ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 Μικοουάιτσακ, Έντμουντ. «History of Inowrocław». Επίσημος ιστότοπος του Ινοβρότσουαφ (στα Πολωνικά). Δημοτικό Συμβούλιο του Ινοβρότσουαφ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ Βαρντζίνσκα, Μάρια (2009). Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης. σελ. 55.
- ↑ 7,0 7,1 Βαρντζίνσκα, Μάρια (2009). Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion. σελ. 208.
- ↑ 8,0 8,1 Βαρντζίνσκ, Μάρια (2017). Wysiedlenia ludności polskiej z okupowanych ziem polskich włączonych do III Rzeszy w latach 1939-1945 (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: IPN. σελ. 175. ISBN 978-83-8098-174-4.
- ↑ Βαρντζίνσκα(2017), σελ. 175-176
- ↑ «W hołdzie ofiarom». Inowroclaw.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2021.
