Πάνορμος Κυζίκου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
τιποτα
Γραμμή 22: Γραμμή 22:
Οι πρώτες ενδείξεις για την κατοίκηση της πόλης ανάγονται μεταξύ του 8ου και 9ου π.Χ. αιώνα. Ο πρώτος οικισμός ήταν ένας "ασφαλής λιμένας" εξ ου και η ονομασία Πάνορμος<ref>[http://www.bandirma-bld.gov.tr/tr/p/15-tarihce Bandırma Belediyesi BANDIRMA Tarihçe], bandirma-bld.gov.tr</ref> η οποία διατηρείται ως και σήμερα, με την ανάλογη παραφθορά, στα τουρκικά. Κατακτήθηκε από τον [[Μέγας Αλέξανδρος|Μέγα Αλέξανδρο]] το 334 π.Χ., μετά πέρασε στην κυριαρχία των [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|Ρωμαίων]] και κατόπιν έγινε τμήμα της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]]. Οι Βυζαντινοί την έχασαν το 1345 όταν έπεσε στα χέρια των [[Οθωμανοί|Οθωμανών]] του Ορχάν. Με τη μεγάλη πυρκαγιά του 1874 ολόκληρη η Πάνορμος καταστράφηκε. Μετά την πυρκαγιά ανοικοδομήθηκε σύμφωνα το ιπποδάμειο σύστημα. Με το τέλος του [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878)|Ρωσοτουρκικού πολέμου]] του 1876- 1878 στην Πάνορμο εγκαταστάθηκαν [[Τάταροι]] από την [[Κριμαία]], γεγονός που άλλαξε την φυσιογνωμία της πόλης και οδήγησε στην αύξηση πληθυσμού της. Σύμφωνα με την οθωμανική απογραφή του 1901<ref>[http://asiaminor.ehw.gr/Forms/fLemmaBody.aspx?lemmaid=5690 Πάνορμος (Πάντερμο)], asiaminor.ehw.gr</ref> η πόλη είχε περίπου 16.500 κατοίκους, από αυτούς οι περισσότεροι, 10.000 κάτοικοι, ήταν μουσουλμάνοι (Τούρκοι, Τάταροι, Κιρκάσιοι, Τσιγγάνοι), οι Έλληνες ήταν 5.800 και 630 ήταν από άλλες εθνότητες (Αρμένιοι, Εβραίοι κ.λπ.). Μετά την Μικρασιατική καταστροφή οι Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη στις 17 Σεπτεμβρίου του 1922 όταν μαζί με το Γ΄ Σώμα Στρατού αποχώρησαν και πέρασαν στις απέναντι ακτές ([[Ραιδεστός|Ραιδεστό]]) της [[Ανατολική Θράκη|Ανατολικής Θράκης]].
Οι πρώτες ενδείξεις για την κατοίκηση της πόλης ανάγονται μεταξύ του 8ου και 9ου π.Χ. αιώνα. Ο πρώτος οικισμός ήταν ένας "ασφαλής λιμένας" εξ ου και η ονομασία Πάνορμος<ref>[http://www.bandirma-bld.gov.tr/tr/p/15-tarihce Bandırma Belediyesi BANDIRMA Tarihçe], bandirma-bld.gov.tr</ref> η οποία διατηρείται ως και σήμερα, με την ανάλογη παραφθορά, στα τουρκικά. Κατακτήθηκε από τον [[Μέγας Αλέξανδρος|Μέγα Αλέξανδρο]] το 334 π.Χ., μετά πέρασε στην κυριαρχία των [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|Ρωμαίων]] και κατόπιν έγινε τμήμα της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]]. Οι Βυζαντινοί την έχασαν το 1345 όταν έπεσε στα χέρια των [[Οθωμανοί|Οθωμανών]] του Ορχάν. Με τη μεγάλη πυρκαγιά του 1874 ολόκληρη η Πάνορμος καταστράφηκε. Μετά την πυρκαγιά ανοικοδομήθηκε σύμφωνα το ιπποδάμειο σύστημα. Με το τέλος του [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878)|Ρωσοτουρκικού πολέμου]] του 1876- 1878 στην Πάνορμο εγκαταστάθηκαν [[Τάταροι]] από την [[Κριμαία]], γεγονός που άλλαξε την φυσιογνωμία της πόλης και οδήγησε στην αύξηση πληθυσμού της. Σύμφωνα με την οθωμανική απογραφή του 1901<ref>[http://asiaminor.ehw.gr/Forms/fLemmaBody.aspx?lemmaid=5690 Πάνορμος (Πάντερμο)], asiaminor.ehw.gr</ref> η πόλη είχε περίπου 16.500 κατοίκους, από αυτούς οι περισσότεροι, 10.000 κάτοικοι, ήταν μουσουλμάνοι (Τούρκοι, Τάταροι, Κιρκάσιοι, Τσιγγάνοι), οι Έλληνες ήταν 5.800 και 630 ήταν από άλλες εθνότητες (Αρμένιοι, Εβραίοι κ.λπ.). Μετά την Μικρασιατική καταστροφή οι Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη στις 17 Σεπτεμβρίου του 1922 όταν μαζί με το Γ΄ Σώμα Στρατού αποχώρησαν και πέρασαν στις απέναντι ακτές ([[Ραιδεστός|Ραιδεστό]]) της [[Ανατολική Θράκη|Ανατολικής Θράκης]].


Οι Έλληνες της Μπαντιρμά διέθεταν ακμάζουσα κοινότητα με τέσσερις εκκλησίες, ημιγυμνάσιο αρρένων, οικοτροφείο θηλέων, έντεκα πρωτοβάθμιες σχολές αρρένων και δύο θηλέων.<ref>Πηγή: Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν, τόμος 15, σελ. 421, εκδ. ΗΛΙΟΣ, Αθήναι</ref> Μετά τη [[συνθήκη της Λωζάνης]], το 1922, οι Παντερμαλήδες προσέφυγαν σε διάφορες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, όπως η [[Θεσσαλονίκη]], το [[Πολύκαστρο]] κ.α.
Οι Έλληνες της Bandirma διέθεταν ακμάζουσα κοινότητα με τέσσερις εκκλησίες, ημιγυμνάσιο αρρένων, οικοτροφείο θηλέων, έντεκα πρωτοβάθμιες σχολές αρρένων και δύο θηλέων.<ref>Πηγή: Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν, τόμος 15, σελ. 421, εκδ. ΗΛΙΟΣ, Αθήναι</ref> Μετά τη [[συνθήκη της Λωζάνης]], το 1922, οι Παντερμαλήδες προσέφυγαν σε διάφορες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, όπως η [[Θεσσαλονίκη]], το [[Πολύκαστρο]] κ.τ.λ.


==Πηγές==
==Πηγές==

Έκδοση από την 16:02, 1 Δεκεμβρίου 2018

Πρότυπο:Πόλη (Τουρκία) Η Πάνορμος (στα τουρκικά Bandırma) είναι πόλη της Μικράς Ασίας στην Τουρκία. Bρίσκεται στα νότια παράλια της Προποντίδας, σε απόσταση 60 ναυτικών μιλίων από την Κωνσταντινούπολη και 100 περίπου χλμ. από την Προύσσα, δίπλα στην αρχαία Κύζικο. Έχει σήμερα 145.089[1] κατοίκους (2014) και ανήκει στην επαρχία του Μπαλικεσίρ.

Συνδέεται σιδηροδρομικά με τις πόλεις του Μπαλικεσίρ και της Σμύρνης. Διαθέτει ασφαλές λιμάνι το οποίο και βοηθά στο εμπόριο μεταξύ των δύο μεγάλων πόλεων της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης. Στην πόλη λειτουργούν πανεπιστημιακές σχολές του Πανεπιστημίου του Μπαλικεσίρ, η Σχολή Οικονομικών και Διοικητικών Επιστημών, η Σχολή Ναυτιλιακών και η Σχολή Υγείας[2].

Ιστορία

Οι πρώτες ενδείξεις για την κατοίκηση της πόλης ανάγονται μεταξύ του 8ου και 9ου π.Χ. αιώνα. Ο πρώτος οικισμός ήταν ένας "ασφαλής λιμένας" εξ ου και η ονομασία Πάνορμος[3] η οποία διατηρείται ως και σήμερα, με την ανάλογη παραφθορά, στα τουρκικά. Κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο το 334 π.Χ., μετά πέρασε στην κυριαρχία των Ρωμαίων και κατόπιν έγινε τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι Βυζαντινοί την έχασαν το 1345 όταν έπεσε στα χέρια των Οθωμανών του Ορχάν. Με τη μεγάλη πυρκαγιά του 1874 ολόκληρη η Πάνορμος καταστράφηκε. Μετά την πυρκαγιά ανοικοδομήθηκε σύμφωνα το ιπποδάμειο σύστημα. Με το τέλος του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1876- 1878 στην Πάνορμο εγκαταστάθηκαν Τάταροι από την Κριμαία, γεγονός που άλλαξε την φυσιογνωμία της πόλης και οδήγησε στην αύξηση πληθυσμού της. Σύμφωνα με την οθωμανική απογραφή του 1901[4] η πόλη είχε περίπου 16.500 κατοίκους, από αυτούς οι περισσότεροι, 10.000 κάτοικοι, ήταν μουσουλμάνοι (Τούρκοι, Τάταροι, Κιρκάσιοι, Τσιγγάνοι), οι Έλληνες ήταν 5.800 και 630 ήταν από άλλες εθνότητες (Αρμένιοι, Εβραίοι κ.λπ.). Μετά την Μικρασιατική καταστροφή οι Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη στις 17 Σεπτεμβρίου του 1922 όταν μαζί με το Γ΄ Σώμα Στρατού αποχώρησαν και πέρασαν στις απέναντι ακτές (Ραιδεστό) της Ανατολικής Θράκης.

Οι Έλληνες της Bandirma διέθεταν ακμάζουσα κοινότητα με τέσσερις εκκλησίες, ημιγυμνάσιο αρρένων, οικοτροφείο θηλέων, έντεκα πρωτοβάθμιες σχολές αρρένων και δύο θηλέων.[5] Μετά τη συνθήκη της Λωζάνης, το 1922, οι Παντερμαλήδες προσέφυγαν σε διάφορες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, όπως η Θεσσαλονίκη, το Πολύκαστρο κ.τ.λ.

Πηγές

  1. TÜRKİYE İSTATİSTİK KURUMU İlçelere göre il/ilçe merkezi ve belde/köy nüfusu – 2014, webcitation.org
  2. Balıkesir Üniversitesi - Academic Informations, balikesir.edu.tr
  3. Bandırma Belediyesi BANDIRMA Tarihçe, bandirma-bld.gov.tr
  4. Πάνορμος (Πάντερμο), asiaminor.ehw.gr
  5. Πηγή: Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν, τόμος 15, σελ. 421, εκδ. ΗΛΙΟΣ, Αθήναι

Εξωτερικοί σύνδεσμοι