Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δημήτρης Ελευθερόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δημήτρης Ελευθερόπουλος
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΔημήτριος Ελευθερόπουλος
Ημερ. γέννησης7 Αυγούστου 1976 (1976-08-07) (48 ετών)
Τόπος γέννησηςΠειραιάς, Ελλάδα
Ύψος1,90 μ.
ΘέσηΤερματοφύλακας
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1994–2004Ολυμπιακός Πειραιώς152(0)
1995–1996→Προοδευτική Νεολαία30(0)
2004–2005ΑΚΡ Μεσσίνα10(0)
2005-2006ΑΚ Μίλαν0(0)
2006Ρόμα0(0)
2006–2007Άσκολι14(0)
2007–2009ΑΚ Σιένα14(0)
2009–2010Π.Α.Σ. Γιάννινα16(0)
2010–2011Ηρακλής28(0)
2011Πανιώνιος Σμύρνης12(0)
Σύνολο276(0)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1999-2001Ελλάδα12(0)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
2012-2013Πανιώνιος Σμύρνης
2013-2014Α.Ε.Κ. Λάρνακας
2015Ολυμπιακός Βόλου
2015-2016Πανθρακικός
2016Γ.Α.Σ. Βέροια
2016-2017Αστέρας Τρίπολης
2017Α.Ο.Κ. Κέρκυρα
2018Ηρακλής
2022Κηφισιά
2022Πανσερραϊκός
2022-2024Νίκη Βόλου
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος (Πειραιάς, 7 Αυγούστου 1976)[1] είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας και νυν προπονητής.

Καριέρα ποδοσφαιριστή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε συλλογικό επίπεδο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο από πολύ μικρός, σε ηλικία 7 ετών, στις ακαδημίες του Αργοναύτη Πειραιά, ενώ στη συνέχεια στις ακαδημίες του Ολυμπιακού Πειραιά.[2] Την περίοδο 1994-95 προωθήθηκε στην επαγγελματική ομάδα, χωρίς να συμμετάσχει σε κάποιον αγώνα. Την επόμενη χρονιά δόθηκε δανεικός στην Προοδευτική, με την οποία αγωνίστηκε ως βασικός στη Β΄ Εθνική[3] και στη συνέχεια επέστρεψε στον Ολυμπιακό για 8 περιόδους, κατακτώντας 7 πρωταθλήματα και ένα κύπελλο.[4] Έκανε το ντεμπούτο του στην Α΄ Εθνική στις 29 Σεπτεμβρίου 1996 στον εκτός έδρας αγώνα με τον Ηρακλής Θεσσαλονίκης (0-1).[5] Ήταν μέλος της ομάδας του Ολυμπιακού που έφτασε ως τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 1999.[6] Στις 23/10/2001 η απόκρουσή του σε εκτέλεση πέναλτι του Ρουντ Φαν Νίστελροϊ σε αγώνα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ολντ Τράφορντ, έμεινε στην ιστορία, αφού ήταν το μοναδικό αποτυχημένο που είχε εκείνη τη χρονιά ο Ολλανδός διεθνής παίκτης.

Το 2003 έχασε τη θέση του στον Ολυμπιακό και ταυτοχρόνως έπαυσε να υπολογίζεται και για την εθνική ομάδα, χάνοντας την ευκαιρία να αγωνιστεί στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 2004 στην Πορτογαλία.[4] Ακολούθησε τον Ιανουάριο του 2004 η απομάκρυνσή του από τον Ολυμπιακό.[7]

Το 2004 δοκίμασε να αγωνιστεί στο εξωτερικό, στο ιταλικό πρωτάθλημα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Έμεινε πέντε περιόδους (ως το 2009) και αγωνίστηκε σε τρεις ομάδες του καμπιονάτο, τις Μεσίνα, Άσκολι και Σιένα.[8] Το 2005 αποκτήθηκε από τη Μίλαν, αλλά μετά τη θερινή προετοιμασία και τα φιλικά του καλοκαιριού δόθηκε δανεικός στη ΑΣ Ρόμα για μία χρονιά, χωρίς να λάβει μέρος σε κανέναν αγώνα πρωταθλήματος, παρά μόνο στο κύπελλο.[9]

Το 2009 αποφάσισε να επαναπατριστεί και εντάχθηκε στον ΠΑΣ Γιάννινα, που επανήλθε στην Α΄ Εθνική. Το 2010 υπέγραψε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης και το καλοκαίρι του 2011 στον Πανιώνιο με τον οποίο ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα στις 21/12/2011.[10]

Στις εθνικές ομάδες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ελευθερόπουλος έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα σε ηλικία 23 ετών, στις 5 Φεβρουαρίου 1999, σε φιλικό αγώνα με το Βέλγιο (1-0) στη Λάρνακα.[11] Το 1999 αγωνίστηκε σε τρία ακόμα φιλικά της εθνικής και το 2000 σε έναν επίσημο και σε δύο φιλικούς αγώνες για τα προκριματικά του παγκοσμίου κυπέλλου 2002.

Το 2001 συμμετείχε σε δύο ακόμα αγώνες των προκριματικών του παγκοσμίου κυπέλλου και σε τρία φιλικά. Ο τελευταίος του διεθνής αγώνας ήταν με τη Φινλανδία εκτός έδρας, όπου η Ελλάδα γνώρισε τη συντριβή με 1-5, στον πρώτο αγώνα του Ότο Ρεχάγκελ στον πάγκο της. Συνολικά υπήρξε 12 φορές διεθνής.

Υπήρξε βασικό μέλος της εθνικής Ελπίδων, με την οποία έφτασε ως τον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Ελπίδων (Κ-21) το 1998, εναντίον της Ισπανίας.[12]

Καριέρα προπονητή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του ως προπονητής την περίοδο 2012-13 στον Πανιώνιο,[13] ενώ την επόμενη χρονιά (2013-14) βρέθηκε στην Κύπρο και την ΑΕΚ Λάρνακας.[14]

Τον Ιανουάριο του 2015 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού Βόλου,[15] έχοντας ως άμεσο συνεργάτη του τον άλλοτε συμπαίκτη του στον Ολυμπιακό Πειραιά και τις εθνικές ομάδες, Στέλιο Βενετίδη, θέση από την οποία αποχώρησε τον Ιούνιο του ίδιου έτους.[16]

Τον Σεπτέμβριο του 2015 ανακοινώθηκε η πρόσληψή του από τον Πανθρακικό έχοντας ξανά ως άμεσο συνεργάτη τον Στέλιο Βενετίδη,[17] αποχώρησε όμως τον Ιανουάριο του 2016,[18] για να αναλάβει τη Βέροια.[19] Τον Σεπτέμβριο του 2016 ανέλαβε τον Αστέρα Τρίπολης,[20] θέση από την οποία αποχώρησε τον Φεβρουάριο του 2017.[21]

Το καλοκαίρι του 2017 ανακοινώθηκε η έναρξη της συνεργασίας του με την Κέρκυρα, αναλαμβάνοντας την τεχνική ηγεσία του συλλόγου για την περίοδο 2017-18,[22] αποχώρησε όμως μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αγωνιστικής.[23]

Στις 14 Νοεμβρίου του 2018 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Ηρακλή[24], θέση από την οποία αποχώρησε στις 16 Δεκεμβρίου του 2018.[25] Στις 28 Ιουνίου 2020 ανακοινώθηκε η πρόσληψή του από την Παναχαϊκή έχοντας και πάλι ως άμεσο συνεργάτη του τον Στέλιο Βενετίδη. Στις 20 Ιανουαρίου 2022 ανέλαβε νέος τεχνικός της Κηφισιάς, ενώ τέσσερις μήνες αργότερα, στις 20 Μαΐου 2022, ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Πανσερραϊκού.

Τίτλοι - Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Ο ξεχωριστός κύριος «Ελέ», Cobrasports.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2014. 
  2. ↑ [1] Αρχειοθετήθηκε 2017-01-27 στο Wayback Machine.Γνήσιο παιδί του Πειραιά
  3. ↑ Οι τραυματισμοί των άλλων, Καθημερινή
  4. ↑ 4,0 4,1 Δημήτρης Ελευθερόπουλος: Ο «μπον βιβέρ» των γκολπόστ OnSports.gr «Έφυγα και βρήκα την υγειά μου»
  5. ↑ Η αρχή της αυτοκρατορίας RedPlanet.gr Αρχειοθετήθηκε 2014-03-30 στο Wayback Machine. Εντυπωσιακό ξεκίνημα και ντεμπούτο "Ελέ"
  6. ↑ Δημήτρης Ελευθερόπουλος: Ο «μπον βιβέρ» των γκολπόστ OnSports.gr Ολυμπιακός Γιουβέντους 1-1
  7. ↑ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Αρχειοθετήθηκε 2012-02-07 στο Wayback Machine., "EΠI ΣKOΠON", 21-01-2004
  8. ↑ ΑΕΚ: Ιστορίες του … Δημήτρη Ελευθερόπουλου Καθημερινή Ιταλική εμπειρία
  9. ↑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΠΟΥΛΟΣ Ο ξεχωριστός κύριος «Ελέ» Cobrasports.gr Αρχειοθετήθηκε 2013-08-11 στο Wayback Machine. Η πενταετία στο Campionato
  10. ↑ SPORT.GR Αρχειοθετήθηκε 2012-01-07 στο Wayback Machine., "Κρέμασε τα γάντια του ο Ελευθερόπουλος!", 21-12-2011
  11. ↑ “Βλέπουν” Ελευθερόπουλο για την Εθνική Soccerplus.gr[νεκρός σύνδεσμος]
  12. ↑ 1998: Η γενιά προπομπός της Πορτογαλίας Pamesports.gr Αρχειοθετήθηκε 2012-07-17 στο Wayback Machine.
  13. ↑ Προπονητής του Πανιωνίου ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος, Το Βήμα
  14. ↑ Παρελθόν από την ΑΕΚ Λάρνακας ο Ελευθερόπουλος, Sports.in.gr
  15. ↑ Ανακοίνωσε Ελευθερόπουλο ο Ολυμπιακός Βόλου, www.sport-fm.gr
  16. ↑ Τέλος ο Ελευθερόπουλος, www.sport-fm.gr
  17. ↑ Ανακοινώθηκαν Ελευθερόπουλος - Βενετίδης, www.sport-fm.gr
  18. ↑ Τέλος ο Ελευθερόπουλος από τον Πανθρακικό, www.sport24.gr
  19. ↑ Το καλωσόρισμα της Βέροιας στον Ελευθερόπουλο, www.sport-fm.gr
  20. ↑ Ανακοίνωσε Ελευθερόπουλο ο Αστέρας, www.sport24.gr
  21. ↑ Τέλος ο Ελευθερόπουλος από Αστέρα, www.sport-fm.gr
  22. ↑ Και επίσημα στην Κέρκυρα ο Ελευθερόπουλος, www.sport-fm.gr
  23. ↑ Τέλος ο Ελευθερόπουλος από την Κέρκυρα, www.sport-fm.gr
  24. ↑ «Ηρακλής: Ανακοίνωσε Ελευθερόπουλο». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2018. 
  25. ↑ «Επίσημο: Τέλος ο Ελευθερόπουλος από τον Ηρακλή». sport-fm.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δημήτρης_Ελευθερόπουλος&oldid=10819624"