Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βόιτσεχ Κίλαρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βόιτσεχ Κίλαρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Wojciech Kilar (Πολωνικά)
Γέννηση17  Ιουλίου 1932[1][2][3]
Λβιβ[4]
Θάνατος29  Δεκεμβρίου 2013[1][2][3]
Κατοβίτσε
Αιτία θανάτουκαρκίνος του εγκεφάλου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςCemetery on Sienkiewicza Street in Katowice
ΚατοικίαΛβιβ
Κρόσνο
Ζέσουφ
Ντάρμστατ[5]
Παρίσι[5]
Μοναστήρι της Γιάσνα Γκούρα[5]
Κατοβίτσε[6]
ΕθνικότηταΠολωνοί[7]
Χώρα πολιτογράφησηςΠολωνία
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΠολωνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΠολωνικά[8]
ΣπουδέςΑκαδημία Μουσικής «Κάρολ Σιμανόφσκι» (1950–1955)
Κρατικό Γενικό Μουσικό Σχολείο Κατοβίτσε «Κάρολ Σιμανόφσκι» (1948–1950)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνθέτης[9]
πιανίστας
συνθέτης μουσικών θεμάτων για κινηματογραφικές ταινίες
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΜουσική Ακαδημία της Κρακοβίας[10]
Αξιοσημείωτο έργοAngelus[11]
Prelude and Christmas carol[12]
d:Q2275854
Exodus
Krzesany
Kościelec 1909
Hoary Fog
Orawa
Missa pro pace[13]
Symphony No. 3
Symphony No. 2
Symphony No. 5
Περίοδος ακμής1953 - 2013
Οικογένεια
ΓονείςΝεονίλα Κίλαρ-Κσιβιέτσκα
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής (2013)
Τάγμα του Λευκού Αετού (Πολωνία) (18  Απριλίου 2012)
Χρυσό Μετάλλιο για Αξία στον Πολιτισμό - Gloria Artis (8  Σεπτεμβρίου 2005)
βραβείο Λουί Ντελούκ (1980)[10]
Βραβείο Σεζάρ Καλύτερης πρωτότυπης μουσικής επένδυσης (2002)[14]
Lux ex Silesia (1995)
Polish Academy Award for Best Film Score[10]
Αξιότιμος Πολιτιστικός Ακτιβιστής
Διοικητής με Αστέρι του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας‎ (4  Μαρτίου 2002)[15]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας (19  Νοεμβρίου 2008)[15]
Order Ecce Homo[16]
Ιππότης του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας[17]
Wojciech Korfanty prize (1995)
Karol Miarka Award (2003)
Juliusz Ligoń Award (2003)
Per Artem ad Deum Medal (2009)
Polish State Award (1980)[10]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Βόιτσεχ Κίλαρ (πολωνικά: Wojciech Kilar) (17 Ιουλίου 1932 – 29 Δεκεμβρίου 2013) ήταν Πολωνός συνθέτης κλασικής και κινηματογραφικής μουσικής. Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ήρθε με τη μουσική του στην ταινία Δράκουλας του Φράνσις Φορντ Κόπολα το 1992, ο οποίος έλαβε το Βραβείο της Αμερικανικής Κοινωνίας Συνθετών, Συγγραφέων και Εκδοτών (ΑΚΣΣΕ) και την υποψηφιότητα για το Βραβείο Saturn για την Καλύτερη Μουσική.[18] Το 2003, κέρδισε το Βραβείο Σεζάρ για την Καλύτερη Μουσική Ταινιών που γράφτηκε για την ταινία Ο πιανίστας,[19] για την οποία έλαβε επίσης υποψηφιότητα για Βραβείο Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.[20]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κίλαρ γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1932 στο Λβουφ (τότε στην Πολωνία, από το 1945 Λβιβ στην Ουκρανική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία, σημερινή Ουκρανία).[21] Ο πατέρας του ήταν γυναικολόγος και η μητέρα του ηθοποιός του θεάτρου. Ο Κίλαρ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του από το 1948 στην πόλη Κατοβίτσε στη Νότια Πολωνία,[21] παντρεμένος (από τον Απρίλιο του 1966 έως τον Νοέμβριο του 2007) με την Μπαρμπάρα Πομιανόφσκα, πιανίστα.[22] Ο Κίλαρ ήταν 22 ετών όταν γνώρισε τη 18χρονη Μπαρμπάρα, τη μέλλουσα σύζυγό του.[23]

Εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αφού σπούδασε πιάνο υπό τη Μαρία Μπιλίνσκα-Ριεγκερόβα και αρμόνιο με τον Άρτουρ Μαλάφσκι, μετακόμισε από την Κρακοβία στο Κατοβίτσε το 1948, όπου τελείωσε το μουσικό του γυμνάσιο στην τάξη της Βουαντισουάβα Μαρκιεβιτσούβνα και ακολούθως πήγε στο Κρατικό Κολέγιο Μουσικής (τώρα η Μουσική Ακαδημία) στο Κατοβίτσε, όπου σπούδασε πιάνο και σύνθεση υπό τον Μπολέσουαφ Βοϊτόβιτς, αποφοιτώντας με κορυφαίες διακρίσεις και απονομή διπλώματος το 1955.[21][24] Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Κρατικό Κολέγιο Μουσικής (τώρα Μουσική Ακαδημία) στην Κρακοβία από το 1955 έως το 1958[21] Το 1957, πήρε μέρος στο Διεθνές Θερινό Μάθημα Νέας Μουσικής στο Ντάρμστατ.[21] Το 1959-60 μια υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης του έδωσε τη δυνατότητα να σπουδάσει σύνθεση υπό τη Νάντια Μπουλανζέ στο Παρίσι.[21]

Μουσική καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βόιτσεχ Κίλαρ, 28 Οκτωβρίου 2005

Ο Κίλαρ ανήκε (μαζί με τον Μπολέσουαφ Σαμπέλσκι, τον Χένρικ Γκουρέτσκι και τον Κσίστοφ Πεντερέτσκι) στο πολωνικό μουσικό κίνημα της αβάν-γκαρντ της δεκαετίας του 1960,[25] που μερικές φορές αναφέρεται ως η Νέα Πολωνική Σχολή. Το 1977, ο Κίλαρ ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Κοινωνίας «Κάρολ Σιμανόφσκι», με έδρα την ορεινή πόλη Ζακοπάνε. Ο Κίλαρ προήδρευσε στο παράρτημα του Κατοβίτσε της Ένωσης Πολωνών Μουσουργών για πολλά χρόνια και από το 1979 έως το 1981 ήταν αντιπρόεδρος του εθνικού συμβουλίου αυτής της ένωσης. Υπήρξε επίσης μέλος της Επιτροπής Ρεπερτορίου για το Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονης Μουσικής «Φθινόπωρο της Βαρσοβίας». Το 1991, ο Πολωνός σκηνοθέτης Κσίστοφ Ζανούσι γύρισε μια βιογραφική ταινία για τον συνθέτη με τίτλο Wojciech Kilar.

Έχοντας λάβει κριτική επιτυχία ως κλασικός συνθέτης, ο Κίλαρ συνέθεσε μουσική για την πρώτη του εγχώρια ταινία το 1959 και συνέχισε να γράφει μουσική για μερικούς από τους πιο καταξιωμένους σκηνοθέτες της Πολωνίας, συμπεριλαμβανομένων των Κσίστοφ Κιεσλόφσκι, Κσίστοφ Ζανούσι, Καζίμιες Κουτς και Άντζεϊ Βάιντα. Εργάστηκε σε πάνω από 100 ταινίες στη χώρα του, συμπεριλαμβανομένων διεθνώς αναγνωρισμένων ταινιών, όπως Απολογισμός (Bilans Kwartalny, 1975), Ο άνθρωπος που ήθελε να πεθάνει (Spirala, 1978), Ο αδέσμευτος (Constans, 1980), Imperativ (1982), Η χρονιά του ήσυχου ήλιου (Rok Spokojnego Słońca, 1984) και Życie za Życie (1991), καθώς και αρκετές άλλες στη Γαλλία και σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Έκανε το αγγλόφωνο ντεμπούτο του με τη διασκευή του Δράκουλα του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Τα άλλα αγγλόφωνα κομμάτια του — οι τρεις ταινίες του Ρόμαν Πολάνσκι, Ο θάνατος και η κόρη (1994), Η ένατη πύλη (1999) και Ο πιανίστας (2002) και Το πορτραίτο μιας κυρίας (1996) της Τζέιν Κάμπιον — χαρακτηρίστηκαν από σήμα κατατεθέν μπάσα και τσέλο, βαθιά ρομαντικά θέματα και μινιμαλιστικές προόδους συγχορδιών.

Εκτός από το κινηματογραφικό του έργο, ο Κίλαρ συνέχισε να γράφει και να δημοσιεύει αμιγώς κλασικά έργα, τα οποία περιλαμβάνουν μια σονάτα κόρνου, ένα κομμάτι για ένα κουιντέτο πνευστών, πολλά κομμάτια για ορχήστρα δωματίου και χορωδία, τα περίφημα Καντήλια της Βαλτικής, το επικό Exodus (διάσημο ως η μουσική τρέιλερ από το Η λίστα του Σίντλερ και το κύριο θέμα του Βαλές κούπα του Τέρενς Μάλικ), ένα κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αφιερωμένο στον Πέτερ Γιαμπλόνσκι και το σημαντικότερο έργο του, τη Συμφωνία του Σεπτεμβρίου (2003).[25]

Έχοντας εγκαταλείψει σχεδόν εξ ολοκλήρου τα τεχνικά μέσα της αβάν γκαρντ μουσικής, συνέχισε να χρησιμοποιεί μια απλοποιημένη μουσική γλώσσα, στην οποία μεγάλες μάζες ήχου χρησιμεύουν ως φόντο για τονισμένες μελωδίες. Αυτό συμβαίνει σε εκείνες τις συνθέσεις που αναφέρονται στη λαϊκή μουσική (ιδιαίτερα στις λαϊκές μελωδίες των Πολωνών Γράλων) και σε πατριωτικά και θρησκευτικά κομμάτια.

Ασθένεια και θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το καλοκαίρι του 2013, ο Κίλαρ εκδήλωσε σημάδια κακής υγείας, όπως λιποθυμία και αυξημένη αρτηριακή πίεση, αλλά απέδωσε αυτά τα συμπτώματα στα καρδιακά του προβλήματα. Ωστόσο, το Σεπτέμβριο έπεσε ενώ βρισκόταν στο δρόμο. Εισήχθη σε νοσοκομείο, όπου διαγνώστηκε με εγκεφαλικό όγκο, αν και τα νέα για την ασθένειά του δημοσιοποιήθηκαν μόνο μετά το θάνατό του. Υποβλήθηκε σε επιτυχή χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου, η οποία δεν προκάλεσε σοβαρές παρενέργειες. Ο Κίλαρ ήταν πολύ αισιόδοξος και συνέχισε να εργάζεται μετά την επέμβαση.[26] Επιπλέον, υποβλήθηκε σε ακτινοθεραπεία για έξι εβδομάδες, μια διαδικασία που άφησε τον 81χρονο Κίλαρ σωματικά εξαντλημένο.[27][28][29]

Στις αρχές Δεκεμβρίου 2013, ο Κίλαρ έφυγε από το νοσοκομείο για να επιστρέψει στην κατοικία του στο Κατοβίτσε. Καθώς δεν είχε παιδιά, τον φρόντιζε η ανιψιά του.[29] Τον επισκεπτόταν επίσης τακτικά ένας καθολικός ιερέας και έλαβε τη Θεία Κοινωνία δύο φορές κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Η κατάστασή του επιδεινώθηκε στις 28 Δεκεμβρίου και το πρωί της Κυριακής, 29 Δεκεμβρίου 2013, ο Κίλαρ πέθανε.[27] Μετά την αποτέφρωση της σορού του, η κηδεία του Κίλαρ πραγματοποιήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2014 στον Καθεδρικό Ναό του Βασιλιά Χριστού στο Κατοβίτσε. Μετά τη λειτουργία, οι στάχτες του αναπαύθηκαν δίπλα σε αυτές της συζύγου του.[30]

Έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αργότερα στη ζωή, ο Κίλαρ συνέθεσε συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου και έργα για σόλο όργανα. Τον Ιανουάριο του 2001 έγινε η παγκόσμια πρεμιέρα του Missa pro pace (που συντέθηκε για πλήρη συμφωνική ορχήστρα, μικτή χορωδία και κουαρτέτο σολίστ) στην Εθνική Φιλαρμονική της Βαρσοβίας. Το έργο γράφτηκε για να τιμήσει την εκατονταετηρίδα της Φιλαρμονικής της Βαρσοβίας. Το Δεκέμβριο του 2001, παρουσιάστηκε ξανά στην Αίθουσα Κοινού του Παύλου ΣΤ΄ παρουσία του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄.[31] Η σύνθεσή του, Angelus του 1984, χρησιμοποιήθηκε στην κινηματογραφική ταινία Η πόλη των Αγγέλων. Το Orawa, από το 1988, βρήκε τη χρήση του στην παραγωγή της Santa Clara Vanguard του 2003, Pathways.

Για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, η παραγωγή του Κίλαρ κυριαρχούνταν από μουσική για ταινίες με μια μικρή αλλά σταθερή ροή έργων συναυλιών. Μετά το 2000, στράφηκε στη «μουσική μιας μοναδικής συγγραφής». Από τη Συμφωνία του Σεπτεμβρίου του 2003, (Συμφωνία Νο. 3), μια συμφωνία πλήρους κλίμακας τεσσάρων κινήσεων που γράφτηκε για τον φίλο του, συνθέτη Αντόνι Βιτ, ο Κίλαρ επέστρεψε στην απόλυτη μουσική. Η Συμφωνία του Σεπτεμβρίου ήταν η πρώτη συμφωνία του συνθέτη μετά τη Συμφωνία των Έγχορδων του 1955 (μαζί με μια άλλη μαθητική συμφωνία) και ο Κίλαρ τη θεώρησε την πρώτη του ώριμη συμφωνία (που συντέθηκε σε ηλικία 71 ετών).

Από το 2003, ο Κίλαρ παρήγαγε σταθερά έργα συναυλιών μεγάλης κλίμακας. Το Lament του (2003) για ασυνόδευτη μικτή χορωδία, η Συμφωνία No.4 Sinfonia de Motu (Συμφωνία της κίνησης) από το 2005 που γράφτηκε για μεγάλη ορχήστρα, χορωδία και σολίστ, το Ρέκβιεμ Magnificat του από το 2006, η Συμφωνία No.5 Advent Symphony και μια άλλη μεγάλη ρέκβιεμ, το Te Deum έκανε πρεμιέρα τον Νοέμβριο του 2008.[25] Ο Κίλαρ φέρεται να είπε ότι πίστευε ότι είχε ανακαλύψει τη φιλοσοφική λίθο και ότι «δεν υπήρχε τίποτα πιο όμορφο από τον μοναχικό ήχο ή τη σύμφωνη γνώμη που κράτησε αιώνια, ότι αυτή ήταν η βαθύτερη σοφία, τίποτα σαν τα κόλπα μας με φόρμα σονάτας, φούγκες και αρμονικές». Τα έργα του Κίλαρ έχουν παιχτεί από πολλές μεγάλες διεθνείς ορχήστρες, όπως η Ορχήστρα της Φιλαδέλφεια, η Ορχήστρα του Κλίβελαντ και η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης.

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το αστέρι του Βόιτσεχ Κίλαρ στον «Περίπατο της Δόξας» στην οδό Πιοτρκόφσκα στο Λοτζ της Πολωνίας
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Πολιτικές απόψεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2007 για την Εθνοσυνέλευση της Δημοκρατίας της Πολωνίας, ο Κίλαρ έκανε ορισμένες δηλώσεις για την υποστήριξή του στο κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη.[32]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13938779w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6gh9qz0. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 ninateka.pl/kolekcje/kilar/biografia.
  6. ↑ dziennikzachodni.pl/katowice-kupia-dom-wojciecha-kilara-powstanie-w-nim-muzeum-albo-osrodek-muzyki/ar/c3-12962863.
  7. ↑ encyklopedia.pwn.pl/haslo/Kilar-Wojciech;3922181.html.
  8. ↑ CONOR.SI. 9964387.
  9. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/157587. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Ανακτήθηκε στις 29  Μαρτίου 2024.
  11. ↑ ninateka.pl/kolekcje/kilar/audio/angelus-na-sopran-chor-mieszany-i-orkiestre-symfoniczna-1.
  12. ↑ ninateka.pl/kolekcje/kilar/audio/przygrywka-i-koleda-na-4-oboje-i-orkiestre-smyczkowa-dyr-alexander-liebreich.
  13. ↑ ninateka.pl/kolekcje/kilar/audio/msza-za-pokoj-na-glosy-solowe-chor-mieszany-i-orkiestre.
  14. ↑ Ανακτήθηκε στις 29  Μαρτίου 2024.
  15. ↑ 15,0 15,1 Ανακτήθηκε στις 9  Ιανουαρίου 2022.
  16. ↑ Ανακτήθηκε στις 19  Σεπτεμβρίου 2022.
  17. ↑ Ανακτήθηκε στις 15  Μαρτίου 2023.
  18. ↑ «Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films, USA - Awards for 1993». IMDb. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2014. Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films, USA; Date: June 8, 1993 Location: USA; Awards for 1993 - Saturn Award ... Best Music ... Nominees: Dracula: Wojciech Kilar 
  19. ↑ «PALMARES 2003 - 28 TH CESAR AWARD CEREMONY». Académie des arts et techniques du cinéma. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2014. Best Music written for a film: Wojciech Kilar - Le Pianiste 
  20. ↑ «Bafta Film Awards - Film: Anthony Asquith Award for Original Film Music in 2003». BAFTA. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2014. Nominees: ... The Pianist: Wojciech Kilar 
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 21,5 «Wojciech Kilar». Ινστιτούτο Άνταμ Μιτσκιέβιτς. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2014. 
  22. ↑ «Prywatny sukces Kilara – Muzyka – Adonai.pl». 
  23. ↑ «Basia prowadziła mnie do Boga jak Maryja». 
  24. ↑ «Wojciech Kilar Biography Page 2». Wojciech Kilar Official Website. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2014. While in Kraków he studied piano with Maria Bilińska-Riegerowa and took private lessons in harmony with Artur Malawski.In 1948 he went to Katowice. There he finished his music middle school in Władysława Markiewiczówna’s class and the State Higher School of Music in the class of Bolesław Woytowicz (piano and composition). 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 «Wojciech Kilar – Pełna baza wiedzy o muzyce – magazyn Culture.pl – Culture.pl». 
  26. ↑ Tomczuk, Jacek (17 January 2014). «Wojciech Kilar i jego muzyka życia». Newsweek Polska. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-02-02. https://web.archive.org/web/20140202222618/http://kultura.newsweek.pl/wojciech-kilar-tworczosc-sylwetka-muzyka-kompozytorzy-muzyka-filmowa-newsweek-pl,artykuly,278197,1.html. Ανακτήθηκε στις 19 January 2013. 
  27. ↑ 27,0 27,1 «Od pół roku Kilar zmagał się z nowotworem». Tygodnik Idziemy. 29 December 2013. http://www.idziemy.pl/kultura/od-pol-roku-kilar-zmagal-sie-z-nowotworem/. Ανακτήθηκε στις 13 January 2013. 
  28. ↑ «Joanna Wnuk-Nazarowa o Wojciechu Kilarze: Kochało go Hollywood, pozostał w Katowicach». Gazeta.pl. 29 December 2013. http://katowice.gazeta.pl/katowice/1,35063,15199180,Joanna_Wnuk_Nazarowa_o_Wojciechu_Kilarze__Kochalo.html#ixzz2qJlinWpn. 
  29. ↑ 29,0 29,1 Watoła, Judyta (29 December 2013). «Wojciech Kilar nie żyje. Zmarł w wieku 81 lat». Gazeta.pl. http://katowice.gazeta.pl/katowice/1,35063,15198156,Wojciech_Kilar_nie_zyje__Zmarl_w_wieku_81_lat.html#ixzz2qJokPmgZ. 
  30. ↑ «Oscar-winning composer Wojciech Kilar laid to rest in state funeral». The New Zealand Herald. 5 January 2013. 
  31. ↑ «Peace concert». The Deseret News. 8 December 2001. http://nl.newsbank.com/nl-search/we/Archives?p_product=NewsLibrary&p_multi=DSNB&d_place=DSNB&p_theme=newslibrary2&p_action=search&p_maxdocs=200&p_topdoc=1&p_text_direct-0=0F369E4B76B94B3B&p_field_direct-0=document_id&p_perpage=10&p_sort=YMD_date:D&s_trackval=GooglePM. Ανακτήθηκε στις 26 March 2010. 
  32. ↑ «Kilar szefem honorowego komitetu PiS». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βόιτσεχ_Κίλαρ&oldid=10556935"