Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ, Γρηγόριος Γ΄
| Γρηγόριος Γ΄ | |
|---|---|
| Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Όρους Σινά | |
| Εκλογή | 4 Ιανουαρίου 1969 |
| Από | 2 Φεβρουαρίου 1969 |
| Έως | 11 Σεπτεμβρίου 1973 |
| Προκάτοχος | Πορφύριος Γ΄ |
| Διάδοχος | Δαμιανός |
| Ιεροσύνη | |
| Χειροτονία | 2 Φεβρουαρίου 1969 (Αθήνα) από Μητροπολίτες-εκπροσώπους του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Βενέδικτου |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Κοσμικό Όνομα | Γρηγόριος Μανιατόπουλος |
| Γέννηση | 22 Δεκεμβρίου 1912 Σμύρνη, Μικρά Ασία, Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 11 Σεπτεμβρίου 1973 (60 ετών) Αθήνα, Ελλάδα |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
| Σπουδές | Αμπέτειος Σχολή (Ανθρωπιστικές επιστήμες), Θεολογική Σχολή Αθηνών |
| Δόγμα | Χριστιανός Ορθόδοξος |
Ο Αρχιεπίσκοπος Γρηγόριος Γ΄ (κατά κόσμον Γρηγόριος Μανιατόπουλος, Μπουτζά Σμύρνη, 22 Δεκεμβρίου 1912 - Αθήνα, 11 Σεπτεμβρίου 1973) ήταν Έλληνας κληρικός και θεολόγος, επίσκοπος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προκαθήμενος της Αυτόνομης Εκκλησίας του Όρους Σινά με τον τίτλο Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Όρους Σινά.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1912 στο χωριό Μπουτζά κοντά στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας, όπου έλαβε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση σε ελληνικό σχολείο. Το 1922 μετακόμισε με την οικογένειά του αρχικά στην Ελλάδα και αργότερα στην Ηλιούπολη Καΐρου, όπου έμεναν οι συγγενείς του.
Το 1924, εισήχθη στην Αμπέτειο Σχολή του Καΐρου, όπου αποφοίτησε από το τμήμα ανθρωπιστικών επιστημών. Το 1928, ο δάσκαλος και πνευματικός του πατέρας, ο νεοεκλεγείς Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ, Πορφύριος Γ΄, συνέστησε στον νεαρό να σπουδάσει στη Σχολή Άγιος Αθανάσιος της Αλεξάνδρειας. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του έγινε δεκτός στο προαύλιο της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Όρους Σινά όπου και φόρεσε ράσο για πρώτη φορά.
Διδακτική δραστηριότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1932, αφού αποφοίτησε από τη σχολή, διορίστηκε δάσκαλος στο μοναστικό δημοτικό σχολείο της Ραϊθώ. Εκεί, με τις προσπάθειές του λειτούργησε κυριακάτικο κατηχητικό σχολείο με το όνομα του Αγ. Ιωάννης της Σκάλας.
Το 1933 εκάρη μοναχός, χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος από τον Αρχιεπίσκοπο Σινά Πορφύριο Γ΄ και στάλθηκε για σπουδές στη Θεολογική Σχολή Αθηνών του ΕΚΠΑ. Στις 25 Δεκεμβρίου 1938, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Αθήνα, επέστρεψε στο Κάιρο και διορίστηκε Αντιγραμματέας του μετοχίου της μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Κάιρο.
Από τον Αύγουστο του 1939, μετά τον θάνατο του αναπληρωτή διευθυντή της Αμπετείου Σχολής, Αρχιμανδρίτη Ανδρόνικου (απόφοιτος της Θεολογικής Ακαδημίας Κιέβου), στη θέση του διορίστηκε ο Γρηγόριος, ο οποίος πήρε τη θέση του καθηγητή και του αντιπροέδρου, ενώ ταυτόχρονα ενεργούσε ως ο αρχιγραμματέας και ταμίας του μετοχίου στο Κάιρο.
Το 1940 χειροτονήθηκε ιερέας και το 1943 πρωτοσύγκελος. Το 1945 προήχθη στο βαθμό του αρχιμανδρίτη.
Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 4 Ιανουαρίου 1969 εξελέγη ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Όρους Σινά και Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊφά, όμως λόγω της κατάληψης της χερσονήσου του Σινά από τους Ισραηλινούς, η επισκοπική χειροτονία του και η ανάδειξη του ως Αρχιεπισκόπου δεν έγινε στα Ιεροσόλυμα, αλλά στην Αθήνα στις 2 Φεβρουαρίου 1969, όπου ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Βενέδικτος απέστειλε τρεις μητροπολίτες. Εκεί, μαζί με τον Έξαρχο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, Αρχιεπίσκοπο Ελευθεροπόλεως Χρύσανθο, πραγματοποιήθηκε η ενθρόνισή του. Εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην τελετή ήταν ο Επίσκοπος Ηλιουπόλεως, Διονύσιος.
Για να φτάσει στην έδρα του, στη Χερσόνησο του Σινά, που είχε καταληφθεί από τα ισραηλινά στρατεύματα, ο Αρχιεπίσκοπος Γρηγόριος αναγκάστηκε να καταφύγει στη βοήθεια του διεθνούς Ερυθρού Σταυρού.
Το 1972, υπέστη σοβαρό επεισόδιο καρδιακής νόσου, αλλά συνέχισε να εκτελεί τα καθήκοντα του. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1973 και ενώ βρισκόταν στην Αθήνα για διακοπές, ανέβασε πυρετό και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο. Εκεί, αφού εξομολογήθηκε και κοινώνησε τη Θεία Ευχαριστία, πέθανε στις 11 Σεπτεμβρίου 1973.[1]
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1973 τελέστηκε η κηδεία και η ταφή του στο Ίδρυμα του Όρους Σινά στην Αθήνα από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Βενέδικτο.
Επιστημονική δραστηριότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γνωστός ως ταλαντούχος δάσκαλος και θεολόγος. Ανάμεσα στα έργα του είναι 18 βιβλία για την ιστορία του Σινά («Εορτασμός της 1400ης επετείου της ίδρυσης της Μονής Σινά», Κάιρο, 1967· «Οδηγός για το Σινά», Κάιρο, 1960, κ.ά.), της Αμπετείου Σχολής· κατάλογος 4.000 αρχαίων βιβλίων της βιβλιοθήκης της Μονής (από το 1540 έως το 1900)· έργα για τη Βυζαντολογία («XII Byzantological Congress. Method of Preserving Sinai Icons», Κάιρο, 1963) και την ομιλητική (Συλλογή κηρύξεων σε δύο τόμους, Κάιρο 1968).
Ήταν ενεργός συνεργάτης της ελληνικής εφημερίδας «Φως» που εκδόθηκε στο Κάιρο.
Η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε ειδικό βραβείο για το έργο του. Το 1961 συμμετείχε σε επιστημονικό συνέδριο Βυζαντινολόγων στο Όκλαντ και το 1966 στην Οξφόρδη.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εὑρετήριον τῶν ἀρχαίων ἐκδόσεων τῆς Μονῆς Σινᾶ (1540—1900), ὑπὸ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Γρηγορίου Μανιατόπουλος, Ἐν Καΐρῳ,. 1964
- Σιναϊτικαί και άλλαι συζητήσεις. [χ.ό.] Κάιρον, 1966.
- Αλληλογραφία σχετικά με τη βυζαντινή μουσική, 1968.
- ΙΣΤΟΡΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΑΙ ΜΕΛΕΤΑΙ Κάϊρον 1968,σελ.143
Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 'Kaznovetsky Anatoly, αρχιερέας. Νέος Προκαθήμενος της Αρχιεπισκοπής Σινά // Εφημερίδα του Πατριαρχείου Μόσχας. Μ., 1969. Αρ. 10. σελ. 48.
- Ράινα Πετρ, αρχιερέα. Αρχιεπίσκοπος Σινά και Ράιφα Γρηγόριος Β' [νεκρολόγια] // Εφημερίδα του Πατριαρχείου Μόσχας. Μ., 1973. Αρ. 12. σ. 52-53.
- Γρηγόριος Μανιατόπουλος (биография), c. 21-22
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ κυρός Γρηγόριος Μανιατόπουλος». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2010.
| ||||||||||||||||||||||
