Ηλιούπολη Καΐρου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ηλιούπολη Καΐρου
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ηλιούπολη Καΐρου
30°8′0″N 31°18′0″E
ΧώραΑίγυπτος
Διοικητική υπαγωγήΚυβερνείο Καΐρου
Έκταση9,17 km²
Υψόμετρο79 μέτρα[1]
Πληθυσμός142.149 (11  Νοεμβρίου 2006)[2]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Ο Βαρώνος Εντουάρ Λούις Ιωσήφ
Το παλάτι του βαρώνου σήμερα
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Ηλιούπολη (αποσαφήνιση).

Η Ηλιούπολη (αραβικά : مصر الجديدة - Μισρ ελ Τζαντίντα, μτφ : Νέα Αίγυπτος) (Αρχαία Ελληνικά : Ηλιόπολις ή Ηλιούπολη , "Πόλη του Ήλιου") είναι μία πόλη έξω από το Κάιρο σήμερα προάστιο του Καΐρου στην Αίγυπτο. Ιδρύθηκε το 1905 από την "Εταιρεία Ηλιούπολη Όασις", με επικεφαλής τον βέλγο βιομήχανο Εντουάρ Λούις Ιωσήφ και τον Μπόγκος Νουμπάρ, γιο του αιγύπτιου πρωθυπουργού Νουμπάρ Πασά. Είναι μία από τις πιο εύπορες περιοχές του Καΐρου. Σήμερα (2010) η Ηλιούπολη έχει περισσότερο από ένα εκατομμύριο κατοίκους[3].

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1907-1910 ο βαρώνος Εντουάρ Λούις Ιωσήφ έχτισε στην περιοχή μια μεγαλοπρεπή οικία σε έκταση που αγόρασε από την αποικιακή κυβέρνηση σε ερημική περιοχή, τότε, έξω από το Κάιρο. Σταδιακά γύρω από την έκταση αυτή η εταιρία έχτισε κι άλλες βίλες εύπορων, ξενοδοχεία, γήπεδα γκολφ κ.α. με αρχιτέκτονα τον Καμίλ Ρομπίντα[4] ενώ συνδέθηκε με το Κάιρο με τραμ το 1910.

Το 1910 πάνω από το νέο προάστιο πραγματοποιήθηκε αεροπορική επίδειξη[5]. Η αεροπορική επίδειξη ωστόσο δεν είχε επιτυχία επειδή λόγω των αμμοθυελλών χρειάστηκε να ακυρωθούν πολλές πτήσεις[6][7].

Το σπίτι το 1957 πουλήθηκε και το 2012 ανακοινώθηκε ότι σε συνεργασία με τη βελγική κυβέρνηση ανακαινίστηκε και λειτουργεί ως διεθνές πολιτιστικό κέντρο[8]. Από το 1980 είναι γνωστό ως "παλάτι του Βαρώνου"[9].

Η περιοχή είναι από το 2012 η έδρα του ιδιωτικού Πανεπιστημίου Ηλιουπόλεως[10]. Γνωστό είναι και το Παλάτι της Ηλιουπόλεως πρώην ξενοδοχείο και έπειτα προεδρικό μέγαρο.


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 www.geonames.org/352262.
  2. www.webcitation.org/69rYG28I2.
  3. Atlas von Heliopolis auf studio-basel.com Αρχειοθετήθηκε 2014-07-23 στο Wayback Machine. (PDF; 3,6 MB)
  4. Mercedes Volait, Un ensemble urbain Art Déco en Égypte : Héliopolis, banlieue du Caire, Congrès international Ville et patrimoine, Art Déco, modèles de la modernité, Melilla, Espagne, 2006, P. 2-3. Consulté le février 2011.
  5. «Der Luftfahrtpionier Hans Grade – Ingenieur aus Leidenschaft auf tg.vdi-bs.de». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2015. 
  6. Renate Franz: Fredy Budzinski – Radsport-Journalist, Sammler, Chronist. Köln 2007, S. 25
  7. «Dave Lam: The Heliopolis Committee of Aviation auf earlyaviators.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2015. 
  8. Heliopolis' Baron Palace to be put back on Egypt's tourism map auf ahram.org.eg v. 29. April 2012
  9. «The Baron Hotel Heliopolis, Cairo». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2015. 
  10. Website der Heliopolis University

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Andrew Beattie: Cairo: A Cultural History, Oxford University Press 2005. S. 182–187.
  • Agnieska Dobrowolska: Heliopolis – Rebirth of the City of the Sun. American University in Cairo Press 2006. ISBN 977-416-008-8
  • Yasser Elsheshtawy: Planning Middle Eastern Cities: An Urban Kaleidoscope in a Globalizing World. Routledge 2004. S. 144–151. ISBN 0-415-30400-8
  • Anne Van Loo/Marie-Cécile Bruwier (Hrsg.), Héliopolis, Brussels: Fonds Mercator 2010. ISBN 978-90-6153-930-8