Freccia (αντιτορπιλικό, 1930)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Freccia
Το αντιτορπιλικό Freccia το 1938.
Πληροφορίες
Τύπος και κλάσηΑντιτορπιλικό κλάσης Freccia (Dardo)
ΟνομασίεςΟνομάστηκε «Βέλος» (ιταλ. Freccia).
ΝαυπηγείοCantieri del Tirreno, Γένοβα
Έναρξη ναυπήγησης20 Φεβρουαρίου 1929
Καθέλκυση3 Αυγούστου 1930
Ένταξη σε υπηρεσία21 Οκτωβρίου 1931
ΚατάληξηΒυθίστηκε από συμμαχικά αεροσκάφη στις 8 Αυγούστου 1943.
Γενικά χαρακτηριστικά
Εκτόπισμακανονικό (standard): 1225 t (1206 LT)
πλήρες: 2150 t (2120 LT)
Μήκος96,15 m
Πλάτος9,75 m
Βύθισμα3,15 m
ΠρόωσηΤο προωστικό σύστημα απέδιδε έως και 44000 shp.
Ταχύτητα30 kn
Αυτονομία4600 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 12 kn
Πλήρωμα185 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες (την περίοδο του πολέμου)
Οπλισμός2x2 πυροβόλα των 120 mm
2 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 40 mm
2x2 αντιαεροπορικά πολυβόλα των 13,2 mm
2x3 τορπιλοσωλήνες των 533 mm
54 νάρκες
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Freccia ήταν το πρώτο πλοίο της ομώνυμης κλάσης[Σημ. 1] τεσσάρων αντιτορπιλικών που ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Ολοκληρώθηκε το 1931 και ήταν ένα από τα σκάφη που ενεπλάκησαν στον Ισπανικό Εμφύλιο στο πλαίσιο της ευρύτατης υποστήριξης που παρείχε η Ιταλία στην πλευρά των Εθνικιστών. Επίσης έλαβε μέρος σε επιχειρήσεις από την είσοδο της Ιταλίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τον Ιούνιο του 1940 μέχρι και τη βύθισή του από συμμαχικά αεροσκάφη τον Αύγουστο του 1943.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Αντιτορπιλικό κλάσης Freccia

Σχεδιαστικά, τα αντιτορπιλικά της κλάσης Freccia ήταν μεγαλύτερες και βελτιωμένες εκδοχές των προγενέστερών τους της κλάσης Turbine.[1] Είχαν ολικό μήκος 96,15 m, πλάτος 9,75 m και μέσο βύθισμα 3,15 m.[2] Το εκτόπισμά τους ανερχόταν σε 1225 t (1206LT) με κανονικό (standard) φορτίο και 2150 t (2120 LT) με πλήρες.[3] Το πλήρωμά τους την περίοδο του πολέμου αποτελούνταν από 185 αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και ναύτες.[4]

Το προωστικό σύστημα απέδιδε έως και 44000 shp και μπορούσαν να φθάσουν σε ταχύτητες της τάξεως των 30 kn σε πραγματικές συνθήκες. Κατά τις θαλάσσιες δοκιμές είχαν φθάσει και τους 38-39 kn, όμως με πολύ περιορισμένο φορτίο. Η ακτίνα δράσης τους έφθανε τα 4600 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 12 kn.[1]

Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από τέσσερα πυροβόλα των 120 mm εγκατεστημένα σε ζεύγη σε ένα πύργο μπροστά από την υπερκατασκευή και έναν πίσω από αυτήν[3] καθώς και έξι τορπιλοσωλήνες των 533 mm. Αντιαεροπορική προστασία παρείχαν δύο πυροβόλα των 40 mm και δύο δίδυμα πολυβόλα των 13,2 mm.[4] Παρόλο που δεν διέθεταν σόναρ ώστε να μπορούν να δράσουν ως ανθυποβρυχιακά, τα αντιτορπιλικά της κλάσης αυτής είχαν δύο εκτοξευτές βομβών βυθού.[1] Μπορούσαν επίσης να μεταφέρουν έως και 54 νάρκες.[3]

Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ναυπήγηση του Freccia ξεκίνησε στις 20 Φεβρουαρίου 1929 στις εγκαταστάσεις της Cantieri del Tirreno στη Γένοα στις 20 Φεβρουαρίου 1929[2] Καθελκύστηκε στις 30 Αυγούστου 1930 και εντάχθηκε σε υπηρεσία την 21 Οκτωβρίου του επόμενου έτους.[2] Συγκρότησε, μαζί με τα άλλα τρία αντιτορπιλικά της κλάσης του, την 7η Μοίρα Αντιτορπιλικών.[5]

Ισπανικός Εμφύλιος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ιταλικό ρυμουλκό Hercules και το βρετανικό πετρελαιοφόρο British Commodore βοηθούν το χτυπημένο George W. McKnight στα ανοικτά της Μπιζέρτας.

Τον Αύγουστο του 1937, ενώ μαινόταν ο Ισπανικός Εμφύλιος, το φασιστικό καθεστώς αποφάσισε να εμπλέξει τον ιταλικό στόλο στην επιβολή ναυτικού αποκλεισμού στους Δημοκρατικούς. Το Freccia καθώς και πολλές ακόμη μονάδες του στόλου στάλθηκαν στον Πορθμό της Σικελίας. Η επιχείρηση αποκλεισμού ξεκίνησε στις 9 Αυγούστου.[6]

Στις 14 Αυγούστου 1937 το Freccia, η τορπιλάκατος Cigno και τα βοηθητικά καταδρομικά των Εθνικιστών Puchol και Mallorca ακολούθησαν πετρελαιοφόρο με σημαία Παναμά. Ο κυβερνήτης του Freccia λανθασμένα θεώρησε πως επρόκειτο για το πετρελαιοφόρο των Δημοκρατικών Campeador, αγνοώντας πως το πλοίο αυτό είχε ήδη βυθιστεί από το αντιτορπιλικό Saetta στις 11 Αυγούστου. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για το George W. McKnight, ιδιοκτησίας της American Panama Transport Company που το είχε ναυλώσει στο γερμανικό παράρτημα της Esso. Ο κυβερνήτης του George W. McKnight ήταν Αμερικανός και το υπόλοιπο πλήρωμα Γερμανοί. Στις 21:15 το Freccia εξαπέλυσε πέντε τορπίλες εκ των οποίων μονάχα μία χτύπησε το McKnight. Το Freccia το έπληξε επίσης με τα πυρά του, προκαλώντας του εκτεταμένες ζημιές. Το πλήρωμα του McKnight το εγκατέλειψε και το ακυβέρνητο πλοίο δέχτηκε τη βοήθεια ενός ιταλικού ρυμουλκού και του βρετανικού πετρελαιοφόρου British Commodore. Τελικά η κυριότητα του McKnight πέρασε σε ιταλική εταιρεία και ρυμουλκήθηκε στην Τριέστη όπου επισκευάσθηκε και στη συνέχεια πωλήθηκε.[7]

Κατάληψη της Αλβανίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Ιταλική εισβολή στην Αλβανία

Στις 7 Απριλίου 1939 το Freccia και άλλα πλοία υποστήριξαν την απόβαση Ιταλικών στρατευμάτων στους Άγιους Σαράντα. Μαζί με το αντιτορπιλικό Baleno αποβίβασαν 150 πεζοναύτες του συντάγματος Σαν Μάρκο. Η αμελητέα αλβανική αντίσταση σύντομα κατανικήθηκε με την βοήθεια των πυρών των ιταλικών πλοίων.[8]

Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε όλη τη διάρκεια της Μάχης της Μεσογείου το βάρος της συνοδείας των νηοπομπών του Άξονα προς Λιβύη, Ελλάδα και Τυνησία επωμίστηκαν κυρίως τα αντιτορπιλικά των κλάσεων Freccia και Navigatori.[9] Στα καταληκτικά στάδια της Ναυμαχίας της Καλαβρίας (9 Ιουνίου 1940) το Freccia οδήγησε τα αδελφά πλοία Dardo, Saetta και Strale της 7ης Μοίρας σε άκαρπη απόπειρα τορπιλισμού του βρετανικού στόλου.[10] Η 7η Μοίρα συμμετείχε επίσης στη ναυμαχία του ακρωτηρίου Σπαρτιβέντο.[11]

Στις 15 Ιουνίου 1942, όταν ο ιταλικός στόλος αναχαίτισε τη συμμαχική νηοπομπή της επιχείρησης Vigorous, το Freccia διέσωσε ναυαγούς από το βυθισμένο βαρύ καταδρομικό Trento.[12]

Επιχειρήσεις συνοδείας νηοπομπών και απώλεια του πλοίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Bristol Beaufort του Νο. 39 Σμήνους στη Μάλτα.

Την 21η Φεβρουαρίου 1941 το Freccia συνόδευσε μαζί με άλλα αντιτορπιλικά τρία εμπορικά πλοία κατά την επιστροφή τους από την Τρίπολη. Το απόγευμα της 21ης το βρετανικό υποβρύχιο HMS Regent τορπίλισε το γερμανικό εμπορικό Menes ενώ στη συνέχεια δέχτηκε και το ίδιο παρατεταμένες επιθέσεις με βόμβες βυθού από τα αντιτορπιλικά Turbine και Freccia εξαιτίας των οποίων υπέστη ζημιές. Εν τέλει το Menes δεν βυθίστηκε αλλά ρυμουλκήθηκε από το αντιτορπιλικό Saetta, αδελφό του Freccia.[13][14] Την 11η Δεκεμβρίου 1941 το Freccia συνόδευε το μεταγωγικό Calitea όταν το δεύτερο τορπιλίστηκε και βυθίστηκε από το υποβρύχιο HMS Talisman. Το Freccia επιτέθηκε στο Talisman με βόμβες βυθού, καταφέρνοντας επίσης να διασώσει 230 ναυαγούς.[15]

Στις 28 Ιουλίου 1942 εννέα τορπιλοπλάνα-βομβαρδιστικά Beaufort του Νο. 39 Σμήνους της RAF που επιχειρούσαν από τη Μάλτα επιχείρησαν να πλήξουν το ιταλικό πλοίο Monviso, που κατευθύνονταν στη Βεγγάζη συνοδευόμενο από το Freccia και την τορπιλάκατο Calliope. Παρόλο που τα ιταλικά πολεμικά και τα αεροσκάφη του Άξονα κατάφεραν να καταρρίψουν δύο από τα επιτιθέμενα αεροσκάφη, το Monviso δέχτηκε σημαντικά πλήγματα. Το Freccia ρυμούλκησε το λαβωμένο πλοίο στον κόλπο του Ναυαρίνου για επισκευές.[16]

Στις 6 Σεπτεμβρίου 1942, ενώ συνόδευαν δύο εμπορικά πλοία που απέπλευσαν από τον Τάραντα με προορισμό τη Βεγγάζη, το Freccia και τα υπόλοιπα πλοία συνοδείας[Σημ. 2] δέχτηκαν επίθεση από τα τορπιλοπλάνα του Νο. 39 Σμήνους. Τα ιταλικά πλοία κατάφεραν να καταρρίψουν δύο Beaufort καθώς και δύο Beaufighter που τα υποστήριζαν, όμως ένα εκ των δύο εμπορικών, το Luciano Manara, τορπιλίστηκε. Το Freccia το ρυμούλκησε ώστε να προσαράξει στις ακτές της Κέρκυρας. Τελικά το πλοίο αυτό διασώθηκε, παραμένοντας σε χρήση και μετά το τέλος του πολέμου.[17] Στα τέλη του 1942, συγκεκριμένα στις 29 Δεκεμβρίου, το Freccia υπέστη ελαφρές ζημιές, όταν το πλοίο που συνόδευε, έμφορτο με πυρομαχικά, τορπιλίστηκε και εξερράγη. Αφού περισυνέλεξε ναυαγούς, το Freccia αποσπάστηκε προκειμένου να καλύψει δύο γερμανικά πλοία.[18]

Η πορεία του πλοίου έφθασε στο τέλος της όχι σε μία ακόμη αποστολή συνοδείας νηοπομπής, αλλά ενώ βρίσκοταν στη Γένοα για εκσυγχρονισμό. Βυθίστηκε στο ναυπηγείο από βομβαρδιστικά Lancaster της RAF. Ανελκύστηκε και διαλύθηκε για σκραπ μεταπολεμικά, το 1949.[19]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Στην βιβλιογραφία αναφέρεται και ως κλάση Dardo.
  2. ↑ Αποτελούμενη από τα αντιτορπιλικά Bombardiere, Fuciliere, Geniere, Corsaro, Camicia Nera και η τορπιλάκατος Pallade.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Brescia, p. 116
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Whitley, p. 165
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Fraccaroli, p. 51
  4. ↑ 4,0 4,1 Roberts, p. 299
  5. ↑ Matessini (2020), p. 130
  6. ↑ Matessini (2020), p. 152
  7. ↑ Matessini (2020), pp. 163-70
  8. ↑ Sorini, Fabio (2008). Dai fanti da mar alla forza di proiezione dal mare: la fanteria di marina e le truppe anfibie italiane dal 1500 ai giorni nostri, Volume 1 (στα Ιταλικά). R. Chiaramonte. σελ. 163. 
  9. ↑ Giorgerini (2002), p. 426
  10. ↑ Giorgerini (2002), p. 180
  11. ↑ Mattesini (2000). p. 129
  12. ↑ «Cacciatorpediniere Freccia». www.trentoincina.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2020. 
  13. ↑ «HMS Regent (N 41) of the Royal Navy - British Submarine of the R class - Allied Warships of WWII - uboat.net». uboat.net. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2020. 
  14. ↑ «Massawa, Red Sea, February 1941». www.naval-history.net. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2020. 
  15. ↑ «La Difesa del Traffico con L'Africa Settentrionale» (στα It). La Marina Italiana Nella Seconda Guerra Mondiale (Ufficio Storico della Marina Militare) 7: 384. 1962. 
  16. ↑ Nesbit, Roy Conyers (2009). Reported Missing: Lost Airmen of the Second World War (στα Αγγλικά). Casemate Publishers. ISBN 978-1-78159-858-0. 
  17. ↑ Shores, Christopher· Massimello, Giovanni (2014). A History of the Mediterranean Air War, 1940-1945: Volume 2: North African Desert, February 1942 - March 1943 (στα Αγγλικά). Grub Street Publishing. σελίδες 591–92. ISBN 978-1-910690-97-0. 
  18. ↑ Accini, Libero (1970). La rotta della morte: canale di Sicilia, 1942-1943 (στα Ιταλικά). U. Mursia. σελίδες 153–54. 
  19. ↑ Brescia, pp. 116-17

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8. 
  • Fraccaroli, Aldo (1968). Italian Warships of World War II. Shepperton, UK: Ian Allan. ISBN 0-7110-0002-6. 
  • Giorgerini, Giorgio (2002). La guerra italiana sul mare: la marina tra vittoria e sconfitta, 1940-1943. (In Italian) Mondadori. (ISBN 978-88-04-50150-3).
  • Matessini, Francesco (2020) La battaglia di Capo Teulada (27-28 novembre 1940). (In Italian) Ufficio storico della Marina Militare.
  • Matessini, Francesco (2000) La Guerra Civile Spagnola e la Regia Marina Italiana. (in Italian). Soldiershop Publishing. (ISBN 8893276143).
  • Roberts, John (1980). «Italy». Στο: Chesneau, Roger. Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. New York: Mayflower Books. σελίδες 280–317. ISBN 0-8317-0303-2. 
  • Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2. 
  • Whitley, M. J. (1988). Destroyers of World War 2: An International Encyclopedia. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-85409-521-8. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


π • σ • ε Αντιτορπιλικά κλάσης Freccia (Dardo)
Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό
(Regia Marina)
Kriegsmarine
TA31 (πρώην Dardo)
Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Freccia_(αντιτορπιλικό,_1930)&oldid=10295519"